Ποιος αξίζει το βραβείο Νόμπελ;

Δυστυχώς, ακόμα δεν έχει κερδίσει κάποιος Έλληνας άλλο Νόμπελ, ειδικά σε τομείς αιχμής, όπως Φυσικής, Οικονομικών,  Ειρήνης κτλ.

Όμως, έχω μια ιδέα η οποία θα μπορούσε να προωθηθεί και να υποστηριχτεί διεθνώς: Να κερδίσει το Ελληνικό κράτος Νόμπελ Ιατρικής για τις πρωτοποριακές ανακαλύψεις πάνω στη Σκλήρυνση κατά Πλάκας!

Δε μιλάω φυσικά για κάποια επιστημονική έρευνα ή ανακάλυψη, είναι γνωστό εξάλλου ότι αυτά θεωρούνται περιττά, γι’ αυτό και δεν χρηματοδοτούνται οι επιστήμονες ή τα όποια ερευνητικά κέντρα, με αποτέλεσμα να προσπαθούν μόνοι τους. Μιλάω για εκπληκτικές εφευρέσεις, οι οποίες αλλάζουν παγκοσμίως την εικόνα της Σκλήρυνσης κατά Πλάκας.

 

Εφεύρεση πρώτη: Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας ΔΕΝ είναι ανίατη πάθηση σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας! Γι’ αυτό άλλωστε και σε πρόσφατο κατάλογο με παθήσεις οι οποίες δεν χρειάζεται να περνούν επιτροπές αναπηρίας, η ΣΚΠ δεν συμπεριλαμβάνεται, παρά μόνο όσοι έχουν τετραπληγία/ παραπληγία ή βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση.

Εφεύρεση δεύτερη: Οι ασθενείς με Σκλήρυνση κατά Πλάκας, εκτός κι αν βρίσκονται στην κατάσταση που αναφέραμε παραπάνω ΔΕΝ χρειάζονται κάποιου οικονομικού βοηθήματος από το κράτος, καθώς με έναν μαγικό τρόπο όλα τα προβλήματα εξαφανίζονται αν έχεις την ατυχία να περπατάς ή να είσαι σε καλή κατάσταση.

Εφεύρεση τρίτη: Οι γνωματεύσεις και οι εξετάσεις που δίνουν οι αναγνωρισμένοι γιατροί ανά την επικράτεια, τα φάρμακα που παίρνουν οι ασθενείς και όλο το ιστορικό τους ΔΕΝ έχουν και μεγάλη σημασία όταν περνάει κάποιος από επιτροπή ΚΕΠΑ, σημασία έχει μόνο η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ασθενής εκείνη τη στιγμή. Θα μου πείτε ότι διεθνώς η ΣΚΠ έχει αναγνωριστεί ως η πάθηση με τα χίλια πρόσωπα, η οποία επηρεάζει κάθε ασθενή διαφορετικά και έχει συμπτώματα που εμφανίζονται και εξαφανίζονται κατά καιρούς, ενώ έχει και πολλά κρυφά συμπτώματα , όπως η κόπωση. Όλα αυτά δεν έχουν σχέση με τις ανακαλύψεις που έχει κάνει το ελληνικό κράτος! Αυτό ξέρει, η διεθνής επιστημονική Κοινότητα όχι!

Εφεύρεση τέταρτη: Όλοι οι Έλληνες υποχρεούνται να εφαρμόζουν τους νόμους του ελληνικού κράτους. Όλοι; Όχι όλοι! Το ελληνικό κράτος δικαιούται να μην εφαρμόζει τους νόμους της ελληνικής Βουλής. Τρανταχτό παράδειγμα ο νόμος 3402 που έχει ψηφιστεί από το 2005, αναγνωρίζει την αυτοτέλεια της Σκλήρυνσης κατά Πλάκας και ορίζει συγκεκριμένες υποχρεώσεις της πολιτείας, όπως έκδοση προεδρικών διαταγμάτων, δημιουργία μητρώου κτλ. 

Θα μου πείτε, αν ένας πολίτης δεν εφαρμόζει τον νόμο τιμωρείται. Αν δεν το εφαρμόζει η πολιτεία; Αλλά αυτό είναι άλλου είδους Νόμπελ. Ας μην ξεφεύγουμε από τον σκοπό της κατάκτησης του πρώτου ελληνικού Νόμπελ στον τομέα της Ιατρικής.

Αλλά μια που το έφερε η κουβέντα, θα ήθελα να αναφερθώ σε μια τέταρτη εφεύρεση του ελληνικού κράτους: Στην τρομερή ικανότητα να κωφεύει και να μην απαντά σε υπομνήματα και έγγραφα που του αποστέλλονται. Επίσης, είναι εκπληκτική η ικανότητα του να απαντάει άλλα αντί άλλων σε πράγματα στα οποία ερωτάται.

Νομίζω ότι οι τρεις πρώτες εφευρέσεις αρκούν για να κερδίσει το ελληνικό κράτος το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής. Επίσης, οι επιστημονικά ελεγμένες μέθοδοι του μπορούν να γίνουν μέρος της διεθνούς επιστημονικής Κοινότητας και των Συστημάτων Υγείας και Πρόνοιας των χωρών που ξοδεύουν άσκοπα χρήματα, όπως η Γερμανία, η Ολλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλοι τέτοιοι κουτόφραγκοι. 

 

Φυσικά, για να μην είμαι άδικος ή θεωρήσει κανείς ότι πολιτικολογώ, δε θα πρέπει να απονεμηθεί το Νόμπελ σε κάποιον ειδικά, αλλά στο ΣΥΝΟΛΟ των πολιτικών και άλλων προϊσταμένων που έχουν περάσει από το Υπουργείο Υγείας και άλλους κρατικούς μηχανισμούς, όπως και στο ΣΥΝΟΛΟ σχεδόν του κρατικού μηχανισμού, ο οποίος έχει προσπαθήσει με επιστημονικό τρόπο να σπάσει τα νεύρα και να συνθλίψει τα όνειρα χιλιάδων ασθενών με ΣΚΠ και των οικογενειών τους, τόσα χρόνια που γνωρίζω, τουλάχιστον από το 1996 που ασχολούμαι με την πάθηση.

 

Το ξέρω, πολλοί μπορούν να αναρωτηθούν τι τον έπιασε αυτόν τον άνθρωπο Χριστουγεννιάτικα και αντί να πει ευχές και ίσως μια ανάλαφρη χριστουγεννιάτικη ιστορία, γίνεται τόσο πικρόχολος και ειρωνικός απέναντι στους υπεύθυνους. Ίσως να είναι η δυσκολία απάντησης σε δεκάδες τηλεφωνήματα που δέχομαι από όλη την χώρα, τηλεφωνήματα ασθενών και συγγενών, μέσα από τα οποία εκφράζονται αγωνίες, παράπονα, δυσκολίες και φόβοι. Ίσως να είναι οργή για την παντελή έλλειψη δικαιοσύνης απέναντι σε άτομα με ΣΚΠ, η οποία δε στηρίζεται σε κανένα επιστημονικό ή άλλο επιχείρημα.

 

Εξάλλου, μην είστε άδικοι με τον γράφοντα! Προτείνει να βραβευτεί το ελληνικό κράτος με Νόμπελ Ιατρικής. Λίγο είναι;

 

Κώστας Μιχαλάκης