Συνήθως, το να επανέρχεται κανείς σε θέματα που φαίνεται να έχουν επαρκώς αναδειχθεί, ίσως είναι περιττή ενέργεια. Στην περίπτωση όμως των σχεδόν (;) άδειων από μαθητές, σχολείων, η επαναφορά αυτού του θέματος δεν είναι περιττή.
Όπως είναι γνωστό, η Πολιτεία, ενώ προχώρησε στην επαναλειτουργία των σχολικών μονάδων (από τις 11 Μαΐου 2020 για την Γ΄ Λυκείου και από τις 18 Μαΐου 2020 για την Α΄ και Β΄ Λυκείου, καθώς και για τους μαθητές των Γυμνάσιων) έδωσε απλόχερα την δυνατότητα στους μαθητές με μια απλή Υπεύθυνη Δήλωση των γονέων τους να μπορούν να μην προσέρχονται στα σχολεία τους, εφόσον στην Δήλωση αυτή αναφέρεται ότι: «το τέκνο μου ανήκει σε ομάδα αυξημένου κινδύνου για νόσηση από COVID-19» ή «έχω άτομο στο οικογενειακό μου περιβάλλον που ανήκει σε ομάδα αυξημένου κινδύνου για νόσηση από COVID-19 ή ήδη νοσεί» (ΥΑ Αριθμ. 52840/ΓΔ4/ΦΕΚ 1765 Β΄/08-5-2020).
Από τα στατιστικά στοιχεία που εμφανίζονται στα ΜΜΕ, αλλά, κυρίως, από την καθημερινότητα των σχολείων, φαίνεται πως η χρήση της Υπεύθυνης αυτής Δήλωσης άγγιξε τα όρια της κατάχρησης. Είναι, αλήθεια, δύσκολη η χρήση αυτής της λέξης, αφού ελλοχεύει ο κίνδυνος της προσβολής συνανθρώπων μας, που πράγματι ανήκουν στις περιπτώσεις των οικογενειών που έχουν στο σπίτι τους άτομα τα οποία ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Όμως, ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός των Υπεύθυνων Δηλώσεων που κρατούν τους μαθητές μακριά από τα σχολεία τους, φαίνεται να σχηματίζει το περίγραμμα μιας χώρας που νοσεί...
Σίγουρα, την πρώτιστη ευθύνη αυτής της τραγελαφικής κατάστασης φέρει η Πολιτεία, που έδωσε την ανεξέλεγκτη δυνατότητα να απουσιάσουν από τα σχολεία οι μαθητές με μια εύκολη διαδικασία. Αυτήν την ενέργεια της Πολιτείας σχολιάσαμε σε προηγούμενο άρθρο μας.
Η ευθύνη όμως των γονέων στην χρήση αυτού του, αναγκαίου για τους έχοντες πράγματι τους προβλεπόμενους λόγους, μέτρου, ίσως θα έπρεπε να μετρήσει ως διπλή και τριπλή πριν υλοποιηθεί. Τα παιδιά μας, ενώ βρίσκονται μακριά από τα σχολεία τους εδώ και περισσότερο από δυόμισι μήνες, επιλέγεται να συνεχίσουν να κρατιούνται μακριά από αυτά για άλλους τρεις – το λιγότερο – μήνες. Σχεδόν μισό χρόνο μακριά από το σχολείο… Ευτυχώς, η προσπάθεια των εκπαιδευτικών να κρατηθούν κοντά στους μαθητές τους όλο το προηγούμενο διάστημα μέσω του διαδικτύου (σύγχρονη και ασύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση) απάλυνε τις δυσμενείς επιπτώσεις αυτής της απομάκρυνσης των παιδιών από τους σχολικούς χώρους.
Αν υφίστανται οι αναγκαίοι υγειονομικοί λόγοι, τότε δεν υφίσταται κανένα σχόλιο για την επιλογή αυτή των γονέων να κρατήσουν τα παιδιά τους μακριά από το σχολικό περιβάλλον. Αν όμως εκλείπουν οι ουσιώδεις λόγοι αυτής της «αποχής» από τα μαθήματα, τότε αυτή η ομαδική επιλογή γεννά σκέψεις απογοήτευσης.
Απογοήτευσης, για το γεγονός ότι προσφέρουμε στα παιδιά μας μη θετικά παραδείγματα και στάσεις ζωής.
Απογοήτευσης, για το γεγονός ότι ενισχύεται η εντύπωση – ή μήπως παγιώθηκε ήδη; – ότι η υποχρέωση της εκπαίδευσης στο σχολείο μπορεί να τίθεται σε εύκολη διαπραγμάτευση και, κατ’ επέκταση, σε αμφισβήτηση (ίσως αυτή η τελευταία αναφορά να προσφέρει λαβές για σχόλια σχετικά με την ποιότητα της προσφερόμενης εκπαίδευσης, όμως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι, προκειμένου να απαξιωθεί ο θεσμός του σχολείου).
Απογοήτευσης, ότι το σχολείο πολύ εύκολα μπορεί πλέον να απεμπολείται ως αξία, όχι όμως και οι καθημερινές ρηχές απολαύσεις.
Απογοήτευσης, που λίγο ύπνος παραπάνω αποτελεί ισχυρό κίνητρο αποφυγής της προσέλευσης στα σχολικά προαύλια και στις σχολικές αίθουσες.
Απογοήτευσης, στην σκέψη ότι τα ίδια αυτά παιδιά που αποφεύγουν να έρθουν στο σχολείο, θα συγχρωτιστούν σε χώρους που προσφέρουν διασκέδαση, χωρίς τώρα ο φόβος να δημιουργήσουν προβλήματα υγείας στο οικείο περιβάλλον τους να πτοεί αυτούς ή τους γονείς τους.
Απογοήτευσης, για το γεγονός ότι η εικόνα που τελικά αναδύεται, είναι η εικόνα μιας χώρας που φαίνεται να θέλει να ισχυριστεί ότι νοσεί...
Αντίδοτο ισχυρό κατά της απογοήτευσης είναι η αισιοδοξία. Θα πρέπει αυτήν να ενεργοποιήσουμε, όσο δύσκολο και αν φαντάζει σήμερα. Και αυτή η ενεργοποίηση δεν έχει καλύτερη αφετηρία από την αφύπνιση των ενεργοφόρων δυνάμεων αυτού του τόπου. Τους νέους και τις νέες. Τα παιδιά μας. Τους μαθητές και τις μαθήτριες μας. Αυτούς να ενεργοποιήσουμε, προσφέροντάς τους μηνύματα αισιοδοξίας και θέλησης για προσπάθεια, επιθυμίας βελτίωσης της ποιότητας της ζωής τους, ανάδειξης του γεγονότος ότι «τα αγαθά κόποις κτώνται». Και, εντέλει, να αναδείξουμε την αξία της εκπαίδευσης ως ύψιστου πολιτισμικού αγαθού, και του σχολείου ως χώρου που διακονεί αυτήν την αξία, και όχι ως χώρου και όρου διαπραγμάτευσης προς αποφυγή του.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Πανελλήνιες 2025: Η μαθήτρια που πέτυχε το «απόλυτο 20» στην Οικονομία και πάει για ΑΣΟΕΕ
750 ευρώ σε 170.000 πολίτες - Πάρτε τα με μια μόνο αίτηση και όλα εξα αποστάσεως μέσω golearn
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 25/6
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
