Alfavita Newsroom Την ΠΔΣ πολλοί εμίσησαν τα μόριά της ουδείς
Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη
« Όλοι είχαν επιφορτιστεί με τη φροντίδα του δέντρου τους στο μικρό καταπράσινο δάσος, μέχρι που ξέσπασε από το Βορά η μεγάλη πυρκαγιά.
Άλλοι με τους κουβάδες γεμάτους με νερό έτρεξαν προς το μέτωπο της φωτιάς για να τη σβήσουν. Κάποιοι άλλοι εγκατέλειψαν το δάσος τρέχοντας.
Υπήρχαν κι εκείνοι που έβρεχαν συνεχώς με νερό μόνο το δικό τους δέντρο, ελπίζοντας πως θα το σώσουν.
Τελικά, μερικά από τα δέντρα αυτά σώθηκαν αλλά αυτοί που τα κατάβρεχαν κάηκαν μες στη φωτιά που μετέτρεψε σε στάχτη σχεδόν όλο το δάσος.
Αν όλοι προσπαθούσαν να σβήσουν τη φωτιά που ξέσπασε από το Βορά, ίσως το δάσος να είχε σωθεί»
Κ.Χ
Έχουν περάσει πάνω από 10 χρόνια όταν δούλευα με μία συνάδελφο, άλλης ειδικότητας στο ίδιο φροντιστήριο. Εγώ είχα ήδη δύο παιδιά, εκείνη ήταν χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις.
Μια μέρα, μου είπε ότι βρήκε 4 ώρες ΠΔΣ σε ένα σχολείο στο οποίο έτυχε ο Διευθυντής να είναι παλιός καθηγητής της. Η ωριαία αμοιβή δεν ήταν και άσχημη. Βέβαια, ακόμη τότε δεν προσμετρούσε ως προϋπηρεσία η εργασία στην ΠΔΣ αν και είχαν αρχίσει να ακούγονται οι πρώτες φήμες που ήθελαν τις ώρες της ΠΔΣ να προσμετρούνται στην προϋπηρεσία.
Την ίδια περίοδο έτυχε να πάω με έναν φίλο μου που ήρθε από τα πάτρια εδάφη, στο υπουργείο παιδείας, για μια υπόθεση που τον ταλαιπωρούσε.
Μην έχοντας ξαναμπεί στο υπουργείο, ήταν τότε στη Μητροπόλεως, μου έκανε εντύπωση το πόσα γραφεία υπήρχαν σε κάθε όροφο και μου δημιουργήθηκε η απορία τι εξυπηρετούσε η ύπαρξη τόσων πολλών γραφείων.
Πέρα από τους συμβούλους και τους γραμματείς του υπουργού και των υφυπουργών, υπήρχαν οι γραμματείς των γραμματέων και οι διάφοροι παρατρεχάμενοι διεκπεραιωτές υποθέσεων.
Περιμένοντας το φίλο μου να τελειώσει με την κατάθεση των σχετικών εγγράφων, βγαίνει από κάποιο γραφείο ένας κύριος, στυλίαρι ορθό και με πλησιάζει, ρωτώντας με τί περιμένω.
Πιάνοντας τη συζήτηση φτάσαμε στην ΠΔΣ. Με διαβεβαίωσε πως αποκλείεται να αναγνωριστούν ως προϋπηρεσία για διορισμό οι ώρες της ΠΔΣ έχοντας ώς λογικό επιχείρημα το ότι δεν μπορεί η υπηρεσία να βάλει στο ίδιο τσουβάλι ανθρώπους που κάλυψαν τις ανάγκες της, όταν χρειάστηκε, σε οποιοδήποτε μέρος της χώρας με αυτούς που κάνουν ΠΔΣ βρισκόμενοι δίπλα στα σπίτια τους.
Στην επισήμανσή μου ότι οι περισσότερες αναθέσεις γίνονται μέσω κάποιου γνωστού μου απάντησε πώς αυτό δεν ισχύει και πώς γίνονται αυστηρά με βάση τα στοιχεία που αναγράφονται στο βιογραφικό του καθενός.
Μάλιστα με προέτρεψε να καταθέσω το βιογραφικό μου στα σχολεία που με ενδιαφέρουν λέγοντάς μου πώς με την εμπειρία μου στα φροντιστήρια και τη συγγραφική μου δουλειά όλοι οι διευθυντές θα ήθελαν να με πάρουν.
«Κάντο και αν δεν σε πάρουν εμένα να μου τρυπήσεις τη μύτι», μου είπε χαρακτηριστικά.
Τώρα που τον ξαναφέρνω στη μνήμη μου, θυμάμαι ότι η μύτη του ήταν χιλιοτρυπημένη.
Φυσικά, κανένας διευθυντής δεν με ειδοποίησε κατά τη διάρκεια των δύο επόμενων χρόνων που μπήκα στη διαδικασία να μοιράζω βιογραφικά.
