Alfavita Newsroom «Τι θα έκανα χωρίς αυτή την απρόσωπη αδιαφορία του κόσμου
όπου το να βρίσκεσαι διαρκεί παρά μια στιγμή, όταν η κάθε στιγμή
ρίχνει μέσα στο κενό την άγνοια του να έχεις υπάρξει»
Ζεύγος ελευθερίας, Σ.Μπέκετ, μετάφραση Κ.Καντσού
Ελένη 41 ετών:
«Περπατούσαμε στην οδό Γλάδστώνος μια συνηθισμένη μέρα. Η Ομόνοια πια με τρομάζει. Ξένοι παντού , ομοφυλόφιλοι, τρανς, πρεζόνια. Η πόλη έχει γεμίσει παρακμιακούς. Εμείς δεν ζητούσαμε φασαρίες. Θέλαμε μόνο να προσπεράσουμε την οδό , να βγούμε σε δρόμους δικούς μας. Γιατί εμείς είμαστε τακτοποιημένοι άνθρωποι, «καθαροί», τα βράδια κοιμόμαστε ήσυχοι, έχουμε υγιείς σεξουαλικές προτιμήσεις, είμαστε πρότυπα κοινωνικής ευταξίας. Εμείς. Οι άλλοι , Θεέ μου, οι Άλλοι. Ποιος ξέρει πού είναι μπλεγμένοι, τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί, ντύνονται με πούλιες, στρας ∙ περιθωριακοί. Δεν θέλω να έχω σχέση μαζί τους, ούτε το παιδί μου. Αυτή η διαφορετικότητα μάς έχει καταστρέψει.
Εκείνη την ημέρα δεν κατάλαβα ακριβώς τι έγινε. Άκουγα φωνές στον δρόμο μπροστά από το κοσμηματοπωλείο και πλησίασα. Με τράβηξε περισσότερο ο μικρός. Έχει μία περιέργεια αυτό το παιδί, δεν κοιτάει τη δουλεία του. Είδα ένα νεαρό πεσμένο στην άσφαλτο, είχε ματωμένα ρούχα. Ένας αλήτης σίγουρα. Η βιτρίνα του κοσμηματοπωλείου ήταν σπασμένη, Είχε μπει να κλέψει και τον έπιασαν «στα πράσα». Τον κλοτσούσαν όπως ήταν ξαπλωμένος. Δεν συμμετείχα. Σκέφτηκα ότι δεν είμαι ούτε με αυτούς. Δεν μου αρέσει εξάλλου η βία. Πάντοτε τη μισούσα. Δεν είπα φυσικά λέξη. «Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις»[1] , αυτό μου το έμαθαν οι γονείς από μικρή. Εξάλλου, ο νεαρός δεν ήταν αθώος. «Κάτι είχε κάνει» γιαυτό βρισκόταν σε αυτή τη θέση. Κάποια στιγμή ήρθε η αστυνομία. Διαπίστωσε ότι ήταν νεκρός. Έφαγε το κεφάλι του. Έτσι είναι, αν δεν προσέχεις . Μπλέκεις και να τα αποτελέσματα. Διαλυθήκαμε ήσυχα και συνεχίσαμε τις δουλειές μας. Ήταν ένα μάθημα για το παιδί τι μπορεί να πάθει , αν πάρει τον «λάθος» δρόμο.»
Ήταν μία συνηθισμένη μέρα. Το περιστατικό συνέβη μπροστά σε συνηθισμένους ανθρώπους. Ο Ζακ δολοφονήθηκε μπροστά στα μάτια μας. Είμαστε ηθικοί αυτουργοί όλοι μας. Η Ελένη δεν είναι πραγματικό πρόσωπο. Μπορεί να είμαι εγώ, εσύ, ο/η γείτονας /νισσά σου, ο/η συνάδελφος, ο/η καθηγητής/τρια , ο/η φίλος-η σου. Η αδιαφορία φυσάει γύρω μας αθόρυβα. Φοράει προσωπεία και κρύβεται. Δεν έχει φύλο. Κρύβεται στα ρούχα μας, στο δέρμα μας, κάτω από τον καναπέ μας, μέσα στις βεβαιότητές μας. Εφευρίσκει δικαιολογίες και γεννά τις διακρίσεις. Προτιμά τη νόρμα και σκοτώνει το «διαφορεικό». Είναι αυτή που δένει τα χείλη μας, παγώνει τις εκφράσεις μας, κάνει το αίμα μας νερό.
Στη δολοφονία του Ζακ με τρομάζει περισσότερο πως κανένας δεν ούρλιαξε, κανένας δεν εμπόδισε το κακό να συμβεί. Κανείς δεν αντιστάθηκε στην κακία. Κανείς δεν ζύγισε ως ανώτερη την ανθρώπινη ζωή από τον όποιο θυμό (δικαιολογημένο ή αδικαιολόγητο). Στην άκρη ενός δρόμου παρακολουθούμε βουβοί τη δολοφονία ενός ανθρώπου. Σαν να αποτελεί σκηνή σε τηλεοπτική οθόνη και δεν μπορούμε τίποτα να αλλάξουμε. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ήττα του ανθρώπου. Η απώλεια της ανθρώπινης συνείδησης, η απώλεια του εαυτού που διαφοροποιεί τον άνθρωπο από τα μη έλλογα όντα. «Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Οιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα, κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Οιδίποδα.»[2] γράφει ο ποιητής και μας καλεί σήμερα να έρθουμε αντιμέτωποι με το ερώτημα «είμαστε άνθρωποι;».
Γράφει η Αγγελική Γεωργοτά, φιλόλογος- ποιήτρια
[1] «Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος» - Στίχος από το ποίημα του Τ.Σινόπουλου «Ο καιόμενος»
[2] Γιώργος Σεφέρης (1963), Δοκιμές 2, σ. 159
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 15/5
ΑΣΕΠ: Σε 2 ημέρες ΕΥΚΟΛΟ Online Proficiency χωρίς προφορικά, χωρίς έκθεση
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
