Κοινωνία 08.08.2017 - 14:53

Ωδή στον νυχτερινό ουρανό

(ή ατάκες για να φλερτάρεις οπαδό της επίπεδης Γης)

Φίλες μου καλές καλοί μου φίλοι,

Έχω δέκα μέρες τώρα που υποφέρω. Όχι όμως από την ζέστη. Η μάνα μου σίγουρα κάποτε πετούσε ανέμελη σε κάποιο υγρό δάσος στους τροπικούς, και έτσι το dna μου επιτρέπει να την παλεύω και χωρίς κλιματιστικό όταν λείπει η Κυρία μου. Η οποία βέβαια υποσχέθηκε πως εντός λίγων ημερών θα με πάρει αγκαλιά και θα την κοπανήσουμε για Άνδρο. Θα μεταφέρω εντυπώσεις, εννοείται, αλλά για την ώρα υποφέρω. Η Κυρία βλέπετε αφήνει ανοιχτό το pc και η αρχική της σελίδα του fb ανανεώνεται αυτόματα μπροστά στα μάτια μου. Όχι φίλες μου, δεν είναι η μάστιγα του καλοκαιριού το #vitamin Sea ούτε το #paradeisos με φόντο ένα κακοφαγωμένο καρπούζι. Η μάστιγα του καλοκαιριού, που φυσικά επέφερε το facebook, βρίσκεται στο κάδρο. Ή την ανυπαρξία κάδρου. Ορίζοντες με κλίσεις που κυμαίνονται από 5^ο έως 45^ο, στραβοί γιαλοί και στραβά αρμενίσματα. Είναι φορές που πονάω. Θα πείτε βέβαια, ένας εγκλωβισμένος σε κλουβί στην Θεσσαλονίκη παπαγάλος λογικό είναι να κομπλεξάρεται από τις ανέμελες στιγμές του timeline. Ίσως.

Εχθές ας πούμε είχε πανσέληνο. Και έκλειψη πριν την πανσέληνο. Η όμορφη διαστημική αντηλιά προσέφερε ένα ωραίο βράδυ σε πολλ@ εκεί έξω, που φρόντισαν να φωτογραφήσουν (ευγενικός τρόπος του λέγειν) το φαινόμενο, δείχνοντας όμως ιδιαίτερα ανέμπνευστ@ στα συνοδευτικά hashtag. Ενώ για την θάλασσα θα βρει κανείς συνοδευτικά στιχάκια που ξεκινούν από Ελύτη για να φτάσουν μέχρι Ντίλαν Τόμας, via Φοίβο Δεληβοριά και τους περιστασιακούς Χατζηφραγκέτα, όταν εμφανίζεται ολόγιομος ο βραχώδης βαρυτικός μας παρτενέρ η έμπνευσή μας μοιάζει καθηλωμένη σε ένα άσμα της Αλεξίου και (σπανιότερα) ένα του Van Morrison.

Ματαίως περίμενα κάτι πρωτότυπο. Και είναι να απορείς. Σκαρώνω ένα πρόχειρο στατιστικό και λέω ευθαρσώς: 8 στους 10 έχουν σίγουρα κάποια στιγμή στη ζωή τους καταλήξει με το υποψήφιο αμόρε τους σε μια σκοτεινή παραλία (έστω μπαλκόνι, έστω πλατεία) και έχουν ατενίσει ταυτόχρονα τον νυχτερινό ουρανό καθώς παίζουν μπάλα με τα πρώτα αγγίγματα του ερωτικού παιγνίου. Μακριά από την φωταύγεια των αστικών κέντρων και μακριά από την συνοδευτική ανυπομονησία τους, δυο (ή τρεις και παραπάνω, δεν κρίνουμε) ψυχές αντικρίζουν την συμπαντική αλήθεια που τις περιβάλλει, και ετοιμάζονται να καταθέσουν έναν ερωτικό φόρο τιμής στην άκρατα ερωτική Δημιουργό Αστάρτη. Όμως, σκαρώνοντας το δεύτερο θρασύ μου στατιστικό, δηλώνω μετά βεβαιότητος πως 6 στους 10 των 8 στους 10 αδυνατούν να σχολιάσουν τον νυχτερινό θόλο και περιορίζονται σε κοινότυπες διαπιστώσεις:

Δεν είναι πολύ ωραία η νύχτα απόψε;

Αχ, κοίτα το όμορφο φεγγάρι

Ωχ, ένα αστέρι που πέφτει, κάνε μια ευχή.

