Alfavita Newsroom Τελικά στην (καπιταλιστική) Ευρώπη του 2016, στην Ευρώπη των μνημονίων και της οικονομικής και κοινωνικής βαρβαρότητας, στην Ευρώπη του ρατσισμού και του ακροδεξιού εξτρεμισμού, στην Ευρώπη των διορισμένων (και όχι εκλεγμένων) Επιτρόπων και των κυβερνήσεων-υπηρετών των επιχειρηματικών κέντρων, σε αυτήν λοιπόν την Ευρώπη το μαθητικό κίνημα έδωσε για μια ακόμα χρονιά ηχηρό παρών στο πεδίο του αγώνα.
Μιλάμε ασφαλώς για τους Γάλλους μαθητές, που την περασμένη χρονιά γέμισαν επί δύο μήνες τις πλατείες και τους δρόμους της χώρας τους, μαζί με τους φοιτητές και τα εργατικά συνδικάτα, παλεύοντας για τα δικαιώματά τους ως μελλοντικοί εργαζόμενοι. Και μάλιστα όχι σαν απλοί συνοδοιπόροι αλλά σαν πρωτεργάτες!
Εξηγούμαστε: πέρυσι τον Φλεβάρη η Γαλλική κυβέρνηση κατέθεσε ένα νομοσχέδιο που προέβλεπε δραματικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις: περισσότερη (απλήρωτη) δουλειά, χαμηλότερους μισθούς, ευκολότερες απολύσεις. Το γνωστό πλέον νεοφιλελεύθερο τρίπτυχο που συναντάμε σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και βεβαίως και στην Ελλάδα. Στο κείμενο του νομοσχεδίου το έγραφε καθαρά: στόχος ήταν «να θεσμοθετηθούν νέες ελευθερίες και προστασίες για τις εταιρείες». Η κυβέρνηση υποστήριζε πως το έκανε για να δώσει κίνητρα στις εταιρείες προκειμένου επενδύσουν στη Γαλλία και να μειωθεί η ανεργία. Τα εργατικά σωματεία όμως και η νεολαία το είδαν σαν μια επίθεση στα εργασιακά τους δικαιώματα. Και σωστά.
Το πρόβλημα όμως ήταν πως δεν κουνιόταν φύλλο. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν αποφάσιζαν κινητοποιήσεις, ετοιμάζονταν για συμβιβασμό. Από κάτω όμως η οργή των εργαζομένων φούντωνε. Και εδώ ήταν που έκαναν την αποφασιστική κίνηση οι μαθητές. Από τις αρχές Μάρτη, μα πιο έντονα από το τέλος του, άρχισαν να βγαίνουν δυναμικά στους δρόμους μαζί με τους φοιτητές. Από τη Μασσαλία ως το Κλερμόν-Φεράν και απ' τη Λυών ως την Τουρ χιλιάδες νέοι άνθρωποι συμμετείχαν σε απανωτές διαδηλώσεις - ως επί το πλείστον ειρηνικές, αν και στο Παρίσι ξέσπασαν βίαια επεισόδια. Στόχος τους ήταν αρχικά το νομοσχέδιο, μα από ένα σημείο και μετά κάτι πιο πλατύ, κάτι πιο βαθύ: το ίδιο το σύστημα που το είχε γεννήσει, η ζωή που (δεν) ζούσαν. Μία εκδοχή του δικού μας Δεκέμβρη 2008 ή, όπως το είδαν πολλοί, μια επανάληψη του γαλλικού Μάη του '68.
Η σπίθα τους κατάφερε μετά από ένα μήνα να ανάψει τη φωτιά. Τα εργατικά συλλαλητήρια φούντωσαν, οι εργαζόμενοι ξεχύθηκαν στους δρόμους, ενώ πολλές φορές συνδικαλιστές αναμιγνύονταν με αναρχικούς και οργανώσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, δείχνοντας ένα επίπεδο και μια όρεξη για συνεργασία, που τουλάχιστον στην χώρα μας εκλείπει. Και φτάσαμε γρήγορα στις καταλήψεις πλατειών και τις ολονυχτίες που κράτησαν την Γαλλία ξάγρυπνη για μήνες.
Η γαλλική κυβέρνηση αναγκάστηκε να επανεξετάσει τις μεταρρυθμίσεις, όμως το νομοσχέδιο τελικά πέρασε - αν και με πραξικοματικό τρόπο, χωρίς δηλαδή να το ψηφίσει η βουλή. Και ήταν αυτό το «πραξικόπημα» ένδειξη της πολιτικής ήττας της κυβέρνησης, έστω σε κοινωνικό επίπεδο.
Οι μαθητές, αν και δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν τις εξελίξεις, ωστόσο δεν έχασαν. Σε μια Ευρώπη σε αναβρασμό, σε οικονομικό χάος, που οι πολίτες της τείνουν προς τα εθνικιστικά σχήματα, προς το απολιτίκ και τον νεοπλουτισμό, σε μια Ευρώπη που οι νέοι «κυνηγάνε την καλή» και μένουν αδιάφοροι μπρος στην πραγματικότητα, οι Γάλλοι μαθητές έμαθαν να ασχολούνται με τα κοινά, να οργανώνονται, να πολεμάνε. Έδειξαν τον δρόμο που θα έπρεπε να ακολουθήσει το μαθητικό κίνημα. Έναν δρόμο σύμπραξης με κάθε μορφή αγώνα του σήμερα - και πρωτίστως με το εργατικό κίνημα.
Μακάρι η χρονιά που μας έρχεται να σημαδευτεί και σε μας από νέους μαθητικούς αγώνες , σημαντικές μάχες, πλούσια συλλογική δραστηριότητα και σημαντικές διεκδικήσεις. Το μέλλον των μαθητών στο σχολείο αλλά και έξω από αυτό δεν είναι αποκομμένο από την συλλογική κίνηση της κοινωνίας ούτε πρέπει να περιορίζεται στην ατομική εξέλιξη του καθένα. Όποιον δρόμο και αν ακολουθήσουν οι μαθητές μετά το σχολείο, είτε συνεχίζοντας τις σπουδές είτε ψάχνοντας για δουλειά, δεν θα πρέπει να συμβιβαστούν με τα εμπόδια που θα αντιμετωπίσουν μπροστά τους: την εκμετάλλευση, την ανεργία και την εργασιακή παραπλάνηση, την δουλειά χωρίς δικαιώματα για μερικά ψίχουλα!
Για αυτό λοιπόν ας ακούσουμε το κάλεσμα των Γάλλων μαθητών και ας ανταποκριθούμε και εμείς. Το Ευρωπαϊκό μαθητικό κίνημα να φουντώσει ξανά. Ας κατεβούμε και ας φωνάξουμε μαζί τους «Non merci!»
Άντε και στα δικά μας.
Ραφαήλ Μπελενιώτης. (Μαθητική εφημερίδα-ΑΕΡΓΙΤΕΣ)
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Νέο Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ - Πιστοποιηθείτε άμεσα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 27/8
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
