Η σιωπή στην Αμάρυνθο σπάει από τις κραυγές των γυναικών

Όπως αποφάσισε το δικαστήριο οι κατηγορούμενοι «ασέλγησαν μεν εις βάρος της κοπέλας, ωστόσο αυτό έγινε με τη θέληση της παθούσης». Η απόφαση του δικαστηρίου προκάλεσε την κατάρρευση της 19χρονης, πλέον, εντός του δικαστηρίου αλλά και την άμεση αντίδραση γυναικείων οργανώσεων.

 

Μάλιστα, η 19χρονη θα πρέπει τώρα να αντιμετωπίσει και πάλι τους κατοίκους της Αμαρύνθου, καθώς εναντίον της εκκρεμούν μηνύσεις για ψευδορκία, ψευδή ανωμοτί κατάθεση, ψευδή καταμήνυση, παραπλάνηση σε ψευδορκία και συκοφαντική δυσφήμηση εναντίον των τεσσάρων πρώην συμμαθητών της.

 

Το ιστορικό...

 

Το 2006, η Αμάρυνθος, μία κωμόπολη της Εύβοιας, έστρεψε το ενδιαφέρον της κοινής πάνω της όταν μία 15χρονη μαθήτρια από τη Βουλγαρία, συνοδευόμενη από τη μητέρα της, προσείλθε στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής και κατήγγειλε το βιασμό της από τέσσερις συμμαθητές της.

 

Στην κατάθεσή της ανέφερε: «Ήμουν στην αίθουσα με τον Τ. Μου ζήτησε ομαδικό σεξ. Πήγα να φύγω από την αίθουσα και τότε μπήκαν και οι άλλοι κατηγορούμενοι. Ο Τ. με άρπαξε από το χέρι και με κόλλησε στον τοίχο. Ορμήσανε όλοι πάνω μου, με χάιδευαν σε όλο μου το σώμα. Εγώ προσπαθούσα να αντιδράσω. Με χτυπούσαν με σφαλιάρες. Κατόρθωσα και έφυγα κλαίγοντας. Πήγα στις τουαλέτες για να μείνω μόνη μου. Μετά από λίγο, με ακολούθησαν στην τουαλέτα. Ο Τ. με είδε να κλαίω γονατιστή και έπεσε πάνω μου γυμνός. Με πίεσε και εγώ υπέκυψα. Ήμουν πια σαν νεκρή. Στη συνέχεια, μπήκαν μέσα στην τουαλέτα και οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι. Με ανέβασαν στο νιπτήρα. Μου κράτησαν τα χέρια και τα πόδια και ο Κ. με βίασε μέχρι που εκσπερμάτωσε. Όλοι μαζί χοροπηδούσαν σαν νικητές», είχε δηλώσει στην κατάθεσή της».

 

Το περιστατικό βιντεοσκοπούσαν με το κινητό τους τρεις μαθήτριες, ωστόσο τα βίντεο «χάθηκε» από τα κινητά των κοριτσιών και δεν έφτασε ποτέ ως στοιχείο στην υπόθεση. Σημειώνεται ότι οι δύο κοπέλες ήταν κατηγορούμενες για συνέργεια.

 

Η τοπική κοινωνία στράφηκε κατά της μαθήτριας, καταγγέλλοντας την για «ψευδομαρτυρία». Μερικά αποσπάσματα του ρεπορτάζ της Δήμητρας Κρουσταλλης για την εφημερίδα το Βήμα, το 2006, δείχνουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε το γεγονός η τοπική κοινωνία και οι μαθητές του λυκείου της περιοχής.

 

«Τους έθιγε συνέχεια τον ανδρισμό τους. Τι θέλατε να κάνουν τα παιδιά;» λέει ένας νεαρός από τη στενή παρέα των τεσσάρων. «Τι σημαίνει τους έθιγε τον ανδρισμό τους;» ρωτώ (δημοσιογράφος Δ. Κρουσταλλη). «Να, τους έλεγε ότι δεν ξέρουν τίποτα από σεξ, τους προκαλούσε» [...] «Αν σταματήσετε εσείς οι δημοσιογράφοι, τα παιδιά θα γυρίσουν στο σχολείο τους. Κι αν έγινε βιασμός, δεν πειράζει. Μικρά είναι, θα ξεχάσουν» λέει ένας 65χρονος έμπορος στον παραλιακό δρόμο του χωριού.

