Alfavita Newsroom In memoriam
Στον «αληθινό Δάσκαλο», τον «οραματιστή Ειδικό Παιδαγωγό», τον «υπέροχο Άνθρωπο»
Γεώργιο Δράκο του Δημητρίου
Ομότιμο Καθηγητή του ΠΤΔΕ του ΕΚΠΑ στον Τομέα της Ειδικής Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας, άοκνο θεράποντα του «γνωστικού αντικειμένου» της «Ειδικής Παιδαγωγικής των Προβλημάτων Λόγου και Ομιλίας, Λογοπαιδείας-Λογοθεραπείας»
Σεβαστέ Δάσκαλε ,
τούτη την χαλεπή ώρα αισθάνομαι έντονη την ανάγκη να εκφράσω –επίτρεψέ μου- δημοσίως, τη βαθύτατη λύπη που με συνέχει , την συντριβή που με συγκλονίζει για την αδόκητη εκδημία σου και το θυμό που με ταράσσει εναντίον του εαυτού μου που δυστυχώς δεν κατέστη εφικτό να σε επισκεφθώ έστω και την ύστατη στιγμή για να σε αποχαιρετήσω πριν από την οριστική και αμετάκλητη αναχώρησή σου.
Ως ελάχιστη έκφραση ευγνωμοσύνης και σεβασμού προς το πρόσωπό σου θα ήθελα να μοιρασθώ σήμερα μαζί με τους καλοπροαίρετους αναγνώστες τόσο αυτούς που είχαν την τιμή και την ευκαιρία να σε γνωρίσουν προσωπικά όσο και εκείνους που δεν σε γνώρισαν, κάποιες, προσωπικές, πενιχρές σκέψεις που αποπειρώνται ατελώς να περιγράψουν αποσπασματικά το σπάνιο ήθος, την εμβριθή επιστημονική και άρτια παιδαγωγική συγκρότηση που σε διέκρινε καθ’ όλη την αγωνιστική πορεία της ζωής σου.
Γνωρίζω καλά, Δάσκαλε, ότι απέφευγες πάντα τα μεγάλα λόγια καθώς και τα υπερβολικά ή και κολακευτικά εγκώμια από τους άλλους για τον εαυτό σου αφού δεν είχες ποτέ την εμμανή ανάγκη για αναγνώριση, προβολή και κυριαρχία.
Συμπτωματικώς, Δάσκαλε, πληροφορήθηκα περίλυπος για την μετάστασή σου «εις χώρα ζώντων» από το δημοσιευμένο σχετικό άρθρο του ομότιμου Καθηγητού Συγκριτικής Παιδαγωγικής, του συμφοιτητή και συναγωνιστή σου, κου Σήφη Μπουζάκη στη διαδικτυακή ιστοσελίδα του www.alfavita.gr, που υπέπεσε όλως τυχαίως στην αντίληψή μου και από εκείνη τη στιγμή, άρχισαν να επανέρχονται «σταδιακά» και «σπαρακτικά», όλες οι «αναμνήσεις» της «επεισοδιακής μνήμης» του παρελθόντος, από την πρώτη συνάντηση και γνωριμία μαζί σου, στο ΜΔΔΕ, στο μάθημά σου, κατά το χειμερινό Εξάμηνο 1997-1998, στην κατεύθυνση της Ειδικής Αγωγής.
Τότε ενθυμούμαι πώς εντυπωσίαζε αμέσως αφενός η απαράμιλλη αμεσότητα της επικοινωνίας με την ενθουσιώδη και έμφυτη ποιητικότητα του προφορικού λόγου σου, τις αυθόρμητες και ζωηρές, προσωπικές, βιωματικές (αυτο)αναφορές, απαλλαγμένες από το φόβο της έκθεσης έμπροσθεν του άγνωστου ακροατηρίου, η τεκμηριωμένη κατάφαση σου στη σχετικότητα της θετικιστικής αντίληψης της επιστήμης και των αντικειμενικών ορίων της επιστημονικής γνώσης, ο πηγαίος αυτοσαρκασμός της «ακαδημαϊκής αυθεντίας». Συγχρόνως δε από την άλλη, η ορμητικότητα του παιδαγωγικού σου ζήλου για ουσιαστικές και καινοτόμες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, η έμπρακτη παιδαγωγική αντιμετώπιση σου σε θέματα «ετερότητας-διαφορετικότητας» πέρα από την εφαρμογή είτε επιστημονικοφανών μοντέλων είτε φιλανθρωπικών παρεμβάσεων, εξέπλητταν –ομολογώ- ευχάριστα, τον πρωτοετή φοιτητή και τον μετεκπαιδευόμενο δάσκαλο και δημιουργούσαν με φυσικό τρόπο την σκοπούμενη «οικείωση» μέσα από την ευκταία «παιδαγωγική Begegnung(Συνάντηση)» ανάμεσα στον Δάσκαλο και τον Μαθητή, οικοδομώντας δε έτσι την εδραία εις το διηνεκές παιδαγωγική σχέση με απώτερο σκοπό την Entfaltung(Εκδίπλωση) όλων των δυνάμει ικανοτήτων του καθενός.
