Alfavita Newsroom Αυτές τις ημέρες πραγματοποιείται στην Πάτρα το Αναπτυξιακό Συνέδριο για την Ανασυγκρότηση της Δυτικής Ελλάδας, από το βήμα του οποίου ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Κώστας Γαβρόγλου, ανέπτυξε τους κεντρικούς άξονες της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της κυβέρνησης.
Μαθαίνουμε λοιπόν ότι στόχος της εκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης για την εκπαιδευτική βαθμίδα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, είναι ο σχεδιασμός της αποφόρτισης των μαθητών της Γ΄ Λυκείου από το κλίμα των πανελλαδικών εξετάσεων δια μέσου της απαλλαγής από κάποια μαθήματα προκειμένου να υπάρχει περισσότερος χρόνος για εμβάθυνση και επικοινωνία με τους εκπαιδευτικούς.
Όπως «κατά λέξη» ανέφερε ο υπουργός: «…Στην Γ΄ Λυκείου βάζουμε λιγότερα μαθήματα και περισσότερες ώρες για να εμβαθύνουν οι μαθητές και για να μπορούν και οι εκπαιδευτικοί να ανοίγουν «παρενθέσεις» γνώσης και επικοινωνίας με τους μαθητές…»
Όπως λοιπόν μας μεταφέρεται: «… με απόφαση Γαβρόγλου μπορούν να απαλλαχθούν οι μαθητές από Θρησκευτικά, Γυμναστική και Μουσική…».
Ο δικαιολογητικός μάλιστα λόγος της πολιτικής αυτής της «αποφόρτισης» από το κλίμα των εξετάσεων είναι, κατά τα υπουργικά λεγόμενα, η μέσω της αποδραματοποίησης των εξετάσεων, μείωση του κερδοσκοπικού οργανισμού – μέρους της δημόσιας παιδείας, που είναι τα φροντιστήρια και η παραπαιδεία, τα οποία πρέπει να αντιμετωπιστούν ως σύνολο.
Διαβάστε περισσότερα:
http://www.alfavita.gr/arthron/ekpaideysi/ti-proaniggeile-o-yp-paideias-gia-deyterovathmia-kai-tritovathmia-ekpaideysi
Αν όντως αυτός είναι ο πολιτικός σχεδιασμός αντιμετώπισης του φαινομένου της παραπαιδείας, τότε επιτρέψτε μου να μην κοιμάμαι ήσυχη.
Πριν από οποιαδήποτε απόπειρα να εξηγήσω τι εννοώ και να δικαιολογήσω την επερχόμενη απώλεια ποιοτικού ύπνου, επιτρέψτε μου να παρατηρήσω ορισμένα πράγματα για τα τρία μαθήματα που μπήκαν στο στόχαστρο της κυβερνητικής πολιτικής και υποβαθμίζονται, στην Γ’ δε Λυκείου σχεδιάζεται η πλήρης εξαφάνισή τους, και μάλιστα υπό την έωλη δικαιολογία ότι αυτό γίνεται για να προστατευτούν τα λαϊκά στρώματα από την παραπαιδεία και την κατασπατάληση των λιγοστών εισοδημάτων τους στα φροντιστήρια. Τώρα το πώς συνδέεται το ένα με το άλλο και πως, πολύ περισσότερο, επιτυγχάνεται ο στόχος, μόνο πολύ προχωρημένα μυαλά, προφανώς υψηλόβαθμων συμβούλων, το γνωρίζουν. Πάντως το δικό μου το μυαλό όσο και αν το στύψω δεν μπορώ να το συλλάβω. Για τον λόγο αυτόν, πείτε με και ανεπαρκή, πείτε με και συνωμοσιολόγο, άλλα πράγματα υποπτεύομαι ότι συμβαίνουν. Δεν με αφήνει βλέπετε ήσυχη ο πρότερος βίος του υπουργείου.
