Nεότης, νεότης τι ωραία που είναι τα μαλλιά σου

του Αντώνη Αντωνάκου

Οι νέοι όλων των εποχών γνωρίζουν πολλά μα δεν τα ομολογούν. Όσοι γλυτώσουν απʼ τη σκοταδερή εκπαίδευση θα ξεράσουν κάποια στιγμή πολλά. Κυρίως θα δείξουν τα σημάδια της υποκρισίας στο χαστουκισμένο τους πρόσωπο. Όσοι νέοι δεν γίνουν γέροι στα δεκαοχτώ και ψοφίμια στα τριάντα, θα έχουν μάτια να βλέπουν και αυτιά νʼ ακούν. Θα κατατροπώσουν τους δασκάλους τους που κατέστρεψαν τη νεότητά τους, παραδίδοντάς της μαθήματα ληθαργικού λογισμού.

Μαθήματα υποταγής και μαθήματα τρελού ποδοβολητού προς το μακάριο νοικοκυριό και το διακονιάρικο βόλεμα. 

 

Θα κοιτάξουν αλλιώς το φεγγάρι που δηλητηρίασε ο ρομαντισμός και θʼ αγκαλιάσουν αλλιώς το σώμα που μαγάρισε η πουτανιά.

Όσοι δε γίνουν κατεστημένο και οσιομάρτυρες καλοκάγαθης κακομοιριάς και γκρίνιας, θα λιμάρουν με τη γλώσσα τους τα διαμάντια που θα σκίσουν λίγο λίγο τα στομάχια του αδίστακτου πλούτου. Οι ζόρικοι νέοι δεν αποκτούν ποτέ φρικιαστικές βαθιές ρυτίδες.

Δεν ψοφάνε σαν παλιόσκυλα απʼ την πολύ δουλειά κι ούτε κλείνονται στο σπιτικό τους πηγάδι πεθαίνοντας από ασφυξία.

Βγαίνουν στους δρόμους, στήνουν κοινότητες, εξαπολύουν μύδρους στους πατεράδες τους που τους μάθανε να κάθονται στʼ αυγά τους και στη σόμπα τους δίπλα.

Να αδιαφορούν για τα μαγκάλια που φύτρωσαν μέσα στο σπίτι του διπλανού τους, για τη χτικιάρικη ελεημοσύνη του παπά, για το φόβο που σπέρνουν οι δράκοντες της εξουσίας, για τον ανελέητο πόλεμο κατά της ζωής. Είναι οι νέοι που έχουν όραμα, που μουτζουρώνουν τους τοίχους, που σηκώνουν τους γονατισμένους και τους γονατιστούς. Είναι οι νέοι που κάνουν το θαύμα τους, είναι οι νέοι που σακατεύονται απʼ τα όργανα της τάξης γιατί δε μασκαρεύονται με το χαζοχαρούμενο προσωπείο του λάιφ στάιλ και γιατί δεν καμώνονται πως τα ανθρώπινα ερείπια δίπλα τους είναι αναγκαίο κακό και η φυτευτή κρίση μια φυσική καταστροφή. Είναι οι νέοι που δεν δέχονται να γίνουν το νέο λούμπεν πετσοκομμένο προλεταριάτο.

Αυτοί, που ανάμεσα στην ηρωίνη και τη δουλεία διαλέγουν τον αγώνα για μια καλλίτερη ζωή. Αυτοί που κάνουν τους κερατάδες να τρομάζουν και τους γραφειοκράτες να καταπίνουν αμάσητες τις διαταγές και τα διατάγματα.

Είναι οι νέοι που ξέρουν, πως οι δουλοπάροικοι μετανάστες είναι αδέρφια τους και πως η φτώχια διάολε, δεν είναι κοινωνικό φαινόμενο αλλά πολιτική επιλογή.

Είναι οι νέοι που δεν δέχονται την εκμετάλλευση και τη φτηνή εργασία.

Που δε θέλουν να δαγκώσουν τις ματωμένες φράουλες της Μανωλάδας και τους καρπούς της ελεεινής ανάπτυξης. Είναι οι νέοι της υγείας και της περιπέτειας.

Είναι οι νέοι επάνω από την δοσοληψία των μιασματικών υδάτων κατά Εμπειρίκο, όπως ξεδιπλώνονται στον Καρπό Ελαίου.

 

Eπάνω από την δοσοληψία των μιασματικών υδάτων

      μιας νόσου που κατεδικάσθη οριστικώς

H άχνα της υγείας μεσουρανεί και μέλπει

H πίστις της περιπετείας δεν χαλαρώθηκε

Tα μάτια της είναι πράσινα και κατοπτρίζονται μέσ'

      στα νερά της νεότητος

Ένας νέος συναντά μια νέα και την φιλεί

Aπό τα χείλη τους αναπηδούν οι λέξεις μεθυσμένες

Όλη η ζωή τους μοιάζει με λειβάδι

Eπαύλεις εδώ κ' εκεί κοσμούν την πρασιά του

Nεότης νεότης τι ωραία που είναι τα μαλλιά σου

Tα χαϊμαλιά σου τα στολίζουν άνθη μυγδαλιάς που ανθεί

      σε χώρα πεδινή

Oι θρίαμβοι των καισάρων περνούν καμιά φορά απ' αυτή

      τη χώρα και παρασύρουν τα νερά των κήπων

Oι γυναίκες των κηπουρών γυμνώνουν τα στήθη τους 

      και τους παρακαλούν

Mια σειρά μαργαριταριών στάζει σε μια χοάνη

Kάθε μαργαριτάρι είναι μια σταγών και κάθε σταγών

      είναι ένας δράκος

Tο κάστρο του κατέρρευσε και τώρα παίζουν τα παι-

      δάκια μέσ' στους ίσκιους

Tα θρύψαλλα του καθρέφτη της πυργοδέσποινας είναι 

      κι' αυτά πετράδια

Που ρίχνουν στον πετροπόλεμο τα παλληκάρια.

 

(από την Eνδοχώρα, Άγρα 1980)