Η σκυτάλη από τον φιλελευθερισμό στον νεοφιλελευθερισμό – ακραίο νεοφιλελευθερισμό
και ενίοτε... το αντίστροφο.
Αγώνας δρόμου εκτός ουσίας, για την εξουσία.
Με την Δημοκρατία στο τέλος της διαδρομής και στο “απόσπασμα”.
Αξιοκρατία, ισονομία, κοινωνική δικαιοσύνη, οι παράπλευρες απώλειες.
Αξιολόγηση: Η εμμονή της αριστοκρατίας στα πλαίσια της αναξιοκρατίας που παράγει η ίδια.
Ο υποκείμενος του ενός κόμματος, ενάντια στον υποκείμενο του άλλου.
Ψευδοσύγκρουση με προϊόν την σύγχυση.
Μια - δυο τετραετίες ο ένας και μετά ο άλλος.
Η εναλλαγή ως αυτοσκοπός του δίπολου.
Ελαφρώς, αμυδρώς και σιωπηλώς προσυμφωνημένο.
Να ξεκαβαλήσει ο πρώτος για να καβαλήσει ο επόμενος στην κούρσα για την εξουσία.
Είτε τ’ άλογο είτε το καλάμι.
“Αλλού γι’ αλλού” και “ότι να ΄ναι” που λένε οι νέοι μας.
Η ανευθυνότητα σε αμφίδρομη σχέση με την απουσία ευθύνης.
Ουδείς υπεύθυνος εν τέλει.
Το πρόβλημα: Η απουσία ενιαίας “γλώσσας” στην Χώρα.
Χώρα, απέραντη επικράτεια της θλίψης.
Άνθρωποι που δεν έχουν χρόνο να συνομιλήσουν με τον εαυτό τους.
Πολίτες της τηλεπικοινωνίας και της τηλεκπαίδευσης.
Όλα εκ του τήλε.
Πολιτικοί της επικοινωνίας και μόνον.
Πολίτες κοινωνίας, χωρίς κοινωνική πρόνοια.
Αντί κράτους πρόνοιας, κράτος μάνατζερ και “τρόμου”.
Πολιτικοί ηγέτες σε περίοδο κοινωνικής αδράνειας.
Το άπειρο πολύ της κατάχρησης εξουσίας.
Το ολίγον γαρ της Δημοκρατίας.
Σύνολα εννοιών που αντί να τέμνονται δεν εφάπτονται καν.
Που το περιεχόμενό τους έπαψε να είναι αγαθόν ή της νοήσεως
και να αποτελεί ολότητα.
Προέχει το καταναλωτικό αγαθόν.
Τραγική ειρωνεία: Η μόνη Χώρα στον πλανήτη
που όλοι οι άνθρωποι θέλουν να σπουδάσουν τα παιδιά τους.
Όχι τόσο για το “χαρτί”, όσο για μια καλύτερη ζωή.
“Η ζωή τραβάει την ανηφόρα”
κι ακολουθεί η κατηφόρα των αντιφάσεων, των διαψεύσεων και των ψευδαισθήσεων.
Ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω.
Αλγεβρικό άθροισμα ένα βήμα πίσω κάθε φορά.
Το έλλειμμα εμπιστοσύνης των πολιτών, στις πολιτικές ηγεσίες.
Ο κομματισμός είναι το σαράκι. Παρακμή και σήψη χρόνια τώρα.
Οι μισοί Έλληνες μισούν τους άλλους μισούς.
Κράτησαν τη ζωή μας ο Μίκης, ο Ελύτης και οι άνθρωποι της τέχνης.
Όσοι δεν ξεπουλήθηκαν.
Οι λέξεις , οι νότες, η ενιαία, κοινή και κοινοτική “γλώσσα” είναι η αθανασία.
Με την διαφωνία, την σύνθεση, στο κέντρο της δημιουργίας και της Δημοκρατίας.
“Ζητείται ελπίς” και ενεργοί πολίτες – πολιτικοί για τα ουσιώδη της πόλεως.
Ζητούνται πολιτικοί με υψηλή κατά κεφαλήν καλλιέργεια,
για να υπάρξει ελπίς
“αναβάθμισης – ενδυνάμωσης” σχολείων και εκπαιδευτικών,
με την πρόνοια “και άλλων διατάξεων…”- προβλέψεων του Υπουργείου Παιδείας.
* Χημικός
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Εθνικό Απολυτήριο: Τέλος στις Πανελλαδικές όπως τις ξέραμε - Τι αλλάζει
Το νέο σήμα που μπαίνει στους δρόμους – Τι σημαίνει η πινακίδα με το λουλούδι;
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 16/6
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