Την ίδια περίοδο ανακοινώθηκε ότι οι ώρες της ΠΔΣ θα μετράνε ως προϋπηρεσία για διορισμό και θυμήθηκα τοη διαβεβαίωση του παρατρεχάμενου στυλιαριού!
Στους επόμενους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, στους οποίους συμμετείχα, ήμουν στους επιτυχόντες αλλά όχι στους διοριστέους.
Η συνάδελφος που ανέφερα πιο πάνω, τον τελευταίο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, ήταν διοριστέα. Φυσικά, τα μόρια της ΠΔΣ προσμετρήθηκαν για τον διορισμό της και δεν ήταν η μόνη από τους διοριστέους του ΑΣΕΠ. Έτσι δεν είναι;
Ειλικρινά αναρωτιέμαι το εξής:
Ήταν ανήθικο το γεγονός ότι σε ένα από τα σχολεία που κατέθεσε η συνάδελφος το βιογραφικό της για ΠΔΣ, έτυχε να γνωρίζει το διευθυντή; Τι θα έπρεπε να κάνει; Μεταβολή και να φύγει; Θα άλλαζε με τον τρόπο αυτό το πελατειακό σύστημα ανάθεσης των ωρών; Όχι, δεν θα άλλαζε γιατί το σύστημα αυτό δεν το στήνουν οι εργαζόμενοι αλλά αυτοί που μπορούν να παίρνουν αποφάσεις και να νομοθετούν. Βλέπετε, η ανεργία είναι μία από τις μεγαλύτερες «εφευρέσεις» του καπιταλισμού.
Όταν αργότερα τα μόρια αυτά προσμετρήθηκαν, βάσει νόμου, στο να είναι διοριστέα στον ΑΣΕΠ, ήταν ανήθικο εκ μέρους της που το δέχτηκε; Τι θα έπρεπε να κάνει όταν το ίδιο ίσχυε για όλους;
Εκείνη αποφάσισε να προσμετρούνται οι ώρες της ΠΔΣ;
Η απόφαση ήταν πολιτική και είχε σαν σκοπό να δημιουργήσει ρουσφετολογικές στρατιές οι οποίες, με αντάλλαγμα κάποιες ώρες στην ΠΔΣ, να εξασφαλίζουν σε όσους πήραν αυτή την πολιτική απόφαση ότι θα συνεχίσουν να βρίσκονται στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
Δηλαδή, τι πρέπει να ζητήσει ο νεοσυσταθείς σύλλογος των ΑΣΕΠιτών; Να αφαιρεθούν από τους διορισθέντες με ΑΣΕΠ τα μόρια που απέκτησε κάποιος με ΠΔΣ και τον βοήθησαν να είναι στους διοριστέους; Τελειώνει ποτέ ένας τέτοιος κατήφορος;
Τα παραπάνω περιστατικά τα ανέφερα με αφορμή τον εμφύλιο που ξέσπασε, για μία ακόμη φορά, ανάμεσα σε μια μερίδα συναδέλφων που διορίστηκαν με ΑΣΕΠ και σε όλους τους υπόλοιπους.
Ένας εμφύλιος, πάντα σχεδιάζεται και καθοδηγείται από κάποιον τρίτο ο οποίος και τελικά επωφελείται. Απλώς, η μία από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές θα είναι αυτή που θα σηκώσει το γάντι.
Όμως, μετά από κάθε εμφύλιο αυτό που μένει είναι αποκαΐδια χωρίς κανένας, ουσιαστικά νικητή.
Αν αύριο αποφασίσει το υπουργείο πως θα κρατήσει από τους διορισμένους μέσω ΑΣΕΠ μόνο ένα ποσοστό που θα περιλαμβάνει αυτούς που συγκέντρωσαν τη μεγαλύτερη βαθμολογία, ποιά στάση θα κρατήσει ο νεοσυσταθείς σύλλογος; Θα το επικροτήσει με βάση τη λογική της αξιοκρατίας και της αριστοκρατίας που έμμεσα επικαλείται;
Αν αύριο αποφασίσουν κάποιοι που διορίστηκαν μέσω ΑΣΕΠ συγκεντρώνοντας τις υψηλότερες βαθμολογίες να ζητήσουν παρόμοια προάσπιση των δικαιωμάτων τους σε σχέση με τους υπόλοιπους που διορίστηκαν μέσω ΑΣΕΠ ποιά στάση θα κρατήσει ο νεοσυσταθείς σύλλογος; Θα το επικροτήσει ή θα το χαρακτηρίσει διασπαστικό;
Οι γενικεύσεις που ακούγονται απέχουν πολύ από την πραγματικότητα και οι διαχωρισμοί που επιδιώκονται με σκοπό την προάσπιση των δικαιωμάτων είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για να χαθούν τελικά αυτά τα δικαιώματα.
Το πρόβλημα ξεκινάει από το ότι οι θέσεις εργασίας είναι πολύ λιγότερες από τους ενδιαφερόμενους.
