Επίσκεψη αλληλεγγύης Ελλήνων μεταναστών στους απεργούς της «Πεζό»

Γαλλία: Επίσκεψη αλληλεγγύης Ελλήνων μεταναστών στους απεργούς της «Πεζό» (ΦΩΤΟ - ΒΙΝΤΕΟ)

 

Την Τρίτη 2 Απρίλη, Έλληνες μετανάστες από την περιοχή του Παρισιού βρέθηκαν στο εργοστάσιο της «Πεζό - Σιτροέν» στο Ολνέ, όπου οι εργάτες βρίσκονται στη δωδέκατη βδομάδα απεργίας ενάντια στο κλείσιμο του εργοστασίου (προγραμματισμένο για το 2014) και στα σχέδια απόλυσης 8.000 συναδέλφων τους. Από το ξημέρωμα, εργαζόμενοι και φοιτητές βρέθηκαν στην πύλη της αυτοκινητοβιομηχανίας για να συζητήσουν με τους απεργούς και να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στο δίκαιο και σκληρό αγώνα τους.

 

Eνωμένοι σαν μια γροθιά, οι απεργοί έχουν αντιμετωπίσει αυτούς τους 2 μήνες πολλές φορές τις απειλές και την τρομοκρατία της εργοδοσίας, μέσω εκδικητικών απολύσεων και μηνύσεων, όπως και τη βία των δυνάμεων καταστολής κατ' εντολή της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης Ολάντ.

 

Το πιο χαρακτηριστικό δείγμα της τρομοκρατίας που ασκεί η εργοδοσία μέσα στο εργοστάσιο είναι η επιστράτευση στελεχών της - λακέδων των αφεντικών - που περιφέρονται ανάμεσα στους απεργούς, με διακριτικό του χαφιέδικου ρόλου τους τα κίτρινα γιλέκα.

 

Την Τετάρτη η εργοδοσία ανακοίνωσε επιπλέον απολύσεις, σε μια προσπάθεια να τρομοκρατήσει τους απεργούς. Αφορμή στάθηκε η παρέμβαση και το «σπάσιμο» επιτροπών της εταιρείας, με συμμετοχή και αντιπρόσωπων των εργαζομένων, στις οποίες συζητούσαν επί του σχεδίου αναδιάρθρωσης. Ακόμα η εργοδοσία δήλωσε ότι το εργοστάσιο θα επαναλειτουργήσει τη Δευτέρα.

 

Παρ' όλα αυτά οι απεργοί ξέρουν καλά ότι οι θυσίες που τους επιβάλλουν να κάνουν θα είναι οδυνηρές γι' αυτούς και τις οικογένειές τους, για τα παιδιά τους που θα είναι η αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης. Γι' αυτό και παραμένουν αμετακίνητοι στο αγωνιστικό τους πόστο. Μέσα σ' αυτό το κλίμα πραγματοποιήθηκε η γενική συνέλευση των εργατών, όπου αποφασίστηκε ομόφωνα η συνέχιση της απεργίας, καθώς και ο προγραμματισμός συγκεκριμένων μορφών πάλης σε ημερήσια διάταξη στο επόμενο διάστημα.

 

Ξεχωριστή στιγμή ήταν η παρέμβαση των Ελλήνων μεταναστών όπου αναδείχτηκε ο κοινός αγώνας Γάλλων και μεταναστών εργατών, κόντρα στην πολιτική της ΕΕ, των μονοπωλιακών ομίλων και των κυβερνήσεών τους, που ισοπεδώνουν τα δικαιώματα και τα κεκτημένα σκληρών αγώνων σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.

 

 

«Εμείς, Έλληνες μετανάστες στο Παρίσι, χαιρετίζουμε τον αγώνα σας που έχει μείνει όρθιος 11 βδομάδες κόντρα στην τρομοκρατία της εργοδοσίας, τις απειλές και τις διώξεις. Δίνετε έναν παλικαρίσιο αγώνα ενάντια στις απολύσεις και το κλείσιμο του εργοστασίου, ενάντια στην επιθυμία των αφεντικών να κάνουν ό,τι θέλουν τη ζωή του εργάτη. Σήμερα, η εργοδοσία, αλλά και γενικότερα η κυβέρνηση και η ΕΕ θέλουν να κάνουν όσο πιο φθηνούς γίνεται τους εργάτες. Και όταν όμως οι "δουλειές πήγαιναν καλά" δεν κερδίσαμε τότε όλοι, δεν τα μοιραστήκαμε.

