Alfavita Newsroom ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ «ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ» ΜΕ ΧΡ. ΚΑΤΣΙΚΑ ΚΑΙ ΠΕΡ. ΠΑΥΛΙΔΗ
«Το τοπίο της δημόσιας εκπαίδευσης αλλάζει ριζικά»
Οργανώθηκε με επιτυχία στο Παυσίλυπο της Καρδίτσας σημαντική ημερίδα της «Κοινής Δράσης εκπαιδευτικών» με τη συμμετοχή του κ. Χρήστου Κάτσικα εκπαιδευτικού - συγγραφέα, μέλους του ΔΣ της ΕΛΜΕ Καλλιθέας-Νέας Σμύρνης-Μοσχάτου και του κ. Περικλή Παυλίδη, επίκουρου καθηγητή στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Κατά την ημερίδα αναπτύχθηκαν θέματα όπως οι συνέπειες των νέων αλλαγών για το δημόσιο σχολείο και τους μαθητές, ο ρόλος των εκπαιδευτικών (προσχολική αγωγή, ολοήμερο σχολείο, «νέο Λύκειο», μαθητεία), η εκπαίδευση ατομικό δικαίωμα, εμπόρευμα ή κοινωνικό αγαθό. Ποια πρέπει να είναι η απάντηση εκπαιδευτικών-γονέων- μαθητών.
Στη γεμάτη από εκπαιδευτικούς και πολίτες αίθουσα του Παυσιλύπου, ο κ. Κάτσικας αναφέρθηκε στο ότι τα εκπαιδευτικά ζητήματα είναι αντανάκλαση της συνολικότερης κατάστασης στην κοινωνία και πως μόνο έτσι είναι δυνατόν να ειδωθούν.
Όπως είπε «δεν αρκεί η διαπίστωση για τον αντιεκπαιδευτικό χαρακτήρα των πολιτικών παρεμβάσεων στην εκπαίδευση αφού τα μέτρα που παίρνονται δυσκολεύουν τη δουλειά των εκπαιδευτικών να ανταποκριθούν στην ανάγκη της μόρφωσης. Όλοι, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, ΟΟΣΑ κλπ θέλουν να προσαρμόσουν την εκπαιδευτική πραγματικότητα στις ανάγκες της λεγόμενης αγοράς. Μοχλός για τις παρεμβάσεις αυτές είναι τα επιχειρησιακά προγράμματα (ΕΣΠΑ) με τα οποία εξασφαλίζει τη συναίνεση για να αλλάξει το DNA της εκπαίδευσης σε μνημονιακή κατεύθυνση».
O ομιλητής τόνισε πως «οι μαχόμενοι εκπαιδευτικοί πρέπει να ξεκαθαρίσουν, ότι όλοι οι υπουργοί Παιδείας από το 2012 υπηρετούν τις κατευθυντήριες γραμμές του ΟΟΣΑ και της ΕΕ που σχεδιάζουν δομές φθηνότερες, ταξικότερες, με λιγότερους εκπαιδευτικούς και μαθητές, πράγμα το οποίο θα έχει ως αποτέλεσμα την απομαζικοποίηση και της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Η επαγγελματική εκπαίδευση σχεδιάζεται στη βάση της συρρίκνωσης του αριθμού των σχολικών μονάδων και της μεγέθυνσής τους, με πρόγραμμα σπουδών που οδηγεί στη μισοκατάρτιση και τη μαθητεία ως μορφή απλήρωτης εργασίας. Οι προσφερόμενες αποσπασματικές γνώσεις διανθίζονται με μια επίφαση δημιουργικότητας (δημιουργικές εργασίες) που θα αποτελούν στοιχεία αντικειμενοποίησης της βαθμολογίας για την τελική επιλογή όπου εκπαιδευτικοί και μαθητές θα αξιολογούνται ως προς την αποτελεσματικότητά τους. Θα προχωρήσει έτσι η κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων, αλλά θα τεθούν οι βάσεις και για την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών. Τέλος οι συγχωνεύσεις και η υπογεννητικότητα θα αποτελέσουν εργαλεία για να συγκεντρωποιήσουν τα σχολεία, και με την περικοπή ωρών θα μείνουν λιγότεροι εκπαιδευτικοί στο σχολείο».
ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΤΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Στη συνέχεια ο κ. Παυλίδης άρχισε την τοποθέτησή του με την παραδοχή ότι το τοπίο αλλάζει, αλλά ακόμη δεν έχουν ολοκληρωθεί οι αλλαγές αφού υπάρχουν ακόμη λειτουργίες και δικαιώματα (όπως το δωρεάν σχολικό σύγγραμμα) που αποτελούν κατακτήσεις προηγούμενων περιόδων.
