Η σημερινή μέρα είναι μια ακόμη μέρα κραυγής των αδυνάτων που βιώνουν στην Ελλάδα μα και σε όλο τον κόσμο μια κόλαση. Μια κόλαση του δρόμου και των κλουβιών. Όπως εμείς, έτσι και τα μη ανθρώπινα ζώα είναι πλάσματα με συναίσθηση που μπορούν να βιώσουν τον πόνο ή την χαρά ανάλογα με το πως συμπεριφερόμαστε απέναντί τους.
Ωστόσο, υποβάλλονται σε βάσανα που δεν θα υποβάλλαμε ποτέ άλλους ανθρώπους.
Οι περισσότεροι από εμάς θα συμφωνούσαμε ότι είναι άδικο να κάνουμε κακό σε ανθρώπους με βάση το χρώμα του δέρματός τους ή το φύλο τους.
Δεν είναι επίσης άδικο να κάνουμε κακό στα ζώα απλά επειδή ανήκουν σε ένα είδος αντί για ένα άλλο; Δεν έχει σημασία η νοημοσύνη, ο πόνος έχει. Τα ζώα υποφέρουν ασταμάτητα εξαιτίας των καθημερινών επιλογών μας. Αυτές οι ασυνέπειες δε μπορούν να συνεχίσουν να υφίστανται. Είναι μια ακόμη μέρα κινητοποίησης και αγώνα να μη σταματάμε να γινόμαστε η φωνή τους. Τους ανθρώπους θα θεωρούσαμε απάνθρωπο να τους κλείναμε σε στενά άθλια κλουβιά, να τους προκαλούσαμε αργό και οδυνηρό θάνατο για να δοκιμάσουμε προϊόντα αισθητικής φύσης, να τους κατακρεουργούσαμε για να κατασπαράξουμε τις σάρκες τους. Το γεγονός όμως ότι όλα αυτά τα κάνουμε σε ζώα θεωρείται δείγμα σπισισμού μιας προκατάληψης που επιβιώνει γιατί είναι βολική για όλο το ανθρώπινο είδος.
Η σημερινή μέρα είναι εδώ να μας υπενθυμίζει πως στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί ανεύθυνοι κηδεμόνες ζώων που δεν έχουν αντιληφθεί για ποιο λόγο έχουν υιοθετήσει ή αγοράσει μια ψυχή, υπάρχει παράνομη εκτροφή ασταμάτητα μέσα στα σπίτια και στις αυλές, παράνομες πωλήσεις ζώων, pet shop που ακόμη πωλούν ζώα σε κλουβιά, αλυσοδεμένες ψυχές που αργοπεθαίνουν ή σιτίζονται με ξερό ψωμί, ζώα φυλακισμένα πίσω από σίδερα γεμάτα ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, εκπαίδευση με απόλυτη βία, εκπαιδευτές που χτυπούν και τοποθετούν πνίχτες σε σκύλους ακόμη και με την παρουσία των κηδεμόνων τους, τραμπουκισμοί, φασισμοί, ρατσισμοί και μηδενική ευαισθησία. Φιλοζωικοί καβγάδες, μίση, αντιπάθειες, εριστικές συμπεριφορές.
Δήμοι δήμιοι που ευθανατώνουν δίχως αύριο, εγκαταλείψεις πλασμάτων που δεν χωρούν στις βαλίτσες των διακοπών, φόλες, πυροβολισμοί, φωτιές, μαχαιρώματα, πεταμένα μωρά στα σκουπίδια. Και τόσο έντονο το αίσθημα της ματαιοδοξίας…
Τα παρατημένα ζώα, καθώς έτσι πρέπει να αποκαλούμε τα αδέσποτα ζώα, ώστε να φαίνεται κατευθείαν ο υπαίτιος της άθλιας ζωής τους, ο δράστης, ο άνθρωπος δηλαδή που κάποτε τα παράτησε, γιατί τα βαρέθηκε ή γιατί δεν τα ήθελε άλλο πια, είναι πλέον στη χώρα μας πάρα πολλά. Είναι πια αμέτρητα… και η μοίρα τους στα χέρια μας.
Τα πλάσματα αυτά δεν έχουν ανάγκη τον οίκτο μας. Η λύπηση και ο οίκτος, ανέκαθεν ένιωθα πως δεν ταίριαζε σ’ αυτά τα περήφανα αλητάκια του δρόμου, μα τους ταίριαζε η συμπόνια, και η ενσυναίσθηση ήταν αυτό που είχαν περισσότερο ανάγκη. Και το σημαντικότερο όλων είναι η δράση υπέρ τους με λογική και συναίσθημα, η συνεργασία της καρδιάς με το μυαλό. Το να μπαίνεις στη θέση τους και να βλέπεις μέσα από τα μάτια τους, είναι άλλοτε μια διαδικασία γεμάτη πόνο και άλλοτε μια διαδικασία γεμάτη χαρά και ανακούφιση.
