ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΡΙΓΩΤΗΣ

H Παιδεία είχε ένα κουσούρι από γεννησιμιού: είχε μάτια διάπλατα ανοιχτά.

Με απαξιώνεις μπροστά στο παιδί σου και ύστερα αναρωτιέσαι γιατί δεν του εμπνέω σεβασμό

Ακούστε μια ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα και θα καταλάβετε τι εννοώ

Είναι λάθος η αντιμετώπιση του φαινομένου με καταγγελίες και καταστολή και όχι με παιδαγωγικό τρόπο

Ο εκπαιδευτικός εξαναγκάζεται να απενδυθεί το ρόλο του διδάσκοντος

Σχολείο: Μαθητές που κοιτούν αλλά δε βλέπουν. Τι συμβαίνει;

Για τους μαθητές εκείνους που η επίμονη σιωπή τους βγάζει εκκωφαντική κραυγή: «Είμαι και εγώ εδώ. Μη με ξεχνάτε!!!».

«Αν η μνήμη των μαθητών είναι σαθρή τότε τα υπόλοιπα υλικά της γνώσης αποκολλώνται και κατακρημνίζονται»

Τι μάθατε από μένα; (η σημαντικότερη ερώτηση ενός εκπαιδευτικού)

Η διδασκαλία ζωντανεύει όταν αντιμετωπίζεται ως τέχνη.

Μια φορά ρώτησα το μπαμπά γιατί διαβάζει κάθε μέρα το μάθημα που θα διδάξει την άλλη μέρα και πως γίνεται μετά από τόσα χρόνια να μη το έχει μάθει...

Είναι συνηθισμένη πλάνη να πιστεύουμε ότι η ησυχία μέσα στην τάξη συνεπάγεται και παρακολούθηση του μαθήματος αλλά και το αντίστροφο ότι κάθε φασαρία...