Alfavita Newsroom Σοβαρές εξελίξεις σημειώνονται στην παγκόσμια σκηνή το τελευταίο διάστημα, εκφράζοντας την ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και την όξυνση των ανταγωνισμών, όπως εκδηλώθηκαν με δηλώσεις και πράξεις των ηγετών των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, στα πλαίσια των διαφόρων Συνόδων Κορυφής και συναντήσεων που πραγμα¬το¬ποιήθηκαν τελευταία.
Παρότι έγινε προσπάθεια αρχικά να δημιουργηθεί η εντύπωση πως υπήρξε συμφωνία στα βασικά θέματα και αποφεύχθηκαν νέες ρωγμές ανάμεσα στα μέλη του ΝΑΤΟ στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του στις Βρυξέλλες, 11 – 12 Ιούλη, αμέσως μετά έγινε γνωστό πως υπήρξαν μεγάλες αντιπα¬ρα¬θέ¬σεις στη διάρκεια των συζητήσεων ανάμεσα στις ΗΠΑ και τις χώρες της ΕΕ, ιδιαίτερα τη Γερμανία, όχι μόνο σε ό,τι αφορά τα θέματα συζήτησης, όπως η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών στο 2%, η επέ¬κταση των στρατηγικών όπλων μεγάλης κλίμακας και οι απειλές προς Ρωσία, Κίνα, Ιράν, αλλά και σ’ ό,τι αφορά κρίσιμα ζητήματα, που επαναπροσδιορίζουν το θεμελιώδες περιεχόμενο των σχέσεων ΗΠΑ- ΕΕ.
Έτσι σε ό,τι αφορά τα πραγματικά αποτέλεσμα της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ και τις αποφάσεις που πάρθηκαν, ανεξάρτητα από τα ευχολόγια που ακούστηκαν και τα “κοινά ανακοινωθέντα” που βγήκαν, αυτές φαίνεται να έχουν τόση βαρύτητα, όση είχαν και οι αποφάσεις πριν ενάμιση μήνα της Συνόδου Κορυφής των G7 στον Καναδά (8-10 Ιούνη), όπου κατέληξαν σε κανονικό φιάσκο, εν μέσω αλληλοκαταγγελιών του Τραμπ με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ηγέτες, και τις ΗΠΑ τελικά τότε να αποσύρουν την υπογραφή τους από το κοινό ανακοινωθέν.
Οι ίδιες και χειρότερες αλληλοκαταγγελίες εκτοξεύθηκαν τώρα ανάμεσα στους ηγέτες των ΗΠΑ και Γερμανίας, με τον Τραμπ να δηλώνει: “Νομίζω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένας εχθρός λόγω αυτών που μας κάνουν στα θέματα εμπορίου”, κατατάσσοντας την ΕΕ στην ίδια κατηγορία με την Κίνα και τη Ρωσία, ενώ ήδη έχει επιβάλλει δασμούς σε εισαγόμενα προϊόντα από την ΕΕ αξίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων και αναμένονται νέοι δασμοί σε πολύ μεγαλύτερης αξίας προϊόντα.
Τις βιτριολικές δηλώσεις προς την ΕΕ συνέχισε ο Τραμπ και κατά την επίσκεψή του στη Μ. Βρετανία, όπου σύμφωνα με την Μέι, της πρότεινε να ...μηνύσει την ΕΕ, ενώ την πίεσε να προχωρήσει σε σκληρό Brexit, διαφορετικά να ξεχάσει μια καλή εμπορική συμφωνία με τις ΗΠΑ. Για να είναι μάλιστα ακόμα πιο σαφής υποστήριξε απροκάλυπτα τον υπουργό Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας, που μόλις είχε παραιτηθεί διαφωνώντας με το “ήπιο” Brexit της Μέι, ενώ δεν διαψεύστηκε η είδηση ότι παρότρυνε τον Γάλλο Μακρόν να αποχωρήσει από την ΕΕ, ξεκαθαρίζοντας πως η πολιτική του σκοπεύει στην διάλυση της ΕΕ, που την θεωρεί όχημα για την ενίσχυση της επιρροής της Γερμανίας στην Ευρώπη και τον κόσμο.
