Εκπαιδευτικοί: Λαγός η γνωμοδότηση του ΝΣΚ για κατάργηση των πρόωρων συντάξεων

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

Λαγός η γνωμοδότηση του ΝΣΚ για κατάργηση των πρόωρων συντάξεων

Έντεχνα διέρρευσε από δημοσιογραφικούς κύκλους η αρνητική γνωμοδότηση  του Ν.Σ.Κ αναφορικά με τη μειωμένη σύνταξη για τους ασφαλισμένους στο δημόσιο και συγκεκριμένα για τις γυναίκες, που έχουν συμπληρώσει 25ετία μέχρι το 2010, και όσους/ες, ανεξαρτήτως φύλου, έχουν συμπληρώσει 25ετία το 2011 και το 2012, καθώς οι παραπάνω προϋποθέσεις έδιναν μέχρι τώρα το δικαίωμα για λήψη μειωμένης σύνταξης με την συμπλήρωση των 55, 56 και 58 ετών αντίστοιχα. 

Η γνωμοδότηση αυτή δημιουργεί τεράστια προβλήματα όχι μόνο για τους/τις εκπαιδευτικούς, που έχουν καταθέσει την αίτηση συνταξιοδότησης με βάση τις μέχρι σήμερα προβλεπόμενες προϋποθέσεις, αλλά και σε χιλιάδες άλλους/ες δημοσίους υπαλλήλους, που στερούνται το δικαίωμα της πρόωρης σύνταξης, γενικεύοντας τα ηλικιακά όρια στα 62 και 40 χρόνια εργασίας ή στα 67 χρόνια.

Δεν θα τους επιτρέψουμε να παίζουν με τις ζωές μας!

Απαίτηση τώρα να μη γίνει δεκτή η συγκεκριμένη γνωμοδότηση και το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα να διεκδικήσει αγωνιστικά:

-Κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου και όλων των αντεργατικών - ασφαλιστικών νόμων.

-Θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος στα 25 χρόνια υπηρεσίας για όλους. 

-Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας και 60 έτη ηλικίας.

-Καθολικό, Υποχρεωτικό, Δημόσιο Κοινωνικό Ασφαλιστικό Σύστημα.

-Υπεράσπιση των ελάχιστων δικαιωμάτων που έχουν απομείνει από τη αντιασφαλιστική επίθεση όλων των κυβερνήσεων.

Η συγκεκριμένη γνωμοδότηση είναι πολιτικό και όχι νομικό κατασκεύασμα! Δεν υπάρχει κανένα έρεισμα στο οποίο με βάση τα μέχρι σήμερα ισχύοντα να μπορεί να στηριχτεί η κατάργηση των μειωμένων συντάξεων στο Δημόσιο πριν τα 62 γιατί:

-Τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης και τα δικαιώματα τα οποία καταργούνται από 1.1.2022 είναι όσα δεν έχουν θεμελιωθεί μέχρι τις 31.12.2021 με βάση του Πίνακες 1 και 2 με τα όρια ηλικίας. Θεμελίωση σύμφωνα με τους κανόνες του κοινωνικοασφαλιστικού δικαίου γίνεται όταν συμπληρώνεται ο απαραίτητος χρόνος ασφάλισης και η απαιτούμενη ηλικία, όπου αυτή προβλέπεται. Έτσι με βάση την αρχιτεκτονική των παραπάνω Πινάκων, ανάλογα με το πότε κάποιος ασφαλισμένος συμπλήρωνε μετά την 18/8/2015 τον απαραίτητο χρόνο ασφάλισης και την απαραίτητη ηλικία, θεμελίωνε δικαίωμα συνταξιοδότησης στο νέο μεταβατικό όριο ηλικίας που προέβλεπε η κλιμάκωση των Πινάκων 1 και 2. Το εάν θα ίσχυαν αυτά τα μεταβατικά όρια ηλικίας, τα οποία με τους παραπάνω όρους είχαν κατοχυρωθεί μέχρι την 31.12.2021 και από το 2022 και μετά, είναι κάτι που απασχόλησε λανθασμένα το προηγούμενο διάστημα γιατί διάφοροι κυβερνητικοί καλοθελητές εσκεμμένα έμπλεκαν την αναγνώριση των  πλασματικών ετών με την ισχύ των θεμελιωμένων μεταβατικών ορίων ηλικίας. Η αρνητική αυτή συζήτηση και η ανησυχία των Δ/Υ, απαντήθηκε τότε με την εγκύκλιο του αρμόδιου  Υφυπουργού  σε θέματα Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Τσακλόγλου που ρητά έλεγε πως “τα θεμελιωμένα δικαιώματα ασκούνται και μετά το 2022 και οποτεδήποτε”.

- Όσον αφορά τη μειωμένη σύνταξη στο δημόσιο, ως συνταξιοδοτικό δικαίωμα θεμελιώνεται  μόνο με την συμπλήρωση της 25ετίας και όχι με την συμπλήρωση συγκεκριμένης ηλικίας. Η συμπλήρωση της ηλικίας στο Δημόσιο για λήψη μειωμένης σύνταξης, όπως για παράδειγμα των ηλικιών των 55, 56 ή 58 ετών, αποτελούσε δυνατότητα καταβολής σύνταξης και όχι θεμελιωτικό όρο μαζί με το χρόνο ασφάλισης. Θεμελιωτική προϋπόθεση αποτελεί μόνο η συμπλήρωση της 25ετίας σε συγκεκριμένο χρόνο και ειδικότερα, είτε το 2010, είτε το 2011, είτε το 2012. Σε διαφορετική περίπτωση από την έναρξη της ισχύος του νόμου 4335/2016 και των Πινάκων με τα όρια ηλικίας και μετά, ανάλογα με το πότε θα συμπλήρωνε κάποιος ασφαλισμένος/η την επίμαχη ηλικία, θα άλλαζε και το μεταβατικό όριο ηλικίας  για μειωμένη σύνταξη.

Η λύση σε όλα αυτά που προκύπτουν από την εφαρμογή του νόμου Κατρούγκαλου, νόμου  λαιμητόμου για τα ασφαλιστικά δικαιώματα, δε μπορεί να είναι η κατά περίπτωση διεκδίκηση άρσης της αδικίας και δε μπορεί να προκύπτει από αποσπασματικές  διεκδικήσεις και δικαστικές προσφυγές. Όσο τους επιτρέπουμε να αμφισβητούν δικαιώματα και κατακτήσεις, τόσο και πιο προκλητικά θα χειροτερεύουν τη ζωή μας χτίζοντας η μία κυβέρνηση πάνω στα δημιουργήματα της άλλης. Μόνο με  συλλογικούς αγώνες θα ανατρέψουμε την αντιλαϊκές-αντιασφαλιστικές πολιτικές των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου για να βάλουμε φρένο στην καταλήστευση της εργασία μας.

Άμεσα τα Δ.Σ. των ομοσπονδιών (ΔΟΕ- ΟΛΜΕ) και η ΑΔΕΔΥ, μαζί με τις συνταξιοδοτικές οργανώσεις να οργανώσουν ένα πολύμορφο και συνεχή αγώνα για να διεκδικήσουν το δικαίωμα στην αξιοβίωτη ζωή, στη σύνταξη και στην ασφάλιση.