Το σαθρό πολιτικό σύστημα και η ευθύνη των media

Επιβεβαιώνεται γι” ακόμη μια φορά, μετά τα δημοσιεύματα, που φέρουν το όνομα της μητέρας τού πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, Μαργαρίτας, να αναφέρεται στη δικογραφία για τη λίστα Λαγκάρντ, αυτό που όλοι έχουμε κατανοήσει, άλλος νωρίτερα και άλλος αργότερα, ότι δηλαδή το πολιτικό μας σύστημα είναι σαθρό.

 

Μια λίστα, που περιφέρεται σχεδόν δύο χρόνια από γραφείου εις γραφείον, η λίστα τα ονόματα της οποίας ουδείς γνώριζε επισήμως, απειλεί να τινάξει στον αέρα την τρικομματική κυβέρνηση, συνεχίζοντας να μολύνει και να ρυπαίνει την πολιτική ζωή της χώρας.

 

Κάποιοι είπαν στον επικεφαλής τού ΣΔΟΕ, Στέλιο Στασινόπουλο, σε μια υπηρεσιακή σύσκεψη που είχε συγκαλέσει στις 2 Οκτωβρίου, ότι η γυναίκα με τα 500 εκατ. (δραχμές, δολάρια, ουδείς γνωρίζει) άκουσαν και αυτοί ότι είναι η Μαργαρίτα Παπανδρέου.

 

Και αυτό το «άκουσαν», «μου είπαν», πήγε ως ένορκη κατάθεση στον εισαγγελέα Πεπόνη, που ερευνά το θέμα. Τα στοιχεία στερούνται κάθε σοβαρότητας.

 

Με δεδομένο ότι ο επικεφαλής τού ΣΔΟΕ ήταν προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού και με επίσης δεδομένο ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, στηρίζοντας και καλύπτοντας τους Γιώργο και Μαργαρίτα Παπανδρέου, θέτει ζήτημα άμεσης αντικατάστασης του Μεσσήνιου επικεφαλής τού ΣΔΟΕ, είναι απολύτως λογικό να προκληθούν αναταράξεις στον κυβερνητικό σχηματισμό.

 

Θεωρείται από μερικούς κίνηση σκοπιμότητας η αναφορά στο όνομα της μητέρας τού πρώην πρωθυπουργού. Είναι -υποθέτουν- σε γνώση του Αντώνη Σαμαρά για να οδηγήσει στα άκρα τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος καλείται ή να στηρίξει τα στελέχη του ή να έλθει σε κόντρα με την άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής, οπότε δεν χωρεί στην κυβέρνηση, ή δημιουργεί ρωγμές σ” αυτήν.

 

Η ανακοίνωση, πάντως, του ΠΑΣΟΚ ήταν σκληρή για τον κ. Στασινόπουλο και δεν επιδέχεται ερμηνείες, πλην μιας, να φύγει: «ο κ. Στασινόπουλος αντί να λειτουργεί μέσα στο πλαίσιο της αποστολής του ΣΔΟΕ, με ευθύνη της διοίκησής του, έχει καταστεί παρασκηνιακό κέντρο εκπομπής ανεύθυνων συκοφαντιών που κατασκευάζονται»… κ.λπ.

 

Σημασία έχει η κατάληξη: υπονομεύεται το κράτος δικαίου και δηλητηριάζεται το κλίμα σε βάρος επιλεγμένων πολιτικών στόχων.

 

Συμβαίνει το εξής παράδοξο. Διαταράσσεται μια κυβέρνηση, εκδίδονται ανακοινώσεις χωρίς να υπάρχει μια έγγραφη αναφορά, μια απόδειξη των πληροφοριών, κάτι σοβαρό τελοσπάντων. Τόσο οι καταγγελίες (αναφορές, έστω) όσο και οι αντιδράσεις στηρίζονται στα λόγια κάποιων που άκουσαν κάτι” και αυτό το κάτι γίνεται μείζον πολιτικό γεγονός.

 

Είναι συνηθισμένη τακτική όσων εμπλέκονται με -ή διαχειρίζονται- το πολιτικό σύστημα, που επικρατεί τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα και διαφυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού από όλους τους πολιτικούς μηχανισμούς εξουσίας.

 

Αμέτοχη οι περισσότεροι πολιτικής παιδείας, εθισμένοι στην εύκολη πέψη όσων εκτοξεύονται, έχοντας συντρίψει το τεκμήριο αθωότητας, αποχαυνωνόμαστε από τις πληροφορίες των media (κατασκευασμένες ή μη) και προχωρούμε στην ανεύθυνη κριτική μας.

 

Η μεγαλύτερη ευθύνη για ό,τι στρεβλό διαιωνίζεται στο πολιτικό σύστημα, τουλάχιστον μία από τις μεγαλύτερες, ανήκει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης (και αυτό το γνωρίζουμε, αλλά κάθε φορά πέφτουμε από τον ουρανό…).

 

Αναδεικνύουν το έλασσον σε μείζον αδιαφορώντας εάν έτσι πλήττουν συνειδήσεις, προσωπικότητες, εάν στέλνουν στην πυρά αθώους ή και ενόχους (αλλά πρέπει να αποδειχτεί η ενοχή).

 

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