Alfavita Newsroom 
Η επαναφορά των διαθέσιμων εκπαιδευτικών και η επαναλειτουργία των τομέων και των ειδικοτήτων που καταργήθηκαν στα ΕΠΑΛ – ΕΠΑΣ, η μη επιλογή των θεμάτων των προαγωγικών εξετάσεων κατά 50% από την Τράπεζα θεμάτων για τους μαθητές και μαθήτριες της Α΄ και Β΄ Λυκείου, ο μη συνυπολογισμός της βαθμολογίας των προαγωγικών εξετάσεων στην εισαγωγή των μαθητών και μαθητριών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση καθώς και η αναστολή των διαδικασιών αξιολόγησης έδωσαν μια ανάσα στη σχολική εκπαίδευση και διαμόρφωσαν ένα ρεύμα αισιοδοξίας σε εκπαιδευτικούς και μαθητές. Ένα νέο χαμόγελο αυτοπεποίθησης που ελπίζει και μια ελπίδα που όλο και περισσότερο αρνείται να μείνει μετέωρη.
Tην περίοδο αυτή έχουμε μια σειρά ανάσες ανακούφισης στην εκπαίδευση: μπαίνουμε στα σχολεία και στις τάξεις
· χωρίς τον φόβο του εκπαιδευτικού δαρβινισμού (όπου μόνο ο ισχυρότερος επιβιώνει της αξιολόγησης και πάντα υπάρχει ένα ποσοστό που χάνει και τιμωρείται),
· χωρίς τις διαστροφές της ποσοτικοποίησης και της μέτρησης (σύμφωνα με τις οποίες η δουλειά μας και η μόρφωση των μαθητών μας μπορεί να συνοψιστεί σε ένα νούμερο της εκατονταβάθμιας κλίμακας),
· χωρίς τις δουλείες που επέβαλε η σχέση αξιολογητή - αξιολογούμενου,
· χωρίς το φόβο των πειθαρχικών διώξεων (για οτιδήποτε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «αναξιοπρεπής συμπεριφορά» μέσα και έξω από την υπηρεσία),
· χωρίς την τριετή κούρσα της Τράπεζας Θεμάτων (που στέγνωνε την εφηβεία και τα ήδη φτωχά πορτοφόλια των γονιών).
Ωστόσο, καθώς τα τελευταία χρόνια η σχολική εκπαίδευση και τα ζωντανά της στοιχεία βίωσαν την πιο βάναυση αποδόμηση βασικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων που για να θεμελιωθούν χρειάστηκαν δεκαετίες κοινωνικών αγώνων, η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί αποδίδεται πιστά με την ιστορία του Ναστραδίν Χότζα. Μέσα στο μικρό και φτωχικό «εκπαιδευτικό σπίτι» την τελευταία 5ετία οι μνημονικές κυβερνήσεις, δημιούργησαν ένα χολερικό σκηνικό, καθώς στρίμωξαν το βόδι, το μουλάρι, την αγελάδα και τις κότες και έγινε η κατάσταση ακόμη πιο ασφυκτική. Το γεγονός ότι η νέα Κυβέρνηση βγάζει έξω από το σπίτι τις κότες δεν μπορεί να καλύψει το γεγονός ότι η χρηματοδότηση της εκπαίδευσης και οι μισθοί και οι συντάξεις των εκπαιδευτικών βρίσκονται σε τραγική κατάσταση, ότι οι εργασιακές σχέσεις έχουν διαλυθεί, ότι μόνιμοι διορισμοί έχουν να γίνουν χρόνια και ότι τα εκπαιδευτικά θέματα έχουν γυρίσει ανάποδα.
