Προωθούν μαζικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών, του Χρήστου Κάτσικα

Μετακινήσεις με το σταγονόμετρο, εγκρίνει το υπουργείο Παιδείας συχνά πολύ μακριά από τον τόπο καταγωγής ή μόνιμης κατοικίας

 

Λιγότεροι από δύο στους δέκα καθηγητές και δασκάλους που κάνουν αίτηση για μετάθεση την παίρνουν, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι έρχονται επιτέλους στον τόπο μόνιμης κατοικίας τους

 

Ενας φιλόλογος ή ένας μαθηματικός με τόπο καταγωγής, π.χ., τον νομό Ιωαννίνων ή ακόμη και τη Θεσσαλονίκη, που υπηρετούσε εκτός της περιοχής του δεν μπορούσε να επιστρέψει στην πόλη του καθώς εδώ και χρόνια δεν υπάρχουν κενές θέσεις

 

ΕΡΕΥΝΑ του Χρήστου Κάτσικα

 

Κραυγή απελπισίας βγάζουν δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικοί που υπηρετούν πολλά χρόνια εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας, καθώς τα έξοδα διαβίωσης υπερβαίνουν πλέον κατά πολύ τον πενιχρό μισθό τους. Την ίδια ώρα το υπουργείο Παιδείας σχεδιάζει μαζικές μετακινήσεις εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας εκπαιδευτικών για να καλύψει τα κενά που θα δημιουργηθούν από τη δραματική μείωση προσλήψεων (κατά 80% περίπου) αναπληρωτών εκπαιδευτικών.

 

Αν ο διορισμός στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση αποτελεί το «φωτεινό αντικείμενο του πόθου» για χιλιάδες πτυχιούχους καθηγητικών σχολών (φιλόλογοι, μαθηματικοί, φυσικοί, θεολόγοι, γυμναστές κ.λπ.), η μετάθεση-επιστροφή στην «Ιθάκη», στον τόπο διαμονής, ισοδυναμεί με μια πολύχρονη περιπέτεια, μια σύγχρονη «Οδύσσεια» για χιλιάδες διορισμένους εκπαιδευτικούς.

 

 

Μέχρι πρόσφατα υπήρχαν περιοχές στις οποίες για να μπορέσει ένας εκπαιδευτικός να μετατεθεί έπρεπε να «γεράσει» διδάσκοντας εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας. Ετσι χιλιάδες εκπαιδευτικοί, με τις γνωστές μισθολογικές απολαβές, αναγκάζονταν να εργάζονται ακόμη και 10 και 15 χρόνια, ανάλογα με την ειδικότητα, μακριά από την οικογένεια, για να μαζέψουν τα μόρια που ήταν απαραίτητα να τους φέρουν κοντά στην περιοχή της μόνιμης κατοικίας τους. Ενας φιλόλογος ή ένας μαθηματικός με τόπο καταγωγής, π.χ., τον νομό Ιωαννίνων ή ακόμη και τη Θεσσαλονίκη, που υπηρετούσε εκτός της περιοχής του δεν μπορούσε να επιστρέψει στην πόλη του καθώς εδώ και χρόνια δεν υπάρχουν κενές θέσεις. Ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι καθηγητές ξένων γλωσσών, οι θεολόγοι και οι κοινωνιολόγοι, οι καθηγητές Πληροφορικής κ.λπ., καθώς ελάχιστοι μπορούσαν πλέον να έρθουν στην περιοχή μόνιμης κατοικίας τους.

 

Ωστόσο, με βάση τα κενά που υπήρχαν σε ορισμένα άλλα μεγάλα αστικά κέντρα αλλά και στο Λεκανοπέδιο, ένας εκπαιδευτικός που είχε προσληφθεί σε μακρινή περιοχή μετά τέσσερα–πέντε χρόνια μπορούσε, ανάλογα και με την ειδικότητα, να έρθει κοντά στον τόπο μόνιμης κατοικίας του.

 

Οι πρόσφατες πρακτικές του υπουργείου Παιδείας έχουν ρίξει στην απελπισία περισσότερους από 20.000 εκπαιδευτικούς. Κι αυτό γιατί πλέον το υπουργείο Παιδείας ικανοποιεί πολύ μικρό αριθμό αιτήσεων εκπαιδευτικών. Λιγότεροι από δύο στους δέκα καθηγητές και δασκάλους που κάνουν αίτηση για μετάθεση την παίρνουν χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι έρχονται επιτέλους στον τόπο μόνιμης κατοικίας τους.

 

 

Το μέγεθος του προβλήματος μπορεί να το διαπιστώσει κανείς βλέποντας τα αποτελέσματα για όλες τις ειδικότητες των εκπαιδευτικών. Για παράδειγμα, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας δεν μετατίθεται κανένας εκπαιδευτικός.

