Νίκος Τσούλιας Μικρές σταγόνες των ονείρων μου, που δεν φαίνονται να αποικίσουν τον κόσμο της πραγματικότητας. Τα ταξίδια σου δίνουν τόσες δυνατότητες, μα και σε ξεγελάνε. Αυτό που θέλεις να έχει μια διάρκεια, να αποκτήσει ρίζες βιώματος, το αντικαθιστούν με προσωρινότητες. Γλυκόπικρη γεύση.
Βρίσκομαι στην πόλη που είμαι ερωτευμένος. Αλλά για μερικές ημέρες, όχι για λίγα έστω χρόνια, που τόσο επιθυμώ. Η Πόλη του Φωτός, στέκια των διανοούμενων, μήτρα του σύγχρονου πολιτισμού, κοινωνικό εργαστήρι της Ευρώπης…
Χαμένος ανάμεσα σ’ ένα πλήθος ανθρώπων που κινείται σαν φίδι πλάι στις απλωμένες προθήκες με παλιά βιβλία, δίπλα στις όχθες του Τάμεση, κάτω από έναν ουρανό που στάζει μελαγχολία, ψάχνω να βρω κάτι που θα με πάει σ’ άλλες εποχές και σ’ άλλους κόσμους…
Ζω έντονα στους ρυθμούς του σήμερα, γύρω μου άνθρωποι όλων των ηλικιών, νεαρά παιδιά που διαταράσσουν την ήρεμη κίνηση του ποταμού με τις θορυβώδεις ρόδες του skate-board πάνω στο πλακόστρωτο. Συναγωνίζονται για το καλύτερο άλμα, το καθένα περιμένει τη σειρά του. Κάνουν με θόρυβο αισθητή την αλαζονική νεότητά τους, αδιαφορούν προκλητικά για την ταραχή που δημιουργούν…
Κι εγώ επιθυμώ ν’ ανακαλύψω το παρελθόν, που κρύβεται κάτω από τα φθαρμένα εξώφυλλα των βιβλίων. Αγγίζω κάποια από αυτά με σεβασμό, διαβάζω στη ράχη τους ονόματα μεγάλων ποιητών.
Νιώθω ότι βρίσκομαι πολύ κοντά στη σκέψη ανθρώπων που άλλαξαν με τις ευαισθησίες τους και τις ανατροπές τους τη ροή του κόσμου. Φουντώνει μέσα μου η επιθυμία να χαθώ μες στις σελίδες των βιβλίων τους…
Υποπτεύομαι ότι το ίδιο επιθυμούν οι γύρω μου… Ρίχνω κλεφτές ματιές σ’ ένα νεαρό που είναι δίπλα μου, κοιτάμε το ίδιο βιβλίο: ποιήματα του Shelley. Εκείνος πρόλαβε, το πήρε. Θα ψάξω για κάτι άλλο…
Σιγά-σιγά χάνω την επαφή με την πραγματικότητα. Δεν ακούω πια τον ενοχλητικό θόρυβο των νεαρών παιδιών. Κλείνω έξω από μένα ό,τι δε με αφορά. Μένω ερμητικά αποκλεισμένος μέσα στις σκέψεις μου…
Δεν είναι τόσο το παιχνίδι της αναζήτησης που με συγκινεί, όσο η συνειδητοποίηση μιας κοινής ανάγκης των ανθρώπων να χαθούν μέσα στους δαιδαλώδεις χώρους της γνώσης, για να βρουν τον εαυτό τους, να καταλάβουν τον διπλανό τους, ν’ ανιχνεύσουν τον λόγο της ύπαρξής τους, να κάνουν ρήγματα στη μονότονη ζωή τους…
Νιώθω απέραντη χαρά: αισθάνομαι εκείνη τη στιγμή ότι το σπέρμα της γνώσης ασυγκράτητο πλημμυρίζει τον κόσμο και γονιμοποιεί τη σκέψη των ανθρώπων. Διαλύει τους δισταγμούς, λύνει τις κλειδώσεις από τα δεσμά των αναστολών, διώχνει τα σύννεφα του φόβου για το καινούργιο, φέρνει τον έναν άνθρωπο πιο κοντά στον άλλο κι ας βρίσκονται στις δυο άκρες της γης. Το μυαλό ποθεί να έρθει κοντά σε άγνωστους κόσμους, παλιούς και νέους…
Αυτός ο πόθος είναι που με κάνει να ξεφύγω από τα στενά όρια της ανούσιας και συμβατικής ύπαρξής μας, να ριχτώ σε μια καινούργια περιπέτεια αναζητώντας άλλα οράματα.
Οι άνθρωποι γύρω μου συνωστίζονται, τα νεαρά παιδιά ησύχασαν ή έφυγαν γιατί κατάλαβαν. Δε βρίσκω πάντα αυτό που ψάχνω – δεν εξαρτάται μόνο από μένα – και ο κύκλος αρχίζει πάλι από την αρχή. Και το μεγάλο μου όνειρο παραμένει όνειρο…
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Νέο Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ - Πιστοποιηθείτε άμεσα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 30/8
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
