Alfavita Newsroom Μία ημέρα σαν σήμερα, στις 24 Οκτωβρίου του 1922, "έφυγε" από τη ζωή ο σπουδαίος Έλληνας λογοτέχνης και θεμελιωτής της προοδευτικής πεζογραφίας στη χώρα μας, Ανδρέας Καρκαβίτσας.
Το πρόβλημα με την φυματίωση του λάρυγγα που τον ταλαιπωρούσε απέβη μοιραίο για τον 57χρονο λογοτέχνη. Η υγεία του άλλωστε χαρακτηρίζονταν ιδιαίτερα ασθενής.
Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας υπήρξε ένας από τους τρεις μεγάλους εκπροσώπους της ηθογραφίας, μαζί με τους Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και Γεώργιο Βιζυηνό. Παράλληλα, αποτέλεσε τον κατ' εξοχήν εκπρόσωπο του Νατουραλισμού στη νεοελληνική λογοτεχνία.
Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας γεννήθηκε στα Λεχαινά Ηλείας, στις 12 Μαρτίου 1865. Σπούδασε ιατρική και υπηρέτησε ως στρατιωτικός γιατρός. Ακόμη δούλεψε και σε εμπορικά καράβια, ενώ κατά διαστήματα εργάστηκε ως δημοσιογράφος, αναλαμβάνοντας διάφορες αποστολές και περιοδείες ανά την Ελλάδα.
Η ενασχόλησή του με τη δημοσιογραφίας του επέτρεψε να γνωρίσει καλά το ελληνικό ύπαιθρο, τη ζωή των χωρικών, τα επαρχιακά ήθη και τον κόσμο της θάλασσας, γεγονός που τον επηράζει βαθύτατα στη διαμόρφωση της λογοτεχνικής του γραφής.
Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας ήταν ο πρώτος Έλληνας πεζογράφος που έβαλε στην υπηρεσία των ιδανικών του το λογοτεχνικό του ταλέντο και την κοινωνική του δραστηριότητα, αγωνιζόμενος με όλες του τις δυνάμεις για την αναγέννηση και την προκοπή του τόπου. Αποτέλεσε έναν από τους πιο θερμούς και ενεργούς υπέρμαχους του Δημοτικισμού.
Το πρώτο του διήγημα που δημοσιεύτηκε το 1885 ήταν «Η Ασήμω», στο περιοδικό "Εβδομάς" του Δημήτριου Καμπούρογλου. Παράλληλα, αρχίζει η συνεργασία του και με τα περιοδικά "Εκλεκτά Μυθιστορήματα", του Χιώτη, και "Εστία".
Τα Χριστούγεννα του 1888 αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή, ενώ συνέχισε να δημοσιεύει διηγήματα σε περιοδικά, όπως στο "Ημερολόγιο του Σκόκου" και στο "Ημερολόγιο Ποικίλη Στοά", καθώς και σε εφημερίδες, όπως στις "Ακρόπολη", "Καθημερινή" και "Εφημερίδα".
Στις αρχές του 1889 προσλήφθηκε ως αρθρογράφος στην "Εφημερίδα", όμως η κατάταξή του στο στρατό, από τον οποίο είχε ήδη πάρει αναβολή το 1889, τον ανάγκασε να σταματήσει.
Τον Ιούνιο του 1891 μετατέθηκε στη Λάρισα. Τα εκεί βιώματά του θα του προμηθεύσει και το υπόλοιπο υλικό για το "Ζητιάνο" του. Το 1891 τελείωσε τη θητεία του, και άρχισε περιοδεία στην Πελοπόννησο. Από εκεί έγραψε για το περιοδικό "Εστία" τα άρθρα του για τις φυλακές του Ναυπλίου, παρουσιάζοντας μια ολοκληρωμένη εικόνα για το τότε σωφρονιστικό σύστημα της Ελλάδας.
Το καλοκαίρι του 1895 επισκέφθηκε ξανά την ορεινή Ναυπακτία και τα Κράβαρα, όπου και τελείωσε τη συγγραφή του "Ζητιάνου".
Τον Αύγουστο του 1896 κατατάχθηκε στο Στρατό ως μόνιμος στρατιωτικός γιατρός, αφού πρώτα είχε δημοσιεύσει τον Ζητιάνο του, σε συνέχειες στην εφημερίδα Εστία.
Την αμέσως επόμενη χρονιά κέρδισε το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό διηγήματος της Εστίας, με το διήγημα «Πάσχα στα πέλαγα».
Όμως ο Ανδρέας Καρκαβίτσας είχε ασθενή υγεία, πράγμα που τον ταλαιπώρησε αρκετά. Σιγά-σιγά, η λογοτεχνική του παραγωγή μειώθηκε, για να σταματήσει τελείως το 1910. Αυτή την περίοδο ασχολούνταν περισσότερο με την πολιτική και την επιβολή της δημοτικής γλώσσας, αρθρογραφώβτας στον Νουμά, το όργανο των δημοτικιστών, στην Ακρόπολη και στον Χρόνο.
Το 1908 έγινε μέλος της Λαογραφικής Εταιρείας του Νικολάου Πολίτη. Το 1910 συμμετείχε στην ίδρυση του Εκπαιδευτικού Ομίλου, μαζί με τον Ίωνα Δραγούμη, το Λορέντζο Μαβίλη και άλλους που αγωνίζονταν για την αναμόρφωση της Παιδείας πάνω σε καινούριες βάσεις.
Το 1911, μαζί με άλλους συγγραφείς, τιμήθηκε με το παράσημο του Αργυρού Σταυρού για τη λογοτεχνική του προσφορά.
Υπήρξε ενεργό μέλος του Στρατιωτικού Συνδέσμου, υποστήριξε το Κίνημα στο Γουδί και ταυτόχρονα το κίνημα των δημοτικιστών εναντίον των «προγονόπληκτων», ως ενεργό μέλος της Εταιρείας της Εθνικής Γλώσσας που αγωνίζονταν για την καθιέρωση της δημοτικής σε όλες τις δημόσιες πλευρές της ζωής του έθνους.
Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912–1913, ενώ το 1916 αντέδρασε στο κίνημα του Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη και γι' αυτό φυλακίστηκε για λίγους μήνες στη Θεσσαλονίκη. Μετά τέθηκε αυτεπάγγελτα σε αποστρατεία. Κατόπιν περιορίστηκε πρώτα στην πατρίδα του, τα Λεχαινά, και έπειτα στη Γέρα στη Μυτιλήνη.
Στις αρχές του 1917 νοσηλεύθηκε για φυματίωση στο σανατόριο της Πεντέλης και όταν βγήκε εγκαταστάθηκε μόνιμα πλέον στο Μαρούσι.
Το 1920 επανήλθε στο στράτευμα με το βαθμό του γενικού αρχιάτρου, για να αποστρατευτεί μετά από δική του αίτηση οριστικά το 1922.
Τον τελευταίο χρόνο της ζωής του εργάσθηκε για τη συγκέντρωση σε δύο τόμους των παλαιότερων διηγημάτων του, τα "Διηγήματα των Παλικαριών μας" και τα "Διηγήματα του Γυλιού".
Με πληροφορίες από wikipedia
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Σχολεία: Αλλάζουν οι ώρες αποχώρησης των μαθητών
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 24 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 24/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