 

Αποδεικνύεται πως είτε με σοσιαλιστές είτε με φιλελεύθερους στην κυβέρνηση, είτε το PS είτε το UMP, ένα πράγμα συνεχίζει να μένει ίδιο, όπως το καταλάβατε εσείς οι ίδιοι: Το κεφάλαιο κερδίζει αμύθητο πλούτο χρεώνοντας τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στους εργάτες κι εδώ όπως και στην Ελλάδα, τώρα και στην Κύπρο.

 

Και στη χώρα μας, οι εργάτες, οι εργαζόμενοι δέχτηκαν μεγάλα χτυπήματα στα δικαιώματά τους και τις ζωές τους. Σε όλη την Ευρώπη γίνεται το ίδιο, γιατί τα χτυπήματα τα αποφάσισαν σε ευρωπαϊκό επίπεδο τα κόμματα που στηρίζουν την εργοδοσία, τα μονοπώλια σε όλες τις χώρες.

 

Είμαστε σίγουροι ότι θα κρατήσετε! Και στην Ελλάδα, οι χαλυβουργοί άντεξαν 9 ολόκληρους μήνες απεργίας πριν τους σταματήσουν με τη βία τα ΜΑΤ που έστειλε η κυβέρνηση. Άντεξαν χάρη στην ταξική αλληλεγγύη, την αλληλεγγύη από εργάτη σε εργάτη, που βοήθησε με πολλούς τρόπους τον αγώνα τους. Την 1η Μάη η συγκέντρωση έγινε μπροστά στις πύλες του εργοστασίου και χιλιάδες κόσμου ήρθαν να χαιρετίσουν τον ηρωικό αγώνα τους!

 

Έτσι κι εμείς εδώ σήμερα, ήρθαμε να σας εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας. Ο αγώνας σας πρέπει να συνεχιστεί, οι θυσίες που σας ζητούν να κάνετε δε θα σταματήσουν, το είδαμε άλλωστε με τις φήμες ότι η "Πεζό" θέλει να σας επιβάλει "συμφωνία ανταγωνιστικότητας" όπως αυτή που επέβαλε πρόσφατα η "Ρενό"!

 

Εμείς δεσμευόμαστε ότι θα σταθούμε με κάθε τρόπο στο πλευρό σας. Όλοι εμείς έχουμε τεράστια δύναμη στα χέρια μας, γιατί εμείς παράγουμε τα αυτοκίνητα, εμείς παράγουμε τον πλούτο και μπορούμε σήμερα να ζήσουμε χωρίς αφεντικά, χωρίς αυτά τα παράσιτα που κλέβουν τον ιδρώτα μας. Ζήτω ο αγώνας των απεργών του Ολνέ! Ζήτω η ταξική αλληλεγγύη!».

 

 

Μετά τη συνέλευση, οι Έλληνες μετανάστες είχαν τη δυνατότητα να μιλήσουν με τους απεργούς για την εξέλιξη της απεργίας και τη συμμετοχή των συναδέλφων τους σ' αυτήν.

 

Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια ενός εργάτη, ο οποίος τόνισε τα παρακάτω:

 