ΤΟ ΡΗΜΑΓΜΕΝΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ
Τρομακτικούς ρυθμούς συρρίκνωσης ακολούθησε το εισόδημα των εκπαιδευτικών από την αρχή της κρίσης. Στη διάρκεια της πενταετίας 2009-2013 καταγράφονται, σωρευτικά, μεσοσταθμικές μειώσεις από 18% (29ετής προϋπηρεσία) έως 34% (5ετής προϋπηρεσία) στις αποδοχές.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει η Στατιστική Υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ), κατά τη διάρκεια της πενταετίας των μνημονίων 2010 έως 2014 έγιναν απίστευτες συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, καθώς 2437 σχολικές μονάδες συγχωνεύθηκαν σε 1122. Επίσης την ίδια περίοδο καταργήθηκαν 605 σχολεία. Συγκεκριμένα: Από τα 1873 Γυμνάσια που λειτουργούσαν το σχολικό έτος 2009-10, απέμειναν 1656. Από τα 1265 Λύκεια απέμειναν 1209, από τα 5098 δημοτικά απέμειναν 4331 και από τα 5700 νηπιαγωγεία απέμειναν 5151. Συνολικά εξαφανίστηκαν από τον εκπαιδευτικό χάρτη 1590 σχολικές μονάδες, λόγω συγχωνεύσεων και καταργήσεων ενώ την ίδια περίοδο όχι μόνο δεν είχαμε μείωση μαθητών αλλά είχαμε και ελαφρά αύξηση! (από 1.363.042 το σχολικό έτος 2009/10 έγιναν 1.363.559 το 2013/14).
Το αποτέλεσμα αυτής της αντιεκπαιδευτικής λογιστικής ήταν να αυξηθούν σημαντικά οι μαθητές ανά τμήμα (ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα), να δυσκολέψει το διδακτικό έργο και να απογειωθούν οι εκπαιδευτικές ανισότητες.
Παράλληλα μεθοδεύτηκε την ίδια περίοδο μια τρομακτική μείωση των εκπαιδευτικών. Ενώ το 2010 υπηρετούσαν 168.782 μόνιμοι εκπαιδευτικοί (74.518 στην πρωτοβάθμια και 94.264 στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση), σήμερα υπηρετούν 136.926 εκπαιδευτικοί, δηλαδή 68.235 (- 8,43% ) στην πρωτοβάθμια και 68.691 (- 27%) στη δευτεροβάθμια).
Χαμένες ελπίδες – νεκρά όνειρα! Μέσα σε αυτές τις δυο λέξεις μπορεί να συμπυκνώσει κανείς την κατάσταση στη ρημαγμένη, εδώ και πολλά - πολλά χρόνια, εκπαιδευτική γη.
ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Αγαπητοί συνάδελφοι – ισσες
Η κατάσταση της δημόσιας εκπαίδευσης, αλλά και συνολικά η πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα παραμένει δραματική. Όσο η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι θα αποπληρώσει το χρέος και ότι θα απόσχει από μονομερείς ενέργειες κατάργησης της βάρβαρης μνημονιακής νομοθεσίας και βελτίωσης των όρων διαβίωσης του ελληνικού λαού, όσο η πολιτική ηγεσία του Υ.ΠΟ.ΠΑΙ.Θ. δεν ανταποκρίνεται σε αιτήματα που έχουν οικονομικό κόστος και δεν τολμά να ξεφύγει από τις μνημονιακές δεσμεύσεις της χώρας, η κατάσταση δεν θα καλυτερέψει.
Μια κυβερνητική αλλαγή που στοχεύει σε αλλαγή πολιτικής στο χώρο της σχολικής εκπαίδευσης έτσι ώστε να μη συνεχίσουν να μένουν ανοιχτά στο χρόνο και στις εξαγγελίες τα «ρήγματα» στο ταλαιπωρημένο σώμα του ελληνικού σχολείου, οφείλει να λειτουργήσει αντίπαλα αφενός στις πολιτικές κρυφής και φανερής ιδιωτικοποίησης και αφετέρου στη νεοφιλελεύθερη αντίληψη που χρόνια τώρα “ξύνει” τη γνώση ως συλλογικό εργαλείο ερμηνείας και αλλαγής του κόσμου και τη μεταλλάσσει σε στενή εφαρμογή για την επίτευξη ενός ατομικού στόχου που στοιχίζεται με τις έννοιες “κόστος” - “κέρδος”.
