Alfavita Newsroom
“...Ο κόσμος της εργασίας, σχεδόν όλη η κοινωνία, βρίσκονται στην πιο κρίσιμη καμπή της σύγχρονης ιστορίας, αλλά και αντιμέτωποι με μια πρόκληση: ή θα γονατίσουν με άγνωστο το πότε θα μπορέσουν να σταθούν ξανά στα πόδια τους, ή θα σταθούν τώρα όρθιοι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν ό,τι τους πήραν οι σύγχρονοι δυνάστες τους, παίρνοντας τις τύχες τους στα ίδια τους τα χέρια με όραμα και στόχο να επανακτήσουν μια κοινωνία μέσα στην οποία θα μπορούν και να καλύψουν τις δικές τους και μόνον ανάγκες και να ζήσουν ανθρώπινα...
...Μέχρι τώρα δοκιμάσαμε και γνωρίσαμε διαφορετικούς τρόπους αντίδρασης και αντίθεσης στην επίθεση που δεχτήκαμε. Μουντζώσαμε τη Bουλή, καθίσαμε στις πλατείες, κατεβήκαμε κατ’ επανάληψη στους δρόμους, κάναμε πάμπολλες 24-48ωρες απεργίες… Τίποτε απ’ αυτά τα λιανοτούφεκα δεν μπόρεσαν να ανακόψουν την επίθεση η οποία συνεχίζεται όλο και πιο λυσσαλέα!...”
“ …Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου,
για πόλεμο δεν κάνει...”
ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΑ-
ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΙΚΗΣ!
Τουλάχιστον τα τρία τελευταία χρόνια, που άρχισαν να ξηλώνονται προμελετημένα, μεθοδικά και στοχευμένα, ένα- ένα όλα τα δικαιώματα, οικονομικά, εργασιακά, στην υγεία, στην παιδεία, εν ολίγοις αυτό που ονομάζαμε κράτος πρόνοιας καθώς και το κυριολεκτικό ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, από το 2012 λοιπόν μέχρι σήμερα, κανένας χώρος είτε στο πολιτικό, είτε στο κινηματικό δεν τόλμησε, παρ’όλη τη διακηρυκτική ανατρεπτική φρασεολογία, να αρθρώσει και να προτείνει μια ουσιαστική και αποτελεσματική πρόταση ρήξης και ανατροπής με την πολιτική και το πολιτικό προσωπικό, που υλοποιούσε τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα.
Αν μη τι άλλο, η κινηματική συνδικαλιστική Αριστερά και ιδιαίτερα αυτή που αρέσκεται να αυτοπροσδιορίζεται και να αυτοπαρουσιάζεται ως ριζοσπαστική, όφειλε να θέτει και να ζυμώνει σε κάθε εργασιακό χώρο την ανάγκη, σ’ αυτή τη συγκυρία, για ανατροπή της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας, που ήταν και είναι ηλίου φαεινότερο ότι σαρώνει τα πάντα στο διάβα της. Να θέτει και να ζυμώνει στον κόσμο της εργασίας, της ανεργίας, της νεολαίας, προτείνοντας και καταδεικνύοντας αυτήν την ανάγκη με δυναμικό, ουσιαστικό και αποτελεσματικό τρόπο, επενδύοντας στη στιγμή εκείνη που εργαζόμενοι κλάδοι θα έδειχναν τη διάθεσή τους να έρθουν σε κόντρα και να αντισταθούν στη λυσσαλέα επίθεση των μνημονιακών δυνάμεων.
