Alfavita Ας υποθέσουμε πως παρακολουθούμε το τελευταίο μονόπρακτο του ΥΠΑΙΘ με σαφείς επιρροές από το θέατρο του Παραλόγου (βλ. Ιονέσκο), όπου ο χρόνος, οι κανόνες, ο νόμος, η συνέπεια, η συνέχεια, η λογική έχουν αναιρεθεί προς όφελος της δημοκρατίας; της αξιοκρατίας; της νομιμότητας;… ή μήπως με σκοπό να κλονιστεί κάθε βεβαιότητα ότι ζούμε σε ευνομούμενο κράτος;
Τι θα μπορούσαμε να δούμε σε αυτό; Πρωταγωνιστές, οι λίγοι μόνιμοι εκπαιδευτικοί ΕΑΕ που εργάζονται εδώ και χρόνια σε δομές Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης. Σκηνοθέτης, το Υπουργείο Παιδείας που τους τοποθετεί επί χρόνια στα λίγα οργανικά κενά, ενώ οι περισσότεροι δουλεύουν με απόσπαση σε λειτουργικά κενά, λόγω έλλειψης οργανικών θέσεων. Ξαφνικά, αποφασίζεται μετά από χρόνια αιτημάτων τους να αναβαθμιστεί αυτός ο ευαίσθητος χώρος και να στελεχωθεί με μόνιμο προσωπικό. Κάνουν τις αιτήσεις τους οι πρωταγωνιστές μας, αλλά με αδικαιολόγητη αιτιότητα, ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΟΡΓΑΝΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ! (τροπολογία, αρ. 28, παρ. 1 και 2, ν. 4638/2019). Ρωτούν το "γιατί", αφού και τις απαιτούμενες σπουδές έχουν και τη μεγαλύτερη εμπειρία. Οι ιθύνοντες απαντούν: "έπρεπε να είχατε κάνει αίτηση πέρυσι" Ωστόσο, οι απαντήσεις δεν δικαιολογούν ΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗ ΜΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ (πρώτα μετατίθενται οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί και στις απομένουσες κενές οργανικές θέσεις γίνονται τυχόν νέοι διορισμοί, παρ. 3 του αρ. 48 του ν. 4415/2015), αφού πέρυσι δεν μπορούσαν να κάνουν αίτηση, μια και δεν είχαν συσταθεί τα κενά , δηλαδή απλά δεν υπήρχαν. «Θα έπρεπε να ξέρετε», τους απαντούν: αυτοί είναι οι κανόνες στο θέατρο του παραλόγου. δεν υπάρχει χρόνος και λογική, μόνο δραματική ασυνέχεια.
Μεσολαβούν διαμαρτυρίες, υπομνήματα, διάλογοι χωρίς νόημα με το ΥΠΑΙΘ, με την ΟΛΜΕ, καταργείται η επικοινωνιακή δυνατότητα, καταλήγοντας στην εφιαλτική διάθεση των πρωταγωνιστών χωρίς τέλος: η νομοθεσία δεν πρόκειται να εφαρμοστεί, θα ζείτε σε μία συνεχή αβεβαιότητα για το αν και σε ποια περίπτωση θα τηρούνται οι νόμοι. Μπορούμε με τροπολογίες να ανατρέπουμε τα πάντα!!!
Ας μην απορεί κανείς, γιατί κανείς Έλληνας δεν θα ξαναγυρίσει στον τόπο του, στην πατρίδα του. Αυτά τα επαναλαμβανόμενα παραδείγματα έχουν αποτυπωθεί βαθιά και έχουν γίνει βίωμα για την κοινωνία. Είναι τιμητικό για τον χώρο μας να μας προτρέπουν να προσφύγουμε στη δικαιοσύνη για το αυτονόητο ή αυτό τονίζει την αδυναμία του συστήματος;
Ας μην απορούν και οι συνδικαλιστές και η ΟΛΜΕ, γιατί ο εκπαιδευτικός απέχει τα τελευταία χρόνια από τις συνδικαλιστικές δράσεις. Είναι δυνατόν να συμμετέχει, έστω και παθητικά, η ΟΛΜΕ και να μην καταδικάζει τουλάχιστον τη μη τήρηση της νομοθεσίας; Με εξαίρεση την τοποθέτηση των αιρετών των ΣΥΝΕΚ (βλ. ανακοίνωση αιρετών ΚΥΣΔΕ, 23-11-2019)
Περιμένουμε από την ηγεσία του ΥΠΑΙΘ και το επίσημο συνδικαλιστικό μας όργανο, την ΟΛΜΕ, να εξηγήσουν και να τοποθετηθούν ανοιχτά αναφορικά με τα ακόλουθα ζητήματα:
α) Γιατί αποκλείονται αιφνιδιαστικά οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί ΕΑΕ από τις νεοσυσταθείσες οργανικές θέσεις σε Τ.Ε;
β) Γιατί δεν προηγούνται των επικείμενων διορισμών οι εκκρεμείς μεταθέσεις/βελτιώσεις σε όλες τις δομές ΕΑΕ, όπως επιτάσσει η εκπαιδευτική νομοθεσία;
γ) Πώς τεκμηριώνεται αυτός ο αδικαιολόγητος αποκλεισμός, αφού οι μεταθέσεις/βελτιώσεις των λίγων μονίμων δεν θα περιορίσουν τον αριθμό των διορισμών, από τη στιγμή που τα οργανικά κενά είναι πολύ περισσότερα;
Ομάδα μόνιμων εκπαιδευτικών ΕΑΕ
10-12-2019