Πιθανώς δε αυτή, η ιδιαίτερη, αυθόρμητη και ορμητική παιδαγωγική συμπεριφορά σου να δημιουργούσε συχνά ερωτηματικά προς το πρόσωπό σου, ως «σημείον αντιλεγόμενον», αλλά φευ δια αυτούς «συσχέτιζαν κουτά».
Ως locus και σημείο συναντίληψης απετέλεσε το γεγονός της γερμανομάθειάς μου (επίπεδο Γ1) και το ότι μόλις είχα επιστρέψει από την απόσπασή μου σε σχολεία της Γερμανίας. Έτσι στο πλαίσιο της ανάληψης εργασιών για την εξέταση του μαθήματος, μου ανέθεσες «δοκιμαστικά» τη μετάφραση από τη γερμανική γλώσσα ενός άρθρου σχετικά με την ειδική αγωγή και την εκπαίδευση στην Ευρώπη. Αυτή η αρχική γνωριμία και η ειλικρινής ευαρέσκεια σου από το αποτέλεσμα της μετάφρασης του άρθρου απετέλεσαν την έναρξη μιας μακρόχρονης εποικοδομητικής συνεργασίας, αμοιβαίας εκτίμησης και ειλικρινούς φιλίας που συνεχίσθηκε αργότερα κατά τη διάρκεια των μεταπτυχιακών μου σπουδών με την εκπόνηση της μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίας υπό την εμπνευσμένη συμβουλευτική και παιδαγωγική σου καθοδήγηση αλλά και την επιστημονική υποστήριξη της με θέμα τη «διερεύνηση των προβλημάτων γλωσσικής κατανόησης». Επίσης με εμπιστεύθηκες ανεπιφύλακτα, με παρότρυνες χωρίς περιστροφές και μου ανέθεσες ασμένως, αργότερα ως Doctor Vater σχετικό θέμα με την «Φιλοσοφία και Επιστημολογία στην Ειδική Παιδαγωγική», μόνο που δυστυχώς δεν πρόλαβες να παρασταθείς στην υποστήριξή της, όπως ,ακριβώς, διακαώς το επιθυμούσες.
Ενθυμούμαι, Δάσκαλε, με έντονη συγκίνηση και απαρηγόρητο πόνο τις στιγμές της αγαστής συνεργασίας και των ποικίλων θεωρητικών συζητήσεων και κριτικών αναλύσεων τόσο στο «ανοικτό και δημοκρατικό» Γραφείο σου, στην Ιπποκράτους μαζί με τους άλλους συνεργάτες και συναδέλφους ,τον Δημήτρη Β. , τον Γιάννη Ρ., την Ντορέτα (Θεοδώρα) Α. και πολλούς άλλους επισκέπτες καθηγητές και φοιτητές όσο και στην φιλόξενη οικία σου στα Ηλύσια, μαζί με την αγαπημένη σου σύζυγο Κατερίνα, τον πρωτότοκο υιό σου Δημήτρη, τα «Διδυμάκια» και φυσικά την πολυαγαπημένη σου Αίγλη. Τότε παρατηρούσα άμεσα και διαπίστωνα έμπρακτα την ψύχραιμη αγωνία και την ευγενική μέριμνα-φροντίδα(Sorge) μαζί με το «ανύστακτο»,διακριτικό και ειλικρινές ενδιαφέρον σου για όλους, συγγενείς, φίλους, συνεργάτες, εκπαιδευτικούς, παιδιά, γονείς. Εκ φύσεως σε διέκρινε πάντοτε, Αλησμόνητε Δάσκαλε, η τάση για την εις βάθος ανάλυση πολλών ετερόκλητων θεμάτων και δεν δίσταζες να τοποθετηθείς με παρρησία παρόλο το «πολιτικό κόστος» όπως έλεγες σε κρίσιμα ζητήματα τοπικού και ευρύτερου κοινωνικού-πολιτικού προβληματισμού. Η ευαισθησία και η ποιητική προσέγγιση των εφήμερων, «ρευστών» πραγμάτων αποτελούσε συχνά αφορμή δημιουργικού στοχασμού που μετουσίωνες σε στίχους στο «χαρτί» στο Γραφείο σου πέρα από την αδιόρατη θλίψη που σου προκαλούσε ενίοτε η αγνώμων και άδικη συμπεριφορά, ευτυχώς, ελαχίστων μικροπρεπών και υστερόβουλων ατόμων.
