Alfavita Newsroom Μια σχολική χρονιά τελείωσε και μια καινούργια αρχίζει. Όλα καλά και όλα ωραία. Το δημόσιο σχολείο εκπλήρωσε με επιτυχία την αποστολή του.
Με θριάμβους: μια καινούργια σειρά αριστούχων που έλαμψε στις πανελλήνιες (οι μαθητές της τρίτης λυκείου των δημοσίων σχολείων πάνε βαρυγκoμώντας στο δημόσιο σχολείο, μαζεύουν απουσίες για να εξαφανιστούν τις τελευταίες εβδομάδες του έτους, βγάζουν το μέγα μέρος της ύλης εγκαίρως στο φροντιστήριο και απαξιώνουν κατάφωρα τα μαθήματα που δεν τους ενδιαφέρουν ).
Με όχι και τόσο θριάμβους: κατάφεραν οι σύλλογοι διδασκόντων να μαγειρέψουν τα αποτελέσματα ώστε να περάσουν όλοι (μα όλοι) οι μαθητές στην τρίτη λυκείου, αν είναι δυνατόν ακόμα και όσοι έχουν πρόβλημα απουσιών. Ευγενικά επίσης οι διδάσκοντες των μη πανελλαδικώς εξεταζόμενων μαθημάτων βαθμολόγησαν με 20 τους «καλούς» μαθητές για να μην τους «χαλάσουν» το απολυτήριο. Προνόησαν επίσης οι σύλλογοι να περάσουν το μέγα μέρος των μαθητών των υπολοίπων τάξεων τον Ιούνιο ώστε να μην κουράζονται με τις επαναληπτικές τον Σεπτέμβριο. Αξιωθήκαμε, οι συνάδελφοι , να περάσουμε το Σεπτέμβριο τους υπόλοιπους μαθητές που κάποιοι σπαστικοί συνάδελφοι επέμειναν να κόψουν τον Ιούνιο.
Με προαγωγή των ηθών των μελλοντικών πολιτών: οι μαθητές παρακολουθούν το πώς γίνονται τα στραβά μάτια στις αδιάβλητες προαγωγικές εξετάσεις, πώς διαρρέουν ενίοτε τα θέματα, πώς βαθμολογούνται με 10 γραπτά αποτελούμενα από ασυναρτησίες, εξ επί τούτου γραμμένες από τους μαθητές για να μην είναι κενά και φυσικά πώς, πηγαίνοντας στην τουαλέτα κάποιος εξεταζόμενος κατά τη διάρκεια των πανελλήνιων , μπορεί να ενημερωθεί για τις λύσεις των θεμάτων μέσω κινητού.
Βέβαια το δημόσιο σχολείο δεν λειτουργεί τόσο θαυμαστά μόνο στον τομέα της αξιοκρατίας στην αξιολόγηση των μαθητών αλλά και σε πολλούς άλλους τομείς: διοικητικούς, κτιριακούς , εξοπλισμού κτλ αλλά αυτά είναι για άλλο άρθρο. Στο παρόν θα προτιμούσα να επικεντρωθούμε στην αξιολόγηση των μαθητών. Η αλήθεια είναι ότι, παλιομοδίτικα, πιστεύω ότι η επιστημονική γνώση (μεταξύ άλλων) προάγει την κοινωνία και ότι το σχολείο είναι μια καλή ευκαιρία η γνώση να επιτευχθεί. Θεωρώ επίσης ότι η γνώση αποκτάται με κόπο και μου φαίνεται λογικό ότι για να μπει κάποιος σε κόπο πρέπει να έχει κίνητρο (η θεώρηση ότι όλοι κυνηγούμε τη γνώση επειδή είναι στη φύση μας ή επειδή η απόκτησή της δίνει χαρά, ταιριάζει κατά τη γνώμη μου σε άλλες κοινωνίες και σε άλλες εποχές) .
Ποιος λοιπόν ο λόγος να γνωρίζει ένας υποψήφιος φιλόλογος μαθηματικά αφού και τις πρώτες τάξεις του λυκείου περνάει ακόπως με αξιοπρεπή βαθμό επειδή «είναι» ή «θα πάει» θεωρητική και στην Γ΄, αν είναι καλός στην ομάδα προσανατολισμού του, θα πάρει χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα τουλάχιστον 15 «για να μην του χαλάσει το απολυτήριο»;
Ποιος ο λόγος ένας υποψήφιος μαθηματικός να γνωρίζει αρχαία ή ιστορία αφού ισχύουν τα ανάλογα;
Ποιος ο λόγος να γνωρίζει οποιοδήποτε εκπαιδευτικό αντικείμενο αυτός που δεν ενδιαφέρεται για ανώτερες σπουδές μετά το λύκειο αφού αν απλώς είναι «ήσυχος» στη σχολική του συμπεριφορά εξασφαλίζει τουλάχιστον 12, ενώ ακόμα και αν δεν είναι, η καλοσύνη των συναδέλφων στο γυμνάσιο και το σύστημα υπολογισμού της βαθμολογίας στο λύκειο θα του εξασφαλίσουν, έστω με μικρή ενόχληση τον Σεπτέμβριο, ακώλυτη προαγωγή;
Μήπως εξ αιτίας των παραπάνω οι απόφοιτοι της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχουν στις περισσότερες περιπτώσεις περιορισμένες γνώσεις σε πολλά ή σε όλα τα αντικείμενα που τυπικά διδάσκονται;
Παρένθεση πολιτικής ορθότητας: προφανώς πολλά παιδιά έχουν τεράστια προβλήματα οικογενειακά, ψυχολογικά, κοινωνικά ή φυσικές αδυναμίες, που στο ελληνικό δημόσιο σχολείο δεν υπάρχουν συνήθως τα μέσα να αντιμετωπιστούν, με αποτέλεσμα αυτά να έχουν μεγάλες δυσκολίες στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ακόμα όμως και αν θεωρήσουμε ότι το 30% των μαθητών αντιμετωπίζουν τέτοιες δυσκολίες υπάρχει το υπόλοιπο 70% για το οποίο σαφώς ισχύουν και τα προαναφερθέντα και τα παρακάτω. Κλείνει η παρένθεση.
Τί σε νοιάζει η γενική γνώση; θα πούνε κάποιοι. Υπάρχει η άποψη ότι η μη απτόμενη των πανελληνίων γνώση είναι περιττή ή εν πάση περιπτώσει εύκολα αποκτήσιμη όταν κάποιος πραγματικά τη χρειαστεί. Θεωρείται πχ στείρα και παλιομοδίτικη γνώση το να εκτελεί κάποιος αριθμητικούς υπολογισμούς με το μυαλό του, να καταλαβαίνει γιατί πλέουν τα σιδερένια πλοία και γιατί δεν πέφτουν οι δορυφόροι, πότε και πού έγιναν κάποια ιστορικά γεγονότα, ποια είναι τα κράτη της βορείου Αφρικής κτλ αφού τα κάνει όλα το tablet και τα γράφει όλα το Google. Εγώ πάλι δυσκολεύομαι να καταλάβω πώς μπορεί κάποιος ακόμη και να επιβιώνει απλώς χωρίς να έχει εποπτεία του κόσμου γύρω του, αλλά απλώς μερική άποψη του απολύτως άμεσου που του συμβαίνει. Δε συζητώ καν για τις δέουσες ικανότητες του πολίτη της δημοκρατίας μας, ο οποίος θα έπρεπε να έχει άποψη για θέματα πολύ πιο σύνθετα από την απλή επιβίωση.
Λοιπόν, αυτό το δημόσιο σχολείο που δεν καλλιεργεί τη γνώση, μου τσακίζει το ηθικό πολύ περισσότερο από όλα τα δεινά που μας κατατρύχουν ως κοινωνία, αφού έτσι χάνεται και η όποια ελπίδα για βελτίωση της κατάστασης. Σε πρώτη φάση αυτό με ώθησε να σκεφτώ και εγώ όπως και πολλοί άλλοι, μέτρα και μεταρρυθμίσεις, να τα προτείνουμε και να διορθώσουμε, με κοινή προσπάθεια, τα κακώς κείμενα του δημόσιου σχολείου. Μετά από χρόνια παρατηρήσεων όμως, σε δεύτερη φάση, κατάλαβα ότι δεν έχουν αποτέλεσμα οι πραγματικά εξαιρετικές ιδέες που έχουν προταθεί διότι δεν υπάρχει καμία, πολιτική, βούληση να τεθούν σε εφαρμογή, δεδομένου ότι από τη βαθειά δυσλειτουργία του σχολείου ωφελούνται πολλοί και ισχυροί ενώ οι υπόλοιποι λίγο πολύ βολεύονται (έχουν γραφτεί τόσα για αυτό που νομίζω ότι δεν χρειάζεται και η δική μου συνδρομή).
Γι αυτό, σπάζοντας τα ισχυρά, αριστερά, προσωπικά μου ταμπού, θα στρέψω τις ελπίδες μου στην ιδιωτική πρωτοβουλία και τις δυνάμεις της αγοράς για να διορθώσουν αυτές τουλάχιστον το πρόβλημα της απουσίας αντικειμενικής αξιολόγησης των μαθητών στα μαθήματα που αυτοί δεν εξετάζονται πανελληνίως.
Αχ να βρισκόταν ένας καλός ιδιώτης που να υλοποιούσε την εξής προσοδοφόρο επιχείρηση: έναν οργανισμό πιστοποίησης γνώσεων επιπέδου Λυκείου. Δηλαδή οι ενδιαφερόμενοι απόφοιτοι Λυκείου θα μπορούσαν να προσέλθουν στις ειδικές εγκαταστάσεις της εταιρείας, με ραντεβού, να εξεταστούν, αδιάβλητα και ηλεκτρονικά, μέσω ερωτήσεων πολλαπλής επιλογής (μέσα σε μία ώρα) και να παραλάβουν πιστοποίηση (ναι, σαν της Microsoft) με το σκορ που πέτυχαν. Όπως ορθώς καταλάβατε, η λογική της προτεινόμενης πιστοποίησης είναι ίδια με οποιασδήποτε άλλης πιστοποίησης γνώσεων για εύρεση εργασίας στον ιδιωτικό τομέα: οι υποψήφιοι εργοδότες τη ζητούν διότι υπάρχει και οι υποψήφιοι εργαζόμενοι την προσκομίζουν γιατί τη ζητούν οι εργοδότες. Αν κάποιος απορεί για το πώς μπορεί να γίνει μια τίμια και αυτοματοποιημένη εξέταση γνώσεων, ειδικά στην Ελλάδα, υπενθυμίζω ότι εδώ και δεκαετίες και οι Έλληνες δίνουν τα αμερικάνικα τεστ GRE και GMAT που έχουν ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά.
Ερωτήσεις:
Α) Χρειάζονται οι εργοδότες τέτοιου είδους πιστοποίηση; Απάντηση: οι θέσεις εργασίας δεν αφορούν όλες εξειδικευμένους πτυχιούχους. Για την ακρίβεια οι περισσότερες εργασίες απαιτούν γενικές γνώσεις επιπέδου Λυκείου πχ γραφή και ανάγνωση, πρακτική αριθμητική, επίλυση εξισώσεων και απλή στατιστική, αίσθηση ιστορίας, γεωγραφίας και του νομικού μας συστήματος κτλ. Ακόμα και ένας πτυχιούχος πανεπιστημίου ενδεχομένως να χρειαζόταν να πείσει για τις γνώσεις του και σε άλλους τομείς εκτός της επιστήμης του.
Β) Θα υπάρχουν πιστοποιήσεις ειδικών κατηγοριών, όπως μόνο γλώσσα ή μόνο μαθηματικά; Απάντηση: γιατί όχι, αν υπάρχει ζήτηση.
Γ) Γιατί δεν εξετάζει μόνος του ο εργοδότης τις ικανότητες κάθε υποψηφίου; Απάντηση: αν οι αιτούντες τη θέση εργασίας είναι πολλοί, ο εργοδότης θα χρειαστεί ειδικό προσωπικό για να κάνει αυτή τη δουλειά και αυτό θα του κοστίσει.
Δ) Τί θα κερδίζει ο επιχειρηματίας που θα παρέχει την πιστοποίηση; Απάντηση: ακόμη και το ένα δέκατο των αποφοίτων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ενός έτους να θέλει να εξεταστεί για να πάρει την πιστοποίηση, η επιχείρηση θα είχε 8000 πελάτες το χρόνο, χωρίς να υπολογίσουμε αποφοίτους προηγουμένων ετών. Τζίρος 8000x100=…..
Ε) Εγώ γιατί ευελπιστώ να υπάρξει τέτοιος μηχανισμός πιστοποίησης; Απάντηση: οι διαδικασίες στις οποίες το ίδιο πρόσωπο κρατά και το μαχαίρι και το πεπόνι είναι διαβλητές αφενός, προκαλούν οργή στους ριγμένους αφετέρου και διαπαιδαγωγούν άσχημα την κοινωνία. Στο δημόσιο σχολειό αυτό επιτελείται σε δύο επίπεδα. Στην τάξη, από το γεγονός ότι ο ίδιος άνθρωπος διδάσκει αλλά και βαθμολογεί τα αποτελέσματα της διδακτικής διαδικασίας. Στο σύνολο της δημόσιας εκπαίδευσης, τα αποτελέσματα της οποίας κρίνονται από τους ίδιους τους διοικητές της και τους γονείς των μαθητών, που είναι κάπως μεροληπτικοί υπέρ του επιπέδου των γνώσεων των παιδιών τους. Η επιχείρηση που θα επιθυμούσα να ιδρυθεί θα έπαιζε το ρόλο της αφύπνισης στον κρατικό λήθαργο, καταδεικνύοντας το προφανές, ότι οι μαθητές ως επί το πλείστον, αποφοιτούν από το σχολείο μερικώς αμόρφωτοι. Ίσως αυτό οδηγούσε σε κρατικά μέτρα βελτίωσης της δημόσιας εκπαίδευσης. Σίγουρα όμως θα οδηγούσε τους μαθητές σε μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την απόκτηση γνώσης, ακόμα και από το υποτιμημένο δημόσιο σχολείο, έστω και αν το κίνητρο ήταν μία βελτιωμένη εργασιακή μοίρα.
Η ζωή εν σχολικώ βάλτω, οδηγεί σε περίεργες σκέψεις. Μάλλον υπάρχουν πολλοί εκπαιδευτικοί που ονειρεύονται ένα θαύμα που θα καταστήσει πάλι το σχολείο ναό της γνώσης που θα παράγει πολίτες δημοκρατίας και όχι υπηκόους μπανανίας. Λέτε να προκύψει κανένα απρόοπτο και να δημιουργηθεί κυματισμός στα στάσιμα νερά και μάλιστα από κει που δεν το περιμέναμε; Καμιά φορά συμβαίνουν περίεργα πράγματα…
Γιάννης Αργυρός, ΠΕ 03
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Σχολεία: Αλλάζουν οι ώρες αποχώρησης των μαθητών
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 24 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 24/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