Τέτοιες στιγμές υπήρξαν αρκετές : Όταν απεργούσαν οι εργαζόμενοι στα λεωφορεία , στην ΠΟΕ-ΟΤΑ, στη ΔΕΗ, οι Χαλυβουργοί, οι νοσοκομειακοί γιατροί, προχθές οι εργαζόμενοι στο ΜΕΤΡΟ, χθες οι αγρότες κ.ά. Σε καμιά τέτοια κινητοποίηση, παρ’ όλη τη ρητορεία, σε κανέναν εργασιακό χώρο η Αριστερά δεν κατέθεσε πρόταση για γενίκευση του αγώνα με προοπτική νίκης, που θα εξασφαλιζόταν με έναν τρόπο: την κήρυξη ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ! Σε κανένα σωματείο ή Ομοσπονδία δεν κατέβασε τέτοια πρόταση. Προτίμησε να χαϊδεύει αυτιά, να υπεκφεύγει με κάθε τρόπο, μιλώντας είτε γενικά και αορίστως για αγώνες διάρκειας, για καταλήψεις, για ανατροπές, για εξεγέρσεις, και ένα κομμάτι της ή μάλλον πολλά να καλλιεργούν αυταπάτες για να εξαργυρώσουν τη επαναστατική τους ρητορική στις κάλπες των βουλευτικών εκλογών!
Ήταν και παραμένει σαφές ότι η Απεργία Διαρκείας δεν είναι ένα φετίχ, που πολλοί προσπαθούν να το αντιπαρέλθουν ως τέτοιο και να τη δαιμονοποιήσουν, αλλά η πιο αποτελεσματική και επικίνδυνη για την κυβέρνηση μορφή πάλης με προοπτική την ανατροπή. Δεν θέλει και πολύ να καταλάβει κανείς γιατί σήμερα η συγκυβέρνηση υπό το Σαμαρά προχωρά σε χουντικού τύπου πρακτικές ευελπιστώντας να θέσει εκτός νόμου την ΑΠΕΡΓΙΑ! Μόνο και μόνο με αφορμή την απεργία στο ΜΕΤΡΟ και την πετυχημένη προσπάθεια της κυβέρνησης να απονομιμοποιήσει τις απεργίες, που αφορά το σύνολο των εργαζόμενων, θα έπρεπε να είχε σηκωθεί ένα συνολικό τοίχος αντίστασης σε αυτή τη δικτατορικού τύπου κυβερνητική πρόθεση, θέτοντας απ’ αυτό και μόνο το ζήτημα ή αυτοί ή εμείς! Παρ’ όλα αυτά τίποτα δε συνέβη, τίποτα δεν κουνήθηκε .
Τα «επιχειρήματα» πολλά και διάφορα: ο κόσμος δεν αντέχει, ο κόσμος δεν έχει διάθεση, κανένας κλάδος δεν κέρδισε κάτι, η συγκυβέρνηση έχει γερά στηρίγματα, οι εργαζόμενοι συκοφαντούνται κλπ κλπ. Το μόνο που κάνουν τέτοιου είδους επιχειρήματα είναι να ενισχύουν τον φόβο, να υποδαυλίζουν την απογοήτευση και να ενισχύουν την τρομοκρατία που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση Σαμαρά. Απ’ την άλλη, την πιο κρίσιμη στιγμή για τον κλάδο, ο κυβερνητικός και κομματικός-παραταξιακός συνδικαλισμός οδηγεί τον κλάδο σε μια άνευ προηγουμένου και ιστορική ήττα διαχειριζόμενος τους αγώνες μόνο και μόνο για να αναπαραγάγει τους μηχανισμούς του ενόψει συνεδρίων και για να αποσείσει τις ιστορικές του ευθύνες, προτείνοντας συλλαλητήρια λιτανείες και από καιρό σε καιρό 24ωρες-άντε και μια 48ωρη απεργία!
Ο κόσμος της εργασίας, σχεδόν όλη η κοινωνία, βρίσκονται στην πιο κρίσιμη καμπή της σύγχρονης ιστορίας, αλλά και αντιμέτωποι με μια πρόκληση: ή θα γονατίσουν-με άγνωστο το πότε θα μπορέσουν να σταθούν ξανά στα πόδια τους ή θα σταθούν τώρα όρθιοι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν ό,τι τους πήραν οι σύγχρονοι δυνάστες τους, παίρνοντας τις τύχες τους στα ίδια τους τα χέρια με όραμα και στόχο να επανακτήσουν μια κοινωνία μέσα στην οποία θα μπορούν και να καλύψουν τις δικές τους και μόνον ανάγκες και να ζήσουν ανθρώπινα. Πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι ο δρόμος σ’ αυτή την προοπτική ήταν, αλλά και έγινε ακόμα πιο δύσκολος. Παρ’ όλα αυτά, το σήμερα και το αύριο που μας ετοιμάζουν είναι πιο δυσβάσταχτο! Γι αυτό ο κόσμος της εργασίας, κάθε εργαζόμενος και άνεργος, οφείλει, πρέπει και μπορεί να αντιδράσει, αν αποφασίσει να περάσει στην επίθεση.
