Δημήτρης Τσιριγώτης
Καθηγητής (ετυμολογικά : από το καθηγούμαι = οδηγώ, είμαι μπροστά και δείχνω το δρόμο)
Αυτό που με προβλημάτισε περισσότερο από την εξαγγελία της βούλησης για απεργία των καθηγητών και των όσων επακολούθησαν ήταν η μικρή αποδοχή που είχανε τα αιτήματα των καθηγητών από τον απλό κόσμο, κυρίως από τους γονείς και τους άλλους κλάδους εργαζομένων. Δεν μπορούσα ποτέ να διανοηθώ ότι τέτοια αμυντικά ,στην ουσία αιτήματα ,θα είχαν τέτοια μικρή απήχηση .Φανταστείτε να είχαμε και κάποιο οικονομικό αίτημα ,πράγμα που δεν θα ήταν και καθόλου παράλογο, λόγω της μείωσης των αποδοχών μας κατά 40%.Εμείς το μόνο που ζητήσαμε ήταν να προστατευθούν οι συνάδελφοι μας αναπληρωτές ,να μην γίνονται υποχρεωτικές μεταθέσεις ανά την επικράτεια και να μην γίνουν απολύσεις μονίμων. Βέβαια η κυβέρνηση που θέλει να δείχνει σιδερένια πυγμή φρόντισε να μην ακουστούν τα πραγματικά αιτήματα των καθηγητών και εστίαζε εσκεμμένα στις ΄΄ στην αύξηση του ωραρίου ‘’ αυτή καθαυτή και όχι στις καταστροφικές συνέπειες που αυτή συνεπαγόταν .Από την άλλη προσπάθησε να αναζωπυρώσει τον κοινωνικό αυτοματισμό και να στρέψει όλους εναντίον των ΄΄ τεμπέληδων και αδιάφορων καθηγητών που για 2 παραπάνω ώρες θα έπαιζαν με την αγωνία των μαθητών που δίνουν πανελλαδικές εξετάσεις ΄΄. Αυτά όλα έχουν αναλυθεί ενδελεχώς και καλύτερα από άλλους συναδέλφους μου.
Αυτό που εγώ αναρωτιέμαι είναι άλλο : Υπάρχει τρόπος σήμερα τα αιτήματα ενός οποιουδήποτε κλάδου που βάλλεται να έχουν κοινωνική αποδοχή ; Πολύ φοβάμαι πως η απάντηση είναι όχι. Είναι τόσο ανεπτυγμένη η μεθοδολογία ανάπτυξης κοινωνικού αυτοματισμού από την εξουσία και τόσο κατακερματισμένη η ελληνική κοινωνία που τελικά οποιαδήποτε απόπειρα διεκδίκησης καταλήγει σε εμφύλιο. Οπότε είμαστε καταδικασμένοι ;Όχι κάθε άλλο. Τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να σκεφτόμαστε πως θα βραχυκυκλώσουμε το ηλεκτροφόρο σύστημα ανάπτυξης κοινωνικών αυτοματισμών. Σας αναφέρω αμέσως αυτά που προτείνω όσον αφορά τη δράση των καθηγητών από εδώ και πέρα για να καταλάβετε τι εννοώ.
Αρχές Σεπτεμβρίου να εξαγγείλει η ΟΛΜΕ νέα απεργία με αιτήματα που αφορούν μόνο τη δωρεάν και δημόσια παιδεία και ένα καλύτερο σχολείο για τους μαθητές .Θα μου πείτε τα προβλήματα των καθηγητών ,που είναι ανυπόφορα, τα αγνοούμε ; Μην βιάζεστε. Μπορούμε λοιπόν να κατεβάσουμε μια πρόταση που θα αφορά το ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης και τίποτα άλλο. Ενδεικτικά αναφέρω τα εξής αιτήματα :
1)Μικρότερα τμήματα μαθητών με ανώτερο όριο π.χ τους 22 μαθητές.
2)Αύξηση του ποσοστού του ΑΕΠ που παρέχεται για τη παιδεία και πρόταση για εθνική επένδυση στη παιδεία ως μέσο ανάπτυξης και εξόδου από τη κρίση.
3)Καλύτερα σχολεία ,καλύτερη υλικοτεχνική υποδομή.
