23 Δεκεμβρίου 1972, βρίσκονται μετά από δύο ολόκληρους μήνες οι επιζώντες από το τραγικό αεροπορικό δυστύχημα στις Άνδεις. Η ημέρα αυτή σήμανε το τέλος του μαρτυρίου τους και των κακουχιών.
Δύο μήνες πριν, στις 13ης Οκτωβρίου 1972, η ομάδα ράγκμπι Old Christians Club ναύλωσε ένα αεροπλάνο της Πολεμικής Αεροπορίας της Ουρουγουάης για να μεταφέρει την ομάδα από το Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης στο Σαντιάγο της Χιλής.
Το βράδυ εκείνης της ημέρας ο πιλότος του αεροσκάφους εκτίμησε λάθος την απόσταση και εν τέλει έπεσε στις Άνδεις, χτυπώντας το δεξί φτερό του αεροπλάνου. Παρά την ομίχλη και τα έντονα ρεύματα αέρα, κατάφερε να το προσγειώσει σε μια χιονισμένη περιοχή, στα 3.500 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Από τους 45 επιβαίνοντες, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν ήταν ακόμη 20 ετών, περίπου δέκα πέθαναν ακαριαία, ενώ άλλοι υπέκυψαν τις ημέρες που ακολούθησαν.
Στην αρχή κοιμόντουσαν ο ένας δίπλα στον άλλον μέσα στο αεροπλάνο για να ζεσταθούν και έτρωγαν ότι είχε απομείνει μετά από τη συντριβή.
«Στα πόδια μου ήταν ένα αγόρι που του έλειπε μέρος του προσώπου του και πνιγόταν στο αίμα του. Δεν είχα το θάρρος να του απλώσω το χέρι, να του κρατήσω το χέρι, να το παρηγορήσω. Φοβήθηκα πολύ», δήλωσε ένας επιζών.
Αυτό που ήταν, ίσως, ακόμη πιο δύσκολο, συνέβη την δέκατη ημέρα παραμονής τους σ' εκείνο το σημείο με τις εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες, άκουσαν από το ραδιόφωνο, ότι οι έρευνες για τον εντοπισμό τους, διακόπηκαν και έτσι έχασαν κάθε ελπίδα για διάσωση.
Σαν να μην έφτανε αυτό, τα βάσανα συνεχιζόντουσαν όταν μια χιονοστιβάδα έθαψε την άτρακτο του αεροπλάνου, που τους χρησίμευε ως καταφύγιο όταν έπεφταν για ύπνο. Οκτώ από αυτούς πέθαναν τότε. Από τους 32 που είχαν επιζήσει από την συντριβή, έμεναν πλέον μόνο 19 οι επιζώντες. Ακόμα τρεις πέθαναν τις επόμενες ημέρες.
Τα τρόφιμα τους είχαν τελειώσει, δεν είχαν να φάνε κάτι και τότε συμφώνησαν ότι έπρεπε να φάνε τα πτώματα από τους υπόλοιπους επιβάτες, γιατί μόνο αυτό θα τους συντηρούσε.
«Πεθαίναμε. Όταν έχεις την επιλογή να πεθάνεις ή να χρησιμοποιήσεις το μόνο πράγμα που μένει... Κάναμε ό,τι κάναμε για να επιζήσουμε», απολογείται ο 70χρονος συνταξιούχος, ανακαλώντας από την μνήμη του εκείνες τις τραγικές στιγμές.
Κανείς δε γνώριζε ότι υπήρχαν επιζήσαντες. 72 ημέρες μετά ο Νάντο Παράδο και ο Ρομπέρτο Κανέσα, δύο από τους επιζώντες, αποφάσισαν να περπατήσουν για δέκα ημέρες στο κρύο και στο χιόνι για να βρουν ίχνη πολιτισμού, αλλιώς θα πεθαίνανε όλοι εκεί.
Οι δύο άνδρες περπατούσαν ατελείωτα και στα όρια της κατάρρευσης, βρέθηκαν σε ένα ποτάμι και συνάντησαν έναν έφιππο, ο οποίος και ειδοποίησε τις αρμόδιες αρχές για το δυστύχημα.
Έτσι στις 23 Δεκεμβρίου του 1972 ελικόπτερα μετέφεραν τους 16 επιζώντες στο νοσοκομείο. Μέσα σε λίγες μέρες, η ιστορία είχε κάνει το γύρω του κόσμου. Οι επιζώντες προσπάθησαν να ξεπεράσουν την τραγική ιστορία τους, ενώ οι συγγενείς των νεκρών συγχωρέσαν τους επιζώντες, λέγοντας ότι ήταν ο μοναδικός τρόπος επιβίωσης.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 8/5
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 8/5
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα