Alfavita Newsroom ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΕΜΠ
«Θέλει αρετήν και τόλμην...»
Νομίζαμε ότι η δημοκρατία είναι μια διαδικασία που εγγυάται όχι μόνο την ελεύθερη έκφραση
της ατομικής γνώμης αλλά και την ελεύθερη διαμόρφωσή της. Προσπαθούν να μας πείσουν,
όμως, ότι στη δημοκρατία της εποχής του Μνημονίου μια φαινομενικά ελεύθερη έκφραση της
ατομικής γνώμης καθοδηγείται από την οργανωμένη στέρηση όλων των προϋποθέσεων για τη
διαμόρφωσή της: Καταιγισμός από απειλές που εικονογραφούν ένα ζοφερό μέλλον, καταιγισμός
από συκοφαντίες που δημιουργούν στους πανεπιστημιακούς την αίσθηση συλλογικής
απαξίωσης, καταιγισμός ανυπόστατων καταλογισμών που διαμορφώνουν ένα κλίμα
στοχοποίησης και ενοχοποίησης. Κάπως έτσι όμως, με την ηλεκτρονική εξατομίκευση των
ψηφοφόρων, η διαδικασία της ανάδειξης ή επιλογής μέσω ψηφοφορίας μεταλλάσσεται σε
γκάλοπ που μετρά τη συμμόρφωση απέναντι στην απόκλιση, το κανονικό απέναντι στο
ανώμαλο, απέναντι στο «τέρας». Κι όμως, στη δημοκρατία των ίσων είναι η δυνατότητά τους να
μετέχουν στο διάλογο, στη διαβούλευση και στην επιλογή γνώμης που μετράει. Αλλιώς, ο
μοναχικός ψηφοφόρος, υπό το βάρος πραγματικών ή αιωρούμενων εκβιασμών, είναι πιο πιθανό
να συμφωνήσει με τους ισχυρούς παρά να τους αμφισβητήσει.
Στο ΕΜΠ οι φορείς της πολυτεχνειακής κοινότητας αντιστέκονται σθεναρά στην παρωδία
εκλογών, όχι προφανώς γιατί είναι αντίθετοι στην έκφραση γνώμης αλλά ακριβώς γιατί δεν
υπάρχει τρόπος να εκφραστεί η αντίθεση στο νόμο και να γίνει σεβαστή. Όπως και να ψηφίσει
κανείς, ακόμη κι αν δεν ψηφίσει, το Σ.Ι. εγκαθίσταται και το ξήλωμα των δημοκρατικών
δικαιωμάτων όλων μας ξεκινάει.
Θα προσπεράσουμε την έλλειψη στοιχειώδους διακριτικότητας που χαρακτηρίζει τους
«υποψήφιους» οι οποίοι έχουν ξεπεράσει κάθε όριο (με ειρωνείες, ύβρεις και απειλές) στη
διεκδίκηση της πολυπόθητης εξουσίας, χωρίς να αναλαμβάνουν καμία δέσμευση, και θα
τοποθετηθούμε στην ουσία. Αγωνιούν οι «υποψήφιοι» μη τυχόν χάσει το ΕΜΠ το ρόλο του στην
ελληνική και διεθνή επιστημονική κοινότητα. Μήπως γιατί η δημόσια οικονομική στήριξή του
καταβαραθρώνεται; Μήπως γιατί οι καθηγητές του εξοντώνονται μισθολογικά; Μήπως γιατί το
προσωπικό υποστήριξής του απειλείται με μαζικές απολύσεις; Μήπως γιατί οι απόφοιτοί του
μαραζώνουν στην ανεργία ή ξενιτεύονται; Όχι! Γιατί ενδέχεται να μην εκλέξει Σ.Ι.! Πόση
υποκρισία... Μιλάνε συνεχώς για “μειοψηφίες” που αντιστέκονται σθεναρά. Άραγε
συνειδητοποιούν πόσο σκουριασμένοι ακούγονται, ίδιοι κι απαράλλαχτοι με όλους αυτούς που
διαχρονικά, πάντα και σε κάθε περίπτωση, κατατάσσουν στις μειοψηφίες όσους αντιστέκονται,
ακόμα κι όταν αυτοί είναι ποτάμια που κάνουν την εξουσία τους να τρέμει; Πόσο καθεστωτικός
λόγος... Άραγε από πού τεκμαίρεται η δική τους «πλειοψηφία», όταν όλα τα συλλογικά όργανα
του ΕΜΠ, συνδικαλιστικά και διοικητικά, έχουν πάρει θέση κατά του νόμου; Από τον διακαή τους
πόθο; Από τις ειδήσεις των οκτώ; Και είναι το μόνο ψέμα που υπάρχει στις ειδήσεις των οκτώ;
Πόση απομάκρυνση από την πραγματικότητα... Κάποιοι χρεώνουν στην Πρυτανεία το ότι δεν
παραβαίνει το νόμο της λειτουργίας του Πρυτανικού Συμβουλίου (μια ακόμη δημοκρατική
κατάκτηση που πιέζουν να ξηλωθεί) στο όνομα της εφαρμογής του νόμου! Άλλοι, ακόμη πιο
χυδαία, ψιθυρίζουν «φέρτε την αστυνομία στο ΕΜΠ». Συνειδητοποιούν τι λένε; Συνειδητοποιούν
τι ευθύνες αναλαμβάνουν;
Όλοι παραδέχονται ότι ένα διορισμένο Σ.Ι. δεν θα έχει πολιτική νομιμοποίηση. Αλλά
νομίζουν ότι θα έχει την οποιαδήποτε νομιμοποίηση ένα Σ.Ι. που θα εκλεγεί από «υποψήφιους»
μιας μονοδιάστατης και μονοχρωματικής αντίληψης υπέρ του νόμου που είχαν το «θάρρος» να
αγνοήσουν το σύνολο των συλλογικών αποφάσεων της πολυτεχνειακής κοινότητας και να
προσφέρουν τόσο καλή υπηρεσία στην κυβέρνηση; Θα αποκαταστήσει την τάξη και την ηρεμία
στο ΕΜΠ ένα Σ.Ι., προϊόν ανήθικων εκβιασμών, συγκυριών και μεθοδεύσεων; Ας μην απατώνται.