 

«Τι περιμένατε να κάνει η κόρη με το ποιον της μητέρας! Από ό,τι γονείς βγεις τέτοιος θα γίνεις!» δηλώνει κατηγορηματικά μια κοπέλα και όλοι γύρω - αγόρια και κορίτσια - συμφωνούν και υπερθεματίζουν. «Ακουσα ότι η μάνα δούλευε σε μπαρ στην Ερέτρια. Και εγώ τώρα το έμαθα...» μου ψιθυρίζει εμπιστευτικά ένας γεροδεμένος νεαρός με ύφος Πουαρό. «Ο πατέρας της στη Βουλγαρία είναι τζογαδόρος, πίνει, και τον κυνηγάει η μισή Ιντερπόλ. «Για τα αγόρια και τους γονείς τους δεν ισχύει το ίδιο;» επιμένω. «Ααα... Εσείς δεν καταλαβαίνετε τίποτα! Τα αγόρια είναι πολύ καλά παιδιά, φοβερά άτομα, από τις καλύτερες οικογένειες. Καμία σύγκριση. Βρεθήκανε μπλεγμένοι χωρίς να το καταλάβουν» συμπληρώνει ένας ακόμη μάρτυρας υπεράσπισης.

 

Σημειώνεται ότι οι τέσσερις κατηγορούμενοι προέρχονται από γνωστές οικογένειες του χωριού. Εκτός από τον γιο των καθηγητών, υπάρχει ένας γιος αστυνομικού και δύο γιοι εργατών.

 

Οι δύο γυναίκες, μητέρα και κόρη, έφυγαν για πάντα από την Αμάρυνθο και την Εύβοια, και κατέβηκαν στην Αθήνα, όπου η μαθήτρια ολοκλήρωσε το Λύκειο σε ιδιωτικό σχολείο.

 

«Το Δικαστήριο δεν βρήκε την αλήθεια»

 

Η δικαστική απόφαση προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση πλήθους οργανώσεων. Στην επιστολή, την οποία υπογράφουν οι οργανώσεις Παγκόσμια Πορεία Γυναικών, Φεμινιστικό Κέντρο Αθήνας, Κέντρο Έρευνας και Δράσης για την Ειρήνη, Κίνηση Δημοκρατικών Γυναικών, Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας, Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης, Πολιτικός Σύνδεσμος Γυναικών, Ομάδα Γυναικών ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, Ομάδα φύλου Νεολαίας ΣΥΝ, Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ, Τομέας Γυναικών ΠΑΣΟΚ, Θεματική Ομάδα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Οικολόγων Πρασίνων, αναφέρεται :

 

«Oργή και θλίψη μας προκάλεσε η αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου για την υπόθεση της Αμαρύνθου. Ήταν τον Οκτώβριο του 2006, που η ανήλικη αλλοδαπή μαθήτρια είχε καταγγείλει τον ομαδικό βιασμό της από 4 συμμαθητές της, ενώ 3 συμμαθήτριες βιντεοσκοπούσαν το «κατόρθωμά» τους.

 

Τρεισήμισυ χρόνια αργότερα, η υπόθεση αναβίωσε στο δικαστήριο, αλλά για εμάς είναι φανερό ότι δεν έγινε δυνατόν να βγεί στο φως η αλήθεια. Κατά τη διαδικασία κατέθεσαν περίπου 40 μάρτυρες υπέρ των κατηγορουμένων, μεταξύ των οποίων και εκπαιδευτικοί, ενώ από την πλευρά της καταγγέλλουσας δεν υπήρξε κανείς και καμία μάρτυρας, εκτός βέβαια της μητέρας της. Και μάλιστα, το δικαστήριο δεν δέχθηκε καν να υποβληθεί το πόρισμα της εξέτασης της καταγγέλλουσας από εγκεκριμένη κλινική ψυχολογίας διαπιστευμένη με διεθνή στάνταρ. Οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι και κατηγορούμενες, ανέφεραν σημεία και τέρατα εναντίον της, σε βαθμό πραγματικού βασανιστηρίου (που το δικαστήριο δεν απέτρεψε) ενώ μέσα στην αίθουσα κυριαρχούσαν συνθήκες κατατρομοκράτησης, ώστε να μην τολμήσει κανένας και καμία να προσέλθει ως μάρτυρας για να καταθέσει αντικρούοντας τις αδιανόητες κατηγορίες.

 

Τις προηγούμενες από τη δίκη ημέρες, κάποιες και κάποιοι από τους κατηγορούμενους είχαν δώσει και συνεντεύξεις για τη δημιουργία κατάλληλου κλίματος, ενώ είχαν φροντίσει, από την πρώτη ημέρα της καταγγελίας κιόλας, να εξαφανιστεί το βίντεο.

 

Στη σύγχρονη ξενοφοβική και ρατσιστική Ελλάδα είναι προφανές ότι κυριάρχησε το κλίμα να «προστατεύσουμε τα δικά μας παιδιά έναντι της ξένης».

