Alfavita “— P.E.: Αποτελεί, τότε, η οικολογία τη νέα «τελευταία μεγάλη ιδεολογία»;
Κ.Κ.: Όχι, δεν θα έλεγα αυτό. Και εν πάσει περιπτώσει, η οικολογία δεν πρόκειται να γίνει ιδεολογία υπό την παραδοσιακή έννοια του όρου.
Αλλά η αναγκαιότητα να ληφθεί το περιβάλλον καθώς και η ισορροπία μεταξύ της ανθρωπότητας και των πόρων του πλανήτη σοβαρά υπόψη,
είναι προφανής για οποιαδήποτε αληθινή και σοβαρή πολιτική.
Η φρενήρης πορεία της αυτονομημένης τεχνο-επιστήμης και η τεράστια δημογραφική έκρηξη που θα συνεχίσει να γίνεται αισθητή για τουλάχιστον μισό αιώνα μας το επιβάλλουν.
Η προσπάθεια να ληφθούν αυτά υπόψη πρέπει να διαμορφωθεί μέσα σε ένα τέτοιο πολιτικό πρόταγμα,
που δε θα εξαντλείται αποκλειστικά στην οικολογία αλλά θα την υπερβαίνει.
Και εάν δεν υπάρξει ένα νέο κίνημα, καμία επανα-αφύπνιση του δημοκρατικού προτάγματος,
η οικολογία θα μπορούσε εύκολα να ενσωματωθεί σε μια νέο-φασιστική ιδεολογία.
Ενόψει μιας παγκόσμιας οικολογικής καταστροφής, παραδείγματος χάριν,
κάποιος/κάποια μπορεί πολύ εύκολα να δει αυταρχικά καθεστώτα να επιβάλλουν δρακόντειους περιορισμούς σε έναν πανικόβλητο και απαθή πληθυσμό.
Η παρεμβολή της οικολογικής συνιστώσας σε ένα ριζοσπαστικό δημοκρατικό πρόταγμα είναι απολύτως αναγκαία.
Και είναι τόσο επιτακτική, ώστε η επαναξιολόγηση της παρούσας κοινωνίας, οι αξίες και οι προσανατολισμοί, που υπονοείται από ένα τέτοιο πρόταγμα,
είναι αδιαχώριστη από την κριτική του φανταστικού «της ανάπτυξης» με το οποίο ζούμε.” Κ. Καστοριάδης Πηγή: www.lifo.gr
Σημ. Εξ’ ίσου ενδιαφέρον προς ανάγνωση και το υπόλοιπο κείμενο της συνέντευξης.
Άλλωστε, “ η ανάγνωση είναι η ετεροθαλής αδελφή της προσευχής” εν οίκω...
στα πλαίσια αναστοχασμού της αυτότητάς μας.
Η ταυτότητά μας ψευδής, καθότι ζούμε ψευδώς και κατ’ οικονομίαν...
Με ψεύδη και κορώνες... δεν αντιμετωπίζεται καμία νόσος γενικά.
Ειδικότερα η χρόνια ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος.
Ζητούμενο, ο αυτο-περι-ορισμός και η αυτο-νομία
με την μορφή ορίων και κανόνων χωρίς εξαιρέσεις.
Όροι, με περιεχόμενο την ουσία της ύπαρξης, που είναι η ελευθερία.
Το έτυμον (η αλήθεια-ρίζα) της εξουσίας, εκτός ουσίας.
Κανόνες και όρια κι όχι νόμος και τάξη.
Και ποιος θα βάλει τους κανόνες και τα όρια;
Η ίδια η κοινότητα ως κοινωνία πολιτών.
Με Παιδεία ή τηλεπαιδεία χωρίς τηλεπαιχνίδια...
Αν δεν μπορεί, ας ακούσει το αναγεννητικό άγγελμα της ανθρώπινης φύσης:
Αύριο, είναι η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μας
παρά το γνήσιο της ανορθόγραφης υπογραφής μας.
Παναγιώτης Ι. Κύκλης
Χημικός - εκπαιδευτικός
