Alfavita Newsroom Σταδιακή και ξεκάθαρη προτίμηση στις επισφαλείς σχέσεις εργασίας επιδεικνύει η ελληνική Δημόσια Διοίκηση. Περίπου ένας στους τρεις δημοσίους υπαλλήλους εργάζεται με σύμβαση ορισμένου χρόνου, με τον συνολικό αριθμό των συμβασιούχων να έχουν υπερπενταπλασιαστεί στη διάρκεια μιας 10ετίας (2012-2022) όπως αποκαλύπτεται από τα επίσημα στοιχεία της -ανανεωμένης προσφάτως- «Απογραφής», δηλαδή του Μητρώου Ανθρώπινου Δυναμικού του Ελληνικού Δημοσίου.
Μη τακτικό προσωπικό
Τον περασμένο Ιανουάριο οι συμβασιούχοι ξεπέρασαν για πρώτη φορά τους 200.000. Μέχρι τις 30/5/2022 (ημερομηνία έως την οποία είναι επικαιροποιημένα τα στοιχεία της ιστοσελίδας apografi.gov.gr) ανήλθαν σε 207.800 εργαζόμενους, αριθμός πάνω από πέντε φορές μεγαλύτερος από τους 41.869 συμβασιούχους που απασχολούνταν -σε στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα- στις 31/12/2012.
Η «Απογραφή» διαχωρίζει το προσωπικό του Δημοσίου σε τακτικό (596.182 εργαζόμενοι) και μη (257.791). Το σύνολό τους ανέρχεται σε 853.973 μισθοδοτούμενους από το Ελληνικό Δημόσιο.
Αν από το μη τακτικό προσωπικό αφαιρεθούν μισθοδοτούμενοι που δεν αποτελούν εργατοϋπαλληλικό προσωπικό (μετακλητοί, αιρετοί, μέλη Δ.Σ. Οργανισμών ή μαθητευόμενοι κ.ά.), προκύπτει μια μάζα 207.808 συμβασιούχων.
Αν από το σύνολο των 596.182 μόνιμων υπαλλήλων αφαιρεθούν οι ένστολοι (85.304 στρατιωτικοί και 54.238 αστυνομικοί), το πολιτικό προσωπικό υπολογίζεται σε 456.640 υπαλλήλους. Αυτό σημαίνει ότι στο σύνολο του πολιτικού προσωπικού, μόνιμων και συμβασιούχων, που αθροίζεται σε 664.448 υπαλλήλους, το 31% εργάζεται σε επισφαλείς συνθήκες: με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, με συμβάσεις μίσθωσης έργου, με προγράμματα του ΟΑΕΔ ή ως ωρομίσθιοι. Κι αν συγκριθούν τα μεγέθη τακτικού και μη τακτικού πολιτικού προσωπικού, οι συμβασιούχοι ισοδυναμούν με το 45% του συνολικού αριθμού των μόνιμων υπαλλήλων.
Υποστελέχωση
Αντιθέτως, ο αριθμός των μόνιμων υπαλλήλων καταγράφει πτωτική πορεία. Σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία της «Απογραφής», το τακτικό προσωπικό ανερχόταν στις 31/12/2012 σε 759.388 υπαλλήλους (735.561 στον στενό δημόσιο τομέα και 23.827 σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου), κάτι που σημαίνει ότι σε λιγότερο από μια δεκαετία (Δεκέμβριος 2012-Μάιος 2022) έχει επέλθει μείωση 21,5%.
Με δεδομένο ότι ο δημόσιος τομέας είναι κατά κοινή ομολογία υποστελεχωμένος -ακόμα και σε κρίσιμους κοινωνικούς τομείς, όπως η Υγεία, η Παιδεία και η Ασφάλιση- προκύπτει ότι το κράτος επιλέγει την κάλυψη κενών σε πάγιες ανάγκες προσωπικού με επισφαλώς εργαζόμενους, παραμένοντας και πάλι συρρικνωμένο.
Συνδικαλιστικοί αλλά και επιστημονικοί φορείς των δημοσίων υπαλλήλων έχουν προ καιρού επισημάνει -και μέσα από τις σελίδες της «Εφ.Συν.»- ότι στην πράξη εξελίσσεται μια ραγδαία διείσδυση των επισφαλών μορφών εργασίας στον δημόσιο τομέα, κάτι που ισοδυναμεί με ένα «εκ των έσω» πλήγμα της μονιμότητας, έστω και με πλάγιο τρόπο.
Επισφαλής εργασία
Εν ολίγοις, όπως έχει τονιστεί, τα παραπάνω δεδομένα καταρρίπτουν τη διαδεδομένη για το Δημόσιο εικόνα που το θέλει να αποτελεί έναν κατεξοχήν ασφαλή εργασιακό τόπο. Αλλωστε, πέρα από το 1/3 του προσωπικού που εργάζεται σε επισφαλείς συνθήκες, η ελληνική Δημόσια Διοίκηση έχει δείξει και ροπή προς τις εργολαβίες (π.χ. στον τομέα της καθαριότητας).
Συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ έχουν προειδοποιήσει ότι η επέλαση των επισφαλών μορφών εργασίας στο Δημόσιο θα έχει ευρύτερες επιπτώσεις: παραδοσιακά οι παρεμβάσεις στις μόνιμες εργασιακές συνθήκες στη Δημόσια Διοίκηση επιφέρουν (ή/και ενισχύουν την) απορρύθμιση του εργασιακού τοπίου και στον ιδιωτικό τομέα.
Από πλευράς ΑΔΕΔΥ έχει πολλαπλώς τονιστεί η ανάγκη μαζικών προσλήψεων στον δημόσιο τομέα, κάτι που, εκτός από ποιοτικότερες κοινωνικές υπηρεσίες προς όφελος των πολιτών, εκτιμάται ότι θα έχει και δημοσιονομικά οφέλη στον βαθμό που θα αντικαταστήσει κοστοβόρες εργολαβίες και ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών.
Πηγή: efsyn.gr
