Πριν από λίγες μέρες, έσκασε μια είδηση από τη Γερμανία που έριξε -ως συνήθως- τους αθώους από τα σύννεφα: άγνωστοι έκλεψαν (!) την πύλη του ναζιστικού στρατοπέδου εξόντωσης του Νταχάου, ναι αυτήν την ίδια πύλη που στη κορυφή της φέρει την επιγραφή "Arbeit macht frei" (Η εργασία σε απελευθερώνει). Ολοι ξέρουμε το πώς… Ολοι πλην των κατοίκων της βαβαρικής περιοχής που τότε δήλωναν ότι χαμπάρι δεν πήραν ότι δίπλα τους εξοντώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, έστω και β’ κατηγορίας, όπως εβραίοι, ρομά, ομοφυλόφιλοι, κομουνιστές.
Κατά σύμπτωση, ουδείς επίσης αντιλήφθηκε τώρα την αφαίρεση της σιδερένιας πύλης, που έχει διαστάσεις 190 επί 95 εκατοστά. Ούτε οι φύλακες, ούτε οι κάτοικοι της περιοχής (παιδιά και εγγόνια …εκείνων) μολονότι είναι βέβαιο ότι χρειάστηκαν βαριά μηχανήματα, όπως γερανός, φορτηγό!
Αυτά στη Γερμανία, όπου μεταπολεμικά, δυτικά και ανατολικά, στελέχη των ναζί «αξιοποιήθηκαν» δεόντως, όπως και τώρα, με την ενοποίηση, με τα καλά παιδιά του Χόνεκερ να βρίσκουν μαλακά σκαμνάκια έως και θρόνους στη Βόνη και τώρα στο Βερολίνο.
Βέβαια, η εποχή ενδείκνυται: ο οπορτουνισμός, οι απίστευτες ιδεολογικές μετακινήσεις κομμάτων και προσώπων, αφήνουν στην άκρη όλες τις επιφυλάξεις που κυριαρχούσαν πριν από π.χ. 30 χρόνια.
Σε περιόδους κρίσης και κοινωνικής εξαθλίωσης, η τσουλήθρα προσώπων που βγάζουν το μεροκάματο (χαβιάρι, σαμπάνια, τρούφες) από τη μια πολιτική θέση στην άκρως αντίθετη, θεωρείται κάτι σύνηθες, να μην πω αναμενόμενο.
Από τον Μάρξ στον Μάκη…
Ειδικά στα κόμματα εξουσίας, όταν η μετάλλαξη αρχίζει από την κορυφή, δημιουργεί ασφυχτικά διλήμματα στην οργανωμένη βάση: το να έχεις στα γραφεία του Κινήματος, το 1980, τις εικόνες του Αρη Βελουχιώτη και του Μαρξ και τώρα να τακιμιάζεις με τον Μάκη, επικεφαλής της νεολαίας του Παπαδόπουλου, κάποια σήψη δεν δείχνει; Όχι;
Ε, τότε -για παράδειγμα- ο εκ νέου πασόκος Ανδρέας Λοβέρδος (αρχηγός ακόμη της «Συμφωνίας για τη Νέα Ελλάδα») έχει δίκαιο όταν εισηγείται νεοτερισμούς με την τόλμη που τον χαρακτήριζε πάντα: όταν ήταν κατά σειρά στέλεχος της ΚΝΕ, του Αντρέα Παπανδρέου, των διαδόχων του έως και τον Αντώνη Σαμαρά, και τρόφιμος στο ίδιο σχήμα με τους Βορίδη, Γεωργιάδη, Πλεύρη. Εννοώ την πρόταση του για τζάμπα εργασία εκπαιδευτικών με αντάλλαγμα μόρια, ή την πληρωμή με το σύστημα των βάουτσερ, δηλαδή των πεντάμηνων συμβάσεων έργου καταρτιζόμενων (πτυχιούχων !) χωρίς ασφάλιση (γύρω στα 400 ευρώ).
