Διακήρυξη του Εκπαιδευτικού Ομίλου - Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης

 

Αυτό που χαρακτήρισε τη διεθνή κατάσταση, την προηγούμενη περίοδο, ήταν το ξέσπασμα της παγκόσμιας κα¬πιταλιστικής κρίσης και οι βαριές συνέπειες της πάνω στην εργατική τάξη και τους λαούς, οι ανακατατάξεις στη δύναμη των διεθνών κέντρων και η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων για την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής μέσα από νέους κατακτητικούς πολέμους, και η ασίγαστη πάλη των λαών ενάντια στην καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.

 

Η παγκόσμια οικονομική κρίση που ξέσπασε στις ΗΠΑ το 2008 και επεκτάθηκε, στη συνέχεια, σε ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο, περνώντας από διάφορες φάσεις και συνεχίζοντας αμείωτα, μέχρι σήμερα, την καταστροφική της πορεία πάνω στους λαούς, σκόρπισε τις θεω¬ρίες των απολογητών του ιμπεριαλισμού για την παγκοσμιοποίηση και τα αντιδραστικά ιδεολογήματα για τη «ζωντάνια» και την «ανωτερότητα» του καπιταλισμού, για την ανάπτυξη και την ευημερία που προσφέρει δήθεν στους λαούς, αποκαλύπτοντας τη γύμνια και τις αγιάτρευτες πληγές του καπιταλιστικού συστήματος, τον απάνθρωπο και καταστροφικό του χαρακτήρα.

 

Άμεσες συνέπειες της οικονομικής κρίσης, που συνεχίζει να εκδηλώνεται σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, ιδιαίτερα στην EE, παίρνοντας διάφορες μορφές, όπως η κρίση χρέους στις χώρες της Ν. Ευρώπης, ήταν το πέταγμα δεκάδων εκατομμυρίων εργαζομένων στην ανεργία και την εξαθλίωση -μόνο στην EE ο αριθμός των ανέργων έφθασε τα 30 εκατομμύρια-, η ραγδαία χειροτέρευση των όρων διαβίωσης εκατοντάδων εκατομμυρίων εργαζομένων η άγρια οικονομική εκμετάλλευση και καταπίεση της εργατικής τάξης, η επιβολή ενός νέου καθεστώτος εργασιακού μεσαίωνα και, ταυτόχρονα, η παραπέρα όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στα μεγάλα καπιταλιστικά κέντρα.

 

Το ξέσπασμα στην Τουρκία ενάντια στη νέα Ερντογανική πολιτική κατάσταση, όσο κι αν θολώνεται από την κεμαλική αντιπολίτευση δείχνει ότι οι μάζες δεν είναι διατεθειμένες να σκύψουν το κεφάλι. Η εξέγερση των φτωχών στη Βραζιλία ενάντια στους σοσιαλδημοκράτες της κυβέρνησης Ρουσεφ αποδεικνύει ότι η πάλη των τάξεων συνεχίζεται αμείωτη. Εκείνο που λείπει είναι η οργανωμένη πρωτοπορία που θα πάει τους αγώνες ως το τέλος, προσπερνώντας το φόβο, τη συναίνεση και την υπονόμευση.

 

 

Τα έθνη θέλουν ανεξαρτησία και ελευθερία

Οι λαοί θέλουν την επανάσταση!

Ο ιμπεριαλισμός είναι χάρτινη τίγρης!

 

Οι αριστεροί εκπαιδευτικοί από άποψη παραδόσεων, αγώνων και πολιτικής αναγκαιότητας παλεύουν αταλάντευτα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο.

 

Είμαστε αντιιμπεριαλιστές! Απέναντι στη θηριώδη ιμπεριαλιστική πολιτική και ληστρική επέλαση του κεφαλαίου αντιτάσσουμε την ανάπτυξη του Μαζικού Αντιιμπεριαλιστικού-Αντιπολεμικού Κινήματος και Αντικαπιταλιστικού αγώνα απαιτούμε:

 

    Έξω η Ελλάδα από τους Ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς του NATO και της Ε.Ε.

    Ειρήνη-Φιλία και Συνεργασία των λαών.

    Κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και δημοκρατικών ελευθεριών των λαών.