 

Στη σύγχρονη σεξιστική Ελλάδα εξακολουθεί να κυριαρχεί η άποψη ότι το θύμα του βιασμού «τα ήθελε», ότι ο βιασμός δεν είναι ξένος προς τη «γυναικεία φύση», και υπάρχουν δυστυχώς πολλές σχετικές αποδείξεις και από άλλες καταγγελίες βιασμών που εκδικάζονται δικαστήρια. Η μικρή μαθήτρια από τη Βουλγαρία τιμωρείται για το πολλαπλό έγκλημά της: 1) είναι φτωχή (είναι γνωστό ότι ήταν εργαζόμενη και παράλληλα αριστούχα μαθήτρια) 2) είναι ξένη και 3) είναι γυναίκα. Την καθορίζει, δηλαδή, «διαφορετικότητα» τάξης φυλής και φύλου, και παρ’ όλα αυτά τολμά να καταγγείλει ότι έπεσε θύμα βιασμού. Το ότι το θύμα κατέληξε αιμόφυρτο στο νοσοκομείο δεν φαίνεται να αξιολογείται από τους κρίνοντες και να αίρει κάθε ένοια «συναίνεσής» της στην «ασέλγεια» που διαπράχθηκε σε βάρος της.

 

Υπενθυμίζουμε ότι, 11 γυναικείες συλλογικότητες είχαν οργανώσει διαδήλωση στην Αμάρυνθο στις 4-11-2006, στην οποία είχαν συμμετάσχει εκατοντάδες γυναίκες και είχε πάρει μεγάλη δημοσιότητα. Δυστυχώς, επιβεβαιώθηκε το χειρότερο σενάριο, όπως αναφερόταν και στην τότε ανακοίνωση: «Επειδή δεν ξεχνούμε ότι ο βιασμός μπορεί να συμβεί σε κάθε γυναίκα, νέα ή μεσήλικα ή ακόμα υπερήλικα, το πρωί ή το βράδυ, σε πολυσύχναστες ή ερημικές περιοχές, συχνότερα μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Η εποχή που, όταν η γυναίκα που έπεφτε θύμα βιασμού έπρεπε να δικαστεί και να καταδικαστεί από την κοινωνία και καμιά φορά και από τα δικαστήρια σαν να ήταν η ίδια ένοχη, πρέπει να πάψει να αναβιώνει, πρέπει να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας».

 

Επίσης υπενθυμίζουμε ότι υπήρξε ευρύτατη συμπαράσταση από πολύ περισσότερους φορείς, καθώς και από θεσμικά πρόσωπα. Η επιτροπή αλληλεγγύης που είχε σχηματισθεί τότε, φρόντισε για κάλυψη των πολύπλευρων αναγκών που δημιούργησε η δίωξη και ο εξοβελισμός της νεαρής μαθήτριας και της μητέρας της, για κατοικία, δουλειά και σχολείο.

 

Σήμερα, μετά τρεισήμισυ χρόνια, οι καθηγητές και ο διευθυντής γνωστού ιδιωτικού σχολείου το οποίο της έδωσε υποτροφία και απ’ όπου αποφοίτησε, διαβεβαιώνουν τόσο για τις επιδόσεις της όσο και για το άμεμπτο ήθος της σε όλη τη διάρκεια της φοίτησής της.

 

Πιστεύουμε ότι η αντιμετώπιση της υπόθεσης Αμαρύνθου εντάσσεται στο κλίμα συγκάλυψης της βίας κατά των γυναικών και της κατίσχυσης της οικογενειακής ή κοινωνικής (στην προκειμένη περίπτωση) «συνοχής» έναντι του δικαιώματος των γυναικών για αυτονομία του σώματος και σεβασμό της αξιοπρέπειας, και αναβιώνει επικυρώνοντας το πατριαρχικό δικαίωμα για τον έλεγχο του σώματος των γυναικών.

 

Επαναβεβαιώνουμε σήμερα την αλληλεγγύη μας προς την νεαρή, ενήλικη πλέον, παθούσα και καταγγέλλουσα, και ζητούμε την αποδοχή του αιτήματός της για έφεση της εκδοθείσας απόφασης».

 

Υπενθυμίζεται ότι η υπόθεση της 15χρονης είχε προκαλέσει την κινητοποίηση του πολιτικού κόσμου, με χορήγηση υποτροφίας, αλλά και του τότε αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Στην Αμάρυνθο είχε οργανωθεί και πορεία διαμαρτυρίας, η οποία δέχτηκε επίθεση από κατοίκους του χωριού. Μάλιστα από την επίθεση τραυματίστηκαν και κάποιοι διαδηλωτές.

 

Πηγή: tvxs.gr