«Εμείς, σε κάθε περίπτωση, παλεύουμε για κάποιο σκοπό όσον αφορά στους μισθωτούς στο εργοστάσιο της "Πεζό" εδώ στο Ολνέ. Είχαν ανακοινώσει πως ό,τι και να γίνει το εργοστάσιο θα κλείσει το 2014. Εδώ και δύο χρόνια παλεύουμε και πριν από τις προεδρικές εκλογές του Απρίλη του 2012. Και τότε κανείς δεν μας πίστευε ότι θα κλείσει το εργοστάσιο. Έλεγαν ότι αυτοί δεν ξέρουν, δεν γνωρίζουν οι εργάτες καλά την κατάσταση. Είχαν κρύψει την αλήθεια πίσω από το δίπολο εκείνης της προεκλογικής περιόδου Ολάντ - Σαρκοζί και τον Ιούλιο ανακοίνωσαν εκ νέου ότι το εργοστάσιο στο Ολνέ θα κλείσει το 2014. Πριν τις προεδρικές εκλογές του Απρίλη του 2012, συναντηθήκαμε με τον Ολάντ, ο οποίος μας διαβεβαίωνε ότι δεν πρέπει ν' ανησυχούμε σχετικά με το κλείσιμο του εργοστασίου και ότι το εργοστάσιο δεν θα κλείσει. Αλλά μετά τις προεδρικές εκλογές, διαπιστώνουμε ότι και η αριστερά και η δεξιά στη Γαλλία είναι το ίδιο πράγμα.

 

Είναι πάντα τ' αφεντικά που κάνουν κουμάντο, αυτό είναι πλέον καθαρό και ξάστερο. Μας επέβαλαν την κρίση, αλλά η κρίση δεν είναι δική μας υπόθεση. Δεν θα πληρώσουμε εμείς το λογαριασμό το δικό τους. Είναι η αστική τάξη, η εργοδοσία, η κυβέρνηση που συνεργάζεται μαζί τους. Αυτοί μας εκμεταλλεύονται. Δεν θα πληρώσουμε εμείς το λογαριασμό για τη χασούρα τους. Εδώ και 30 χρόνια λένε σε μας να σφίξουμε το ζωνάρι και τώρα ακόμα περισσότερο. Τώρα δεν μας προτείνουν τίποτα κι εμείς δεν εμπιστευόμαστε κανέναν. Γι' αυτό θα παλέψουμε μέχρι τελικής πτώσης για την επιτυχία της απεργίας μας.

 

Η απεργία μας δεν είναι απομονωμένη, έχει αποδοχή από τους εργάτες, αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε προς το παρόν τη στήριξη και των υπόλοιπων εργαζομένων στη μάχη αυτή που δίνουμε. Δεν μπορούμε ποτέ να κερδίσουμε μόνοι μας. Εμείς κάνουμε κινητοποιήσεις, δράσεις οι οποίες περιλαμβάνουν κάλεσμα σε άλλους μισθωτούς και φοιτητές. Τους περνάμε το μήνυμα. Τα ΜΜΕ αποφεύγουν να μιλήσουν για την απεργία μας γιατί υπερασπιζόμαστε κάτι σημαντικό. Είμαστε 3.000, δεν είμαστε πάρα πολλοί, αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή. Σε κάθε περίπτωση δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Η νίκη δε θα έρθει από μόνη της εάν δεν υπάρχει επαφή ανάμεσα σε μας και τους εργάτες άλλων εργοστασίων που έχουν κοινά προβλήματα με μας. Ν' αγκαλιάσει όλη την εργατική τάξη. Εάν δεν γίνει μια γενική απεργία όλων των κλάδων της βιομηχανίας για ν' αλλάξει τα πράγματα, δεν θ' αλλάξουν τα πράγματα από τις δημοτικές ή τις προεδρικές εκλογές. Είναι απίθανο ν' αλλάξουν τα πράγματα μέσα από τη διαδικασία των εκλογών, θ' αλλάξουν μόνο τα πρόσωπα, εάν δεν κατεβεί όλος ο κόσμος στο δρόμο.

 

Είμαι 38 χρόνια σ' αυτή τη δουλειά. Έχω ζήσει τα γεγονότα του 1982, του 1984, γνώρισα το "σοσιαλισμό" του Μιτεράν, την πολιτική της κυβέρνησης (Σιράκ) το 2004, όπου υπήρχε ακόμα ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης (απολύσεις κλπ.) στην "Πεζό", και την απεργία του 2005, του 2007, του 2013. Έζησα το άνοιγμα του εργοστασίου και θα ζήσω και το κλείσιμό του».

 

902.gr