    Καμία υποχώρηση από τις λαϊκές κατακτήσεις.

    Αγωνιζόμαστε για να φύγουν οι βάσεις και τα πυρηνικά από τη χώρα μας.

    Αγωνιζόμαστε με πνεύμα δημοκρατικού διεθνισμού για τη νίκη των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό για την ανεξαρτησία και την πρόοδο όλων των λαών.

    Αγωνιζόμαστε υπέρ της ειρήνης που σφραγίζεται από την ήττα των μιλιταριστών και των πολεμοκάπηλων.

    Αγωνιζόμαστε για να γίνουν τα Βαλκάνια χώρος ειρήνης για τους λαούς χωρίς ξένους προστάτες, βάσεις και πυρηνικά.

    Αγωνιζόμαστε για μία Κύπρο ενιαία, κυρίαρχη, χωρίς ξένους στρατούς και εγγυήτριες δυνάμεις.

 

 

Κρίση και όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων

 

Η οικονομική κρίση, που πλήττει με πρωτοφανή βιαιότητα το λαό και τη χώρα μας τα τρία τελευταία χρόνια, όξυνε απότομα όλες τις αντιθέσεις της κοινωνίας και οδήγησε σε βαθιά κρίση, συνολικά, το καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και υποτέλειας. Σε αυτές τις συνθήκες, η οικονομική κρίση μετασχηματίστηκε σε πολιτική κρίση και το στοιχείο που κυριαρχεί είναι η πολιτική αστάθεια και αβεβαιότητα. Έκφραση αυτής της όξυνσης ήταν η κρίση και οι αλλεπάλληλες διασπάσεις που ξέσπασαν στα κυρίαρχα αστικά πολιτικά κόμματα και οι σημαντικές πολιτικές αλλαγές που σημειώθηκαν, το διάστημα αυτό, στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας. Σε διάστημα τριών χρόνων, άλλαξαν διαδοχικά τρεις κυβερνήσεις. Η κυβέρνηση Παπανδρέου, δυο χρόνια μετά τη σαρωτική της επικράτηση τον Οκτώβρη του 2009, έπεσε κάτω από το βάρος της αντιλαϊκής πολιτικής της και τη διαδέχθηκε, το Νοέμβρη του 2011, με τις προσταγές ίων ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, η συγκυβέρνηση Παπαδήμου, προκειμένου να δώσει, προσωρινά, διέξοδο στην πολιτική κρίση, να κάμψει τη λαϊκή αντίσταση και να περάσει τα ξένα και ντόπια αφεντικά το δεύτερο μνημόνιο που αδυνατούσε να περάσει η κυβέρνηση Παπανδρέου.

 

Από τότε, διαπιστώθηκε και επιβεβαιώθηκε, στη συνέχεια, πως κανένα από τα δυο κυρίαρχα αστικά κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δεν είχε πλέον τη δυνατότητα, από μόνο του, να διαχειριστεί την καπιταλιστική κρίση και να εξασφαλίσει την πολιτική σταθερότητα. Η οικονομική και πολιτική κρίση έθεσε τέρμα στην τριαντάχρονη δικομματική εναλλαγή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση της χώρας και έσπρωξε τις πλουτοκρατικές κορυφές τους, κάτω από το γενικό πρόσταγμα των ιμπεριαλιστών, να συνασπιστούν και να συγκυβερνήσουν, αφού η λαϊκή βάση, που πάνω της στηρίζονταν, στένεψε απότομα και οδηγήθηκαν, ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ, σε μια πρωτοφανή πολιτική αποδυνάμωση και κατάρρευση.

 

Σε αυτή ακριβώς την κατεύθυνση, επέβαλαν και στήριξαν τη σημερινή συγκυβέρνηση Σαμαρά για να περάσει και να εφαρμόσει το τρίτο, κατά σειρά, πολύ σκληρότερο μνημόνιο, και τα εξοντωτικά «προαπαιτούμενα 89 μέτρα» που αδυνατούσε να εφαρμόσει η συγκυβέρνηση Παπαδήμου.

