Τι είναι «τρομοκρατία»;
Το περιεχόμενο της έννοιας δεν είναι ουδέτερο, καθορίζεται από το ιστορικό πλαίσιο.
Για παράδειγμα, «τρομοκράτης» επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν ο Ρήγας Φεραίος. Όπως επίσης και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, όταν (κατά τη δική του αφήγηση) απειλούσε με φωτιά και τσεκούρι ολόκληρα χωριά, αν δεν προσχωρούσαν στην Επανάσταση είτε, επί Ιμπραήμ, αν υπέγραφαν τα «προσκυνοχάρτια».
«Τρομοκράτης» για τη χούντα ήταν ο Αλέξανδρος Παναγούλης. Όπως άλλωστε (για να περάσουμε σε μια πιο «λάιτ» εκδοχή) και ο «βομβιστής» Κ. Σημίτης.
Φυσικά, στο σημερινό ιστορικό πλαίσιο, ουδείς εκ των παραπάνω λογίζεται ως «τρομοκράτης». Τουναντίον: Ρήγας, Θ. Κολοκοτρώνης, Α. Παναγούλης είναι πλέον αναγνωρισμένοι εθνικοί ήρωες. Ένας τίτλος, που ελάχιστοι (εκτιμώ) σύγχρονοί τους θα ασπάζονταν.
Ας μεταφερθούμε όμως σε μια πιο κοντινή περίοδο, για να διαπιστώσουμε μια χρονική αντιστροφή στην απονομή ρόλων και χαρακτηρισμών:
28η Οκτωβρίου 2011: Χιλιάδες κόσμου ανά τη χώρα αποκαθηλώνουν επισήμους από τις εξέδρες του εθνικού εορτασμού και, σε ουκ ολίγες περιπτώσεις, τους παίρνουν στο κυνήγι. Τι χαρακτήρα προσέδιδε η κοινωνία των πολιτών σε αυτή η δράση τότε; Και πώς θα την χαρακτήριζε σήμερα;
Εκτιμώ πάντως ότι οι περισσότεροι εκ των ψηφοφόρων (τουλάχιστον) της σημερινής κυβέρνησης, έχουν απωθήσει από τις μνήμες τους εκείνες τις ημέρες. Όχι όμως και αυτοί, τους οποίους ψήφισαν. Αυτοί (όπως και όσοι προετοίμασαν, οργάνωσαν και χρηματοδότησαν την επάνοδό τους) θυμούνται πολύ καλά τις λαϊκές αντιδράσεις και τις πολιτικές ανατροπές της περιόδου 2010-2015 και στοιχειώνονται από αυτές. Και, αξιοποιώντας και τη συγκυρία της πανδημίας, επιδιώκουν να θωρακιστούν με κάθε μέσο απέναντι σε κάθε παρόμοιο ενδεχόμενο, που αναπόφευκτα θα πυροδοτήσουν οι πολιτικές και οικονομικές στοχεύσεις τους.
Αυθαίρετη και υπερβολική εκτίμηση; Θα είχα κάθε διάθεση να το συζητήσω, αν δεν υπήρχε η συγκεκριμένη πραγματικότητα:
Ενάμιση χρόνο μετά τις εκλογές του 2019:
- Η επιλογή, τοποθέτηση και στήριξη συγκεκριμένων προσώπων σεδημόσιες θέσεις,
- Η νομοθετική δραστηριότητα,
- Η δράση των μηχανισμών καταστολής,
δίνουν στη θέση μιας νόμιμης και θεμιτής κυβερνητικής εναλλαγής, την εικόνα μάλλον της επανόδου μιας «συμμορίας» συμφερόντων.
Δεν μιλώ για συμφέροντα με μια ευρύτερη ταξική έννοια, που εδράζεται σε ένα αστικού τύπου δημοκρατικό πολίτευμα, συνταγματικά θεμελιωμένο. Μιλώ για ιδιοτελή, διαπλεκόμενα συμφέροντα μιας στενής ομάδας, που δεν διστάζει μπροστά στην παραβίαση του Συντάγματος (με το πρόσχημα της πανδημίας ή –στην περίπτωση της πανεπιστημιακής αστυνομίας – και χωρίς αυτό), ούτε καν μπροστά στη ναρκοθέτηση της ευστάθειας του όλου συστήματος, προκειμένου να θωρακίσει την κυριαρχία της. Είναι δε τέτοια η ασυδοσία της, που δεν ενδιαφέρεται καν αν η στάση κάποιων παραγόντων της προκαλεί στην ευρύτερη κοινωνία υπόνοιες συγκάλυψης νοσηρών καταστάσεων.
- Σαφώς η πανδημία είναι μια ειδική πραγματικότητα, που απαιτεί ειδικές ρυθμίσεις (στη δημόσια υγεία, στην εκπαίδευση, στην οικονομία πρωτίστως). Αντί γι’ αυτές, οι κυβερνώντες χρησιμοποιούν την πανδημία ως πρόσχημα για συνταγματικές παραβιάσεις, που υπερβαίνουν τη χρονικότητα.
- Σαφώς η οργανωμένη δολοφονική δράση δεν μπορεί να νοείται ως «πολιτική», δεν μπορεί να έχει καμιά απολύτως θέση σε μια δημοκρατική Πολιτεία. Δεν μπορεί όμως να χρησιμοποιείται ως πρόσχημα, για να θεσπίζεται η στοχοποίηση προσώπων, η εξαίρεσή τους από χρόνια κατοχυρωμένα ατομικά δικαιώματα. Είναι μια πρακτική, που κατά την εκτίμησή μου οδηγεί σε νέα «ιδιώνυμα», που θα επεκταθούν πολύ γρήγορα στο σύνολο της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος, αν η κοινωνία και οι θεσμοί της συνεχίσουν να λειτουργούν ως «υπνωτισμένοι» (όπως συνέβη και στις περιόδους πριν την Μεταξική δικτατορία και την χούντα του ’67).
Για ένα μεμονωμένο άτομο, που εγκληματεί, είτε εντάσσεται σε μια εγκληματική οργάνωση, μπορούμε να ερευνούμε για κοινωνικό – βιωματικό, ψυχολογικό, παθολογικό κλπ υπόβαθρο.
Για ένα κρατικό μόρφωμα, που εκδικητικά και σαδιστικά καταδικάζει πολίτη σε αργό, βασανιστικό θάνατο, υπάρχει μια μόνο λέξη. Δεν θα την πω, βρείτε την.
Προσωπικά πάντως, διαφωνώ με όσες και όσους χαρακτηρίζουν την σημερινή κατάσταση ως «χούντα».
1ον: Η χούντα το σκέφτηκε πριν εισβάλει στο Πολυτεχνείο. Και εισέβαλε παραβιάζοντας επίσημα το Άσυλο.
2ον: Η χούντα δεν εκτέλεσε την θανατική ποινή στον δις καταδικασμένο σε θάνατο Α. Παναγούλη.
Αν η σημερινή κυβέρνηση λερωθεί (εκτός των άλλων) και με αίμα, τότε εκτιμώ ότι μετακινεί και επίσημα όλο το τρέχον ιστορικό πλαίσιο προς μια καινούργια περίοδο, στην οποία θα έχει εισαγάγει τη δική της εκδοχή της «τρομοκρατίας» στην καθημερινή μας ζωή.
* Χρήστος Χατζηχρήστος του Αριστείδη, Μαθηματικός στο 12ο ΓΕΛ Αθήνας
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 10/5
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 10/5
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
