Δήλωση των εκπροσώπων των Παρεμβάσεων για τη συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ: Η σκυτάλη τώρα στις Γενικές Συνελεύσεις και στους συναδέλφους!

Η πολιτική εξανδραποδισμού της παιδείας και  των εκπαιδευτικών, των διαθεσιμοτήτων – υποχρεωτικών μετατάξεων - απολύσεων, της διάλυσης της τεχνικής εκπαίδευσης και της ακύρωσης του μορφωτικού ρόλου του Λυκείου, της ακύρωσης του μέλλοντος της νεολαίας μέσα από την απλήρωτη, φτηνή μαθητεία χωρίς δικαιώματα, του ξεπουλήματος κάθε δημόσιου αγαθού, δεν αφήνει άλλα περιθώρια.

 

Οι εκπρόσωποι των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ στη σημερινή συνεδρίαση τοποθετηθήκαμε αποφασιστικά, υπέρ της ανάγκης άμεσης έναρξης του απεργιακού αγώνα, στις 16 Σεπτέμβρη, με πενθήμερες επαναλαμβανόμενες, που θα εκτιμούνται και θα επικυρώνονται από Γενικές Συνελεύσεις, κάθε εβδομάδα. Στήριξαν την ανάγκη συγκρότησης αγωνιστικού μετώπου και με άλλους κλάδους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, δυνατότητα που φαίνεται ισχυρά ενισχυμένη μετά από τη σύσκεψη αντιπροσώπων από 16 ομοσπονδίες, που ανταποκρίθηκαν σε κάλεσμα της ΟΛΜΕ, την Τετάρτη 28/8 και δήλωσαν ότι τη διάθεσή τους να προχωρήσουν σε αντίστοιχης μορφής κινητοποιήσεις.

 

 

Όλοι στις Γενικές Συνελεύσεις 4 και 5 Σεπτέμβρη! Η αγωνιστική πρόταση του Συνεδρίου θα επικυρωθεί μαζικά!

Τώρα βρισκόμαστε όλοι μπροστά στην ατομική – συλλογική ευθύνη και δυνατότητα να αποφασίσουμε στις Γενικές μας Συνελεύσεις πραγματικό αγώνα με απεργία διαρκείας και μέσα από εκλεγμένες απεργιακές επιτροπές, να τον πάρουμε στα χέρια τους . Γιατί όλοι εμείς έχουμε την πραγματική δύναμη και αυτή φοβούνται η κυβέρνηση και τα επιτελεία τους!  Γι’ αυτό λασπολογούν και επισείουν ξανά το φόβητρο της επιστράτευσης και της απαγόρευσης της συνδικαλιστικής δράσης.

 

Σε δυνάμεις του ΔΣ της ΟΛΜΕ, πρυτάνευσε η λογική «των 48ωρων απεργιών και μετά βλέπουμε». Υποτιμούν τις διαθέσεις του κλάδου, με την αποφυγή τοποθέτησης στο ερώτημα της σύγκρουσης και του αποφασιστικού αγώνα. Αυτό ήταν αναμενόμενο για τις μνημονιακές παρατάξεις (ΔΑΚΕ,ΠΑΣΚ) που το προηγούμενο διάστημα με τη στάση τους έχουν αποδείξει, ότι δεσμεύονται πρωτίστως από την κυβερνητική πολιτική κι όχι από τα δικαιώματα των εργαζόμενων.

 

Είναι όμως, τουλάχιστον προβληματική, για δυνάμεις της Αριστεράς -που θέλουν να μιλούν στο όνομα του αγώνα (ΠΑΜΕ)-, η οχύρωσή τους πίσω από άσφαιρες μορφές διαμαρτυρίας, αναντίστοιχες του ύψους της επίθεσης και η αποφυγή της άμεσης, αποφασιστικής απάντησης στον πόλεμο που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση. Η εξαγγελία μιας 48ωρης απεργίας, τουλάχιστον, για όλους τους εργαζόμενους στο Δημόσιο τομέα, θα ήταν ενισχυτική αν ξεδιπλωνόταν στο έδαφος της ανάπτυξης ενός πραγματικού αγώνα με πρόταση απεργίας διάρκειας και σύγκρουσης, από το ΔΣ της ΟΛΜΕ, προς τις Γενικές Συνελεύσεις. Σε διαφορετική περίπτωση επιχειρείται να αποτελέσει φύλλο συκής της υπονόμευσης του πραγματικού αγώνα.

 

Τα ψέματα όμως τελείωσαν! Καμιά ταλάντευση! Κανένας πολιτικός χρόνος για την κυβέρνηση! Η «ματαίωση του Μάη» δεν θα επαναληφθεί! Τότε κάναμε ένα πραγματικό βήμα αγώνα ενάντια σε θεούς και δαίμονες! Το ΔΣ της ΟΛΜΕ με την τοποθέτησή του θα μπορούσε να ανταποκριθεί σ’ αυτό! Δεν το έκανε. Τώρα η υπόθεση είναι στα χέρια όλων μας! Εκεί θα κριθεί ο καθένας! 

Για να αποτρέψουμε τη ψήφιση του νομοσχεδίου για το γενικό και τεχνολογικό λύκειο. Ενάντια στην αμάθεια, τους εξεταστικούς και ταξικούς φραγμούς, το κλείσιμο σχολείων και το διώξιμο των μαθητών από όσα μείνουν, την προώθησή τους στο δουλεμπόριο της μαθητείας. Για το δικαίωμα όλων των παιδιών στη μόρφωση, σε ένα ενιαίο, ποιοτικά αναβαθμισμένο, δημόσιο και δωρεάν 12χρονο σχολείο. 

 

Για το δικαίωμα σε μόνιμη, σταθερή και αξιοπρεπή εργασία για όλους. Ενάντια στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και τις απολύσεις, τις διαθεσιμότητες και τις υποχρεωτικές μετατάξεις.

Για την υπεράσπιση των δημόσιων, κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών.  Για παιδεία, υγεία, ασφάλιση, ρεύμα και νερό για όλο το λαό ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα τους.

Για την κατοχύρωση και  διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, στην κοινωνία και την εργασία ενάντια στον αυταρχισμό, τις διώξεις και την επιστράτευση των αγωνιζόμενων, τη «δολοφονία» της νεολαίας.  

 

Αυτή τη μάχη θα τη δώσουμε και θα την κερδίσουμε!