 

Ρίχνοντας, η κυβέρνηση Σαμαρά, όλα τα βάρη πάνω στο λαό και χαλκεύοντας νέα δεσμά εξάρτησης και καταλήστευσης της χώρας, με την υπαγωγή της κάτω από διεθνή έλεγχο και επιτήρηση, αναπαράγει και οξύνει όλες τις εσωτερικές αντιθέσεις. Καμιά αντιδραστική πολιτική «τάξη» και σταθερότητα δεν μπορεί να στηριχθεί πάνω στην πείνα, την εξαθλίωση και τη δυστυχία του λαού.

 

Η κρίση, μέσα στο σημερινό καπιταλιστικό κοινοβουλευτικό πολιτικό σύστημα, θα οξυνθεί κάτω από την πίεση της συσσωρευμένης λαϊκής αγανάκτησης και το αναπόφευκτο ξέσπασμα νέων πανεργατικών αγώνων. Η τρικομματική κυβέρνηση, προκαλώντας μεγαλύτερο λαϊκό αφανισμό με τα βάρβαρα μέτρα που ψήφισε και ξεκίνησε να εφαρμόζει, τώρα, και καίγοντας, ταυτόχρονα, τις αστικές πολιτικές εφεδρείες, οδηγεί σε νέα οξύτερη εσωτερική κρίση.

 

 

ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΛΗΣ

 

Ανατροπή όλων των αντιλαϊκών πολιτικών

 

 

Η Ε.Ε. και η Ελλάδα

 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 κρατών αποτελεί μία πολιτική οικονομική προσπάθεια των μεγάλων Ευρωπαϊκων κρατών να ανταγωνιστούν τα υπόλοιπα ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΗΠΑ - Ιαπωνία) και τους εν δυνάμει ανταγωνιστές τους (Κίνα - Ρωσία). Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ουσιαστικά η Γαλλία - Αγγλία - Γερμανία - Ιταλία - Ισπανία) προσπαθεί ν' ανοιχτεί στα ανατολικά διευρύνοντας έτσι την αγορά της και να διαμορφώσει με τις ΗΠΑ την παγκόσμια λεία.

 

Η EE είναι μία ιμπεριαλιστική συμμαχία, δεν αλλάζει, δεν τροποποιείται, δε μετασχηματίζεται. Με οικονομικούς μοχλούς επιχειρεί την αποδιάρθρωση των περιφερειακών κρατών, υπερεκμεταλλεύεται τους λαούς των περιφερειακών κρατών στηρίζοντας, ταυτόχρονα, την άρχουσα τάξη σε αυτά και με δεκάδες «προγράμματα» επιχειρεί την ανατροπή όλων των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτισμικών όρων λαϊκής συγκρότησης.

 

Το εργατικό-λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα δεν έχει κανένα σημείο συμφωνίας με τα διευθυντήρια των Βρυξελλών και τους ισχυρούς της EE, Η άρχουσα τάξη στη χώρα μας είναι συνδεδεμένη με ποικίλους τρόπους με την EE.

 

Αγωνιζόμαστε για να φύγει η χώρα μας από τη λυκοσυμμαχία της EE και ν' αναπτύξει ισότιμες σχέσεις με όλες τις χώρες του κόσμου.

 

 

Η εκπαίδευση στο στόχαστρο

 

Η εκπαιδευτική διαδικασία, το σχολείο και τα ΑΕΙ-ΤΕΙ ειδικότερα, παρακολουθούν και ορίζονται εντέλει από τις πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες και τις αναπαράγουν, αναβαθμίζουν, προωθούν. Το σχολείο δεν είναι αυτόνομος οργανισμός και δεν μπορεί να υπάρξει ως τέτοιος. Οι μεγάλοι διχασμοί που ορίζουν το σχολείο ως πεδίο ταξικής πάλης και χρησιμεύουν στη διαιώνιση και αναπαραγωγή της άρχουσας τάξης είναι:

 

    Μέσα από το αναλυτικό πρόγραμμα, τη δομή των μαθημάτων και την καθημερινή σχολική κουλτούρα, συντηρείται η διάκριση χειρωνακτικής και διανοητικής εργασίας. Η πρώτη περιφρονείται.

