Alfavita Στις 19/10/2019 θα περπατήσουμε στα Εξάρχεια να θυμηθούμε τους ανθρώπους που χάσαμε, τις νίκες και τις ήττες μας. Επίσης θα αφισοκολλήσουμε την εκδήλωση που ετοιμάζουμε με το «Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση» σε συνεργασία με το «Σκασιαρχείο» για τον Κουν.
Οι δύο ομάδες οργανώνουν εβδομάδα θεατρικών δράσεων με θέμα «Ο Κουν στα Εξάρχεια – κατοχή και αντίσταση» στις 23 – 28/11/2019. Το θέατρο και η παιδαγωγική τον Νοέμβριο βγαίνουν στους δρόμους.
Στα χρόνια μετά το 2012, η άτυπη ακόμα ομάδα μας ήταν με τις δράσεις της στο θέατρο «Εμπρός» με τα τέσσερα Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών, στους αντιφασιστικούς περιπάτους και στην ανάδειξη του έργου για τον δάσκαλο Γιάννους Κόρτσακ μέχρι και σήμερα το 2019. Επίσης κάναμε αφιερώματα στον δάσκαλο Παναγή Δημητράτο με το αναγνωστικό «Οι φιλίες των παιδιών» (2014), στο σπίτι της ΕΠΟΝ που ήταν δικό του και στην Άλκη Ζέη, με προβολή και περίπατο στο Πεδίο του Άρεως. Περπατώντας μπορούμε να σκεφτούμε. Τι είναι επείγον για το παρόν; Τι μας κάνει να νιώθουμε τους δρόμους πυκνούς από νοήματα; Τι είναι η ιστορία ως δρώμενο στους δρόμους; Πώς το θέατρο και η παιδαγωγική συνεργάζονται για να άρουν την ιστορικότητα από τη λήθη του χρόνου για να την φέρουν στο παρόν και να την επιτελέσουν; Τι είναι το «τότε» και τι το «τώρα»;
Στα Εξάρχεια ζωντανεύουν οι μέρες της κατοχής και της αντίστασης, το σπίτι του Λυκούργου Καλλέργη με τον Κουν, ο Γιώργος Κότσυρας στη Ζωοδόχου Πηγής (όπου από το 2012 έχει την προτομή του στην Ιωννίδειο Σχολή), η Ηλέκτρα Αποστόλου η Ιουλία Μπίμπα στην ΕΣΠΟ, οι σχάρες της Ομόνοιας για το τελευταίο ταξίδι, η Γαβριέλλα, η Μπλε Πολυκατοικία, ο Λαπαθιώτης, οι σταφίδες, ο φούρνος, η γυναίκα «άρωμα», το ταψί με τις πατάτες χυμένες στο δρόμο, τα σχολεία (το 35ο και το 36οτου Παναγή Δημητράτου), το «μπουντρούμ παλλάς» (5ο Γυμνάσιο), η Καλλιδρομίου του Ταχτσή, η Ροζαλία, τα κάρα για το νεκροτομείο, η κλινική Σμπαρούνη, ο Γιάννης Ξενάκης, το «Ματαρόα», τα σέρμαν, τα αστικά κενά που έγιναν μπαρικάδες, η ποίηση με το τσουκάλι με τα φασόλια, ο Ασημάκης Πανσέληνος, η Άλκη Ζέη, οι πορείες με τα τενεκεδάκια και τα συνθήματα «πεινάμε», η γερμανική γλώσσα, τα κρυμμένα αγάλματα, οι γυναικείες φυλακές, οι οίκοι ανοχής, τα συνθήματα στους τοίχους, το τυπογραφείο για χαρακτική, οι ταχυδρόμοι «τ’ αετόπουλα», το συσσίτιο της εκκλησίας, ο «Παρνασσός», ο Λόρδος Μπάιρον, οι απεργίες, το ταβερνάκι του Μώρου, το ΕΑΜ στην Ιπποκράτους, ο Δημήτρης Γληνός, το αριστερό καφενείο στην Μεταξά κι ο πομπός προς τη Μέση Ανατολή, με τα σήματα μορς, στο Χημείο. Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία. Και ζωντανά τη βλέπουμε μπροστά μας.
Η παιδαγωγική τότε βγήκε να τον συναντήσει, καθώς τα σχολεία επιτάχθηκαν. Σήμερα πάλι βγαίνει στους δρόμους για να εργαστεί πάλι με την ιστορία για μια ανοιχτή παιδαγωγική της αντίστασης. Ελάτε να τον περπατήσουμε!
Μπάμπης Μπαλτάς
μέλος του Δικτύου Συνεργατικών Σχολείων
με την Παιδαγωγική Freinet