Στα πλαίσια αυτά μια εκπαιδευτική πολιτική που δεν έχει πάρει διαζύγιο με τις ανάγκες των εκπαιδευόμενων και της κοινωνίας οφείλει να είναι δεμένη άρρηκτα με τη γενναία χρηματοδότηση της εκπαίδευσης, την ελαχιστοποίηση των σκληρών ταξικών φραγμών, την αντισταθμιστική αγωγή, την εξάλειψη της σχολικής διαρροής, την ένταξη στα σχολικά δίκτυα των χιλιάδων παιδιών που βρίσκονται «εκτός των τειχών», την αναπροσαρμογή των αναλυτικών προγραμμάτων.
Οφείλει να απονευρώσει την τεμαχισμένη, αποσπασματική και τυποποιημένη γνώση, που αποτελεί ευθεία βολή κατά της συγκροτημένης σκέψης και δημιουργεί στρατιές ημιαναλφάβητων ή προσοντούχων άσχετων οι οποίοι μπορούν να «διαβάσουν τη λέξη», αλλά είναι αξιοθρήνητα ανίκανοι να «διαβάσουν τον κόσμο». Απαιτείται να ακυρώσει τη στενά ωφελιμιστική (εργαλειακή= εξετάσεις), συνεπώς μονοδιάστατη και θνησιγενή παιδεία (υπερτονισμένη από την πρόωρη πρακτική των λεγόμενων «φροντιστηρίων») των μαθητών του Λυκείου.
Υποχρεούται να βρει τρόπους εκπαιδευτικούς -και όχι μόνο- για να κρατήσει στο σχολείο μέχρι τα 18 τους τις χιλιάδες των μαθητών που δεν ολοκληρώνουν ούτε καν την υποχρεωτική -εδώ και αρκετές δεκαετίες- 9χρονη εκπαίδευση.
Δεν μπορεί παρά να ανατρέψει το διπλό ανισότιμο, κοινωνικά και εκπαιδευτικά, σχολικό δίκτυο.
Οφείλει να οργανώνει το Ενιαίο 12χρονο δωρεάν δημόσιο Σχολείο για όλα τα παιδιά (μετά από δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή), μέχρι τα 18 τους χρόνια. Ένα τέτοιο σχολείο, με μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό με ενιαία εργασιακά δικαιώματα, απαλλαγμένο από επικαλύψεις και ανακύκλωση της ύλης σε κάθε βαθμίδα, θα έχει βελτιωμένο επίπεδο γενικών γνώσεων, θα συνδέει τη θεωρία και την πράξη, θα αναπτύσσει την κριτική σκέψη, ώστε τα παιδιά να κατανοούν τους νόμους κίνησης της φύσης και της κοινωνίας. Στο σχολείο αυτό θα παρέχονται και εισαγωγικές επαγγελματικές γνώσεις, χωρίς κατευθύνσεις και ειδικότητες.
Οφείλει να μιλάει και να πράττει για όλες τις παραμέτρους της εκπαίδευσης (χρηματοδότηση, αναλυτικά προγράμματα, αντισταθμιστική διδασκαλία, οικονομικά και εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών), να συνδέει την Εκπαίδευση με την Εργασία και τα πτυχία με το επάγγελμα, υλοποιώντας το δικαίωμα για σταθερή και μόνιμη εργασία με αξιοπρεπή μισθό και αρνούμενη τις νεοφιλελεύθερες ιδεολογικές εμμονές, όπου η αγορά κανοναρχεί και η εκπαίδευση υποτάσσεται.
Οφείλει να παίρνει αντισταθμιστικά εκπαιδευτικά μέτρα, όπως οικονομική υποστήριξη στις φτωχές οικογένειες, ώστε τα παιδιά τους να τελειώνουν το Ενιαίο 12χρονο Σχολείο, καθώς και πρόσθετη εκπαιδευτική υποστήριξη στους μαθητές που το έχουν ανάγκη. Οφείλει να οργανώνει έναν δεύτερο, προαιρετικό, κύκλο σε όλη τη διάρκεια του Ενιαίου δημόσιου Σχολείου (μεσημεριανό ή απογευματινό), με μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό, στον οποίο, σε αντίθεση με το ασυνάρτητο και εξουθενωτικό πρόγραμμα του ολοήμερου, ο μαθητής θα έχει τη δυνατότητα, δωρεάν και συγκροτημένα, να καλύψει ανάγκες του για τις οποίες τα νοικοκυριά έχουν σήμερα αυξημένες και ανελαστικές ιδιωτικές δαπάνες (ολοκλήρωση του διαβάσματος για την επόμενη μέρα, ξένη γλώσσα, υπολογιστές, μουσική, χορός, αθλητικές δραστηριότητες κλπ) και να πιστοποιεί τις γνώσεις του (πτυχίο ξένης γλώσσας και πληροφορικής).
