Alfavita Newsroom Οι τελευταίες μέρες του σχολείου θα έπρεπε να είναι από τις μέρες που δε μπορείς να ξεχάσεις, από αυτές που είναι σε υπερβολικό βαθμό συναισθηματικά φορτισμένες, γιατί σκέφτεσαι ότι δε θα έχεις τη δυνατότητα να συγκεντρώσεις όλους σου τους συμμαθητές στην ίδια αίθουσα ποτέ ξανά ή ότι τους περισσότερους μπορεί και να μην τους ξαναδείς ποτέ, με αποτέλεσμα να αρκεστείς ,όταν γεράσεις, στις αμυδρές εικόνες που είχες σχηματίσει για αυτούς στο λύκειο. Οι τελευταίες μέρες είναι αυτές που αρνείσαι να πιστέψεις ότι οι φίλοι σου θα σπουδάσουν σε διαφορετική πόλη και ότι η παρέα σας δε θα είναι ποτέ ξανά η ίδια, για αυτό και προσπαθείς να διώξεις αυτές τις σκέψεις. Όμως, όταν μια ιδέα φωλιάζει στο μυαλό μας, δε μπορούμε να τη σκοτώσουμε. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος που τα συναισθήματα εκείνων των ημερών φτάνουν στο αποκορύφωμα. Είναι εκείνες οι μέρες που σε κυριεύει το άγχος των πανελληνίων, αλλά αυτό το άγχος δε θα μπορούσε να τα βάλει με τη σκέψη «πανελλήνιες μπορείς να δώσεις όσες φορές θέλεις, όμως σχολείο δεν πρόκειται να ξαναπάς». Πηγαίνουμε σχολείο από τότε που μετά βίας μπορούσε να σταθούμε στα δυο μας πόδια και να μιλήσουμε ταυτόχρονα (τεράστιο επίτευγμα για την ηλικία των 3 ετών) και δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η εμπειρία του σχολείου φτάνει στο τέλος της.
Εγώ και οι περισσότεροι συμμαθητές μου δεν πρόκειται να ξαναπάμε σχολείο. Προφανώς και όχι επειδή απαξιούμε το σχολείο, αλλά επειδή είμαστε κουρασμένοι ,σωματικά και πνευματικά , εξαιτίας όλων όσων συμβαίνουν. Αυτού του είδους η ταλαιπωρία είναι φυσική για έναν μαθητή της ηλικίας μας, αλλά φέτος η κούραση από τα μαθήματα είναι το επιστέγασμα της ψυχολογικής εξάντλησης, που οφείλεται σε παράγοντες που δεν έχουν καμία σχέση με τα μαθήματα. Βιώνουμε μια πανδημία και αυτή η πανδημία μάς στέρησε την τελευταία χρονιά μας. Φυσικά, οι περισσότεροι εκμεταλλευτήκαμε τον πολύτιμο χρόνο που μας δόθηκε για να καλύψουμε κενά ή να κάνουμε επαναλήψεις, αλλά δεν παύει να είναι στενάχωρο το γεγονός ότι δε μας δόθηκε η ευκαιρία να απολαύσουμε την τελευταία μας χρονιά με τους φίλους μας και να γελάσουμε όλοι μαζί, όπως εμείς ξέρουμε. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι η τελευταία μας μέρα ήταν (για όσους δεν πρόκειται να ξαναπάνε σχολείο) ή θα είναι( για όσους δεν έχουν άλλες απουσίες) μια μέρα δυσάρεστη. Όχι δυσάρεστη σαν τις μέρες της Δευτέρας, διαφορετικά δυσάρεστη. Και αυτό γιατί δεν είμαστε όλα τα μέλη της παρέας ενωμένα, δεν καθόμαστε στο θρανίο με τον διπλανό μας και ψιθυρίζουμε, δεν παίρνουμε αγκαλιές, δεν πλησιάζουμε, δεν, δεν, δεν... Είναι μια μέρα γεμάτη απαγορεύσεις. Απαγορεύσεις και απογοητεύσεις. Ούτε ένα δάκρυ δεν κύλησε σήμερα σε όσα παιδιά παρευρέθηκαν σήμερα στο σχολείο, ίσως γιατί κανείς μας δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι το τέλος έφτασε. Τώρα κρίνονται όλα.
Θα παραμερίσω, όμως, αυτές τις στενάχωρες σκέψεις και θα επικεντρωθώ στις τελευταίες μου επαναλήψεις για τις μεγάλες εξετάσεις, που θα οδηγήσουν τον κάθε έναν από εμάς σε άλλες εμπειρίες. Καλή τύχη γενιά του 2002! Ας μείνουμε ενωμένοι ψυχικά σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, αφού δε μπορούμε να είμαστε σωματικά. Είτε το θέλουμε είτε όχι είναι η χρονιά μας και τίποτα δε θα μας πτοήσει.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
2ος Πανελλήνιος γραπτός διαγωνισμός: Βγήκε η προκήρυξη - Αιτήσεις από 29/4 έως 14/5
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 7/05
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