Κατ’ αρχήν σχετικά με τα μαθήματα της φυσικής αγωγής και της μουσικής έχω να επισημάνω ότι δεν αποτελεί τωρινό φαινόμενο η συνεχής απόπειρα υποβάθμισής τους στην εκπαίδευση και μέσω αυτής και στα μάτια της κοινωνίας. Πρόσφατη είναι η ψήφιση του Π.Δ. 79/2017 και της Υ.Α. Φ12/657/70691/Δ1/26-4-2016 «νέο ενιαίου τύπου ολοήμερο Δημοτικό σχολείο», όπου προβλέπεται, για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, η δυνατότητά ανάθεσης της διδασκαλίας τους μαζί με τα μαθήματα των καλλιτεχνικών και της θεατρικής αγωγής σε εκπαιδευτικούς ΠΕ70, δασκάλους, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα της διδασκαλίας αυτής καθαυτής των μαθημάτων αυτών και συνακόλουθα και της υπηρεσιακής κατάστασης τωρινής και μελλοντικής των αντίστοιχων εκπαιδευτικών των ειδικοτήτων αυτών.
Προχωρώντας τον συνωμοσιολογικό μου συλλογισμό, σκέφτομαι, είμαι μάλλον πεπεισμένη ότι, δεν μπορεί, είναι σίγουρα γνωστά στους σχεδιαστές της εκπαιδευτικής πολιτικής του υπουργείου φράσεις όπως «νους υγιής εν σώματι υγιεί» που προσθέτει χρόνια στη ζωή και ζωή στα χρόνια, αλλά και μελέτες που αφορούν την μουσική εκπαίδευση και την ψυχοπνευματική υγεία των μαθητών και την σημασία της θρησκευτικής εκπαίδευσης και της θρησκευτικής παράδοσης ως παράγοντα ενδυνάμωσης της κοινωνικής συνοχής. (Άρθρο 16 παράγραφος 2 του Συντάγματος: 2. Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλαση τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες).
Επομένως κάτι πολύ «μεγαλύτερο», πολύ «σπουδαιότερο» από τα παραπάνω, ως σκοπός κατέχει τις σκέψεις των στελεχών της εκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης και δεν είναι άλλο από τον «νυν υπέρ πάντων αγώνα» να κόψουμε δαπάνες και κονδύλια, να μας περισσεύουν να πληρώνουμε τα τοκοχρεολύσια, βγάζοντας αιματηρά πλεονάσματα. Αυτό όμως που, εμένα τουλάχιστον, με ξεπερνά, είναι ο τρόπος που αυτό πλασάρεται στην κοινωνία: «…Εσάς τους φτωχούς σκεφτόμαστε και τα κάνουμε όλα, για να μην αγχώνονται τα παιδιά σας και αναγκάζεστε να πληρώνετε φροντιστήρια…». Λες και η υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης γίνεται προς όφελος των πολλών και κυρίως των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, για να μην υπάρχει ανάγκη να ξοδεύουν, λες και έχουν κιόλας αυτήν την δυνατότητα. Άρα αφού δεν την έχουν την οικονομική δυνατότητα τι την χρειάζονται τώρα την φυσική αγωγή, την μουσική και την θρησκευτική εκπαίδευση;