 

Εκατοντάδες εκπαιδευτικοί που υπηρετούν στη Λέρο, στην Ικαρία και στους Φούρνους, στην Ηλεία και στη Λακωνία, στον Εβρο και στη Λήμνο, επισημαίνουν πολύ σωστά το αυτονόητο: «Στην προκειμένη περίπτωση η τακτική που ακολουθήθηκε στο θέμα των μεταθέσεων εγκλωβίζει χιλιάδες εκπαιδευτικούς σε παραμεθόριες περιοχές, μακριά από τις οικογένειές τους, και μάλιστα χωρίς να διαφαίνεται καμιά προοπτική απεγκλωβισμού τους στο άμεσο μέλλον».

 

Απελπισμένα ερωτήματα

 

Εκπαιδευτικοί με πολλά χρόνια σε παραμεθόριες και απομακρυσμένες από το σπίτι τους περιοχές, εκπαιδευτικοί με 2 παιδιά μακριά από την υπόλοιπη οικογένεια, εκπαιδευτικοί που ζουν ακόμη με την ενίσχυση του πατέρα και της μητέρας γιατί ο μισθός ίσα που φτάνει για το ενοίκιο και τη διατροφή, εκπαιδευτικοί απελπισμένοι, στα όριά τους, υψώνουν τη φωνή τους επισημαίνοντας ότι «δεν ζητάμε να δημιουργηθούν οργανικές θέσεις εκεί που δεν υπάρχουν, ούτε να μετατεθούμε στα αστικά κέντρα για να βρεθούμε υπεράριθμοι. Είναι όμως απαράδεκτο να υπάρχουν πάγιες και μόνιμες ανάγκες και να καλύπτονται κάθε χρόνο με αναπληρωτές ή να μη δηλώνονται οργανικά κενά που προκύπτουν από συνταξιοδοτήσεις!»

 

…………………………………………………………………………………..

 

Σχέδια μαζικών μετακινήσεων

 

Κι ενώ η απελπισία έχει ζώσει χιλιάδες εκπαιδευτικούς με 3, 4 ή και 10 χρόνια υπηρεσίας, τα φίδια έχουν ζώσει το σύνολο των εκπαιδευτικών καθώς αποκαλύπτονται τα σχέδια του υπουργείου Παιδείας για μετακινήσεις, ανεξάρτητα από τα χρόνια υπηρεσίας χιλιάδων άλλων. Ο σχεδιασμός αυτός, ο οποίος έχει ανακοινωθεί υπαινικτικά μεν, επίσημα δε, στη Βουλή, είναι δεμένος με ένα νήμα με τη δηλωμένη πρόθεση του υπουργείου Παιδείας να μειώσει σε ποσοστό περίπου 80% τις προσλήψεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών.

 

Κάθε χρόνο το υπουργείο Παιδείας προσλάμβανε κατά μέσο όρο περίπου 12-15.000 αναπληρωτές εκπαιδευτικούς οι οποίοι στελέχωναν κυρίως περιοχές όπου δεν υπήρχε μόνιμος πληθυσμός εκπαιδευτικών (Δωδεκάνησα, Κυκλάδες, Κρήτη, Κέρκυρα, Εβρο, ορεινές και απομακρυσμένες περιοχές της χώρας). Τη νέα σχολική χρονιά οι προσλήψεις δεν θα ξεπεράσουν τις 2.000 και προφανώς τα κενά στις παραπάνω περιοχές θα κληθούν να καλύψουν μόνιμοι εκπαιδευτικοί με την αναγκαστική μετακίνησή τους εκτός τόπου μόνιμης εργασίας.

 

Το υπουργείο Παιδείας ήδη παίρνει μέτρα για τη τεχνητή δημιουργία χιλιάδων υπεράριθμων εκπαιδευτικών στα μεγάλα αστικά κέντρα. Από τη μια σχεδιάζει τη μείωση των σχολικών τμημάτων και των σχολείων μέσω της υπερφόρτωσης των μαθητικών τάξεων (28-30 παιδιά στο τμήμα) και από την άλλη ετοιμάζει την αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών για τη δημιουργία πλεονασμάτων.

 

Αυτή η νέα πραγματικότητα, σε συνδυασμό με τις δραματικές μειώσεις των μισθών, θα δημιουργήσει αφόρητες συνθήκες σε χιλιάδες εκπαιδευτικούς οι οποίοι θα πυκνώσουν την ατελείωτη ουρά των επιστημόνων, οι οποίοι αφενός θα αναγκάζονται να χωριστούν από τις οικογένειές τους, αφετέρου θα αδυνατούν να καλύψουν τα νέα έξοδα διαβίωσης (στέγαση, σίτιση, επικοινωνία, μετακίνηση).