Υπάρχουν πάντα λύσεις, αρκεί να οικοδομούνται στο έδαφος της κατανόησης της
πραγματικότητας και όχι της τυφλής προσπάθειας επιβολής της κυβερνητικής γραμμής.
Είδαμε τα ποσοστά της συμμετοχής των συναδέλφων στις ψηφοφορίες για τα Σ.Ι. σε
πολλά ΑΕΙ. Αναρωτηθήκαμε για το τι εκφράζει αυτή η συμμετοχή. Και καταλάβαμε ότι μια τέτοια
συμμετοχή εκφράζει ταυτόχρονα πολλά και αντιφατικά. Δεν το χρεώνουμε μόνο στους
απίστευτους εκβιασμούς, οι οποίοι βεβαίως υπήρξαν. Ούτε και στις έντονες αμφιβολίες μας για
μια διαδικασία που μόνο αδιάβλητη δεν είναι. Κάποιοι ίσως επέλεξαν το λιγότερο κακό σε μια
εποχή βίαιης επίθεσης των κυβερνώντων στην κοινωνία. Κάποιοι ίσως κράτησαν για το μέλλον τις
επιφυλάξεις τους για τους νόμους, προτιμώντας να σώσουν κάτι που μάλλον ούτε έτσι τελικά
σώζεται. Κάποιοι πάλι ίσως πίστεψαν σε λόγια που παρουσιάζουν μια τύποις δημοκρατία ως
αντίβαρο σε μια ιστορία δημοκρατικής αυτοδιοίκησης, η οποία είχε μεν πολλά προβλήματα με
τις κομματοκεντρικές εκτροπές της κυρίως, αλλά παράλληλα προσέφερε δικαιώματα σε όσους
δεν ήταν οι πιο δυνατοί (γιατί η δημοκρατία που θεμελιώνει και διευρύνει το δίκιο όπως το
φαντάζονται οι ισχυροί δεν είναι βέβαια δημοκρατία... Ίσως να είναι ολιγαρχία, ίσως να είναι
τελικά και τυραννία -τα έζησαν, τα σκέφτηκαν όλα αυτά οι «ένδοξοι πρόγονοί μας» άλλωστε). Το
γεγονός είναι όπως κι αν ψήφισε κανείς η ερμηνεία των αποτελεσμάτων και η διοχέτευση των
αντίστοιχων συμπερασμάτων στην κοινή γνώμη ανήκει σ' αυτούς που έχουν τα ΜΜΕ στα χέρια
τους. Όπως και να ‘χει, το μήνυμα της συμμετοχής στις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες απέχει πολύ
από την άνευ όρων αποδοχή του καταστροφικού νόμου για τα ΑΕΙ, όπως θέλουν να το
παρουσιάσουν οι κυβερνώντες και παρακυβερνώντες υποστηρικτές του (μη εξαιρουμένης της
ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ που υπερβαίνει συστηματικά το ρόλο μιας συνδικαλιστικής ομοσπονδίας,
εναντιωνόμενη πλήρως στις αποφάσεις των συλλόγων μελών της - άλλη μια ένδειξη
“δημοκρατικότητας” των υποστηρικτών της ηλεκτρονικής «δημοκρατίας»).