Οφείλει να οργανώνει, παράλληλα, ένα δημόσιο δωρεάν και ανοιχτό σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης μετά το 12χρονο σχολείο για όσα επαγγέλματα δεν απαιτούν πανεπιστημιακή μόρφωση.
Είναι σαφές, πως η νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας βρίσκεται ευθέως αντιμέτωπη με ένα πολύ αρνητικό σκηνικό.
Ωστόσο, πρέπει να γίνει σαφές ότι όσο η πολιτική ηγεσία του Υ.ΠΟ.ΠΑΙ.Θ. δεν ανταποκρίνεται σε αιτήματα που έχουν οικονομικό κόστος, όσο δεν συγκρούεται με τους βασικούς πυλώνες του σχολείου της αγοράς, την ανταγωνιστικότητα, την παιδεία εμπόρευμα, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και δεν αποφασίζει να κινηθεί έξω από τους δημοσιονομικούς περιορισμούς που προκύπτουν από τις μνημονιακές δεσμεύσεις της χώρας και τα σχέδια αντιδραστικής αναδιάρθρωσης του κράτους, δεν μπορεί να υπηρετηθεί ένα σχέδιο ανάκαμψης και ενίσχυσης της δημόσιας εκπαίδευσης.
Γίνεται, επίσης, φανερό ότι η απάντηση στα ζητήματα αυτά δεν μπορεί να δοθεί με όριο τα «σιδερένια» πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ. Δηλαδή τους δανειστές, το Σύμφωνο για το Ευρώ που επιβάλλει λιτότητα, το Σύμφωνο Σταθερότητας που απαιτεί ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και μόνιμα μνημόνια, την ΕΕ ως απαιτητή ιδιωτικοποιήσεων, ως απορρυθμιστή των εργασιακών σχέσεων, ως οδηγίες για την παιδεία της αγοράς.
Και, βεβαίως, δεν θα απαντηθεί το ερώτημα προς όφελος της εκπαιδευτικής κοινότητας, αν δεν αλλάξουν οι προτεραιότητες που ορίζονται από αυτό το πλαίσιο. Δηλαδή η γραμμή της ΕΕ περί αξιολόγησης στην εκπαίδευση δεν μπορεί να αποτελεί προτεραιότητα του σημερινού Δημόσιου και του σχολείου. Η γραμμή πλήρους ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, τα πεντάμηνα και η λεγόμενη κοινωνική οικονομία, η μαθητεία, η γραμμή της ΕΕ για το ξεθεμελίωμα των δικαιωμάτων της μόνιμης και σταθερής εργασίας, δεν μπορεί να είναι αποδεκτά μοντέλα εργασίας.
ΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ
Είναι προφανές ότι οι θέσεις και η στάση του συνδικαλιστικού μας κινήματος είναι θέματα ιδιαίτερα κρίσιμα και στις νέες συνθήκες. Ό,τι έχουμε πει ισχύει.