Τον έκραξε καλύτερα ο νεοδημοκράτης πρώην υπουργός Μιχελάκης: Η εργασία δεν μπορεί να μετατρέπεται σε χόμπι!
Ο πρώην κομουνιστής πάντως Λοβέρδος, βρήκε τη νέα σχέση εργασίας - αμοιβής. Περιμένω μάλιστα, λόγω και του τοποθετήσεων του για τις οροθετικές αλλά και τη Χρυσή Αυγή (τη χαρακτήρισε «πρώτο κίνημα που γεννιέται αυθεντικά μετά τη Μεταπολίτευση» και «κάνει ακτιβισμό πάνω σε μεγάλα προβλήματα»), να ορίσει και το πορτρέτο του εκπαιδευτικού της νέας εποχής και του δικαιούμενου να συνδικαλίζεται.
Από την αμνησία στην ανοησία
Ο συνταγματολόγος (αλήθεια, το χρήμα το παίρνει ή ώς πότε το έπαιρνε ως πανεπιστημιακός;) αρνείται το δικαίωμα στον νοσηλευτή Κοσσυφάκη να είναι πρόεδρος της ΟΛΜΕ. Αν ήταν μαθηματικός θα τον δεχόταν; Φιλόλογος; Δηλαδή ποιοι τον ψήφισαν τον Κοσσυφάκη; Μόνον οι νοσηλευτές; Αν ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ ήταν νομικός θα μπορούσε να καθίσει απέναντι στον νεόκοπο Λουί;
Ο υπουργός Λοβέρδος δεν ξεχνά να πάει μόνο στη δοξολογία. Ξεχνά ότι η πρόσληψη νομικών, οικονομολόγων, δασολόγων, νοσηλευτών, μηχανικών κ.λπ. είναι έργο των πράσινων κυρίως κυβερνήσεων για να καλυφθούν οι ανάγκες της τεχνολογικής εκπαίδευσης, αυτής που ο προκάτοχός του Αρβανιτόπουλος εκχώρησε στους ιδιώτες. Και μιμείται τον Ερντογάν ανεχόμενος ή συνεργώντας στο ρίξιμο σελίδων μαθητών στο facebook. Τους οποίους μαθητές καταγγέλλει σαν υποκινούμενους κ.λπ.
Του θυμίζω, γιατί ξεχνά, μια δική του αγωνιστική φράση: «Πέρασα τις εξετάσεις μου στην κατάληψη του Πολυτεχνείου στη Θεσσαλονίκη, στις 16-17 Νοεμβρίου του 1973»! Δεν το αμφισβητώ, ήταν ήδη 17 χρονών. Αλλά μιας και συμπέσαμε στον ίδιο χώρο (απλώς εγώ έτυχε να συλληφθώ ως πρωταίτιος μαζί με άλλους 34 συντρόφους), μπορεί να θυμηθεί πώς μας αποκαλούσε το τότε καθεστώς; Επειδή ξεχνά, ας κοιτάξει τις ανακοινώσεις του: τα ίδια λένε.
Μια πρόταση στον παλιό συναγωνιστή: τώρα που τα μίση αμβλύνθηκαν, δεν ζητάμε από την Αγγέλλω καμιά επιγραφή με το ίδιο απελευθερωτικό σύνθημα να το φυτέψουμε στην πύλη του υπουργείου Παιδείας ως παραίνεση προς τους εκπαιδευτικούς; Υπάρχουν πολλές επιγραφές ακόμη, στο Αουσβιτς, στο Theresienstad κ.α.
Εκτός κι αν μας καλύπτει το σύνθημα στην πύλη του Μπούχενβαλντ: "Jedem das Seine" (σε πολύ ελεύθερη απόδοση, «Ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει»). Π.χ. μόρια;
Τέλειο!
Η ΑΥΓΗ, 13/11/2014
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 15/5
ΑΣΕΠ: Σε 2 ημέρες ΕΥΚΟΛΟ Online Proficiency χωρίς προφορικά, χωρίς έκθεση
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη