Θα σκεφτούμε και θα πράξουμε επιτέλους αλλιώς;

Η λεγόμενη «διεθνή κατάσταση»- που όμως έχει άμεση σχέση με την «εσωτερική» έχει «σκοτεινιάσει» επικίνδυνα. Στη γειτονική Γάζα, σκοτώνονται χιλιάδες από την πολεμική μηχανή του Ισραήλ. Στην Ουκρανία η φασιστική κυβέρνηση συνεχίζει το εγκληματικό της έργο. Και τα δύο γίνονται με τις «ευλογίες» των «συμμάχων μας» (ΗΠΑ-Ε.Ε) και την «ουδέτερη στάση» της κυβέρνησης μας.

Στο εσωτερικό της χώρας η φορολογική καταιγίδα (τη νοιώσαμε με τις φετινές μας δηλώσεις) δεν λέει να κοπάσει, ενώ τα νέα «μαντάτα» για το Ασφαλιστικό είναι άκρως επικίνδυνα. Από την άλλη η καλλιέργεια ψεύτικων ελπίδων ότι «έρχεται ανάπτυξη» από την κυβέρνηση δεν επιβεβαιώνεται , ενώ ο οικονομικός κατήφορος για τους πολλούς συνεχίζεται. Ταυτόχρονα συνεχίζεται και ένας νέου τύπου «δικομματικός καυγάς», μεταξύ συγκυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ σε θέματα κυρίως διαχείρισης της υπάρχουσας κατάστασης ή «μείγματος πολιτικής» μια και τα δύο «στρατόπεδα» θεωρούν ως θέσφατο την παρουσία της χώρας μας στην Ε.Ε.

Το κεφάλαιο στη χώρα μας προβάλει και αυτό τις δικές του απαιτήσεις. Στο τραπέζι έπεσαν όλα τα ζητήματα που «καίνε» το εγχώριο κεφάλαιο: Η διευθέτηση των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων και συνακόλουθα η εξασφάλιση της «ρευστότητας» των ντόπιων μονοπωλίων, με  παραπέρα «στοχευμένη χρηματοδότηση» των «καλών επιχειρήσεων». Το «ενεργειακό κόστος» και η επιτάχυνση του σχετικού κυβερνητικού πακέτου ενισχύσεων που «σκοντάφτει» σε ενδοαστικούς ανταγωνισμούς εντός και εκτός Ελλάδας. Η δημιουργία προϋποθέσεων για νέες μειώσεις στη φορολογία των επιχειρηματικών ομίλων. Συνολικότερα τα θέματα του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους», με πρώτο θέμα στη λίστα την παραπέρα μείωση των εργοδοτικών εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία.

Με όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι το τοπίο μετά «τα μπάνια του λαού» τον Σεπτέμβρη θα είναι πολύ δύσκολο, άσχετα εάν θα έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο όπου θα γίνει προσπάθεια όλα να «μπουν κάτω από το χαλί». Είναι ώρα να αποτινάξουμε τις αυταπάτες μας. Η κρίση συνεχίζεται και αγκαλιάζει ολοένα και περισσότερους. Οι «καβάντζες» έχουν προ καιρού τελειώσει , ενώ έχουν παρασυρθεί από τα πράγματα και αντιλήψεις ότι «εμένα ο δράκος θα με φάει τελευταίο».Το 90% του πληθυσμού «βράζουμε πια στο ίδιο καζάνι». Οι ισχυρές ακόμη αντιλήψεις ότι «εχθρός μας» είναι ο «δημόσιος υπάλληλος», «τα λαμόγια», «οι κλέφτες πολιτικοί» θα πρέπει πια να μπουν σε νέα βάση.

Αυτό που φταίει, είναι η συνεχιζόμενη ακολουθούμενη αντιλαϊκή πολιτική. Μία πολιτική που στηρίζει τις «τσέπες» των λίγων, μία πολιτική με βάση τις κατευθύνσεις της Ε.Ε, μία πολιτική που «μπλέκει» τη χώρα μας και σε μεγάλα «γεωπολιτικά παιχνίδια» (π.χ σχέσεις με Ισραήλ) με σοβαρούς κινδύνους για την ειρήνη στην περιοχή. Φυσικά και θα πρέπει να «τιμωρήσουμε» του πολιτικούς εκπροσώπους-φορείς μια τέτοιας πολιτικής. Όμως θα πρέπει να τα «βάλουμε» και με τις κοινωνικές δυνάμεις που στηρίζουν και στηρίζονται από μια τέτοια πολιτική. Οι απαιτούμενες ανατροπές δεν περνούν μόνο ή κυρίως από την κάλπη. Η πείρα από τα 40 χρόνια της μεταπολίτευσης έδειξε ότι αλλαγές σε κυβερνητικό επίπεδο είχαμε πολλές, αλλαγές όμως ουσιαστικές στην κοινωνική ζωή δεν είχαμε. Το κεφάλαιο σε όλες τους τις εκφάνσεις έκανε πάντα το «κουμάντο». Ήρθε η ώρα να σκεφτούμε αλλιώς. «Σωτήρες» δεν υπάρχουν. Η «σωτηρία» μα θα προέλθει από τη δική μας μαζική ενεργοποίηση, συμμετοχή και κυρίως μαζικούς αγώνες με στόχευση στους πραγματικούς ενόχους...

 

Δημοσιεύτηκε: www.alli-apopsi.gr