Μέχρι τώρα δοκιμάσαμε και γνωρίσαμε διαφορετικούς τρόπους αντίδρασης και αντίθεσης στην επίθεση που δεχτήκαμε. Μουντζώσαμε τη Βουλή, καθίσαμε στις πλατείες, κατεβήκαμε κατ’ επανάληψη στους δρόμους, κάναμε πάμπολλες 24ωρες - 48ωρες απεργίες… Τίποτε απ’ αυτά τα λιανοτούφεκα δεν μπόρεσαν να ανακόψουν την επίθεση η οποία συνεχίζεται όλο και πιο λυσσαλέα! Καμιά μορφή αγώνα απ’ αυτούς δεν αναδείχτηκε ικανή να απαντήσει στην πρόκληση. Ο μηχανισμός των αφεντικών δεν μπλόκαρε! Και πώς θα ήταν δυνατόν όταν όλα συνεχίζουν να δουλεύουν κατά τη βούλησή τους. Είναι πλέον σαφές ότι για να μπλοκάρουν οι μηχανές πρέπει αυτοί που τις κινούν να τις ακινητοποιήσουν παύοντας να τις χειρίζονται, σταματώντας να δουλεύουν. Κι αυτό το λένε ΑΠΕΡΓΙΑ. Νέτα σκέτα. Απεργία μέχρι να τους διώξουμε. Απεργία Διαρκείας. Κι εδώ οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι μπροστά σε μια τέτοια προοπτική τίθενται οι εξής προϋποθέσεις :
Δεν απεργούμε για να διεκδικήσουμε 50-100-200 ευρώ αύξηση, αν δεν είναι από αφέλεια να το πει κάποιος, θα ήταν λαοπλάνος. Απεργούμε για να κερδίσουμε την ίδια μας τη ζωή σε όλα τα επίπεδα: αξιοπρεπή διαβίωση, υγεία, παιδεία, να επανακτήσουμε τον κοινωνικό πλούτο της χώρας και της κοινωνίας!
Δεν απεργούμε για να γυρίσουμε μετά την απεργία αντιμετωπίζοντας μια ζωή ακόμα περισσότερο χρεωμένη με τα μείον της απεργίας. Λίγοι θα πειστούν να βάλουν πλάτη σ’ έναν τέτοιο αγώνα, αν ξέρουν ότι μαζί με τα υπάρχοντα χρέη προς την ΔΕΗ, την Εφορία, το στεγαστικό του δάνειο, το ενοίκιο, τα φροντιστήρια των παιδιών, τα χρέη των δανείων στην τράπεζα, θα έχει επιβαρύνει το βιοπορισμό του με τα χαμένα λεφτά της απεργίας. Ο δρόμος για την νίκη δεν θα έχει επιστροφή! Η μόνη φυγή θα είναι προς τα μπρος! Βάζουμε λουκέτο για να αποτινάξουμε από το αύριο το χρέος σε όλα τα επίπεδα : Ένα αύριο χωρίς χαράτσια, χωρίς οφειλόμενους φόρους στην εφορία, χωρίς τη φτώχεια του μήνα, το άγχος της απόλυσης, τον τρόμο του επιθεωρητή. Ένα αύριο χωρίς εφιάλτες!
