Με χτυπάει με το κεφάλι του όπως κάνουν τα κριάρια αν έχετε δει..
Από τον πόνο αυτόματα ο οργανισμός γεννάει δάκρυα στα μάτια τα οποία πνίγω για να μπορέσω να ελέγξω την κατάσταση γρήγορα κ να δω πως θα το διορθώσω αν μπορώ βέβαια..
Η ανάμνηση να ζω με το φόβο μέσα στο ίδιο μου το σπίτι είναι απειλητικά κοντά μου πάλι.
Το ποστ δεν το βάζω για να μου πείτε ότι είμαι ηρωίδα.
Το βάζω ως απάντηση στην Πολιτεία που τολμά και λέει σε εμάς τους γονείς ΑμεΑ όταν κλείνει δομές ή όταν ΔΕΝ φτιάχνει δομές,για τους ενήλικες πλέον,άρρωστους γιούς κ κόρες μας... «γιατί δεν τους παίρνετε σπίτια σας;»
Αν εγώ που είμαι 49 ετών,απόλυτα υγιής,απόλυτα γυμνασμένη,με θέληση και αγάπη να τον κρατήσω μαζί μου...αν εγώ λυγίζω...
Αν εγώ λυγίζω..σκέψου τον 80χρονο γονέα να ζει σ´ένα σπίτι με τον άρρωστο 50άρι γιο ή κόρη του.
Πως;;Πες μου πως;;
Πηγή: Η ζωή με το Γιάννη
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Νέο Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ - Πιστοποιηθείτε άμεσα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 12/9
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