Η αλήθεια μιας απεργίας, του Χρήστου Ηλιόπουλου

     Ο φετινός Σεπτέμβρης βρίσκει τον εκπαιδευτικό κόσμο στις επάλξεις. Το ίδιο συμβαίνει και με άλλους νευραλγικούς  κλάδους, όπως η υγεία, μετά από τριάμισι χρόνια «διάσωσης»…

    Να σημειωθεί ότι το να απεργεί κάποιος, παρά την εσφαλμένη εκτίμηση πολλών, είναι μια μεγάλη και «δύσκολη» απόφαση. Ειδικά σε περιόδους «ισχνών αγελάδων» όπως αυτή που διανύουμε. Κανείς δεν αποδύεται σε αγώνες που θα έχουν ως συνέπεια να χάσει εκατοντάδες ευρώ – ναι, εκατοντάδες – αν δε θεωρεί ότι εκείνο που διακυβεύεται αξίζει αυτή τη θυσία.

    Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν κάποια πράγματα, διότι η «μαύρη προπαγάνδα» που έχουν εξαπολύσει οι «μνημονιακές λάμιες» μέσω κάποιων μέσων, που μόνο κατ’ ευφημισμόν μπορούν να χαρακτηριστούν «μέσα ενημέρωσης», υπερβαίνει κάθε προηγούμενο.

-         Οι ΄Ελληνες εκπαιδευτικοί δεν απεργούν επειδή αυξάνεται κατά 3, 4, 5,6 …..ν   ώρες το διδακτικό τους ωράριο… Πολλοί ήδη διδάσκουν περισσότερες ώρες και αναλαμβάνουν ποικίλες εξωδιδακτικές υποχρεώσεις οικειοθελώς…. Χάρη σε αυτό λειτουργούν εδώ και τρία χρόνια - με όλα τα προβλήματά τους - τα σχολεία μας.

-         Οι ΄Ελληνες εκπαιδευτικοί δεν απεργούν επειδή τους κατευθύνουν κομματικές δυνάμεις. Δεν είναι φερέφωνα κανενός, ανεξαρτήτως της ένταξής τους σε κάποιο πολιτικό κόμμα, σχηματισμό, μόρφωμα ή «ομάδα προβληματισμού»… Οι απεργοί εκπαιδευτικοί πολιτικά και ιδεολογικά ανήκουν πλέον σε ένα ευρύ φάσμα.

-         Οι ΄Ελληνες εκπαιδευτικοί δεν απεργούν επειδή αντιτίθενται στην αξιολόγησή τους. Καθημερινά αξιολογούνται από γονείς, μαθητές, συναδέλφους, διευθυντές. Το κυριότερο: πολλοί από αυτούς που υπηρετούν πλέον στα σχολεία, έχουν εισαχθεί με την απαιτητική διαδικασία του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ…Είναι, δηλαδή, ήδη αξιολογημένοι… Επιμορφώνονται δε διαρκώς με ιδιαίτερο ζήλο και μετέχουν μεταπτυχιακών σπουδών, παράλληλα με το βιοπορισμό τους.

            Η αλήθεια, αγαπητέ, πλανημένε από τα μ.μ.χ (μέσα μαζικής χειραγώγησης) συμπολίτη, είναι οι παρακάτω:

-         Οι ΄Ελληνες εκπαιδευτικοί απεργούν αντιδρώντας στη μετατροπή του σχολείου σε κέντρο ταξικής διαφοροποίησης. Το «σχολείο κάτεργο», των συνεχών εξετάσεων, που ετοιμάζουν, θα είναι ένα σχολείο το οποίο θα ολοκληρώνει μόνο ο μαθητής που θα έχει την οικονομική δυνατότητα να επιδαψιλεύει πακτωλό χρημάτων σε φροντιστήρια και ιδιωτικά εκπαιδευτήρια... Και αυτό σε μια εποχή που η δεξαμενή εισοδήματος του μέσου ελληνικού νοικοκυριού έχει «στεγνώσει»….

-         Οι ΄Ελληνες εκπαιδευτικοί απεργούν ενάντια σε ένα σχολείο που καλείται να λειτουργήσει σχεδόν με το μισό διδακτικό προσωπικό απ’ όσο διέθετε πριν από 6 χρόνια…Φανταζόσουν ποτέ, αγαπητέ συμπολίτη, ότι τα παιδιά σου εν έτει 2013 θα φοιτούσαν σε σχολικές αίθουσες των 35 – 40 μαθητών…, όπως ο παππούς και ο προπάππους σου; Όταν οι σύγχρονες εκπαιδευτικές ανάγκες των «πεπολιτισμένων» κρατών, που η κυβέρνηση διατείνεται ότι είμαστε, επιβάλλουν ατομικό ηλεκτρονικό υπολογιστή σε κάθε θρανίο ; ΄Όταν οι σύγχρονες διδακτικές αντιλήψεις αποστρέφονται τη μετωπική διδασκαλία και το μονόλογο του εκπαιδευτικού, ενθαρρύνοντας το διάλογο ;  Τι διάλογος μπορεί να διεξαχθεί και ποια κρίση του μαθητή να καλλιεργηθεί όταν η τάξη έχει 40 μαθητές ; Το ξέρεις, αγαπητέ συμπολίτη, ότι το σχολικό έτος 2013 – 2014, παρά τις ανάγκες που υπάρχουν λόγω των αθρόων συνταξιοδοτήσεων, είναι η πρώτη χρονιά μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο (!) που δεν έγινε στην εκπαίδευση ούτε ένας διορισμός ;

-         Οι ΄Ελληνες εκπαιδευτικοί απεργούν διότι απαιτούν ορθή αξιολόγηση. Με αντικειμενικά, επιστημονικά παιδαγωγικά κριτήρια και όχι με βάση κομματική τοποθέτηση, φιλοκυβερνητική ή αντικυβερνητική στάση και προσωπικές διασυνδέσεις. Δε θέλουμε τη λειτουργία  ενός νέου «ιδιωνύμου» στα σχολείου, όπως αυτό που επιμελώς κάποιοι απεργάζονται... 

