Και η Οδύσσεια, ιστορία για μετανάστευση είναι

Ψηλόλιγνη, με αμυγδαλωτά μάτια και γλυκό χαμόγελο η Τζούμπα Λαχίρι μοιάζει με σταρ του Μπόλιγουντ. Ομως 1.000% η εξωτική ομορφιά της δεν έπαιξε κανένα ρόλο όταν το 2000 τής απονεμήθηκε το Πούλιτζερ για την πρώτη κιόλας συλλογή διηγημάτων της «Διερμηνέας ασθενειών» (Ελληνικά Γράμματα), που επίσης απέσπασε το βραβείο Pen/Hemingway και εκτόξευσε τη φήμη της και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού.

Σπουδαία, ξεχωριστή φωνή, που ανανεώνει τη σύγχρονη αμερικανική λογοτεχνία η Τζούμπα Λαχίρι (Jhumpa Lahiri, για να προφέρουμε σωστά το όνομά της) δεν παύει να γράφει για τις εμπειρίες που διαμόρφωσαν την ιδιαίτερη ταυτότητά της. Γεννήθηκε το 1967 στο Λονδίνο από Ινδούς μετανάστες, όταν ήταν δυο ετών οι γονείς της μετανάστευσαν στην Αμερική, μεγάλωσε στο Ροντ Αϊλαντ, σπούδασε αγγλική λογοτεχνία, ενώ γοητεύτηκε από τα λατινικά και τα αρχαία ελληνικά. Παντρεμένη με τον ελληνικής και νικαραγουανής καταγωγής δημοσιογράφο Αλμπέρτο Βουρβούλια-Μπους τα τελευταία χρόνια ζει στη Ρώμη και έρχεται στην Ελλάδα για διακοπές. Αυτή τη φορά, όμως, επισκέφτηκε την Αθήνα, για να συσφίγξει τις σχέσεις της με το αναγνωστικό κοινό.

Τη Δευτέρα το βράδυ οι πολυάριθμοι θαυμαστές είχαν την ευκαιρία να τη συναντήσουν στο Διεθνές Κέντρο Ελληνικών και Μεσογειακών Σπουδών για να τους τους υπογράψει το τέταρτο κατά σειρά βιβλίο της και δεύτερο μυθιστόρημά της, υποψήφιο για βραβείο Man Booker το 2013, «Εκεί όπου ανθίζουν οι υάκινθοι» (Μεταίχμιο, μετάφραση Σταυρούλα Αργυροπούλου) και να την ακούσουν σε μια εξομολογητική συζήτηση με τη δημοσιογράφο Μαριλένα Αστραπέλλου. Ηταν εκεί τα δύο μικρά παιδιά της και ο σύζυγός της, που πριν αρχίσει η εκδήλωση προσπαθούσαν να της διώξουν το τρακ. Ηταν εκεί και ο Στρατής Χαβιαράς, δάσκαλός της στη δημιουργική γραφή στη Βοστόνη, ο οποίος όπως τόνισε η ίδια, ήταν ο πρώτος που πήρε την πρωτοβουλία να δημοσιεύσει διήγημά της σε αμερικάνικο λογοτεχνικό περιοδικό.

Γράφει στα ιταλικά

Αγοράστε τα βιβλία σας από τα PUBLIC με προσφορές

Οπως τόνισε η Τζούμπα Λαχίρι αγαπάει τη μικρή φόρμα. «Αρχισα να γράφω διηγήματα, γιατί ήθελα να καταλάβω ποια είμαι και τι κανω ως συγγραφέας. Πάντα διάβαζα διηγήματα, είναι μαγικά, τα προτιμώ από τα μυθιστορήματα. Αλλωστε από το διήγημα προκύπτει το μυθιστόρημα».

Συλλογή διηγημάτων είναι και το νέο της βιβλίο -ακυκλοφόρητο στην Ελλάδα- με τίτλο «Ιn altre parole», που έγραψε απευθείας στην ιταλική γλώσσα και εκδόθηκε στην Ιταλία. Είναι το πιο αυτοβιογραφικό βιβλίο της, όπως επισημαίνει, και ταυτόχρονα το πιο απελευθερωτικό: «Αντανακλά την εμπειρία μου να κατακτήσω μια ξένη γλώσσα. Στα αγγλικά δίσταζα να γράψω για μένα, ενώ στα ιταλικά νιώθω πιο ελεύθερη, πιο τολμηρή».

Ολοι ενδιαφέρονται να μάθουν γιατί αποφάσισε να αφήσει τη Νέα Υόρκη, ίσως και το αμερικανικό όνειρο, και να πάει στην Ευρώπη. «Ηθελα να ζήσω την εμπειρία του να είσαι ξένος», απαντάει. «Είμαι παιδί Ινδών μεταναστών, που μεγάλωσε στην Αμερική, όμως υπάρχουν αποστάσεις συναισθηματικές και γεωγραφικές, οι οποίες μου δημιουργούν εντάσεις και πιέσεις από τη μια, και από την άλλη μου ανοίγουν διαφορετικές προοπτικές. Πάντα στην Αμερική μού έλεγαν ότι δεν είμαι Αμερικανίδα και στην Ινδία ότι δεν είμαι Ινδή. Δεν ένιωθα Αμερικανίδα ως συγγραφέας. Στην Ιταλία συνειδητοποίησα ότι δεν έχω μητρική γλώσσα, όμως αισθάνθηκα γεμάτη, ικανοποιημένη, χωρίς εσωτερικές συγκρούσεις».

Διαβάστε τη συνέχεια στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Κλείστε τώρα πακέτα διακοπών με την χαμηλότερη τιμή πατώντας ΕΔΩ