Τα βιβλία που διαβάζεις, τα πρότυπα που ακολουθείς και οι άνθρωποι που θαυμάζεις είναι σημαντικές αφορμές για να ξεκινήσεις να αλλάζεις τις σκέψεις σου αν έχεις δει πως δεν σε βγάζουν πουθενά. Τα γονίδια δεν έχουν καμία σχέση με την προοπτική της ζωής σου... εκτός από το χρώμα των ματιών σου, το σχήμα της μύτης σου και ίσως και κάποια κληρονομικά χαρακτηριστικά. Τα γονίδια όμως δεν ελέγχουν αξίες και ιδανικά. Υπάρχουν πρότυπα συμπεριφοράς που προάγουν την επιβίωση. Υπάρχουν κοινωνικές συνθήκες που αλλάζουν τις αξίες και τις προοπτικές μας .
Όταν ο πλανήτης καθημερινά καταστρέφεται και γίνεσαι και εσύ μέρος αυτής της αλυσίδας που μια μέρα θα σπάσει, γιατί να συνεχίσεις να δρας με τον ίδιο τρόπο; Υπάρχουν όμως και καταστάσεις που αλλάζουν τις αξίες και τις προοπτικές μας. Υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται με την αγάπη τους για τα ζώα, άνθρωποι που δεν θα ευαισθητοποιηθούν ποτέ.
Μα υπάρχουν και πάρα πολλοί που σε μια στιγμή της ζωής τους αναγνώρισαν τα λάθη τους και θέλησαν να αλλάξουν. Ποτέ δεν είναι αργά για να κάνεις την αλλαγή. Ποτέ δεν είναι αργά να αντιληφθείς πως ο κόσμος δεν σου ανήκει και πως οφείλεις να συνυπάρχεις αρμονικά με όλους στον πλανήτη.
Ο μοναδικός τρόπος για να αλλάξει η νοοτροπία των ανθρώπων είναι να χαράζεις δρόμους με το παράδειγμά σου, πολλοί να θέλουν να μιμηθούν τις πράξεις σου και όλοι μαζί να γίνετε ένα στην αλλαγή του κόσμου.
Οι άνθρωποι πρέπει να αλλάξουν τις πεποιθήσεις τους προτού αλλάξουν τις συνήθειές τους. Και όλοι εκείνοι που είναι σε θέσεις που μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα για τα δικαιώματα των ζώων πρέπει να πιστέψουν πρώτα εκείνοι σε αυτή την αλλαγή. Και αυτή η διαδικασία της αλλαγής είναι εξουθενωτική, χρονοβόρα, πολύ απαιτητική και απαιτεί τη συνεισφορά πολλών ανθρώπων. Της πολιτείας, των μέσων μαζικής ενημέρωσης, της παιδείας, της αστυνομίας, της Δημοτικής αρχής.
Οι λέξεις που όλοι εμείς οι συγγραφείς γράφουμε δεν μπορούν από μόνες τους να αλλάξουν τίποτα. Αυτό που αλλάζει τα πράγματα είναι όταν κάνουμε πράξη τις ιδέες που εκφράζουν οι λέξεις.
Το μόνο δεδομένο είναι πως τα ζώα μας έχουν ανάγκη. Τα εξημερώσαμε για να ζούμε μαζί τους. Και έχουν μόνο εμάς κόντρα σε ένα κατεστημένο που δεν δίνει καμιά ιδιαίτερη αξία στη ζωή τους. Δεν είναι εποχές για να χάνει κάποιος φιλόζωος το κουράγιο του, μα είναι εποχές αγώνα και επιμονής να αλλάξουμε όλοι μαζί τη ζωή των ζώων. Η Διώνη, εκπροσωπεί για μένα κάθε πλάσμα που αδικήθηκε και κάποιος κάποτε τόσο φασιστικά αποφάσισε να κόψει το νήμα της ζωής του και είναι πάντα δίπλα μου, φάρος φωτεινός αγάπης, να μη σταματώ ποτέ να κυνηγώ τα μεγάλα μου όνειρα. Το ίδιο πιστεύω και για κάθε φιλόζωο! Όλοι έχουν ένα ζώο σημείο αναφοράς τους. Για αυτό και μόνο δεν μας επιτρέπεται να λυγίζουμε!
