Η βία βρήκε ένα άλλο «γήπεδο» δράσης

Αγώνες και χώροι υπεράνω... υποψίας γίνονται πλέον στόχος των χούλιγκαν

 

Σταθης Δημολας

 

Οσο το φαινόμενο της βίας και του χουλιγκανισμού εξαπλωνόταν με ανησυχητικούς ρυθμούς τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, τόσο οι εκάστοτε κυβερνήσεις προσπαθούσαν να το απομακρύνουν από τα γήπεδα. Οι αυστηρότερες ποινές, η απαγόρευση μετακινήσεων, το ιδιώνυμο, όλα είχαν σκοπό να περιοριστούν τα επεισόδια στους αγωνιστικούς χώρους. Με μια πρώτη ματιά τα μέτρα αυτά απέδωσαν, αφού η βία μέσα στα γήπεδα έχει μειωθεί σε σημαντικό βαθμό. Στην πραγματικότητα, όμως, οι χούλιγκαν δεν άλλαξαν συνήθειες, απλώς, άλλαξαν... γήπεδο.

 

Στα παρκάκια της γειτονιάς, σε σταθμούς του ηλεκτρικού, σε λιμάνια, σε αγώνες γυναικών και εφήβων και γενικότερα σε μέρη υπεράνω πάσης υποψίας, κάποιοι βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να ικανοποιήσουν τη «δίψα» τους για πραγματικό αίμα. Ο 22χρονος Μιχάλης Φιλόπουλος έπεσε νεκρός πριν από έξι χρόνια (29/03/2007) στην Παιανία πριν από αγώνα βόλεϊ γυναικών, ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Ο 21χρονος Γιάννης Ρουσάκης μαχαιρώθηκε θανάσιμα τον Σεπτέμβριο του 2011 στην παραλιακή λεωφόρο του Ηρακλείου σε ένα μοιραίο ραντεβού οπαδών του ΟΦΗ, του Ηρόδοτου και του Παναθηναϊκού. Αυτά τα δύο περιστατικά κατέληξαν με τραγικό τρόπο, ωστόσο, δεκάδες άλλα περνούν στα... ψιλά από καθαρή τύχη.

 

Μόλις πριν από λίγες μέρες (22/3) ένας οπαδός μαχαιρώθηκε κατά τη διάρκεια αγώνα εφηβικού πρωταθλήματος μπάσκετ ανάμεσα στον Μίλωνα και τον Ολυμπιακό. Το περιστατικό αυτό ήρθε λίγο μετά τα επεισόδια στην Κυψέλη (11/3), σε αναμέτρηση της Α΄ ΕΣΚΑ, ανάμεσα στον Πανελλήνιο και τον Σπόρτιγκ. Περίπου δύο μήνες νωρίτερα (26/1), αιματηρές συμπλοκές είχαν αμαυρώσει γυναικείο αγώνα μπάσκετ του Αστέρα Εξαρχείων με τον Παναθηναϊκό, σε ένα σκηνικό... καρμπόν με το περσινό όπου είχαν σημειωθεί ξανά επεισόδια. Ασφαλώς, οι εμπλεκόμενοι δεν ήταν αγνοί φίλαθλοι του Πανελληνίου, του Σπόρτιγκ, του Μίλωνα, του Αστέρα, του Παναθηναϊκού ή του Ολυμπιακού. Οι αναμετρήσεις αυτές λειτούργησαν ως «κάλυψη» και χρησιμοποιήθηκαν λόγω της απουσίας αστυνομικής δύναμης. Ενας νέος χώρος εξάπλωσης της βίας έχει αρχίσει να γεννιέται και να ξεφεύγει από τα «κάγκελα» των φρουρούμενων γηπέδων.

 

Τα σοβαρότερα επεισόδια των τελευταίων ετών δεν έχουν συμβεί στην κεντρική σκηνή της βίας, όπως σε ένα μεγάλο ποδοσφαιρικό ντέρμπι, αλλά στα παρασκήνια. Η Λαμία βίωσε τον Μάιο του 2010 τη βιαιότητα των οπαδών της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ πριν από τον τελικό του κυπέλλου στο χάντμπολ. Οπως και η Αλεξανδρούπολη εις διπλούν (23/03/11 και 13/11/11) όταν οπαδοί του ΠΑΟΚ ταξίδεψαν στην πόλη για αγώνα βόλεϊ της ομάδας τους και εκείνοι της ΑΕΚ απλώς βρέθηκαν εκεί. Η συγκεκριμένη βεντέτα έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και μάλιστα μεταφέρθηκε και στις... παραλίες, όπου την 1η Ιουλίου 2012, δύο οπαδοί της ΑΕΚ ξυλοκόπησαν οπαδό του ΠΑΟΚ, στις Ράχες Φθιώτιδας, επειδή τόλμησε να απλώσει πετσέτα με το σήμα του «Δικεφάλου του Βορρά»! Στην Κατερίνη (16/05/11) μαχαιρώθηκε ένας οπαδός του Αρη σε συμπλοκές με τον «αιώνιο» της Θεσσαλονίκης.

 

Ανανδρες επιθέσεις, ξυλοδαρμοί και μαχαιρώματα βρέθηκαν σε ένα ντόμινο έξαρσης βίας. Ωστόσο, σημειώθηκαν και κάποια πρωτοφανή περιστατικά, όπως η απαγωγή ενός οπαδού του ΠΑΟΚ από αντίστοιχους του Ηρακλή στις 29/12/10, έπειτα από επίθεση που δέχθηκε σύνδεσμος του «Γηραιού». Από το μένος των οπαδών δεν ξέφυγε ούτε το «Θέατρο Τέχνης» στις 4/2/11. Σε κάποιους φαίνεται ότι δεν άρεσε η παράσταση «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ, μια ιστορία του σταθμού Λαρίσης», στην οποία περιγράφεται μια ιστορία δύο κοριτσιών που μετέβησαν στην Αθήνα για να παρακολουθήσουν έναν αγώνα του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό. Τις... αμαρτίες άλλων πλήρωσαν και δύο ποδοσφαιρικές ομάδες της Δ΄ Eθνικής, η Πεύκη και ο Περαμαϊκός, που στις 23 Μαΐου 2012 νόμιζαν ότι έδιναν μάχη για την άνοδο στην κατηγορία. Στην ουσία ορισμένοι βρήκαν την ευκαιρία να δώσουν μια κανονική μάχη προκειμένου να λύσουν «αιώνιες» διαφορές. Τρεις οπαδοί του Περάματος μαχαιρώθηκαν.

 

Σχεδόν σε καθημερινή βάση υπάρχει και μία νέα συμπλοκή, ενώ κάποιες φορές η κατάσταση ξεφεύγει πέρα από κάθε λογική. Οπως τον Μάιο του 2011 στην Κόρινθο, όπου οπαδός τραυμάτισε δύο άλλους με Καλάσνικοφ! Το «μαχαίρωμα οπαδού» τείνει να γίνει φαινόμενο ρουτίνας στο μυαλό οπαδών, φιλάθλων, ΜΜΕ, αστυνομίας. Ωστόσο, κρύβοντας το πρόβλημα κάτω από το χαλί τα αποτελέσματα θα είναι ακριβώς αντίθετα από τα προσδοκώμενα. Το «τέρας» της βίας στα γήπεδα θα γιγαντωθεί μακριά από τη βιτρίνα του αθλητισμού και όταν εμφανισθεί θα είναι πλέον αργά για να αντιμετωπιστεί με οποιοδήποτε «νόμο κατά της βίας».