-         Οι ΄Ελληνες εκπαιδευτικοί απεργούν διότι πλέον είναι οι χειρότερα αμειβόμενοι εκπαιδευτικοί στην Ευρώπη, λαμβανομένου υπόψη του τιμαρίθμου στη χώρα μας. Και ομιλώ κυρίως για τους εκπαιδευτικούς που έχουν λιγότερα από 15 χρόνια στην εκπαίδευση. Δεν είναι δυνατόν ένας εκπαιδευτικός, ο οποίος προσελήφθη με διαγωνισμό στη δημόσια εκπαίδευση , να αμείβεται χειρότερα από ένα μέσο υπάλληλο της τοπικής αυτοδιοίκησης, κάποιοι εκ των οποίων βρήκαν τη θέση τους στο δημόσιο από την «πίσω πόρτα»…. Είναι ντροπή και όνειδος. Χωρίς πολλά λόγια.

-         Οι ΄Ελληνες εκπαιδευτικοί απεργούν επειδή, παρά τη δύσκολη οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκονται, δεν μπορούν να πάρουν μετάθεση και απόσπαση!Kαι αυτό εξαιτίας των ανύπαρκτων διορισμών και της πρόσληψης μειωμένου αριθμού συναδέλφων αναπληρωτών.Εξαναγκάζονται συχνά να ζουν για χρόνια πολύ μακριά από τις οικογένειές τους και να αναλαμβάνουν τα υπέρογκα πάγια έξοδα διαμονής που αυτό συνεπάγεται. Δίχως υπερβολή, αγαπητέ συμπολίτη, το κόστος μόνο της διαμονής (ενοίκιο, λογαριασμοί, κοινόχρηστα) φτάνει και υπερβαίνει το ήμισυ των μηνιαίων αποδοχών τους !

-         Οι ΄Ελληνες εκπαιδευτικοί απεργούν επειδή δεν ανέχονται να βλέπουν συναδέλφους τους, προσειλημμένους με αξιοκρατικές διαδικασίες και διαγωνισμούς να απολύονται με το «έτσι θέλω». Καμιά εθνική ανάγκη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για ατομικές και μαζικές «καρατομήσεις» – απολύσεις – διαθεσιμότητες υπαλλήλων. Η απομάκρυνση από την υπηρεσία είναι αποδεκτή μόνο εξαιτίας σοβαρού παραπτώματος ή ύστερα από εμπεριστατωμένη, βασισμένη σε ορθολογικά κριτήρια, αξιολόγηση.

-         Οι ΄Ελληνες εκπαιδευτικοί απεργούν επειδή δεν ανέχονται τον εμπαιγμό και το «πρωτογενές πλεόνασμα»θράσους… Μετά από τριάμισι χρόνια «διάσωσης» όλοι οι δείκτες της οικονομίας είναι σε πολύ χειρότερο σημείο από το ξεκίνημα αυτής της περιπέτειας… Η ανεργία, επισήμως, φτάνει πλέον το 30%...Ανεπισήμως, ας μη το συζητήσουμε…Το χρέος έχει χτυπήσει κόκκινο και το περίφημο success story τείνει να μετατραπεί σε γκιλοτίνα για τον ελληνικό λαό…ενώ η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη επανέρχεται στο προσκήνιο (GREXIT)

    Αυτό είναι το καταρχήν πλαίσιο αυτής της απεργίας,α γαπητέ συμπολίτη. Φυσικά στο χώρο της εκπαίδευσης χρειάζεται πολλά να γίνουν και από πλευράς εκπαιδευτικών. Σίγουρα, απαιτείται βελτίωση των δομών του ελληνικού σχολείου και εκρίζωση χρόνιων εσφαλμένων νοοτροπιών. Η πλειονότητα του εκπαιδευτικού κόσμου έχει και τη βούληση και την κατάρτιση και  ικανότητα για κάτι τέτοιο. 

      Ο Γουίλιαμ Γέιτς έλεγε ότι «εκπαίδευση δεν είναι να γεμίζεις έναν κουβά, αλλά να ανάβεις μια φλόγα». Οι ΄Ελληνες εκπαιδευτικοί στην πλειονότητά τους, αγαπητέ συμπολίτη, αντιλαμβάνονται το ρόλο τους κατ’ αυτόν τον τρόπο και γι’ αυτό αντιδρούν σε ό,τι και όποιον επιχειρεί να σβήσει τη δική τους φλόγα… Μια φλόγα που τόσο επιθυμούν να μεταλαμπαδεύσουν στην ψυχή και στα μυαλά των μαθητών τους.

       Χρήστος Ηλιόπουλος, φιλόλογος - ιστορικός