Όλοι εμείς πρέπει να δώσουμε ένα τέλος στην απάνθρωπη μεταχείριση των αδέσποτων ζώων από τον άνθρωπο, όχι γιατί αναγκαζόμαστε από τους νόμους, από τους επαναστάτες ή από τους τρομοκράτες, αλλά γιατί γνωρίζουμε πλέον πως αυτή η στάση μας είναι ηθικά αστήριχτη , άκρως ρατσιστική και φασιστική, απάνθρωπη και αδικαιολόγητη!
Όσο πιο πολύ αγωνιζόμαστε συλλογικά, με κατανόηση και πίστη για το όραμά μας, τόσο πιο γρήγορα θα πετύχουμε την απελευθέρωση των ανθρωπίνων και μη ανθρωπίνων ζώων. Δεν φτάνει να παλεύουμε ο καθένας μόνος του και για τον εαυτό του, αλλάζοντας απλώς τον προσωπικό τρόπο ζωής. Χρειάζεται να κινητοποιήσουμε και τους γύρω μας με όπλα τις γνώσεις, τα επιχειρήματα και τη συναισθηματική κινητοποίηση. Πουθενά και ποτέ κανείς μόνος.
Αυτή η μέρα είναι εδώ να μας υπενθυμίζει πως είναι αδύνατον να κλείσεις τα μάτια και να προσποιηθείς ότι όλα βαίνουν καλώς όταν γύρω σου επικρατεί μια αθλιότητα στο θέμα των ζώων και των ανθρώπων.
Κάποτε έλεγα πως αρκεί να παλεύει ο καθένας μόνος του για τον εαυτό του αλλάζοντας απλώς τον τρόπο ζωής του. Αυτό όμως πλέον δεν αρκεί καθώς χρειάζεται να κινητοποιήσουμε και τους γύρω μας με όπλα τις γνώσεις μας, τα επιχειρήματα αλλά και τη συναισθηματική κινητοποίηση μέχρι να πετύχουμε την απελευθέρωση όλων των ζώων που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι όπου και αν αυτά βρίσκονται. Κάθε κίνημα πρέπει να είναι οπλισμένο με σαφές όραμα και γνώσεις και να έχει ως εργαλεία την κατανόηση, την ενημέρωση, την ορθολογική κρίση αλλά και τη συναισθηματική κινητοποίηση. Αρκεί αυτά που προτείνουμε να μπορούν να γίνουν! Αλλιώς ποιο είναι το νόημα να τα λέμε; Για να πείσεις κάποιον να σε ακολουθήσει πρέπει να γνωρίζει πού πάει και γιατί να έρθει μαζί σου. Αλλιώς γιατί να αφήσει την καλοπέρασή του;
Τα πνευμόνια δεν αναπνέουν πίσω από τα σιδερένια κάγκελα των άθλιων ελληνικών κυνοκομείων και η ζωή στους δρόμους της Ελλάδας είναι ΚΟΛΑΣΗ.
Δες μέσα από τα μάτια ενός αδέσποτου σκύλου. Αυτή είναι η αδέσποτη ζωή. Μη γελιέστε. Η απόλυτη κόλαση. Μέρα αφύπνισης και αυτή όπως για μας όμως η κάθε μέρα και ας βγούμε από το σκοτάδι μας, ας διαχειριστούμε το θυμό μας και τη θλίψη μας, ας ενωθούμε όλοι μας για έναν κοινό σκοπό. Πέρα από προσωπικές αντιπάθειες και εχθρότητες. Πέρα από κατάρες και αντιδικίες. Όταν μας ενώνει η αγάπη για τα ζώα τίποτα δεν είναι ικανό να μας χωρίσει. Η «πεποίθηση» πως όταν πεινούν άνθρωποι, το δράμα των ζώων γίνεται πολυτέλεια, δεν πρέπει να περάσει. Υπάρχει τροφή, στέγη και στοργή για όλους. Αρκεί η αποδοχή πως όλα τα έμβια όντα νιώθουν όλα το ίδιο.
Η σιωπή είναι συνενοχή και στην περίπτωση που κάποιοι επιμένουν να κλέβουν βάναυσα τις ζωές αυτών των πλασμάτων θέλει ΚΡΑΥΓΗ.
Γιατί δυστυχώς δεν θα αργήσει να έρθει και η σειρά μας. Και τότε κάποιος ίσως μας πει: «Όταν ήρθαν για τα αδέσποτα δεν μίλησες. Όταν έρθουν για σένα ποιος θα γαβγίσει;»
Κατερίνα Παπαποστόλου, Εκπαιδευτικός- Ζωοθεραπεύτρια, Συγγραφέας, Ιδρύτρια Ζω.Ε.Σ.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Εσείς γνωρίζετε τι σημαίνει «νείρομαι»;
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 22 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 22/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