4) Εξατομικευμένη ενισχυτική διδασκαλία στους αδύναμους μαθητές.
5) Ειδική αγωγή για τους μαθητές που έχουν μαθησιακά ή κινητικά προβλήματα. Επίσης να καθιερωθεί ο θεσμός του σχολικού ψυχολόγου αφού η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης που δεν τον έχει καθιερώσει ακόμα.
6)Αντικατάσταση του ,εξοντωτικού για τους μαθητές, εξεταστικοκεντρικού συστήματος (όπου όλη η εκπαίδευση στροβιλίζεται γύρω από τη δίνη των πανελλαδικών εξετάσεων) με ένα σύστημα ανθρώπινο, που θα έχει στόχο την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης και δεν θα στηρίζεται στη παπαγαλία και στους φροντιστηριακούς αυτοματισμούς .
Προσοχή ξαναλέω, δεν πρέπει να έχουμε ούτε ένα αίτημα που να αφορά τους καθηγητές άμεσα. Πείτε μου λοιπόν τώρα σε ποιο από τα προηγούμενα αιτήματα μπορεί να πει όχι η κυβέρνηση και να πείσει ότι το κάνει για το καλό των παιδιών; Θα σύρουμε το υπουργείο να απαντήσει στο ερώτημα αν πάνω από όλα βάζει το μαθητή ή την οικονομία. Το σύστημα θα βραχυκυκλώσει άμα γίνουν τα προηγούμενα και ο κόσμος θα είναι σίγουρα με το μέρος μας, κάτι που θα μας δώσει και το δικαίωμα να πετάξουμε από πάνω μας μεγάλο μέρος της απαξίωσης που έχουμε βιώσει..
Και κάτι πολύ σημαντικό :πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι τα περισσότερα από τα προβλήματα των καθηγητών οφείλονται στην ίδια την υποβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Όταν απαξιώνεται η εκπαίδευση γενικότερα ,φυσικό είναι, να λοιδορούνται και ο βασικοί της εκπρόσωποι δηλαδή οι καθηγητές. Αν ,αντίθετα , γίνουν δεκτά τα προηγούμενα αιτήματα και αναβαθμιστεί η εκπαίδευση τότε και τα πιο πολλά προβλήματα των καθηγητών λύνονται αυτόματα:
1) Εάν γίνει μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα τότε αυτόματα θα απαιτηθούν πολύ περισσότεροι καθηγητές αφού οι υπάρχοντες δεν επαρκούν ούτε τώρα με τα τμήματα των 27 μαθητών. Έτσι θα αναγκαστεί το κράτος να προσλάβει και άλλους καθηγητές πράγμα λυτρωτικό για τους αδιόριστους και τους αναπληρωτές. Επίσης αυτόματα θα αναιρούνταν και οι υποχρεωτικές μεταθέσεις .Με τη θεσμοθέτηση της ενισχυτικής διδασκαλίας στους αδύναμους μαθητές , της ειδικής αγωγής και του σχολικού ψυχολόγου , αυτόματα θα είχαμε μια επαγγελματική λύση για χιλιάδες αδιόριστους συναδέλφους μας που είναι αναγκασμένοι να στρέφονται σε άλλους χώρους εκτός δημόσιας εκπαίδευσης για να επιβιώσουν. Και ποιος θα μπορούσε άραγε να κατηγορήσει μια απεργία καθηγητών όταν θα απαιτεί παραπάνω βοήθεια για τους αδύναμους και δυσκολεμένους μαθητές;
2)Πρέπει οι καθηγητές να κατεβάσουν μια συνολική πρόταση για τη παιδεία στη χώρα μας. . Ήρθε η ώρα που οι άνθρωποι που γνωρίζουν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον τα θέματα της εκπαίδευσης θα προτείνουν και θα πραγματοποιήσουν μια πραγματική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση . Αλλιώς η δημόσια εκπαίδευση ,που ήδη πλέει τα λοίσθια ,θα πεθάνει .