Όσο σαφές είναι ότι η επίθεση πρέπει να είναι ΓΕΝΙΚΗ, άλλο τόσο σαφές και αποδείξιμο είναι ότι κάποιος πρέπει να ηχήσει τη σάλπιγγα! Κάποιος πρέπει να δώσει το σύνθημα. Σε έναν τέτοιο αγώνα δεν υφίσταται δίλημμα ποιος θα βάλει το κεφάλι του στο ντορβά. Τώρα παίρνουμε όλοι οι το 100% της ευθύνης μας! Όλους μας προστάζει η ανάγκη και η Ιστορία να κάνουμε την αρχή, το πρώτο βήμα! Αλλά εδώ δεν χωράνε υπεκφυγές και στρεψοδικίες! Ο καθένας ας μιλήσει για τον και στον εαυτό του! Ο κάθε κλάδος, αν έχει και θέλει να υπερασπιστεί τα δίκαιά του ας πρωτοστατήσει!
Τούτη την ώρα η εκπαίδευση μετά από καίριες επιθέσεις που έχει δεχτεί – νέο μισθολόγιο-βαθμολόγιο-μισθολογική εξαθλίωση, υποτυπώδης χρηματοδότηση των σχολείων, αύξηση ωραρίου - μηδενικοί διορισμοί, πειθαρχικός χουντικός κώδικας, κατάργηση του αμετάθετου, δέχεται και τη χαριστική βολή με την οποία προχωρούν στις διακηρυγμένες απολύσεις, την μισθολογική καθήλωση αλλά και στη μείωση, στην κατάργηση της μονιμότητας για να εγκαθιδρύσουν καθεστώς δουλικότητας και πλήρους υποταγής με την επιβολή της αξιολόγησης. Η αξιολόγηση ανατρέπει εκ βάθρων ό,τι έχει σχέση με το οικονομικό-εργασιακό παρόν και μέλλον των εκπαιδευτικών και της εκπαίδευσης γενικότερα, γιατί αφορά το μέλλον των σχολείων, το περιεχόμενο και την ποιότητα της εκπαίδευσης των μαθητών. Είναι φανερό ότι το εκπαιδευτικό κίνημα οφείλει από τους πρώτους να προτάξει δυναμικές-αποτελεσματικές μορφές κινητοποιήσεων. Έχει ως παρακαταθήκη την αγωνιστική στάση και δράση από το πρόσφατο παρελθόν. Πολύ περισσότερο τώρα αντί να αρνείται, οφείλει να παίξει πρωταγωνιστικό και καθοριστικό ρόλο σε μια κατεύθυνση γενικευμένης σύγκρουσης για την ανατροπή ενός παρόντος δίχως αύριο.
Η σύγκρουση θα είναι ιστορική και όχι εικονική! Βρισκόμαστε μπροστά στην πυρπόληση του σχολείου που γνωρίσαμε και στον εργασιακό μας αφανισμό και όλοι γνωρίζουν πως δεν πρόκειται να σβήσει αυτή η ιστορική φωτιά με μια ακόμα 48ωρη για ξεκάρφωμα, ώστε να παρουσιάσει ο κομματικός–παραταξιακός συνδικαλισμός το «αγωνολόγιό» του μπροστά στις συνδικαλιστικές εκλογές του Ιούνη! Ας μην αρέσκεται και ας μη βολεύεται ο κατεστημένος συνδικαλισμός από όλο το φάσμα ακόμη και σήμερα με υπεκφυγές και τρίπλες του τύπου «αν όλοι, κάπου, κάποτε ξεκινήσουν τον μεγάλο αγώνα θα είμαστε και μεις μαζί», ή «όταν ο λαός αποφασίσει να φέρει το σοσιαλισμό, εμείς θα τον καθοδηγήσουμε», ή ακόμα, «κρατάτε μέχρι τις εκλογές για να μας ψηφίσετε» για να δείτε άσπρη μέρα! Οι εκπαιδευτικοί έχουν θυμό κι ανάγκες! Μπορούν να ξεπεράσουν το συνδικαλισμό της ήττας και να να πράξουν αυτό που και η ανάγκη η δική τους και η καθολική επιβάλλει: να στείλουν το μόνο ελπιδοφόρο μήνυμα: ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΩΡΑ για να δώσουμε επιτέλους ελπίδα στο αύριο!
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 8/5
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 8/5
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