Ανάμεσα στις πολλές απαντήσεις Ευρωπαίων ηγετών προς τον Τραμπ ξεχωρίζουν δύο. Αυτή του Γκάμπριελ, πρώην υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας, και αυτή των Τουσκ και Γιουνκέρ. Ο πρώτος δήλωσε στο περιοδικό Der Spigel πως: “Δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στην Αμερική υπό τον Τραμπ που επιδιώκει αλλαγή καθεστώτος στη Γερμανία” και ότι “δεν μπορούμε πλέον να έχουμε καμιά ψευδαίσθηση. Ο Ντόναλντ Τραμπ καταλαβαίνει μόνο την ισχύ. Επομένως πρέπει να του δείξουμε ότι είμαστε κι εμείς ισχυροί”, για να καταλήξει “εάν απαιτεί δισεκατομμύρια δολάρια για τις αμυντικές δαπάνες των ΗΠΑ, τότε κι εμείς πρέπει να απαιτήσουμε να μας επιστραφούν τα δισεκατομμύρια που δαπανήσαμε για τους πρόσφυγες που δημιούργησε η αποτυχημένη στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ”.
Τουσκ και Γιουνκέρ πριν φτάσουν στο Τόκιο για την υπογραφή της εμπορικής συμφωνίας ΕΕ - Ιαπωνίας, της “μεγαλύτερης συμφωνίας που έχει διαπραγματευθεί η ΕΕ”, σύμφωνα με τους αξιωματούχους της, στάθμευσαν στο Πεκίνο και είχαν συνάντηση με τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ με την ευκαιρία της 20ής Συνόδου ΕΕ – Κίνας, στη διάρκεια της οποίας ο Γιουνκέρ δήλωσε: “Το πολυπολικό σύστημα δέχεται επίθεση και είναι μια επίθεση χωρίς προηγούμενο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου”, ενώ ο Τουσκ σημείωσε από την πλευρά του ότι “υπάρχει ακόμα χρόνος για να αποφευχθεί η σύγκρουση και το χάος”.
★★★
Η Σύνοδος Κορυφής Τραμπ- Πούτιν στο Ελσίνκι, τη Δευτέρα 16 Ιούλη, και τα ανοιχτά μέτωπα του αμερικανορωσικού ανταγωνισμού που τέθηκαν στο τραπέζι, επισκιάστηκαν, με μια έννοια, από τον πρωτοφανή καταιγισμό επιθέσεων που δέχθηκε ο Τραμπ από κυρίαρχους κύκλους στο εσωτερικό των ΗΠΑ και στην Ευρώπη για τη συνάντηση και τον τρόπο που στάθηκε απέναντι στον Πούτιν, αναδεικνύοντας το βαθύ διχασμό της Δύσης, τόσο στο εσωτερικό της μονοπωλιακής αστικής τάξης των ΗΠΑ, όσο και ανάμεσα στην τελευταία και την ΕΕ.
Πίσω από τις επιθέσεις για έσχατη προδοσία του Τραμπ και προσπάθεια συγκάλυψης της ρωσικής ανάμειξης στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2016, (μιλάνε για ανάμειξη άλλων στα εσωτερικά τους, αυτοί που δεν υπάρχει γωνιά του πλανήτη που να μην έχουν χώσει τη γουρουνίσια μούρη τους), υπάρχει το κεντρικό ζήτημα της κατεύθυνσης που πρέπει να πάρει η διεθνής πολιτική του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και ο τρόπος που θα αντιμετωπίσει τους ανταγωνιστές του. Και σ’ αυτό ακριβώς το κεντρικό ζήτημα εκδηλώνεται μια σφοδρή αντιπαράθεση στο εσωτερικό του, με αποτέλεσμα η στρατηγική του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού να δοκιμάζεται σκληρά και να βρίσκεται σε κρίση.