Σε ένα περιβάλλον με ανισότητες και ιεραρχικές σχέσεις όπως είναι το ακαδημαϊκό, στην
καθημερινότητα των αναμετρήσεων για χρηματοδοτήσεις ερευνών, για την ανάπτυξη
επαγγελματικών ευκαιριών, την εξασφάλιση πολιτικής στήριξης αλλά και για τη συμβολική
υπεροχή απέναντι σε εσωτερικούς «αντίπαλους» (επιστημονικούς, ακαδημαϊκούς, πολιτικούς και
όχι μόνο) η δημοκρατία οφείλει να ανατρέπει τις παγιώσεις κέντρων δύναμης. Αντίθετα οι
“ψηφοφορίες” που έγιναν όχι μόνο κατέστησαν ορατά τα κέντρα δύναμης με τον πιο σαφή τρόπο
αλλά και επιχείρησαν να τα νομιμοποιήσουν με έναν μανδύα μαζικής αποδοχής. Τα προσχήματα
όμως ήταν πολύ δύσκολο να κρατηθούν. Οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, τούτη η δόλια
προσομοίωση της άμεσης δημοκρατίας, εξελίχθηκαν σε παρωδία δημοκρατικής ψηφοφορίας. Το
Υπουργείο, ως λύκος που εγγυάται την ασφάλεια του ποιμνίου, έφτασε να στέλνει προσωπικά
ηλεκτρονικά μηνύματα (sms) σε μέλη του Πανεπιστημίου Αθηνών για να ψηφίσουν. Εκλογές
επαναλήφθηκαν παράνομα, παρατάθηκαν παράνομα , έγιναν με συνδρομή εξωπανεπιστημιακών
εγκαταστάσεων και προσώπων. Και στις περισπούδαστες αναλύσεις για την ασφάλεια των
συστημάτων χάθηκε τούτο το πολύ απλό: καθένας και καθεμιά μπροστά στον υπολογιστή του
δεν έχει ούτε καν την ασφάλεια που του παρέχει η μυστικότητα ενός παραβάν.
Και έπειτα, όλη αυτή η φασαρία, όλες αυτές οι εξαγγελίες για τη δημοκρατικότητα και
την αντιπροσωπευτικότητα των εκλογών δεν έγιναν παρά για μια διαδικασία εξ' ορισμού και
προκαταβολικά λειψή, άρα εξ’ ορισμού και προκαταβολικά αντιδημοκρατική. Όλα αυτά για να
εκλεγεί όχι ένα πλήρες όργανο (που στη συνέχεια εξίσου αντιδημοκρατικά θα διαθέτει τεράστιες
εξουσίες χωρίς τρόπους να ελέγχεται από αυτούς που το εξέλεξαν) αλλά το μισό του! Το άλλο
μισό θα το εκλέξει το ίδιο! Καταπληκτική τελικά αναβάθμιση της πανεπιστημιακής
αυτοδιοίκησης δια της κατάργησής της.
Σε μια εποχή αλλεπάλληλων θεσμικών και συνταγματικών εκτροπών, τη δημοκρατία
στα πανεπιστήμια και παντού δεν υπάρχουν άλλοι να την υπερασπιστούν παρά μόνο όλοι
εμείς. Εμείς απέναντι σε όσους εκποιούν με αντισυνταγματικούς νόμους τη δημόσια περιουσία,
βιάζουν δικαιώματα κατακτημένα με αίμα, συντρίβουν τους αδύνατους για να κάνουν τους
δυνατούς ισχυρότερους, απέναντι σε όσους καταστρέφουν το μέλλον μιας χώρας αφού πρώτα
κατέστρεψαν οι ίδιοι το παρόν της. Οι φωνές της αξιοπρέπειας και της οργής ξεπηδούν από
παντού. Το πανεπιστήμιο θα γίνει ξανά ο τόπος που τέτοιες φωνές θα γίνουν δύναμη ανατροπής.
Το ξέρουν οι φοιτητές μας που βλέπουν τις σπουδές και τα δικαιώματά τους να εξανεμίζονται, το
ξέρουν οι εργαζόμενοι στα ΑΕΙ που απολύονται ή εξευτελίζονται οικονομικά. Το ξέρουν και οι
συνάδελφοί μας που βλέπουν την έρευνα να στερείται τους δημόσιους πόρους της και την
ελευθερία της, τα οικονομικά τους να καταβαραθρώνονται και την αξιοπρέπειά τους ως
δασκάλων να διασύρεται στα ΜΜΕ και στα όργανα της νεόκοπης πανεπιστημιακής
ετεροδιοίκησης.
Ο καιροί ζητούν πολλά από μας... Το θέμα είναι εμείς τι ζητάμε από τους καιρούς. Και τι
είμαστε διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουμε για να σώσουμε το μέλλον από εκείνους που το
πουλάνε. Θέλει αρετήν και τόλμην...
Αθήνα 23/11/2012
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Σχολεία: Αλλάζουν οι ώρες αποχώρησης των μαθητών
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 24 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 24/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
