Alfavita Newsroom Του Γιώργου Κ. Καββαδία*
Τους ύπατους εγώ ανέδειξα στις συνελεύσεις
κι αυτοί κληρονομήσανε τα δικαιώματα
Φόρεσαν πορφυρούν ατίθασον ένδυμα
Σανδάλια μεταξωτά ή πανοπλία
εξακοντίζουν τα βέλη τους εναντίον μου-
η θέλησή μου που καταπατήθηκε τόσους αιώνες.
Μ. Κατσαρός, κατά σαδδουκαίων.
Οι κυβερνήσεις εναλλάσσονται, τα μνημόνια παραμένουν, όπως και οι λογικές και πρακτικές του κυβερνητικού συνδικαλισμού που εξευτελίζουν τον συνδικαλισμό στο βωμό της στήριξης της κυβερνητικής πολιτικής και της προσωπικής ανόδου. Στην πραγματικότητα η πολιτική εξουσία θεσμικά και πολιτικά εξέθρεψε το τέρας του γραφειοκρατικού, κυβερνητικού και κομματικού συνδικαλισμού. Δημιούργημά της είναι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, η ελίτ των συνδικαλιστών που διαμορφώνοντας πλεονεκτικότερες υλικές και κοινωνικές συνθήκες συγκριτικά με τους εργαζόμενους που εκπροσωπεί διαπλέκεται με την εργοδοσία και την κυβέρνηση απεμπολώντας τα συμφέροντα τους και στηρίζοντας τα συμφέροντα της εργοδοσίας και της κυβέρνησης. Ουκ ολίγα τα φαινόμενα διαφθοράς συνδικαλιστών που πλουτίζουν και εξαργυρώνουν τη συνδικαλιστική τους δράση ενισχύοντας τη θέση τους στην κομματική και κυβερνητική ιεραρχία.
Συνδικαλιστές – Χειρουργοί….
«Που κατά βάθος έγιναν
σαν ένα είδος υπηρέται των Ρωμαίων (Κ. Π. Καβάφης)
Οι νέοι κυβερνητικοί συνδικαλιστές συνεχίζουν το δρόμο του παλιού κυβερνητικού συνδικαλισμού. Το δρόμο τόσων και τόσων, δε χρειάζονται ονόματα, που από πρόεδροι Ομοσπονδιών ακολούθησαν τους διαδρόμους των Υπουργείων για να φτάσουν στα έδρανα της Βουλής και σε κυβερνητικές θέσεις. Μια σειρά στελέχη των ΣΥΝΕΚ έγιναν σύμβουλοι και παρασύμβουλοι στο Υπουργείο Παιδείας και αναδείχτηκαν σε εξαίρετους χειρουργούς με την έννοια ότι ξεπέρασαν και τις προηγούμενες κυβερνήσεις σε μεθόδους και τεχνάσματα για να υλοποιήσουν ευπειθώς το 3ο Μνημόνιο στην εκπαίδευση δημιουργώντας δεξαμενές πλεονάζοντος προσωπικού. Από τη μείωση των τριών ωρών στα Γυμνάσια, τη μείωση των ωρών των υπευθύνων εργαστηρίων Πληροφορικής και Φυσικής μέχρι τη νομιμοποίηση του «εθνικού διαλόγου» με τη συμμετοχή της ΟΛΜΕ και τις πολιτικές των αντιδραστικών μετραρρυθμίσεων σύμφωνα με τις οδηγίες ΕΕ – ΔΝΤ – ΟΟΣΑ που έχουν αποτέλεσμα την καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών, των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών και τη διάλυση του δημόσιου σχολείου. Όλα αυτά έχουν το ονοματεπώνυμο της συντριπτικής πλειονότητας των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Από προέδρους ΟΛΜΕ μέχρι μέλη ΔΣ ΕΛΜΕ και όσων ανακάλυψαν τον συνδικαλισμό από το 2012 και μετά παίρνοντας μέρος στο κυνήγι της καρέκλας. Άξιος ο μισθός τους!
Άλλωστε η αριστεροδεξιά συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έδειξε το «αξιοκρατικό» της πρόσωπο αντιγράφοντας τις προηγούμενες κυβερνήσεις με την άλωση του διοικητικού μηχανισμού τοποθετώντας τα στελέχη τους σε θέσεις . Ξέουμε πως έγιναν οι επιλογές των Περιφερειακών διευθυντών, πώς τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ από τις τελευταίες θέσεις στον πίκακα των υποψηφίων διευθυντών Εκπαίδευσης επιλέχτηκαν πρώτοι και καλύτεροι κατά το ευαγγελικό: «Και οι έσχατοι έσονται πρώτοι».