9 ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΕΙ Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ | ||
Κατάργηση κάθε μορφής διαθεσιμότητας – υποχρεωτικής μετάταξης – κινητικότητας. | Επαναλειτουργία όλων των Τομέων και Ειδικοτήτων ΕΠΑΛ - ΕΠΑΣ της Δημόσιας ΤΕΕ με δυνατότητα εγγραφών των μαθητών σ' αυτές τον Ιούνιο. | Κατάργηση του νόμου για το «νέο Λύκειο». |
Ορισμός ανώτερου ορίου 20 μαθητές στο τμήμα και επαναφορά του διδακτικού ωραρίου στις 21 ώρες είναι μέτρα ενίσχυσης του δημόσιου σχολείου. Να ξεκινήσει η διαδικασία μεταθέσεων, τοποθετήσεων κόντρα στην ομηρία των εκπαιδευτικών με την υπεραριθμία, την κάλυψη ωρών σε πολλά σχολεία – τις υποχρεωτικές μετατάξεις. | Όλοι οι εκπαιδευτικοί μόνιμοι, με σταθερή εργασία. Κατάργηση όλων των μορφών ελαστικής εργασίας. Κάλυψη των κενών στα σχολεία, μαζικοί διορισμοί τώρα με βάση την προϋπηρεσία και την ημερομηνία λήψης πτυχίου. Διορισμοί σε αντιστοιχία ένας προς έναν (1/1 συνταξιοδοτήσεις - διορισμοί). | Έκτακτη οικονομική επιχορήγηση των σχολείων για την ουσιαστική αντιμετώπιση των εξόδων τους, τη βελτίωση της λειτουργίας τους, για τη σίτιση, ασφάλιση – υγεία των μαθητών μας. Επαναλειτουργία των καταργημένων σχολείων. Άμεση αύξηση των δαπανών για τη Παιδεία.
|
Να καταργηθεί όλο το νομοθετικό πλαίσιο (νόμοι, υπουργικές αποφάσεις, προεδρικά διατάγματα) της αξιολόγησης και της αυτοαξιολόγησης. Ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη για όλους. Να επανακαταταγούν αμέσως όλοι οι εκπαιδευτικοί σε κλιμάκια και βαθμούς με βάση τα χρόνια υπηρεσίας τους και να αναπροσαρμοστούν οι μισθοί τους, μέχρι να ξεκινήσει η διαπραγμάτευση κλαδικής σύμβασης εργασίας. | Επαναφορά όλων των μισθών στα επίπεδα του 2009. Καμιά περικοπή σε συντάξεις και ΕΦΑΠΑΞ, πλήρης σύνταξη με 30 χρόνια εργασίας. Να ενισχυθούν άμεσα όλα τα ασφαλιστικά ταμεία. | Να καταργηθεί όλο το αντιδραστικό πλαίσιο του πειθαρχικού δικαίου (ν.4093/12 και 4057/12) και το καθηκοντολόγιο. |
Στο 17ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ πρέπει να γίνει σαφές ότι
τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών δεν είναι διατεθειμένα
ούτε να αρκεστούν σε τίποτε λιγότερα από αυτά που διεκδικούσαν την προηγούμενη περίοδο,
ούτε και να υποταχτούν στο «ρεαλισμό» της «αντικειμενικής κατάστασης».
Αυτό που απαιτούν από τη νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας είναι η ακύρωση των μνημονίων και όλων των νομοθετημάτων που ψηφίστηκαν στη βάση αυτών.
Όλων αυτών με τα οποία ανατράπηκαν δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών, τόσο στην εκπαίδευση όσο και γενικότερα.
Όλων αυτών με τα οποία υπονομεύτηκε περαιτέρω ο δημόσιος χαρακτήρας της εκπαίδευσης και οξύνθηκε η ταξικότητα του σχολείου.
Το σωματείο μας παραμένει οι συλλογικός εκφραστής των συμφερόντων μας,
της αγωνιστικής δράσης και των αναγκών μας.
Και στις νέες συνθήκες λοιπόν:
Σωματείο ταξικό, ακηδεμόνευτο, μαχητικό, χωρίς κυβερνητικές ή κομματικές εξαρτήσεις,
που συνεχίζει τους αγώνες του για τη νίκη της μαχόμενης εκπαίδευσης.
Στις εκλογές αντιπροσώπων για το 17ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ
στηρίζουμε
ψηφίζουμε
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ – ΓΛΗΝΟΣ
ΕΛΜΕ Ν. ΣΜΥΡΝΗΣ-ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ-ΜΟΣΧΑΤΟΥ
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ
Συμπλήρωσε τα στοιχεία σου στο Carrefour και κέρδισε 2.000 ευρώ
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 17 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 17/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