Μαζί, ενθυμούμαι, βίωσα τότε γύρω στα 2001-2002, την νυχθημερόν αγωνία και την εργώδη προσπάθειά σου για τη συγγραφή του βιβλίου, στο «αγκομάχημά μας» όπως σημείωνες στην Εισαγωγή του «Σύγχρονα Θέματα της Ειδικής Παιδαγωγικής: Προβληματισμοί, Αναζητήσεις και Προοπτικές» (2002), Αθήνα: Ατραπός, για την εξέλιξή σου από την βαθμίδα του Αναπληρωτού στην βαθμίδα του τακτικού Καθηγητού.
Τότε γνώρισα και συνειδητοποίησα την ορθότητα της επίκλησής σου στην «τραγικότητα του Σισύφειου μύθου» που εξέφραζε την προσωπική εν μέρει πορεία σου, συνυφασμένη με την αναπόδραστη τραγωδία του Ανθρώπου στον πεσσιμιστικό αλλά όχι νιχιλιστικό υπαρξισμό του Άλμπερτ Καμύ χωρίς βέβαια να σε οδηγεί τελεολογικά στην μοιρολατρική παθητικότητα των πάντων και δικαιολόγησα τότε εύλογα τη φυσική σου αποστροφή στην «επηρμένη αυταρέσκεια του κατεστημένου επιστημονικού συστήματος» που είτε αγνοεί κραυγαλέα είτε καταργεί ηθελημένα το κατ’ εσέ «αληθές επίστασθαι».
Το ότι σε πλήγωνε καθημερινά, Δάσκαλε, όπως έλεγες η «αμετροέπεια των πολιτικών ταγών» και ο «ανήφορος και κατήφορος των διαρκών εκπαιδευτικών μεταρρυθμιστικών απορρυθμίσεων» είναι γεγονός αδιάψευστο.
Επίσης στο ευαίσθητο πεδίο της Ειδικής Αγωγής επεσήμανες πάντοτε εύστοχα όχι μόνο την σύγκρουση έκδηλων ιδεολογικών και επιστημονικών θεωρήσεων αλλά και άδηλων έντονων οικονομικών συμφερόντων.
Χωρίς να αποφεύγεις επιμελώς την αδυναμία ή τη δυσκολία ερμηνείας και κατανόησης των πολυπαραγοντικών και πολύπλοκων παιδαγωγικών προβλημάτων συνιστούσες ,Δάσκαλε, ευθαρσώς και ενθέρμως την διεπιστημονική συνεργασία με τη διαμόρφωση κοινού επιστημονικού κώδικα ορολογίας και δεοντολογίας χωρίς αυταπάτες και σκοπιμότητες.
Όπως επίσης ενθυμούμαι τη βαθιά και στενή σχέση σου με τον ομ. Καθηγητή Hans-Josef Buchkremer στην έδρα της Κοινωνικής Παιδαγωγικής(Sozialpädagogik) του Τμήματος της Heilpädagogik στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας, από το οποίο απεφοίτησες και η διδακτορική σου διατριβή υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριας Frau Knura απέσπασε δικαίως τον έπαινο και το βραβείο-διάκριση «Gustav-Otto Kanter» καθώς και τη συνεργασία σου και φιλία με την βοηθό του καθηγητή Buchkremer την Δρα Michaela Emmerich. Επίσης με δική σου πρόταση ανακηρύχθηκε ως επίτιμος Διδάκτωρ του ΠΤΔΕ ΕΚΠΑ.