    Καλλιεργούνται και αναπτύσσονται οι διακρίσεις ανάμεσα στο δάσκαλο και τους μαθητές και ανάμεσα στους μαθητές μέσα από ένα σύνολο νόμων, διατάξεων, διακρίσεων, εντολών, επιβραβεύσεων. Το αστικό σχολείο είναι ανταγωνιστικό.

    Καλλιεργείται ο χωρισμός της φυσικής από την πνευματική ζωή. Η φυσική ζωή (κολύμπι, ορειβασία, γυμναστική, ελεύθερος χρόνος, διασκέδαση) αποκόβεται από ένα τυποποιημένο, ρουτινιάρικο πρόγραμμα, το οποίο μισούν οι μαθητές και δεν ελκύει τους δασκάλους.

    Καλλιεργείται η μισαλλοδοξία προς τον ετερόδοξο και το «άλλο», με έναν ιδιότυπο εθνικισμό και φιλοευρωπαϊσμό. Τα προγράμματα και ιδιαίτερα ό,τι πριμοδοτεί η Ευρωένωση και οι εγχώριοι υποστηρικτές της, θεοποιούν την Ευρωπαϊκή αγορά και συμπλέκονται με ένα ιδιόμορφο εθνικισμό που αναδεικνύει το «ανάδελφο έθνος».

    Κυριαρχεί η τάση προς τον ευτελισμό της μόρφωσης των πολλών, με κατεύθυνση την κατάρτιση, και η αριστοκρατικοποίηση της εκπαίδευσης των λίγων, με ποικίλους μηχανισμούς (διπλό σχολικό δίκτυο, τάση για διαφοροποίηση σχολικών μονάδων με βάση τη σχολική κουλτούρα, πέρασμα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση).

 

Η άρχουσα τάξη, η ιδεολογία και η πρακτική της «συνδέει» το σχολείο με την κοινωνία, με τα δικά της φίλτρα. Από αυτή την άποψη, τα σχολεία και οι σχολές είναι «ανοιχτές» στα μηνύματα των κυρίαρχων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων και κλειστές στις δυνάμεις της εργασίας και στο λαό.

 

 

ΟΧΙ ΣΤΟ ΦΤΗΝΟ-ΕΥΕΛΙΚΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ!

 

 

Η επίθεση στο δικαίωμα των παιδιών των εργατολαϊκών οικογενειών στη μόρφωση χτυπιέται από το αστικό σχέδιο για ένα φτηνό, ευέλικτο, πειθαρχημένο σχολείο των ταξικών φραγμων, τα ΑΕΙ-ΤΕΙ βρίσκουν μπροστά τους τη συρρικνωμένη «Αθηνά», ακόμα και τα πρόσφατα θέματα των Πανελληνίων δείχνουν ότι η άρχουσα τάξη δείχνει «έξοδο» στους πολλούς για το δικαίωμα στη μόρφωση.

 

Η αξιολόγηση - απολύσεις - μετακινήσεις, το νέο ωράριο, οι συγχωνεύσεις σχολείων θα οδηγήσουν στο πέταγμα χιλιάδων μαθητών και εκπαιδευτικών έξω από τις σχολικές δομές. Αποτελούν, μαζί με την επιστράτευση ένα ακόμα αντιδραστικό κρίκο στη μεγάλη αλυσίδα της εφαρμογής του μνημονίου που επιγράφεται φτώχεια και αυταρχισμός.

 

Η καμπάνα χτύπησε για όλους και κανένας στρουθοκαμηλισμός δεν μπορεί να δώσει λύσεις.

 

Οι παρατάξεις του παλαιού δικομματισμού (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ), η φιλόδοξη ρεφορμιστική πλατφόρμα (ΣΥΝΕΚ- ΣΥΡΙΖΑ) αλλά και οι σεχταριστικές - αναχωρητές του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ-Ε ΣΑΚ-ΔΕΕ κλπ. έχουν τεράστια ευθύνη στην αποσυγκρότηση των εκπαιδευτικών.

