Alfavita Newsroom Για τον αιφνιδιαστικό θάνατο του Γιάννη Κωνσταντάκη, διευθυντή του Ειδικού Γυμνασίου Λυκείου Ιλίου
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΗ
Διευθυντή του Ειδικού Γυμνασίου-Λυκείου Ιλίου που «έφυγε» όρθιος το περασμένο Σάββατο αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό στο σχολείο και στην καρδιά μας
Στην κατάμεστη από εκατοντάδες συγγενείς, φίλους, συναδέλφους και μαθητές στην εκκλησία του Αγίου Αντωνίου στο Περιστέρι το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας (1/7) τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία του πολύ γνωστού στην εκπαιδευτική κοινότητα των δυτικών προαστίων της Αθήνας Γιάννη Κωνσταντάκη, χημικού, ο οποίος απεβίωσε αιφνιδίως το Σάββατο 29/6 σε ηλικία 60 ετών.
Ο εκλιπών υπηρέτησε στην εκπαίδευση για πάνω από 30 χρόνια, από τα οποία τα τελευταία 21 στο Ειδικό Γυμνάσιο-Λύκειο Ιλίου, όντας μάλιστα από σειρά ετών και διευθυντής του. Στην τελετή παρέστησαν ο δήμαρχος Ιλίου κ. Ζενέτος, ο αντιδήμαρχος κ.Αυγουλάς, ο προϊστάμενος της Γ’ Δ/νσης Β’/θμιας εκπαίδευσης κ. Γ. Ζαφειρακίδης, ενώ εκ μέρους των συναδέλφων, που παρέστησαν σύσσωμοι απηύθυνε τον ύστατο χαιρετισμό ο φιλόλογος Γιώργος Ορφανόπουλος, ο οποίος ανάμεσα στα άλλα υπογράμμισε και τα εξής:
«Με την εδώ παρουσία μας απευθύνουμε ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στο Γιάννη Κωνσταντάκη, τον άνθρωπο, το συνάδελφο, το φίλο, τον αδελφό, ο οποίος δαπάνησε κυριολεκτικά τον εαυτό του ξοδεύοντας αφειδώλευτα –μέρες και νύχτες- ατέλειωτες ώρες για να επιτύχει την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου, «έχοντας κάνει το σχολείο σπίτι του» όπως έλεγε κι ο ίδιος. Χρησιμοποιούσε όποια μέσα είχε στη διάθεσή του, επινοούσε κάθε τι προκειμένου να στελεχωθεί κάθε χρόνο με προσωπικό το σχολείο, να εξασφαλίσει τη μετακίνηση των μαθητών (ΑμεΑ), να μη σταματά η παρεχόμενη εκπαίδευση στα στενά πλαίσια των μαθημάτων, αλλά να εμπλουτίζεται με επισκέψεις, εκδηλώσεις, δραστηριότητες, εκδρομές.
Όταν δίδασκε, η ρωμαλέα φωνή του ξεπηδούσε από τις μικρές αίθουσες και ακουγόταν στο διάδρομο χαρακτηριστική. «Έχω έρωτα με το μαυροπίνακα» συνήθιζε να λέει. Πάντα πρόθυμος για μια φιλική συμβουλή, έναν καλό λόγο, που συνοδευόταν από ένα φιλόφρονο κέρασμα, ένα αστείο διάνθιζε την ομιλία του, μια σοφή κρητική μαντινάδα ήταν πρόχειρη για να αντιμετωπιστεί κάθε δύσκολη περίσταση.
Προτιμούσε να διευθύνει βασιζόμενος στο φιλότιμο των συναδέλφων, κι όχι στους νόμους και τα καθηκοντολόγια. Πρόθυμος να συμπαρασταθεί σε κάθε δυσκολία, να ακούσει τον πόνο, τους καημούς και τα προβλήματα μαθητών και γονιών, να ανταποκριθεί σε κάθε αίτημα πέρα από τις όποιες συμβατικές υποχρεώσεις του.