Ειδικότερα στον Πειραιά οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές έχουν ξεπεράσει κάθε όριο. Οι περισσότεροι, αφού βολεύτηκαν με αποσπάσεις στο Υπουργείο Παιδείας, μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς και με θέσεις σε οργανισμούς ως μέλη ΔΣ που αμείβονται από τη συμμετοχή τους σε συνεδριάσεις των ΔΣ (Σιβιτανίδειος) κυκλοφορούν στα σχολεία διαλαλώντας πως το εκπαιδευτικό κίνημα δεν έχει πια αιτήματα, αφού έχουν υλοποιηθεί από την κυβέρνηση ξεχνώντας όχι μόνο τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, την αύξηση των ορίων και τις πολιτικές ραγδαίας φτωχοποίησης των εργαζομένων και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας που στηρίζουν, αλλά και τις χιλιάδες απολύσεις των αναπληρωτών και την αξιολόγηση που εξαγγέλλει το Υπουργείο Παιδεία παπαγαλίζοντας τα κελεύσματα των ΕΕ – ΔΝΤ – ΟΟΣΑ. Και φυσικά «έχουν ξεχάσει » τις προεκλογικές δεσμεύσεις περί επαναφοράς – μείωσης του ωραρίου, μείωσης των μαθητών ανά τμήμα, κατάργησης της αξιολόγησης, διορισμοί 2,5 – 3 χιλιάδες εκπαιδευτικούς, οικονομική ενίσχυση των εκπαιδευτικών και άλλες ων ουκ έστιν αριθμός. Εκείνο που δεν έχουν ξεχάσει είναι να χύνουν δηλητήριο ενάντια στην Αριστερά και να παραδίδουν μαθήματα χυδαίου αντικομμουνισμού. Να υπερασπίζονται κάθε ρουσφετολογική και αυθαίρετη απόφαση της Διυθύνσης και του σάπιου διοικητικού μηχανισμού της εκαπίδευσης.
Η Ελπίδα στην ΕΝΟΤΗΤΑ και τους Αγώνες
Η πιο χαμένη ψήφος στις αυριανές εκλογές για το ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά είναι αυτή που θα διαχειριστεί η κάθε συνδικαλιστική ή κομματική ηγεσία, στο όνομα των εργαζομένων, για να συνδιαλλαγεί με το σύστημα. Αυτός ο συνδικαλισμός των πελατειακών σχέσεων, του ρουσφετιού και της διαμεσολάβησης με την κυβέρνηση μέσα από τη χειραγώγηση και την αλλοτρίωση των εργαζομένων δεν αφορά μόνο τις κυβερνητικές παρατάξεις. Αλλά και εκείνες τις παρατάξεις που στο όνομα της Αριστεράς και του ρεαλισμού αναφέρονται στα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά των εργαζομένων που με τη σειρά τους διαπαιδαγωγούνται με μια επαναστατική- δήθεν – ρητορική και με ασκήσεις … επαναστατικής γυμναστικής και όχι με την ιδέα το ενιαίου και παρατεταμένου αγώνα και της σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική.
Με αυτή την έννοια η ψήφος στις δυνάμεις της αντίστασης και της ελπίδας έχει νόημα.
Η ψήφος στην Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής δεν είναι επένδυση στα κομματικά παζάρια και στη διαιώνιση του συνδικαλισμού της υποταγής, αλλά ελπίδα για έναν συνδικαλισμό που χειραφετεί και συμβάλλει στην ανασυγκρότηση του εκπαιδευτικού κινήματος.
«Το ζήτημα πια έχει τεθεί:
Ή θα εξακολουθούμε να
γονατίζουμε…
ή θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο
απέναντί τους».
Μ. Κατσαρός, ο.π.
Ενότητα – Αντίσταση – Ανατροπή
Η ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος αποτελεί προϋπόθεση για την σωτηρία του λαού. Σήμερα, για να είναι χρήσιμο το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να συγκρουστεί αποφασιστικά με τις κυρίαρχες πολιτικές, να ενώνει τους εργαζόμενους ξεπερνώντας τόσο μικροπαραταξιακές λογικές και κομματικές περιχαρακώσεις, όσο και τις κυβερνητικές προσπάθειες διαίρεσης του κόσμου της δουλειάς. Παράλληλα οι χωριστές συγκεντρώσεις, η διάσπαση των σωματείων μπορεί να εξυπηρετούν κομματικές γραμμές και εν τέλει την κυβερνητική πολιτική, παρά την φραστική καταδίκη της, αλλά όχι τους εργαζόμενους.
Η λογική που θέλει το συνδικάτο να λειτουργεί ως κομματικό παράρτημα είναι επιζήμια και αδιέξοδη. «Το αληθινό αποτέλεσμα της νίκης δεν είναι η άμεση επιτυχία, αλλά η διαρκώς μεγαλύτερη ενότητα των εργατών» (Κ. Μαρξ –Φρ. Ένγκελς, Κομμουνιστικό Μανιφέστο). Γι αυτό «οι επαναστάτες μαρξιστές είναι εξ ορισμού αντίθετοι στην διάσπαση των συνδικάτων, όσο η πλειοψηφία των οπαδών ή η οπορτουνιστική ηγεσία τους δίνουν έναν λιγότερο επαναστατικό προσανατολισμό. Επιπλέον, εργάζονται για την ενοποίηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, όταν έχουν διχαστεί και προσπαθούν να έχουν σε κάθε χώρα –αν όχι σε όλες-ένα κεντρικό συνδικαλιστικό όργανο» (Μαρξ –Ένγκελς, για τον συνδικαλισμό, θεωρία, οργάνωση, δράση. Εκδ. Αναγνωστίδη). Ένα συνδικάτο, ενιαίος παρατεταμένος αγώνας και δυνάμωμα της ριζοσπαστικής αριστεράς. Αυτή είναι η σημαία που πρέπει να υψώσει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Επιπλέον οφείλει να ακούει τη θέληση της βάσης του, να ξεκόψει από πρακτικές επαγγελματικού και καριερίστικου συνδικαλισμού, να συμβάλει στην αναζήτηση συνολικών φιλεργατικών λύσεων.
* O Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος της Σ.Ε. του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης» και μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Πειραιά
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Σχολεία: Αλλάζουν οι ώρες αποχώρησης των μαθητών
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 24 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 24/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