 

Ως Εκπαιδευτικός Όμιλος αγωνιζόμαστε ώστε ν' αποκαλύψουμε τον ταξικό μας εχθρό, να φωτίσουμε τις σκοτεινές πλευρές, να πείσουμε τους ενδιάμεσους και να συγκροτήσουμε την αριστερή και αγωνιστική πτέρυγα του σ.κ. που παλεύει με ανιδιοτέλεια αλλά και με «γυμνά χέρια». Ο δρόμος θάναι ανηφορικός και με στροφές αλλά θάναι νικηφόρος.

 

 

Τα συνδικάτα όργανα πάλης

 

Το τελευταίο διάστημα με τη θυσία των συλλογικών συμβάσεων, τις επιστρατεύσεις σε ναυτεργάτες, Μετρό, καθηγητές φαίνεται ότι η άρχουσα τάξη επιδιώκει, και με βάση την υποχώρηση της αριστεράς, να καθυποτάξει το σ.κ. και σ' αυτό το στόχο βρίσκει συμμέτοχους τις υποταγμένες ηγεσίες του.

 

Η ιδιομορφία των συνδικάτων στη χώρα μας συνίσταται:

 

    Στο ότι δημιουργήθηκαν όχι με «τρεϊντγιούνιον» τρόπο, αλλά κάτω από την επιρροή της αριστεράς και των κομμουνιστών.

    Υπάρχουν ενιαία συνδικάτα, σε αντίθεση με τα «κομματικά» που δραστηριοποιούνται στη Δυτική Ευρώπη.

    Υπάρχει χαμηλή ένταση εγγραφής ιδιαίτερα σ' αυτά του ιδιωτικού τομέα.

    Οι ταξικοί συνδικαλιστές, με εξαίρεση σ' ορισμένους τομείς δημοσίου (εκπαίδευση, υγεία, ΟΤΑ) είναι μακριά από το σημείο του ν' αποτελούν μάχιμο, μαζικό πόλο.

 

Ο Εκπαιδευτικός Όμιλος, σ ό,τι αφορά τα συνδικάτα υποστηρίζει:

 

    Ένα συνδικάτο σε κάθε χώρο, μία ομοσπονδία, μία συνομοσπονδία.

    Εγγραφή όλων, ανεξαρτήτως, στα συνδικάτα (ωρομίσθιοι, «μπλοκάκια», συμβάσεις έργου).

    Αγωνιζόμαστε για τη δημιουργία αξιόπιστου, μαζικού αγωνιστικού πόλου. Για την πολιτική ανασυγκρότηση της αριστεράς των σωματείων.

    Δίνουμε ιδιαίτερο βάρος στα Α'βάθμια σωματεία, στις Γενικές Συνελεύσεις και στις πραγματικές επίτροπές αγώνα.

 

Αγωνιζόμαστε για ενιαίο συνδικάτο εκπαιδευτικών και την ανατροπή όλων των αρνητικών συσχετισμών, το σύνθημα πάλης μας είναι ενιαίο συνδικάτο, δυνατή αριστερά πτέρυγα, ανασυγκρότηση τώρα.

 

 

Τι είναι και τι θέλει ο «Εκπαιδευτικός Ομιλος»

 

Ο Εκπαιδευτικός Όμιλος (Ε.Ο.) είναι ώριμο τέκνο της ανάγκης. Αποτελεί ένα πανελλαδικό δίκτυο αγωνιστών αριστερών εκπαιδευτικών, οι οποίοι εργάζονται πολιτικά μέσα και δίπλα στις Παρεμβάσεις-Συσπειρώσεις-Κινήσεις που αποτελούν ένα ισχυρό μοχλό συγκρότησης του εκπαιδευτικού κινήματος.

 

Ο Ε.Ο. τα έντυπά του, τα μέλη και οι φίλοι του αγωνίζονται σε επίπεδο θεωρίας και πράξης. Παράγουν και μετασχηματίζουν την εκπαιδευτική θεωρία για όλα τα ζητήματα και ταυτόχρονα ενώνονται με κάθε ταξικό, αγωνιστή εκπαιδευτικό.