Το είδος μου όμως έχει μελετήσει σε βάθος το νυχτερινό ουρανό, και εγώ είμαι εδώ για να καταθέσω τον οβολό μου. Αλλά αυτός δεν είναι ένας οβολός εγκυκλοπαιδικών γνώσεων: Ακολουθεί η συνταγή για επιτυχές κορτάρισμα υποψήφιου παρτερνέρ, ακόμα και αν αυτ@ είναι σκληροπυρηνικός θιασώτης το ζωδιακού κύκλου ή ακόμα και της Επίπεδης Γης. Σε όλ@ αυτ@, ο νυχτερινός ουρανός κρύβει όλο το απαραίτητο mindfuck που χρειάζεται για να διώξει το mind από την λέξη.

1.Θεραπεύοντας επιπεδογηστές Ή μέθοδος «Καββαδία»

Σε περίπτωση που η παραλία δεν προσφέρεται για 3, καλό είναι να αποθηκεύσουμε στο κινητό μας το Σταυρό του Νότου. Όχι επειδή το τραγούδι είναι ρομαντικό με κάποιο τρόπο, ούτε επειδή ο Καββαδίας προσφέρεται για μουσικό χαλί. Αλλά είναι ιδανικός για το «ζέσταμα» επί του νυχτερινού ουρανού, ιδίως αν ο/η παρτενέρ ανήκει στην εκλεκτή αίρεση των Επιπεδογηστών. Κάπου λοιπόν ο ποιητής θα μας κάνει πάσα με το Σταυρό του Νότου με τα στράλια. Ξεκινάμε το λουτρό αλήθειας με ένα ελαφρύ μασάζ αθώας ερώτησης: Αλήθεια, τι είναι ο Σταυρός του Νότου; Μετά παίζουμε με τα στατιστικά, που λένε ότι 9 στους 10 δεν έχουν ποτέ σκεφτεί τι είναι ο Σταυρός του Νότου. Ελπίζουμε να ανήκει στην κατηγορία 1 στους 10 που θα πει αθώα: Κάποιο νησιώτικο ξωκλήσι; Με αυτό, ο διαιτητής έχει σφυρίξει το σημείο του πέναλτι.

Ο Σταυρός του Νότου είναι φυσικά ένας αστερισμός, ένας ιδιαίτερα προσανατολιστικός αστερισμός για τους θαλασσοπόρους, όπως είναι η Μεγάλη Άρκτος που απλώνεται μεγαλοπρεπώς επάνω μας (βλ. 3). Και που είναι αυτός ο αστερισμός, θα ρωτήσει. Μα φυσικά, δεν τον βλέπουμε χαζούλ@, είναι η γλυκιά ρομαντική απάντηση μας. Γιατί ο Σταυρός του Νότου είναι αστερισμός του νότιου ημισφαιρίου (το μαρτυρά κάπως και το όνομα), που ω, τι έκπληξη, έχει έναν ολότελα διαφορετικό νυχτερινό ουρανό από τον δικό μας. Κάτι τέτοιο θα ήταν φύσει αδύνατο σε μια Γη που δεν χωρίζεται σε βόρεια και νότια ημισφαίρια, όντας επίπεδη, αλλά ουδείς μπορεί να ακυρώσει την ύπαρξη του χιλιοτραγουδισμένου Σταυρού του Νότου. Στο εγκεφαλικό αυτό αδιέξοδο, μπορεί να έχουμε μόλις καταρρίψει, με τρόπο εξαιρετικά απλό, μια οντολογική κοσμοθεωρία, μετατρέποντας το αντικείμενο του πόθου μας ευάλωτο σαν παλάτι του οποίου οι κεντρικές πύλες μόλις έπεσαν από έναν πολιορκητικό κριό. Στη συνέχεια, οι έννοιες καμπύλωση, τροχιά και βαρύτητα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ένα ολότελα διαφορετικό και πιο ενδιαφέρον .