«Αν όχι οι καθηγητές, ποιοι; Αν όχι τώρα, πότε;»
Για παράδειγμα η πρόταση αυτή θα μπορούσε να είναι βασισμένη στα πρότυπα του Φιλανδικού μοντέλου που τόσο πολύ αγαπάει η σημερινή κυβέρνηση αλλά που τις λεπτομέρειες του φαίνεται να αγνοεί ή σκοπίμως να αποκρύπτει .Η Φιλανδία λοιπόν ήταν κάποτε μια χώρα σε οικονομική κρίση που αποφάσισε να επενδύσει στην εκπαίδευση και στους εκπαιδευτικούς ως όχημα ανάπτυξης και κατάφερε να ορθοποδήσει. Ενώ αναγκάστηκε να κάνει περικοπές ,αντιθέτως ,στη παιδεία έκανε αυξήσεις .Το ποσοστό του ΑΕΠ που παρέχει για την παιδεία είναι όλα αυτά τα χρόνια τριπλάσιο (7,2 %) περίπου από το αντίστοιχο της Ελλάδας 2,5 %. Βέβαια και οι μισθοί των εκπαιδευτικών είναι περίπου τετραπλάσιοι από ότι στην Ελλάδα. Το σύνθημα του Φιλανδικού λαού είναι : πάνω από όλα η παιδεία ,οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί.
Ποιός λοιπόν γονέας μπορεί να μείνει ασυγκίνητος σε μια ολοκληρωμένη πρόταση για καλύτερη παιδεία για το παιδί του; Και αυτή τη πρόταση πρέπει να την κάνουμε εμείς οι καθηγητές .Είναι ευθύνη μας και είμαι σίγουρος ότι εάν γίνει θα μας δώσει πίσω τη χαμένη μας υπερηφάνεια. Πρέπει να ανοίξει μια συζήτηση με θέμα τη παιδεία γενικότερα και προτείνω να γίνει στις επόμενες συνελεύσεις των ΕΛΜΕ . Πρέπει επιτέλους εμείς να δώσουμε στους άλλους να καταλάβουν ότι καθηγητής δεν είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης αλλά αυτός που την οδηγεί . Ήρθε η ώρα που οι καθηγητές θα παίξουν ολοκληρωμένα το ρόλο τους ο οποίος τα τελευταία χρόνια τείνει να γίνει καθαρά διεκπεραιωτικός ,και αυτός δεν είναι άλλος από το ρόλο του πνευματικού ανθρώπου.
«Ήρθε η ώρα να γίνουμε οι ηγέτες της εκπαίδευσης και να τη διεκδικήσουμε από τους ηγεμόνες της».
Είναι η ώρα να πετάξουμε το μπαλάκι πίσω. Πρέπει να πάρουν θέση το υπουργείο παιδείας , οι γονείς και οι μαθητές , όλος ο πολιτικός κόσμος .΄΄ Θέλετε καλύτερη παιδεία πραγματικά ή προσχηματικά ΄΄ ; Όποιος πραγματικά νοιάζεται για τους μαθητές και τη παιδεία θα φανεί .Επιτέλους πρέπει να γίνει και μια διόρθωση της ηθικής τάξης των πραγμάτων .Δεν γίνεται να κατηγορούνται οι καθηγητές για αδιαφορία για τους μαθητές και να περνάει έτσι. Αυτό το στοιχείο ήταν το καινούργιο στη λάσπη που έχουμε φάει όλα αυτά τα χρόνια .Και ήταν και το πιο βαρύ. «Οι αναίσθητοι καθηγητές και το ευαίσθητο Υπουργείο». Αν το υπουργείο ενδιαφέρεται πραγματικά τότε πρέπει να το δείξει με πράξεις και όχι διασφαλίζοντας απλώς ότι οι πανελλαδικές θα γίνουν στην ώρα τους . Ενδιαφέρον όμως με περικοπές πάει ;Δεν πάει .
Και θα μου πείτε τώρα και θα έχετε και δίκιο ότι καλά είναι όλα αυτά αλλά υπάρχει και επιβίωση η οποία έχει γίνει αγωνιώδης λόγω του τσεκουρώματος των μισθών .Πιστεύω ατράνταχτα ότι η αποκατάσταση των απολαβών μας ώστε να μπορούμε να ζούμε αξιοπρεπώς θα έρθει με τη γενικότερη αναβάθμιση της εκπαίδευσης και μάλιστα ως κοινωνικό ζητούμενο. Γιατί με μια εκπαίδευση –επένδυση για το μέλλον της χώρας , δεν θα είναι κοινωνικά επιτρεπτό να έχουμε υπαμειβόμενους εκπαιδευτικούς.
