Το ζήσαμε κι αυτό ανάμεσα σε τόσα άλλα χαριτωμένα, επίκαιρα και διαχρονικά και πάντως τέτοια που δεν μας επιτρέπουν να πλήξουμε ούτε προς στιγμήν σ’ αυτήν την υπέροχη χώρα. Ο λόγος για τα θέματα των πανελληνίων εξετάσεων στην πολύπαθη νεοελληνική γλώσσα, στην οποία διαγωνίστηκαν οι χιλιάδες υποψήφιοι σήμερα.
Στα δύο πεζά κείμενα, που δόθηκαν στους υποψηφίους προς διερεύνηση και αντλήθηκαν από τον ημερήσιο τύπο, η παρέμβαση της εξεταστικής επιτροπής υπήρξε τέτοιας έκτασης προφανώς, που δεν επέτρεπε να δημοσιοποιηθούν τα ονόματα των συντακτών τους, ενώ αγνοούμε και τα ονόματα των διασκευαστών. Αγνοούμε ακόμη σε ποιο βαθμό η διασκευή αδικεί ή βελτιώνει, αλλοιώνει ή μένει πιστή στο περιεχόμενο των πρωτότυπων κειμένων. Επομένως η καλοπροαίρετη κριτική που θα ασκηθεί παρακάτω δεν είναι ξεκάθαρο αν αφορά τους συντάκτες ή τους διασκευαστές.
Κατά κοινή ομολογία οι πανελλαδικές εξετάσεις κρίνουν ποιοι ακαδημαϊκοί πολίτες θα φοιτήσουν στις σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Εννοείται πως και τα κριτήρια της επιτυχίας πρέπει να είναι ανάλογα της επιστημονικής εγκυρότητας, την οποία κάθε ξεχωριστή σχολή υπηρετεί. Κάποια πράγματα ωστόσο βγάζουν μάτια στα σημερινά θέματα και προδίδουν ασύγγνωστη προχειρότητα ή αβουλία.
Συγκεκριμένα στο κείμενο 1 διαβάζει κανείς: « Πάντως, όπως αφηγείται η Ιστορία, δεν επιβεβαιώθηκαν ούτε οι μεγάλοι φόβοι ούτε οι υψηλές προσδοκίες που έτρεφαν οι άνθρωποι ανά τους αιώνες». Το νόημα του χωρίου προσκρούει ακόμη και στα πορίσματα της κοινής λογικής, πόσο μάλλον στα επιστημονικά δεδομένα. Από πότε η Ιστορία ως αφηρημένη έννοια αφηγείται; Οι τόσοι και τόσοι ιστορικοί βεβαίως αφηγούνται κατά τον τρόπο τους και το πνευματικό τους μέγεθος ο καθένας και η καθεμία. Υπάρχει πέραν των συγκεκριμένων ιστορικών μία ενιαία και αφηρημένη οντότητα – η Ιστορία εν προκειμένω- που αναλαμβάνει την αφήγηση; Αλήθεια δεν υπήρξαν μεγάλοι φόβοι ανθρώπινοι που επαληθεύτηκαν ή υψηλές προσδοκίες που πραγματοποιήθηκαν στη διαδρομή των αιώνων;
Στο θέμα της έκθεσης που δόθηκε στους υποψηφίους ζητείται να απαντήσουν «με ποιες συγκεκριμένες δράσεις» θα μπορούσαν οι νέοι να βελτιώσουν τον κόσμο.
Η λέξη δράση, σύμφωνα τουλάχιστον με τον έγκυρο γλωσσολόγο Εμμανουήλ Κριαρά, δεν απαντά στον πληθυντικό αριθμό. Αυτό που ως γλωσσική καραμέλα καταναλώνεται στο δημόσιο λόγο από υψηλόβαθμους πολιτικούς και δημοσιογράφους αποδίδεται με τις λέξεις δραστηριότητες ή ενέργειες.
Κατά την ίδια λογική που δεν επιβάλλονται «οι τάξεις», αλλά μόνο η τάξη, καλό είναι τα μέλη της εξεταστικής επιτροπής να είναι τουλάχιστον πιο προσεκτικά. Ώστε τα εκπληκτικά παιδιά που κατοικούν στον Σείριο, εκτός από την έγνοια που βάλαν στην καρδιά τους, να μην περιπέσουν σε κάποια θανατηφόρα μελαγχολία.
Όλα τα νέα και οι ειδήσεις που αφορούν τις Πανελλήνιες
Πανελλαδικές 2025: Νέα πανωλεθρία για τα επτά Τμήματα Φυσικής