2.Σκηνικό υπαρξιακού τρόμου Ή μέθοδος «Πεφταστέρι»

Η γιαγιά μου έλεγε πάντοτε: Σαν πέφτει ένα αστέρι δεν θέλει ευχή, θέλει προσευχή. Οι στατιστικές μου (δεν είναι από το μυαλό μου, από το τις βγάζω) λένε πως ένα ικανό 7 στα 10 θεωρεί την φράση κυριολεκτική, πως δηλαδή μιλάμε όντως για ένα αστέρι που ξεκαρφιτσώνεται από τον ουράνιο θόλο και πεθαίνει μεγαλοπρεπώς με την φλογισμένη του ουρίτσα.

Φευ, ο θάνατος ενός αστεριού περνάει πρώτα μερικά αρκούντως τρομακτικά στάδια, όπως αυτό του Κόκκινου Γίγαντα και του πολλαπλασιασμού του μεγέθους του (π.χ. ο Ήλιος μας, σαν εγκαταλείψει τον μάταιο κόσμο και το Ηλιακό μας σύστημα γίνει σκέτο σύστημα, εκτιμάται πως θα «καταπιεί» τον Ερμή και θα γειτνιάσει με την Αφροδίτη.) και ύστερα αυτό του μπλε υπεριώδους νάνου. Τα αστέρια που πεθαίνουν τις νύχτες δεν είναι παρά ξέμπαρκοι βραχώδεις ταξιδιώτες, τυχοδιώκτες του διαστήματος, που ενίοτε διαπερνούν την ατμόσφαιρα και καίγονται ταχέως στον πηχτό αζωτούχο μας αέρα.

Ένας ελαφρώς μεγαλύτερος τέτοιος πλάνητας επισκέφτηκε την ατμόσφαιρα πριν περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια και οι δεινόσαυροι δεν είδαν ποτέ αν υλοποιήθηκε η ευχή τους. Όμως τα πεφταστέρια δεν είναι αφορμή για να ξεκινήσουμε υπαρξιακές αναζητήσεις που θα καταλήξουν στην κοινοτοπία της ασημαντότητάς μας στο κοσμικό γίγνεσθαι. Αντίθετα, συνεισφέρουν σε μια ιδιαιτέρως ρομαντική διαπίστωση: Πως εκείνη ακριβώς την στιγμή, στην δροσερή αμμουδιά, ένας βράχος κάηκε πάνω από τα κεφάλια μας και αν το βραδινό μελτέμι συνεισφέρει στην υπόθεση τότε μπορεί, μπορεί, μερικοί κόκκοι σκόνης να προσγειωθούν επάνω μας, κόκκοι που έχουν ταξιδέψει αποστάσεις που δεν χωράει ο νους και ίσως προέρχονται από την άλλη άκρη του σύμπαντος, με ηλικία μεγαλύτερη ακόμα και από την Γη.

3.Προσανατολισμός τη νύχτα Ή μέθοδος «Χαρταετός»