Σε τελευταία ανάλυση βέβαια, η κρίση αυτή πηγάζει από τα μεγάλα προβλήματα που συναντά η παγκόσμια αμερικανική κυριαρχία, από την εξασθένιση των δυνατοτήτων τους, από τις ανακατατάξεις που συντελούνται στη δύναμη των διεθνών κέντρων και στην αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων ανάμεσά τους, που προκαλούν απότομη κλιμάκωση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αμφισβητούν ευθέως τον κυρίαρχο ρόλο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην παγκόσμια σκηνή.
Από τη μια βρίσκονται οι Δημοκρατικοί και ένα τμήμα των Ρεπουμπλικάνων, αυτοί που πριν δυο χρόνια έχρισαν “ηγέτη του Δυτικού κόσμου” τη Μέρκελ, που θέλουν με σύμμαχο την ΕΕ, παρά τις διαφορές και αντιθέσεις τους, να προχωρήσουν μαζί, χωρίς ανάσα, την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία σε όλα τα επίπεδα και ταυτόχρονα να ανακόψουν τη ραγδαία άνοδο και επέκταση της Κίνας. Και από την άλλη βρίσκεται η σημερινή ηγεσία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, που αναζητά ένα προσωρινό συμβιβασμό με τη Ρωσία πάνω στα βασικά μέτωπα του αμερικανορώσικου ανταγωνισμού (Ουκρανία, Συρία, επέκταση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, αντιπυραυλική ασπίδα, κλπ). Ένα συμβιβασμό ανάμεσα στις δύο χώρες που διαθέτουν το 90% των πυρηνικών όπλων του πλανήτη, όπως είπε ο Τραμπ, εκτοξεύοντας εμφανώς απειλή σε όλους τους άλλους, με σκοπό να εξαναγκάσει την ΕΕ να συρθεί με τους δικούς του οικονομικο-πολιτικούς όρους στο άρμα του, τορπιλίζοντας τις φιλοδοξίες της Γερμανίας, να προκαλέσει ρήγμα στο κυοφορούμενο μέτωπο Ρωσίας – Κίνας και να προχωρήσει σε οικονομικό και πολιτικό πόλεμο ενάντια στην Κίνα, που απειλεί την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στην παγκόσμια οικονομία.
Έναν ανάλογο συμβιβασμό, μικρότερης κλίμακας και άλλης σκοπιμότητας, επεχείρησαν οι ΗΠΑ με τη Β. Κορέα με τη συνάντηση Τραμπ και Κιμ Γιονγκ Ουν στη Σιγκαπούρη, στις 12 Ιούνη, μόνο που αυτοί οι σχεδιασμοί είναι πολύ αμφίβολοι και θνησιγενείς σε μια ασταθή και διαρκώς μεταβαλλόμενη πραγματικότητα. Κάτι τέτοιο διαφάνηκε στην πρόσφατη συνάντηση , στις 7 Ιούλη, του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ στη Β. Κορέα με τον αντιπρόεδρο του κόμματος, Κιμ Γιονγκ Τσολ, όπου το συμπέρασμα των Βορειοκορεατών ήταν πως : “οι ΗΠΑ κάνουν μοιραίο λάθος εάν φτάνουν σε σημείο να θεωρήσουν ότι η Βόρεια Κορέα θα αναγκαστεί να αποδεχτεί τις απαιτήσεις που αντικατοπτρίζουν την γκανγκστερικού τύπου νοοτροπία τους”.
Ο Τραμπ για να μπορέσει να πραγματοποιήσει τη συνάντηση με τον Πούτιν χρειάστηκε ενάμιση χρόνο, χωρίς μάλιστα να καταφέρει να κάμψει τις αντιστάσεις των εσωτερικών αντιπάλων του, αντίθετα αυτές φαίνεται να φουντώνουν και να παράγουν αποτέλεσμα. Οπότε, το ποια συγκεκριμένη κατεύθυνση θα κυριαρχήσει στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ για την εδραίωση της παγκόσμιας ηγεμονίας τους, με βάση τα ιδιαίτερα συμφέροντα των μονοπωλιακών τμημάτων που συγκρούονται, είναι ζητούμενο, και αυτός ο συγκερασμός και το μίγμα πολιτικής που προκύπτει στην πράξη, δημιουργεί μια αλλοπρόσαλλη, δίβουλη και ασταθή κατάσταση, στοιχείο ακριβώς της βαθιάς κρίσης που διαπερνά την πολιτική των ΗΠΑ.