Όποιος προσέτρεχε στο Γραφείο σου, του έτεινες πάντοτε χείρα βοηθείας μαζί με τα «σχετικά τηλεφωνήματα ικανοποίησης των δίκαιων αιτημάτων».
«Αδυναμία» είχες και στην «πολιτική», αν και είχες απογοητευθεί ή προδοθεί από τους «παλαιούς συντρόφους πολιτικούς». Η «πολιτική παιδεία» -το όραμά σου- ως καρπός της «αυθεντικής δημοκρατίας» και της «γνήσιας φιλοσοφίας» μπορούσε να εφαρμοσθεί ως μέσο «θεραπευτικής παιδαγωγικής»,«αντιστάθμισης» και «αποκατάστασης» των «κοινωνικών αδικιών και των πολιτικών ανισοτήτων».
Τι να πρωτοθυμηθώ Δάσκαλε που προέτρεπες συνεχώς τους φοιτητές σου να γίνουν «σμιλευτές ψυχών» και «πρότυπα ήθους και μάθησης».
Ενθυμούμαι όταν στο ΠΕΚ Τρίπολης, όπου ήσουν ο Επιστημονικός Υπεύθυνος διεξαγωγής των Επιμορφωτικών Προγραμμάτων, στα οποία είχες αναθέσει και σε εμένα τη πραγμάτευση ορισμένων θεματικών ενοτήτων σχετικά με την παιδαγωγική αντιμετώπιση των προβλημάτων Λόγου και Ομιλίας από τους εκπαιδευτικούς και καθώς περπατούσαμε και συζητούσαμε για τα θέματα της επιμόρφωσης ενημερώθηκες τηλεφωνικώς για το θάνατο του πατέρα σου από την αδελφή σου και χωρίς να χάσεις τον αυτοέλεγχό σου, συγκινημένος εμφανώς αλλά όχι ταραγμένος, βούρκωσες και μας συνέστησες να συνεχίσουμε αδιατάρακτα το πρόγραμμα της επιμόρφωσης και εσύ έφυγες οδικώς για το αγαπημένο σου χωριό , το Θεσπρωτικό, τη Λάκκα Σουλίου, του νομού Πρεβέζης. Το αγαπημένο σου χωριό ήταν πάντοτε ο γενέθλιος τόπος αναπαύσεως ,γαλήνης, αναστοχασμού και ανανέωσης και στο οποίο σήμερα κείται ενταφιασμένο το σώμα σου.
Τα λόγια, Δάσκαλε, αδυνατούν να περιγράψουν τη θλίψη και συγκινούμαι συνεχώς διαβάζοντας πάλι και πάλι, την ιδιόγραφη αφιέρωσή σου, στο εμπροσθόφυλλο του τελευταίου βιβλίου που μου χάρισες κατά την επίσκεψή σου στην Αλεξανδρούπολη, που συνέγραψες με τον Γιώργο Τσιναρέλη το 2011 με θέμα «Ψυχοκοινωνικές Παράμετροι των Σχολικών Δυσκολιών» Αθήνα: Ατραπός με τη φιλόστοργη προτροπή από «το νοείν στο ποιείν».
Η επιθυμία για τη συγγραφή ενός «παιδαγωγικού δρώμενου» σχετικά με τον «μύθο του Έρωτα και της Ψυχής», Δάσκαλε, δεν ξέρω αν πραγματοποιήθηκε τελικά.
Εύχομαι Δάσκαλε, εκεί που Είσαι, η ψυχή σου να αγάλλεται μέσα στον άφθαρτο λογισμό της αιώνιας νεότητας με ανοικτά τα όμματα και το όνειρο σου να παραμένει φωτεινό και άσβεστο.
Στην Κατερίνα και στα Παιδιά σου εύχομαι την «εξ ύψους Δύναμη και Παραμυθία».
Δάσκαλε,
Αιωνία η Μνήμη σου!
Memoria in aeterna!
Ο Μαθητής σου
Χρήστος Αλεξόπουλος
πρώην Σχολικός Σύμβουλος ΠΕ 70
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 11/12
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
