Alfavita Πριν έντεκα χρόνια, στις 6 Δεκέμβρη 2008, ειδικός φρουρός της ΕΛ.ΑΣ. δολοφόνησε εν ψυχρώ ένα παιδί. Ό,τι επακολούθησε (δίκη, καταδίκη και αποφυλάκιση του ειδικού φρουρού) δεν θα μπορούσε να διορθώσει τίποτα, αφού μια ζωή που χάνεται είναι ένα γεγονός αμετάκλητο. Ο θάνατος είναι όριο απόλυτο για τον άνθρωπο, όπως στωικά διαπιστώνει ο Σοφοκλής στο α΄ στάσιμο της «Αντιγόνης» (ἄιδα μόνον φεῦξιν οὐκ ἐπάξεται, στιχ. 361-362). Όμως η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου κατέδειξε, για μία ακόμα φορά στην ιστορική πορεία του νεοελληνικού κράτους, τις σκοτεινές κηλίδες της ανάπηρης δημοκρατίας μας.
Και σήμερα ποια είναι η κατάσταση; Η βίαιη αστυνομική επέμβαση στην ΑΣΟΕΕ και η πρόσφατη επίθεση σε φοιτητές έξω από τη Σύνοδο των Πρυτάνεων φανερώνουν μία κατακόρυφη ένταση της κρατικής καταστολής ώστε να καταπνιγεί κάθε εστία αντίστασης στη σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης, που προωθεί, με ταχύ βηματισμό, την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας παιδείας και το ξεχαρβάλωμα των κοινωνικών κατακτήσεων που έχουν απομείνει. Διότι η εξουσία αντιλαμβάνεται κάθε δημόσιο κοινωνικό αγαθό ως εμπόρευμα που έχει ανταλλακτική αξία και αποφέρει κέρδος σε μία μικρή οικονομική ελίτ.
Η εφησυχασμένη ή φοβισμένη και βυθισμένη στην απαισιοδοξία κοινωνία οφείλει να αφουγκραστεί τους νέους που δεν βολεύονται με το άνυδρο μέλλον που τους ετοιμάζουν τα υπερεθνικά οικονομικά κέντρα εξουσίας και οι υποτελείς τους κυβερνήσεις, και να απεκδυθεί το νεοσυντηρητισμό που της έχουν φορέσει και αποτελεί πρόσχημα απραξίας και αποποίησης ευθυνών.
Να βγούμε μπροστά ως πολίτες. Να διεκδικούμε την ατέρμονη αυτοθέσμιση της δημοκρατίας έχοντας ως μέτρο τον άνθρωπο και όχι τα μελανά συμφέροντα των πολυεθνικών.