Σε κάθε περίπτωση βέβαια, σταθερή επιδίωξη του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού είναι να ανατρέψει τη διαμορφούμενη τάση απώλειας της παγκόσμιας ηγεμονικής του θέσης, επιδιώκοντας να φρενάρει την ορμητική άνοδο της Κίνας και τη σταθερή επάνοδο της Ρωσίας, αποτρέποντας με κάθε τρόπο μια συμμαχία ανάμεσά τους, και με την εξαπόλυση απειλών και τη δραστήρια προετοιμασία για πόλεμο, να εξαναγκάσει ταυτόχρονα όλες τις άλλες δυνάμεις, στην Ευρώπη και την Ασία, να ευθυγραμμιστούν μαζί του σ’ αυτή την αντιπαράθεση.
Αυτή ακριβώς η αμφισβήτηση και απειλή απώλειας της πρωτοκαθεδρίας των ΗΠΑ στην παγκόσμια σκηνή, έφεραν στο προσκήνιο τις δυνάμεις που εκπροσωπεί ο Τραμπ και κάνουν την αμερικάνικη υπερδύναμη πιο επικίνδυνη και τυχοδιωκτική, πηγή πολέμου και επίθεσης.
★★★
Εκεί που συναντά τις λιγότερες αντιστάσεις ο Τραμπ, στο εσωτερικό των ΗΠΑ, είναι στον εμπορικό πόλεμο που ξεκίνησε πριν δύο μήνες, θέτοντας στο στόχαστρο την Κίνα και κατά δεύτερο λόγο την ΕΕ, ιδιαίτερα τη Γερμανία, τον Καναδά, κλπ.
Ένας οικονομικός πόλεμος που κλιμακώνεται διαρκώς και σ’ ό,τι αφορά την γκάμα των εμπορευμάτων που μπαίνουν δασμοί αλλά και στην συνολική αξία των εμπορευμάτων που δασμολογούνται.
Έτσι, ενώ ξεκίνησαν οι ΗΠΑ με δασμούς 25% σε εισαγόμενα μέταλλα από την Κίνα, συνολικής αξίας 34 δισεκατομμυρίων δολαρίων που ανταπέδωσε την επόμενη ώρα η Κίνα με ισόποσης αξίας εμπορεύματα, προσφεύγοντας ταυτόχρονα στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ) και καταγγέλλοντας τις ΗΠΑ, τώρα επανέρχεται ο Τραμπ και επιβάλλει επιπρόσθετους τελωνειακούς δασμούς 10% από τον Σεπτέμβρη, σε πλήθος εισαγόμενων προϊόντων από την Κίνα, αξίας 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ απειλεί πως θα επιβάλλει δασμούς στο σύνολο της αξίας των εισαγόμενων εμπορευμάτων από την Κίνα, περίπου 500 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η κινέζικη ηγεσία προειδοποιεί ότι βρισκόμαστε μπροστά “στο μεγαλύτερο οικονομικό πόλεμο στην ιστορία” και ότι είναι υποχρεωμένη να απαντήσει με το ίδιο νόμισμα στην οικονομική επίθεση των ΗΠΑ.
Όλες αυτές οι Σύνοδοι Κορυφής, οι συναντήσεις που πραγματοποιούνται και οι αποφάσεις που παίρνονται δείχνουν πως οι διεθνείς εξελίξεις επιταχύνονται στη βάση της εκρηκτικής όξυνσης των παγκόσμιων αντιθέσεων και των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, για την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής και σκοτεινιάζουν το διεθνή ορίζοντα, επαναφέροντας την απειλή γενικευμένων συγκρούσεων και πολέμων.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 17 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 17/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