Κάποιοι άλλοι ίσως ανησυχήσουν ότι η αλλαγή που προτείνω ίσως σημαίνει μεγαλύτερη επιβάρυνση στη ήδη συσσωρευμένη κούραση που νιώθουν. Τουναντίον αυτό που θέλουμε είναι παραπάνω ποιότητα που συνεπάγεται αυτόματα ελάττωση της ποσότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Στόχος είναι η καλή εκπαίδευση και όχι η πολλή εκπαίδευση. Εξάλλου αυτό που μας έχει εξαντλήσει είναι το αίσθημα της ματαίωσης που νιώθουμε ,δηλαδή ότι κουραζόμαστε χωρίς αποτέλεσμα .Και ότι είμαστε κατασυκοφαντημένοι ότι για όλα τα δεινά της εκπαίδευσης φταίμε εμείς οι καθηγητές.
Ενδεχομένως κάποιοι θα αναρωτηθούν τι θα σταματήσει το υπουργείο ,σε περίπτωση βούλησής μας για νέα απεργία να προχωρήσει σε νέα επίταξή μας . Πιστεύω ότι δεν θα τολμήσει γιατί αυτό θα σημαίνει αυτόματα ότι θα μας ηρωοποιήσει αφού η απεργία μας θα είναι για τα ανώτερα και τα ιδανικά που αφορούν τους γονείς και τα παιδιά. Από τη στιγμή που το υπουργείο φόρεσε τη μάσκα της ευαισθησίας ( «τα καημένα τα παιδάκια ») έχει δυο επιλογές : ή να τη πετάξει και να φανεί σε όλους το σκληρό του πρόσωπο ή να συνεχίσει να τη φοράει. Προσωπική πρόβλεψη είναι ότι θα πράξει το δεύτερο λόγω του τεράστιου πολιτικού κόστους που θα είχε αν επέλεγε το πρώτο.
Ποιο είναι αλήθεια το μυστικό για να έχει αποτέλεσμα η πρότασή μας αυτή και να μην χαρακτηριστεί ως μπλόφα ή ως λαϊκισμός ; Το γεγονός ότι εμείς θα τα εννοούμε όλα αυτά. Ότι πραγματικά νοιαζόμαστε για τη δημόσια παιδεία και για τους μαθητές μας. Το σύνθημα του Υπουργείου ΄΄ πρώτα ο μαθητής ΄΄ όπως αποδείχτηκε ήταν κίβδηλο .Αν όμως το εκφράσουμε εμείς θα είναι γνήσιο γιατί θα το εννοούμε.
Όλοι οι εκπαιδευτικοί αυτή τη στιγμή είμαστε σαστισμένοι. Νιώθουμε πολύ αδικημένοι γιατί ενώ η δουλειά μας στο σχολείο έχει γίνει αφόρητη και εμείς παλεύουμε με τη ψυχή στο στόμα να είμαστε σωστοί και ως δάσκαλοι ,δεχόμαστε επίθεση ότι τάχα είμαστε τεμπέληδες και αναίσθητοι. Το θέμα είναι ότι μόνο εμείς που είμαστε στα σχολεία βλέπουμε το ζήλο ,την αυταπάρνηση αλλά και την απογοήτευση που έχουμε. Η υπόλοιπη κοινωνία δεν ασχολείται μαζί μας , πάρα μόνο για να εκτονώσει απάνω στο αποδυναμωμένο μας σώμα τα δικά της απωθημένα. Η κοινωνία δεν είναι έτοιμη να μας υποστηρίξει αν πρώτα δεν αποκαταστήσουμε το όνομά μας και την αξία μας. . Κανείς σήμερα δεν δίνει δεκάρα για τον άλλο αν αυτό που ισχυρίζεται δεν τον αφορά άμεσα .Πρέπει λοιπόν να τους πούμε πράγματα που όχι απλά τους αφορούν αλλά τους καίνε.