ΟΚ, φαντάζει ενδιαφέρουσα μια έκθεση έργων μοντέρνας τέχνης, αλλά είναι πολλές φορές χρήσιμο να υπάρχει και κάποιος που να σου λέει τι ακριβώς βλέπεις. Σίγουρα, μπορείς να δείξεις με στοχευμένη ασάφεια ένα τμήμα του ουρανού και να πεις να, εκεί είναι ο αστερισμός του Καζαμπούμπου, αλλά μερικά πράγματα είναι εμφανή στο νυχτερινό ουρανό, πέραν της Αφροδίτης και του Άρη. Το πιο απλό παράδειγμα είναι η Μεγάλη Άρκτος. Σε προσκοπικό mode μπορείς να δεις τον χαρταετό (για άλλους, τηγάνι) και να τον περιγράψεις με ακρίβεια, όπως και να ακολουθήσεις νοητά το ακριανό του αστέρι που σαν κορυφή τριγώνου δείχνει πάντα προς τον Βορρά. Κάπως έτσι, και με χρήση του παιδικού μνημονικού (μπροστά μου ο Βορράς, πίσω μου ο Νότος, στα δεξιά μου η Ανατολή στα αριστερά μου η Δύση) μπορείς να κάνεις μια πολύ εύκολη πρόβλεψη για το που θα σκάσει η Ανατολή. Ακόμα και αν δεν εντυπωσιαστεί από τις αστρικές σου γνώσεις ο/η/οι συνοδ@, θα ξέρεις τουλάχιστον με κάποια ασφάλεια για το που να στήσεις την σκηνή χωρίς τον κίνδυνο να ξυπνήσεις με καμένες πατούσες ή ακόμα χειρότερα, από τις 6 τα χαράματα μούσκεμα στον ιδρώτα.

4.Μίλα μου για σένα ΄Η μέθοδος «δεν είσαι το ζώδιο που νομίζεις πως είσαι»

Για τους πιο έμπειρους, οι αστερισμοί του Καρκίνου ή των Ιχθύων μπορεί να είναι εξ’ ίσου εύκολοι με την Μεγάλη Άρκτο. Ωστόσο το παιχνίδι εντυπωσιασμού με το αστερισμών έχει ένα όριο. Από την άλλη, η απομυθοποίηση ιερών δοξασιών είναι ένα προσφιλές και αγαπημένο θέμα φλερτ, οπότε εκείνη η στιγμή είναι μια καλή στιγμή να μπει στην κουβέντα ο περιφρονημένος αστερισμός του Οφιούχου. Ο φίλος Πτολεμαίος πρώτος είχε δει τον αστερισμό αυτόν, που είχε ένα βασικό μειονέκτημα σε σχέση με τους άλλους: Η εμφάνισή του κρατούσε λίγο. Επιπλέον, ήταν ο 13^ος.

Όμως οι μήνες είναι 12, σχετικά ισόποσοι ημερών και τα ζώδια έπρεπε να κατανεμηθούν με τρόπο μοιρασμένο. Έτσι, ο Οφιούχος παραλείφθηκε σιωπηλά από τον ζωδιακό κύκλο, αφήνοντας έναν ολόκληρο μήνα στους σεξουλιάρηδες Σκορπιούς που το ’17 θα φέρει αλλαγές στον επαγγελματικό τομέα.

Πρακτικά όμως, καθώς τα ζώδια δεν παύουν να είναι ενεργειακά πεδία που προκαλούνται από την σχετική θέση Ήλιου-Γης-Αστερισμών, ολόκληρος ο ζωδιακός χάρτης είναι μια φενάκη, μια πλάνη της επίσημης αστρολογίας που προσπαθεί να αποκρύψει πως όσοι είναι γεννημένοι στον Οφιούχο είναι πιο ευνοημένοι από όλους (Γούντι Άλεν, Ντοστογιέφσκι, Κιμ Μπάσιντζερ, Τζεφ Μπρίτζες, Τίριον Λάνιστερ και αυτά είναι μόνο ενδεικτικά).

Το λουτρό αλήθειας σε συνδυασμό με το λουτρό διαστημικής σκόνης από τα πέρατα του γνωστού σύμπαντος είναι αναμφίβολα μια κορυφαία στιγμή ρομαντισμού. Η κρίση ίσως σκότωσε τα ξενοδοχεία τριών αστέρων της μιας βραδιάς και μας επέστρεψε στην παραλία των πολλών αστέρων, αλλά αυτό μπορεί ασφαλώς να συνεισφέρει στον τσαλαπατημένο ερωτισμό των ημερών μας.

Οπότε καλή συνέχεια και επιστρέφουμε, με την δεύτερη Ωδή, αυτή τη φορά αφιερωμένη στο ελληνικό έντεχνο τραγούδι.