Τα 21 χρόνια στο Ειδικό Σχολείο δεν ήταν πάντα ανέφελα. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, στη διάρκεια της δεινής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την πατρίδα μας, τα πράγματα δυσκόλεψαν αρκετά. Αυξήθηκαν ο αγώνες και οι αγωνίες του Γιάννη. Δεν άντεχε να μείνουν τα παιδιά κλεισμένα στα σπίτια τους έτρεξε, παρακάλεσε, χτύπησε πόρτες, ζήτησε βοήθεια από παντού. Κι όλα αυτά με αμέτρητο προσωπικό κόπο και βαρύ κόστος, ώστε να λειτουργήσει και φέτος το σχολείο μας. Πολλοί του συμπαραστάθηκαν, τον κατάλαβαν, προσπάθησαν να τον βοηθήσουν, δυστυχώς, όμως, όχι όλοι. Πολλοί τον πίκραναν ακόμα μέχρι και την τελευταία μέρα, που ο Γιάννης πάλευε στο σχολείο όρθιος, την Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013. Γιατί ο Γιάννης «έφυγε» όρθιος και παλεύοντας.
Η φωνή του κι ο αγώνας του πρέπει να ακουστεί από όλους: ΑΓΩΝΙΣΤΕΙΤΕ να μείνει ανοιχτό το Ειδικό Γυμνάσιο-Λύκειο Ιλίου. Παραμερίστε τις γραφειοκρατικές εμπλοκές, τις στενόκαρδες προφάσεις, τις ταπεινές σκοπιμότητες! Τα παιδιά με Ειδικές Ανάγκες έχουν ανάγκη από το Ειδικό Γυμνάσιο-Λύκειο Ιλίου!
Ο Γιάννης είχε βαθιά χριστιανική πίστη συνοδευόμενη από πράξεις αγάπης και φιλαλληλίας, το βάθος και το πλάτος των οποίων απέκρυπτε επιμελώς από τους άλλους. Είχε μεγάλη αγάπη για την Εκκλησία, την Ορθοδοξία, την πνευματική ζωή. Ήταν άνθρωπος της συγνώμης, ήξερε και μπορούσε να συγχωρεί, το παράδειγμά του μας διδάσκει όλους.
Ο αδόκητος θάνατός του σκόρπισε τη θλίψη σε συναδέλφους, συγγενείς και φίλους, κυρίως στην εκλεκτή σύζυγό του Αθηνά και τις δύο εξαίρετες θυγατέρες του και τους οικείους του. Οι συνάδελφοί του δηλώνουμε ότι δε θα τον ξεχάσουμε ποτέ επιφυλασσόμενοι να τιμήσουμε τη μνήμη του σε ειδική εκδήλωση.
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΔΕΛΦΕ ΙΩΑΝΝΗ
ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΖΩΝΤΩΝ».
Για το Σύλλογο Εκπαιδευτικών του Ειδικού Γυμνασίου-Λυκείου Ιλίου
Γεώργιος Ορφανόπουλος
Για το Γιάννη Κωνσταντάκη
Ο θάνατος είναι ανεπίστροφο γεγονός! Αυτός που έφυγε, έφυγε οριστικά, πίσω αφήνει μνήμες και αναμνήσεις. Αλλά, ο αδόκητος θάνατος του Γιάννη Κωνσταντάκη μας αφήνει ένα κόμπο στο στομάχι, ένα κενό μεγαλύτερο και δυσαναπλήρωτο για τους δικούς του, μικρότερο αλλά υπαρκτό για όλους εμάς που τον γνωρίσαμε. Ως διευθυντή, ως συνάδελφο, ως φίλο.
Ως τον άνθρωπο που κουβαλούσε το σχολείο μας μαζί του σαν η χελώνα το καβούκι της, παίρνοντας μαζί του στο σπίτι του τα προβλήματα, τα έγγραφα , τις έγνοιες και τις αγωνίες ενός ολόκληρου κόσμου. Μαθητών που είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού, γονιών που βιώνουν μια κοινωνική κόλαση, εκπαιδευτικών που βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο.
