Alfavita Είμαι απόφοιτος του γνωστού κολλεγίου βορείων ή και νοτίων προαστίων «Ομπουντούρου». Με καταπληκτικές δομές, με φοβερό «κεραμίδι» στη σκεπή, με εξαιρετικά (εικονικά) εργαστήρια. Με αίθουσες, θαλάμους ήθελα να πω, αποστειρωμένες. Με πλήθος υποστηρικτικών εργαλείων. Ένα laptop και έναν προζέκτορα. Οι καθηγητές μας άλλοι απόφοιτοι του Κολάμπια και άλλοι με μεταπτυχιακές σπουδές στις θεολογικές ακαδημίες της Βοστώνης. Μερικοί έχουν και κάτι μυστήρια μεταπτυχιακά που πότε εμφανίζονται και πότε εξαφανίζονται. Ανάλογα με τις θέσεις που διεκδικούν οι φέροντες. Είναι τόσο ικανοί μερικοί από τους διδάσκοντες που κατέχουν ακόμη και θέσεις στον πυρήνα του κρατικού μηχανισμού, ακόμη και με σπουδές στη μουσικολογία.
Υπάρχουν και άλλες σχολές και τμήματα υποδεέστερα από τη σχολή μου. «Τρώνε τη σκόνη μας»! Είναι εργαστήρια αυτά που έχουν στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο οι ναυπηγοί (με την πληρέστερη εργαστηριακή δεξαμενή πλεύσης) ή οι μεταλλειολόγοι (με εξελιγμένα όργανα φασματοσκοπίας και ηλεκτρονικά μικροσκόπια σάρωσης), ή οι χημικοί μηχανικοί (με πραγματική στήλη κλασματικής απόσταξης) ή οι πολιτικοί μηχανικοί (με την τράπεζα σεισμών) ή η Σχολή εφαρμοσμένων μαθηματικών και φυσικών επιστημών με projects και συνέργειες με το CERN του Μετσόβιου Πολυτεχνείου? Και αυτό το ΙΤΕ, ΕΙΤΕ, ΕΙΠΕ τι ίδρυμα είναι εκεί στην Κρήτη? Εμείς συνεργαζόμαστε και με το Κολάμπια. Αυτοί στο ΙΤΕ τους ξέρει η μάνα τους?
Ξέχασα να συστηθώ και να παρουσιάσω το βιογραφικό μου. Συγκυρι-όπουλος το επίθετό μου. Ως μαθητής με «έσπρωξε» ο πατέρας μου κατάλληλα και επήρα εγώ τη σημαία στην έκτη δημοτικού από τον βρωμο-πίθηκα μετανάστη. ΄Ηταν και άριστος ο ουρακοτάγκος! Μετά στο γυμνάσιο είναι γεγονός ότι ήμουν το καλό παιδί. Κλαιγόταν και οι γονείς για το μέλλον μου, με λυπόντουσαν και οι καθηγητές και τα οκτάρια με τη βοήθεια της γυμναστικής, με βοήθησαν να περάσω την τάξη. Μετά στο λύκειο! Μα το λύκειο ήταν υποδεέστερο από την «αφεντιά» μου, δεν μου πρόσφερε κάτι ουσιαστικό και ούτε ήθελα να εμπλακώ στη διαδικασία του επίμονου μόχθου των Πανελληνίων. Άσε που θα έγραφα και κάτω από τη βάση και θα περνούσα στο ΤΕΙ «ζαμπονοκοπτικής». Αυτό η οικογένεια δεν μπορούσε να το σηκώσει. Τι θα έλεγε στη γειτονιά, στο γραφείο, στο κόμμα. Και τότε μου ήλθε η ιδέα ως «κεραμίδι» στο κεφάλι. Κολέγιο.
Κολέγιο λοιπόν. Μπήκα με μηδέν πλάς .Η φοβερή τρίπλα της Νέας Δημοκρατίας. Επανέφερε τη βάση του δέκα για τα ΑΕΙ (αξιοκρατία την ονόμασε), αλλά για τα κολλέγια δεν έβαλε καμιά προϋπόθεση εισαγωγής διότι ούτως ή άλλως στα κολέγια σπουδάζουν οι άριστοι! Έκαμνα εξαιρετικές σπουδές , βοηθούντων χρημάτων και κύκλου γνωριμιών «κονέ» στην νεοελληνική και τώρα ατενίζω με αισιοδοξία το μέλλον. Οι βλέψεις μου, τώρα που άνοιξαν τα επαγγελματικά δικαιώματα, μια καλή θέση στο δημόσιο. Να έχω μια πλουσιοπάροχα αμειβόμενη θέση συμβούλου, βάζοντας και τις «κατάλληλες» υπογραφές. Εξάλλου αν κάνω και κάποιο ακούσιο ή εκούσιο «λάθος» στα μαλακά θα πέσω. Με αναστολή! Και θα με περιμένουν εκεί στο κυκλαδονήσι οι φίλοι μου με τη φοβερή ενέργεια στη δουλειά τους, να απομυζήσουν το ελληνικό κράτος.
Κάποτε εκεί στο λύκειο ένας αιθεροβάμων καθηγητής μας μιλούσε για το Σύνταγμα της Ελλάδας. Και για ένα άρθρο 16. Για τη δημόσια και δωρεάν παιδεία στους χώρους της ανώτατης εκπαίδευσης. Τον λυπάμαι. Ονειροπόλος και οπισθοδρομικός!
Φίλε μου τα φράγκα των «αρίστων» είναι το παν!
Σημ.: Την έκφραση « Ομπουντούρου» τη χρησιμοποιούσε σε κείμενα του ο δημοσιογράφος Κ. Καββαθάς (περιοδικό 4Τ) περιγράφοντας μια υποθετική χώρα που έμοιαζε με το Ελλαδιστάν.
Για την αντιγραφή : Βασίλης Παππάς – εκπαιδευτικός