Αυτός ήταν και ο λόγος που καταργήθηκε η επετηρίδα. «Μπούκωσε» επειδή οι απόφοιτοι των καθηγητικών σχολών δεν μπορούσαν να απορροφηθούν. Ποιος ευθύνεται όμως για τον κακό προγραμματισμό; Οι απόφοιτοι ή αυτοί που κυβερνούσαν και αποφάσιζαν;
Αν δεν συνέβαινε αυτό δεν θα θεσπιζόταν ο ΑΣΕΠ. Αν όλοι εύρισκαν δουλειά με το πτυχίο τους δεν θα έψαχναν επιχειρήματα για να δείξουν ότι αξίζουν περισσότερο από τους υπόλοιπους.
Σάμπως όταν θεσπίστηκε ο ΑΣΕΠ, δεν έμειναν μετέωροι χιλιάδες άνθρωποι που είχαν προγραμματίσει τη ζωή τους, 15 χρόνια πριν, με βάση την ύπαρξη της επετηρίδας;
Τα μόνα που κατάφερε με βεβαιότητα ο ΑΣΕΠ ήταν, να υποβαθμίσει μέσα σε μία νύχτα τα πτυχία μας και το δεύτερο να γεμίσει με ψεύτικες ελπίδες ανθρώπους νέους αλλά και μεγαλύτερους πως αν προσπαθήσουν περισσότερο τους περιμένει μια θέση κάτω από τον ήλιο.
Και δώστου διάβασμα και ξενύχτια για όσους είχαν το κουράγιο και το χρόνο, δως του φροντιστήρια για όσους είχαν χρήματα, δώστου μεταπτυχιακά για όσους είχαν χρήματα και κουράγιο, για να βρεθούν μέσα στο μαγικό αριθμό των άξιων-διορισμένων ο οποίος καθοριζόταν κάθε φορά με υπουργική απόφαση.
Δηλαδή, γιατί οι πρώτοι επιλαχόντες ήταν λιγότερο ικανοί από όσους πέτυχαν;
Μήπως επειδή έκαναν κάποιες ώρες λιγότερες ή και καθόλου ΠΔΣ;
Μήπως επειδή δεν είχαν μεταπτυχιακό;
Μήπως επειδή ήταν ανύπαντροι και χωρίς παιδιά;
Δεν είναι ψέμα ότι όσοι διορίστηκαν μέσω ΑΣΕΠ είναι πιο ικανοί από όλους τους υπόλοιπους;
Δεν είναι αλήθεια ότι οι απολύσεις δεν οφείλονται σε συναδέλφους αλλά στη συγκεκριμένη πολιτική που ακολουθούν οι κυβερνήσεις με βάση τις επιταγές τις τρόικας;
Ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός; Ο συνάδελφος ή η συγκεκριμένη πολιτική και οι εκφραστές της;
Από την άλλη, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την έλλειψη αλληλεγγύης εκ μέρους των συνδικαλιστικών φορέων αλλά και των παλιότερων συναδέλφων στα όσα περνούσαν οι νεοδιόριστοι. Αυτό ακριβώς πληρώνουμε τώρα. Την έλλειψη αλληλεγγύης και συναδελφικότητας. Όχι μόνο εμείς αλλά και όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι.
Και η λύση ποια είναι; Να εξασθενήσουμε κι άλλο αυτό την αλληλεγγύη ενισχύοντας τον συναδελφικό κανιβαλισμό ή να στρέψουμε την οργή και την αγανάκτησή μας ζητώντας το δίκιο μας από αυτούς που μας τα στέρησαν.
Και τελειώνοντας, θα ήθελα να επισημάνω κάτι ακόμα.
Το να περιμένει κάποιος να βρει το δίκιο του με νομικά μέσα κόντρα σε κεντρικές πολιτικές αποφάσεις, είναι το λιγότερο χάσιμο χρόνου και λειτουργεί αποπροσανατολιστικά.
Αυτοί που νομοθετούν, έχουν αποδείξει στο παρελθόν πως δεν τους στοιχίζει τίποτα το να έρθουν ενάντια σε δικαστικές αποφάσεις που τους στέκονται εμπόδιο στην πολιτική που θέλουν να εφαρμόσουν.
Να θυμίσω τις επιτάξεις, την απόφαση για το χαράτσι και τη μη πληρωμή του μέσω της ΔΕΗ, την ταλαιπωρία των διοριστέων του τελευταίου διαγωνισμού του ΑΣΕΠ ή μήπως την απόφαση για την ΕΡΤ;
Είναι δικαίωμα του καθενός να προασπίζεται τη μη απόλυσή του.
Απλά, πιστεύω ότι αυτό θα πρέπει να γίνεται με τρόπο που να μην απιατεί ούτε άμεσα ούτε έμμεσα το να απολυθούν κάποιοι άλλοι.
«Ένας απολυμένος» θα σημάνει σύντομα «Όλοι προς απόλυση».
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 15/5
ΑΣΕΠ: Σε 2 ημέρες ΕΥΚΟΛΟ Online Proficiency χωρίς προφορικά, χωρίς έκθεση
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