 

    Αγωνίζονται για να ενταχθούν στο δημόσιο σχολείο όλα τα παιδιά της χώρας μας (εγχώριοι, αλλοδαποί, με-τανάστες)

    Αγωνίζονται για την ισχυροποίηση, της ταξικής πτέρυγας του σ.κ. και την ήττα τον κρατικού και ρεφορμιστικού συνδικαλισμού

    Αντιπαλεύουν όλα τα αντιδραστικά συνδικαλιστικά ρεύματα και ασκούν συντροφική κριτική σε λαθεμένες απόψεις

    Αγωνίζονται για το δυνάμωμα των σωματείων, την ενεργοποίηση τους και την εγγραφή αναπληρωτών και ωρομισθίων σ' αυτά

    Όπλο του είναι ο Παρατεταμένος Συλλογικός Αγώνας, οι Γενικές Συνελεύσεις και οι πραγματικές Επιτροπές Αγώνα.

 

Δημοσιογραφικό όργανο του εκπαιδευτικού Ομίλου είναι το περιοδικό «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης» που συνεχίζει μαχητικά για 25 χρόνια να προβάλλει τις θέσεις της εκπαιδευτικής αριστεράς να φωτίζει τις αθέατες πλευρές των ταξικών φραγμών ν' αντιπαλεύει όλα τα λαθεμένα πολιτικά ρεύματα στο χώρο της εκπαίδευσης.

 

 

Ο αριστερος εκπαιδευτικός

 

Οι εκπαιδευτικοί είναι διαταξικό στρώμα. Αρχίζουν από τη χαμηλόμισθη και χαμηλόβαθμη υπαλληλία, τους άνεργους δασκάλους-καθηγητές και φτάνουν ως τα ανώτατα Πανεπιστημιακά στρώματα που συνδέονται οργανικά με την άρχουσα τάξη. Τα τελευταία, από άποψη υλικών όρων και αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας, είναι τμήμα της άρχουσας τάξης και αντικειμενικά (ως στρώμα) εχθρικά προς μία λαϊκή παιδεία.

 

Ωστόσο, τα υλικά συμφέροντα της χαμηλής υπαλληλίας (μισθοί-συντάξεις-όροι ζωής) τα σπρώχνουν προς την εργατική τάξη και αποτελούν, υπό προϋποθέσεις, σύμμαχα στρώματα σ' έναν αντιιμπεριαλιστικό-αντικαπιταλιστικό αγώνα.

 

Οι αριστεροί εκπαιδευτικοί, η εκπαιδευτική αριστερά, συγκρούονται με την κρατική πολιτική σε δύο τουλάχιστον επίπεδα.

 

    Στο επίπεδο των όρων αναπαραγωγής τους (μισθός κ.λπ.)

    Στο επίπεδο της σύγκρουσης ιδεών στο χώρο του σχολείου.

 

Απ' αυτή την άποψη, ανοίγονται μπροστά τους δύο δρόμοι. Ή θα συμμαχήσουν με τα ζωντανά κομμάτια της εργατικής τάξης και του λαού, με τους αγωνιζόμενους μαθητές και σπουδαστές για ένα άλλο σχολείο σε μια άλλη κοινωνία και για την υπεράσπιση του βιοτικού και πνευματικού της επιπέδου ή με πλαστή ιδεολογία θα αναζητήσουν συναίνεση με το αστικό κράτος και τα αστικά κόμματα.

 

Από την πλευρά της καθημερινής τους παρουσίας στο χώρο του σχολείου και δίπλα στους νέους, οφείλουν με τη στάση τους, το παράδειγμά τους, την πνευματική τους συγκρότηση, την αγωνιστική συμπεριφορά, να αποτελούν ζωντανό παράδειγμα προς μίμηση. Ο αριστερός εκπαιδευτικός πρέπει να φωτοβολεί, να παραδειγματίζει, να σέβεται τα παιδιά, να τα καθοδηγεί, να οργανώνει τη ζωή τους και να τ' αγαπά.

Ο αριστερός εκπαιδευτικός, ούτε ολοκληρωτικό θύμα ούτε ολοκληρωτικός θύτης, οφείλει να συγκρούεται με όλο το αστικό αξιακό σύστημα και ν' ανοίγει δρόμους στη νεολαία μέσα και έξω από το σχολείο.