Ο Γιάννης Κωνσταντάκης «σωματοποιούσε» τον σχολικό χώρο, παρά το γεγονός ότι ήταν μικρός το δέμας. Ήθελε να τρυπώνει από τις χαραμάδες των πραγμάτων, απέφευγε τις προσωπικές συγκρούσεις, άλλες φορές τα κατάφερνε άλλες όχι, αλλά κανείς δε μπορεί να του καταλογίσει ίδιον όφελος. Ίδιον όφελος το οποίο γιγαντώνει στις μέρες μας, φουντώνει τον εγωισμό, παραμερίζει το «εμείς» και φτωχαίνει τη ζωή μας.
Ο Γιάννης Κωνσταντάκης, και δεν το λέμε με την έννοια του «ο νεκρός δεδικαίωται» ήταν ένας ανήσυχος και φιλήσυχος άνθρωπος. Ανήσυχος γιατί είχε την έγνοια των πολλών και φιλήσυχος γιατί επεδίωκε τη νηνεμία στο χώρο του σχολείου μας. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τον εσωτερικό του κόσμο, αλλά είμαστε σίγουροι ότι ζούσε τις μικρές τρικυμίες όλου του κόσμου που κυβερνούσε τα τελευταία χρόνια.
Η αναχώρηση του Γιάννη Κωνσταντάκη αναμφίβολα αφήνει ένα μεγάλο κενό. Θα μας λείπει η ρακή στο γραφείο του, η αθόρυβη παρουσία του, ένα αποτύπωμα στα πράγματα του σχολείου, ακόμα κι ο περίπατός του στο πάρκο Τρίτση, αλλά και στις εκδρομές που μιλούσε με γήινο θαυμασμό για τις πέτρες, την θάλασσα, τα δέντρα και τα βουνά. Αυτή η εμμονή του με τα χθόνια πράγματα, τους κήπους, τα πουλιά, τη βροχή, τον ήλιο, τις μυρωδιές οδηγούσε πολλές το συνάδελφο και διευθυντή μας να πασχίζει να οδηγεί τις διαδρομές μας. Από την Πάρνηθα ως τη Ζάκυνθο κι από το Λουτράκι ως τον κήπο του σχολείου, που δεν πρόλαβε να φυτέψει.
Η μοίρα μπορέι να ‘ναι άδικη. Κόβει τα νήματα της ζωής απροσδόκητα, αδόκητα, ξαφνικά, αιφνιδιαστικά. Εκεί που σχεδιάζεις ένα ολόκληρο κόσμο, μικρό ή μεγάλο, η Ατροπός με το ψαλίδι έρχεται αμείλικτη. Ο μεγάλος περίπατος του Γιάννη κόπηκε αιφνίδια. Αλλά σ’ όλους εμάς μένει η φιγούρα του με θετικό ισοζύγιο.
Εμείς θα τον θυμόμαστε έτσι, σαν σχολική σβούρα, σαν μαλακό μαξιλάρι που απορροφούσε κραδασμούς και υποσχόμαστε πως θα φτιάξουμε τον κήπο που ονειρεύτηκε.
Πως θα υπερασπίσουμε το σχολείο που διακονούσε γράφοντας νέα παιδιά, δουλεύοντας καλύτερα, περπατώντας και ονειρευόμενοι.
Ο Κρητικός Γιάννης Κωνσταντάκης μπορεί να φεύγει ήσυχος ότι άφησε μια καλή σπορά πίσω του.
Καλό ταξίδι.
Εκφράζοντας τις σκέψεις και τα συναισθήματα των συναδέλφων του,
Θανάσης Τσιριγώτης
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ, ΓΙΑΝΝΗ...
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Μάθε τι σημαίνει το όνομά σου στα αρχαία ελληνικά
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 26 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 26/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
