Μέρες Χούντας...

 

Στον... ηλεκτρικό τροχό που έχει η πυροσβεστική για να απεγκλωβίζει και ο οποίος ήρθε για να παραβιαστεί η καγκελόπορτα (ευτυχώς δεν χρησιμοποιήθηκε...). Στην ειρωνική (;) δήλωση ενός ταξιάρχου της αστυνομίας που αποχωρώντας δήλωσε "όλοι για τη δημοκρατία εργαζόμαστε". Στην ηρωική προσπάθεια των υπαλλήλων του ΕΚΠΑ να προστατεύσουν τους φοιτητές. Στη θρασύδειλη - γιατί δεν μπορώ να τη χαρακτηρίσω αλλιώς... - στάση του Συμβουλίου Ιδρύματος του ΕΚΠΑ που αντιμέτωπο με μια δικαιολογημένη και ειρηνική διαμαρτυρία των φοιτητών έσπευσε να καλέσει την αστυνομία δηλώνοντας ψευδώς ότι "απειλείται" (καταγγελία που ανακάλεσε μετά...). Στη στάση του προέδρου του Ιδρύματος και της συναδέλφου Κιντή που χρειάστηκε να τους απευθυνθούμε κατ' επανάληψη συνάδελφοι, συνδικαλιστές, δικηγόροι, βουλευτές που βρέθηκαν εκεί, για να κάνουν το αυτονόητο να δηλώσουν δηλ. ότι δεν κινδυνεύουν...

 

Ήταν μια εικόνα σαν βλέπουμε σε έγχρωμη οθόνη τις μαυρόασπρες εικόνες τις εισβολής στη Νομική ή τις προδικτατορικές επελάσεις της αστυνομίας στα Προπύλαια.

Φαίνεται πια ότι το άσυλο δεν καταργήθηκε για να αποφευχτούν "καταστροφές" αλλά για να μπορούν να εισβάλουν τα ΜΑΤ για να συλλαμβάνουν φοιτητές (και αύριο καθηγητές...) που διαμαρτύρονται..

Αυτό είναι το Πανεπιστήμιο των "μεταρρυθμίσεων" και των Συμβουλίων Ιδρύματος που αποδεικνύονται μηχανισμοί αυταρχικής εκτροπής, μοχλοί στον ιδιότυπο εκφασισμό που βλέπουμε το τελευταίο διάστημα. Το Αγωνιζόμενο Πανεπιστήμιο πρέπει να απαντήσει, τώρα πριν είναι αργά...

Ο καθένας και η καθεμιά μας δεν μπορεί παρά να αναλογιστεί την ευθύνη του...