 

 

Τα συνέδρια ΔΟE/ΟΛΜE

 

Με καταφανή την άνοδο των αριστερών φωνών και το συντριπτικό πλήγμα στη φιλοκυβερνητική ΠΑΣΚΕ που αγωνίζεται να διασωθεί όπως-όπως, τα εκπαιδευτικά συνέδρια πρέπει να στείλουν μήνυμα αγώνα συγκρότησης, ενότητας των μάχιμων τμημάτων του κλάδου.

Καλούμε τους 1000 συνέδρους των δύο συνεδρίων να υπερασπιστούν τις αντιστάσεις ενάντια στην κυβέρνηση Σαμαρά με πνεύμα ανυποχώρητης αλληλεγγύης και στη λογική του ενιαίου παρατεταμένου αγώνα.

 

Να θέσουμε στόχους πάλης που θα συσπειρώνουν τους εκπαιδευτικούς και θα προκαλούν κλονισμούς και ρωγμές στο κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό.

 

Αγωνιζόμαστε για

 

    Δημόσια Δωρεάν Παιδεία για όλους τους νέους

    Κανένα παιδί, κάτω από τα 18, έξω από τις εκπαιδευτικές δομές

    Ενιαίο Δημόσιο Δωδεκάχρονο Σχολείο και Δίχρονη Προσχολική Αγωγή

    Δημόσια και δωρεάν μεταλυκειακή τεχνική - επαγγελματική εκπαίδευση

    Παιδαγωγική Ελευθερία και Δημοκρατία στο Σχολείο - Όχι στην αξιολόγηση - χειραγώγηση

    Ο αγώνας στα χέρια των εργαζομένων

    Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις των Εκπαιδευτικών - Ενιαίο Συνδικάτο

    Σταθερή και μόνιμη εργασία - Όχι στον εργασιακό μεσαίωνα

 

 

 

Θεωρούμε δίκαιη και αναγκαία την πρόταση των καθηγητών για «απεργία στις εξετάσεις» και καταγγέλλουμε την ανίερη συμμαχία ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ-ΣΥΝΕΚ που υπονόμευσε και ανέτρεψε τη βούληση χιλιάδων εκπαιδευτικών.

Αποδείχτηκε «εν τοις πράγμασι» ότι μόνο η ανειρήνευτη πάλη ενάντια στον Παλιό και Νέο Κυβερνητικό συνδικαλισμό μπορεί να αναζωογονήσει τα σωματεία μας.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στην επιστράτευση η οποία κρατάει σε ομηρία 80.000 καθηγητές, τους εργαζόμενους στα πλοία και στο Μετρό.

 

    Ανατροπή των μνημονίων, Αντίσταση στην εργασιακή και κοινωνική βαρβαρότητα που

    επιβάλλουν EE - ΔNT - κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις τους.

    Δημόσια Δωρεάν Παιδεία για όλους. 'Οχι στην εκπαίδευση των μνημονίων, της φτώχειας, της υποταγής και των ταξικών φραγμών.

    Όχι στην αξιολόγηση - να αποσυρθεί το ΠΔ - Ανατροπή του νόμου για το νέο μισθολόγιο- φτωχολόγιο. Όχι στις απολύσεις, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και τη φοροληστεία.

    Μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα για όλους. Ζωή με αξιοπρέπεια και δικαιώματα

    για όλους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα!

    Κάτω τα χέρια από τις απεργίες, τις πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες.

 

Παλεύουμε να γίνει «σημαία» των πρωτοβάθμιων σωματείων μας.

Καλούμε χους συνέδρους των συνεδρίων ΔΟΕ/ΟΛΜΕ να κλείσουν τ' αυτιά τους στις Κίρκες και τις Σειρή¬νες της υποταγής, της συνδιαλλαγής και της συναίνεσης.

 

    Ο λαός και τα παιδιά μας έχουν ανάγκη από το παράδειγμα του δασκάλου που διδάσκει με τους αγώνες του.

    Στα σχολειά μας δεν περισσεύει κανείς. Όλοι για έναν, ένας για όλους.

 

 

Κανείς δεν είναι δυνατότερος από τον οργανωμένο και αποφασισμένο λαό.

 

 

 

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ Ιούνης 2013

www.antitetradia.gr

Τηλέφωνα επικοινωνίας: ΔOE: 6972-220398, 6793-620035

ΟΛΜΕ: 6974-438720, 6945-892700