«Πράγματι» πρόσθεσε «στις χώρες της ΕΕ όπως και στη Βρετανία και όπου, αλλού οι αλλαγές έχουν ολοκληρωθεί,το δικαίωμα στη δημόσια εκπαίδευση υπονομεύεται μέσω της απαξίωσης του εκπαιδευτικού επαγγέλματος όπου κυριαρχεί η εργασιακή επισφάλεια, τα εξοντωτικά ωράρια εργασίας και υπάρχει συμμετοχή ακόμη και σε δαπάνες (γονείς πληρώνουν το χαρτί υγείας σύμφωνα με δημοσίευμα του Gurdian. Σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που προωθείται η απομνημόνευση πληροφοριών γίνεται φανερό πως αυτό που επιδιώκουν για τον απόφοιτο και εκκολαπτόμενο εργαζόμενο είναι να παράγεται ένας μισοκαταρτισμένος, ελλιπώς μορφωμένος, ευέλικτα απασχολούμενος και με τα λιγότερα κατά το δυνατόν μορφωτικά εφόδια μέλος της κοινωνίας. Το σύστημα αυτό καθρεφτίζει τον εργαζόμενο/άνθρωπο του μέλλοντος. Βλέπουμε σήμερα πως όσο περισσότερο διαχειρίζονται την εκπαίδευση προς όφελος ιδιωτικών κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων τόσο περισσότερο δεν αναπτύσσεται το μεγαλύτερο κοινωνικό κεφάλαιο που είναι ο άνθρωπος. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζουν οι οδηγίες και οι παρεμβάσεις υπερεθνικών οργανισμών όπως η ΕΕ (συμφωνία της Μπολώνια) ή του ΟΟΣΑ (μέσω της PISA) οι οποίοι προωθούν οδηγίες και προσαρμόζουν την εκπαίδευση στην δικτατορία της αγοράς. Ουσιαστικά αυτό κάνουν με τις αλλαγές για το «νέο» λύκειο. Στην αλυσίδα αυτή κρίκο αποτελεί και η αξιολόγηση η οποία παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις αποσκοπεί στη μείωση του κόστους λειτουργίας της εκπαίδευσης και στην πειθάρχηση και έλεγχο των εκπαιδευτικών. Όσο πιο σκληρή μάλιστα είναι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών τόσο πιο σκληρή θα είναι η αξιολόγηση (αποτυχία, διαρροή) των μαθητών.
Ο κ. Παυλίδης τόνισε ακόμη πως «όσο πιο πολύ αξιολογούμε, τόσο λιγότερο μαθαίνουμε γιατί στρέφουμε το ενδιαφέρον στην επίτευξη επιδόσεων και τη προβολή τους, με μια προσήλωση σε μοντέλα ψευδώς μετρήσιμα / τυποποιημένα και υστεροβούλωςσυγκρίσιμα. Ο ρόλος του εκπαιδευτικού που δεν υποκαθίσταται από κανέναν διαδραστικό πίνακα ή υπολογιστή είναι σημαντικός γιατί αυτός αποτελεί τον ενδιάμεσο ανάμεσα στην νέα γενιά και στο πολιτιτισμικό κεφάλαιο γνώσεων, αξιών και συμπεριφορών το οποίο θέλουμε να μεταφερθεί. Η γνώση δεν είναι έκθεση δεδομένων/πληροφοριών αλλά είναι αποτέλεσμα νοητικών λειτουργιών οι οποίες εκδηλώνονται και μορφοποιούνται μέσα στην τάξη όπου συνδέεται η καθημερινότητα με τα μάτια της ανθρωπότητας. Η καλλιέργεια νοητικών δεξιοτήτων, η δημιουργικότητα, η φαντασία δεν είναι μετρήσιμα μεγέθη. Αν τυποποιηθούν και επιδιωχθεί η μέτρησή τους συρρικνώνουν και απειλούν τη μαθησιακή διαδικασία, μετατρέποντας την τάξη σε έρημο, ανούσιο για εκπαιδευτικούς και παιδιά. Γι’ αυτό και οι εκπαιδευτικοί είναι αναγκαίοι. Όχι γιατί είναι παντοδύναμοι ( πράγμα το οποίο μας αποσπά από πολύ σημαντικές παραμέτρους όπως είναι κοινωνικοί παράγοντες στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού/μαθητή ), αλλά γιατί οδηγούν τα παιδιά σε πεδία γνώσης μεγαλύτερα, που καμιά νέα γενιά δεν θα μπορούσε να προσεγγίσει από μόνη της εμπειρικά. Οι δάσκαλοι συμβάλλουν στην κατανόηση της κοινωνικής σημασίας της γνώσης εμπνέοντας και δημιουργώντας μαθησιακά κίνητρα. Συνεπώς ο πιο ασφαλής τρόπος για να καταστρέψει κάποιος την εκπαίδευση είναι να δημιουργήσει εργασιακή αβεβαιότητα, ενοχοποίηση, οικονομική επισφάλεια, να ελέγξει και να ενοχοποιήσει τους εκπαιδευτικούς για την κατάσταση της εκπαίδευσης. Αυτό θα οδηγήσει τους εκπαιδευτικούς σε συμπεριφορές συμβατές με τον μέσο όρο, θα τους οδηγήσει στην προσποίηση, τον κομφορμισμό και την υποκρισία. Αυτό έγινε και με τη διαδικασία πιστοποίησης προσόντων αλλά και με την εκπαιδευτική καθημερινότητα όπου, αυτό που «παράγεται» είναι ποιοτικά απαράδεκτο και γίνεται μόνο για την δημιουργία ελκυστικού προφίλ σε μια απορρυθμιζόμενη αγορά εργασίας. Οι διανοούμενοι (άρα και οι εκπαιδευτικοί) υποχρεώνονται να βαδίσουν στη μέση οδό, δηλαδή την οδό της εκάστοτε (και σήμερα) κυρίαρχής ιδεολογίας αφήνοντας την έρευνα και την κριτική σκέψη κατά μέρος» υπογράμμισε ο κ. καθηγητής.
Ο κ. Παυλίδης έκλεισε λέγοντας: «Σήμερα στην εκπαίδευση συγκρούονται δύο λογικές. Η λογική του κεφαλαίου που βλέπει τους εργαζόμενους ως μέσο κερδοφορίας κι όχι ως αναπτυσσόμενους ανθρώπους και η λογική του κόσμου της εργασίας που απαιτεί μόρφωση σε μια κοινωνία που θα έχει πρωταγωνιστές εργαζόμενους, υποκείμενα εργασίας και κοινωνικής ζωής».
ΚΑΡΔΙΤΣΑ (Του ανταποκριτή μας Φώτη Καραγιάννη)
Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 17 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 17/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