Η στάση εμάς των καθηγητών πρέπει να είναι διαφορετική .Βλέπουμε ότι δεν αρκεί να δουλεύουμε σκληρά στο σχολείο γιατί αυτό δεν φαίνεται να το εκτιμάνε πολλοί . Είναι ζήτημα, χωρίς καθόλου να υπερβάλλω, επαγγελματικής ζωής ή επαγγελματικού θανάτου η ενασχόλησή μας με τα κοινά του κλάδου. Πρέπει όλοι να συμμετέχουμε στα πεπραγμένα και στη λήψη των συλλογικών μας αποφάσεων .Η ατομικιστική πορεία που έχουμε επιλέξει μας έχει κάνει αδύναμους .Πρέπει να το καταλάβουμε ότι ,από δω και πέρα ,δεν υπάρχει ατομική σωτηρία για κανένα ,μόνο συλλογική. Αλλιώς, ας περιμένουμε μέχρι να έρθει η σειρά μας ως οι επόμενοι «επίορκοι» ,«υπεράριθμοι», ή «ανεπαρκείς».
Όσον αφορά την ΟΛΜΕ τώρα. Πρέπει να σταματήσουμε να τη κατηγορούμε για τα δεινά του κλάδου μας. Γιατί, όσο φταίει η ηγεσία της ΟΛΜΕ ,άλλο τόσο, φταίει και η βάση της που τόσα χρόνια τους άφηνε μόνους τους να παλεύουν. Επιτέλους για χάρη όλων ας σταματήσουν οι εκπρόσωποι των παρατάξεων τα μαχαιρώματα και τις κατηγόριες .Όχι άλλη εσωστρέφεια .Δεν είναι ώρα ούτε για αυτοκριτική ,ούτε για αυτομαστίγωμα .
Το ποιο σημαντικό ,κατά τη γνώμη μου, είναι να σταματήσει η ΟΛΜΕ να τρέχει πίσω από τις εξελίξεις και να αναλάβει να τις καθορίζει.
Ας κοιτάξει ,καταρχάς, να κάνει άνοιγμα στην ίδια τη βάση των καθηγητών. Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι η έλλειψη επικοινωνίας της ΟΛΜΕ και των τοπικών ΕΛΜΕ με τα σχολεία. Οι περισσότεροι καθηγητές είναι ανενημέρωτοι για τα όσα συμβαίνουν. Και το κάλεσμα σε μία συνέλευση δεν αρκεί. Οπότε όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό …….Προτείνω λοιπόν το εξής :σε κάθε σχολείο να υπάρχει ένας εκπρόσωπος της ΕΛΜΕ που θα εκλέγεται από το σύλλογο διδασκόντων. Αυτός λοιπόν θα αναλαμβάνει τη διασύνδεση της ΕΛΜΕ με τους καθηγητές .Θα είναι ένας δίαυλος πληροφοριών από την ΕΛΜΕ προς τα σχολεία και αντιστρόφως. Θα ενημερώνει τους καθηγητές για όλες τις δράσεις του συνδικαλιστικού μας οργάνου και θα επιδιώκει την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή του κλάδου μας. Από εκεί πέρα ας προσπαθήσει η ΟΛΜΕ να κάνει ένα άνοιγμα στη κοινωνία. Να δημιουργήσει συμμαχίες με άλλους κοινωνικούς φορείς και κλάδους εργαζομένων. Ειδικά στο τομέα αυτό χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια. Στις τελευταίες μας κινητοποιήσεις δεν το καταφέραμε και μείναμε μόνοι μας να παλεύουμε εναντίον ,όλων σχεδόν.
Ακόμα και έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα στις τελευταίες κινητοποιήσεις ,βγήκαμε κερδισμένοι. Δείξαμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί , ότι είμαστε εδώ. Ότι υπάρχει ακόμα μια φωτιά που σιγοκαίει που θέλει λίγο αέρα για να πάρει.
Οι ηγεμόνες της εκπαίδευσης , για να επιπλεύσουν οι ίδιοι ,μας βούλιαξαν προς τα κάτω και ακουμπήσαμε στο πάτο .Τα πόδια στο πυθμένα αναγνώρισαν γη , θα περπατήσουν για λίγο μέχρι να πάρουν φορά και τότε θα μας ωθήσουν προς την επιφάνεια .Η πρώτη μας βαθιά ανάσα βγαίνοντας στον αέρα θα τους πετάξει τις μάσκες από τα πρόσωπα.
Δημήτρης Τσιριγώτης .Φυσικός
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Εσείς γνωρίζετε τι σημαίνει «νείρομαι»;
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 24 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 24/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