Το πλασάρισμα συνεχίζεται με την εξής γαρνιτούρα, αποτέλεσμα ερευνών και μελετών: Όπως ανέφερε ο υπουργός: «…Κάθε φουρνιά όσων δίνουν εξετάσεις κοστίζει στην ελληνική οικογένεια 2 δις. ευρώ και μόνο το 30%, δηλαδή 1 στους 3, σπουδάζει αυτό που έχει βάλει στις 10 πρώτες επιλογές του…». Και παρακάτω: «…Τι προτείνουμε, λοιπόν, για το Λύκειο: Στην Γ’ Λυκείου βάζουμε λιγότερα μαθήματα και περισσότερες ώρες για να εμβαθύνουν οι μαθητές και για να μπορούν και οι εκπαιδευτικοί να ανοίγουν «παρενθέσεις» γνώσης και επικοινωνίας με τους μαθητές…». Το πως θα γίνεται αυτή η «εμβάθυνση» και πως οι έρμοι οι εκπαιδευτικοί θα ανοίγουν «παρενθέσεις» γνώσης και επικοινωνίας με τους μαθητές δεν μας το προσδιορίζει. Να φανταστώ ότι θα παρακινούνται, κατά την διάρκεια των ωρών αυτών, που θα απαλλάσσονται από τα παραπάνω μαθήματα, τώρα οι μαθητές της Γ’ Λυκείου, για πρώτη φορά να αποκτήσουν ορθό επαγγελματικό προσανατολισμό, μέσω μιας εσωτερικής αναζήτησης και ενώ οι εξετάσεις είναι προ των πυλών, και να καθοδηγούνται τελικά να σπουδάζουν αυτό που επιθυμούν και έχουν επιλέξει με τις 10 πρώτες επιλογές τους; Λίγο δύσκολο μου φαντάζει όλο αυτό, σε ένα δημόσιο σχολείο, που μάθημα επαγγελματικού προσανατολισμού δεν προσφέρεται ήδη από τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου, προσαρμοσμένο βέβαια στην ηλικία τους, να αρκούν λίγες ώρες «εμβάθυνσης και επικοινωνίας με άνοιγμα παρενθέσεων» προκειμένου να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο, οι μαθητές τελικά άλλο να επιλέγουν και άλλο τελικά να σπουδάζουν.
Η πικρή αλήθεια κρύβεται πίσω από τις βαρύγδουπες και δυσνόητες αυτές φράσεις περί εμβάθυνσης, ανοίγματος παρενθέσεων, ποιοτικής επικοινωνίας, αποφόρτιση, αποδραματοποίηση. Δυστυχώς το συνωμοσιολογικό μου ένστικτο, με οδηγεί να πιστεύω ότι πίσω από όλα αυτά κρύβονται, αύξηση διδακτικού ωραρίου, υποβάθμιση μαθημάτων με τελικό σκοπό τον περιορισμό των διορισμών, τιμωρητική αξιολόγηση και αυτοαξιολόγηση, και άλλα τέτοια «μεταρρυθμιστικά».
Και εξηγούμαι: Πρώτον. Πάνω σε αυτήν την ποιοτική επικοινωνία με τους μαθητές με εμβάθυνση και άνοιγμα παρενθέσεων θα στηριχθεί και ένα μικρό κομμάτι της αξιολόγησης, θα φανεί όχι ποιος είναι επαρκής μόνο για την διδασκαλία του μαθήματός του, αλλά ποιος είναι ικανός και δημοφιλής προσελκύοντας πολυπληθές ακροατήριο μαθητών που θα τον προτιμά από φροντιστήρια και ιδιαίτερα, προετοιμάζοντας ταυτόχρονα τον μαθητή, όταν θα γίνει φοιτητής να βλέπει με τον ίδιο τρόπο τους καθηγητές του. (βλέπετε μαθήματα των ιδιωτικών πανεπιστημίων στις Η.Π.Α., όπου όποιος δεν προσελκύει φοιτητές - πελάτες απολύεται).
Δεύτερον. Τις ώρες που θα απασχολούνται, άραγε, για όλα τα παραπάνω «πρωτοποριακά» οι εκπαιδευτικοί σε ποιο ωράριο θα τις εντάσσει το υπουργείο; Στο διδακτικό ή στο υποχρεωτικό εκπαιδευτικό; Ρητορικό το ερώτημα. Συνάδελφοι προετοιμαστείτε για δραματική αύξηση και του διδακτικού μας ωραρίου. Πρέπει εμείς που πληρωνόμαστε τώρα να πεθαίνουμε στην τάξη για να μην χαλάσουμε ούτε ευρώ επιπλέον για διορισμούς και αναπληρώσεις.
Τρίτον. Με «ένα σμπάρο δύο τρυγόνια». Υποβαθμίζοντας μαθήματα, πετυχαίνει (πρώτο τρυγόνι) άμεσο αποτέλεσμα με λιγότερους ή καθόλου διορισμούς εκπαιδευτικών των αντίστοιχων ειδικοτήτων και (δεύτερο τρυγόνι) μακροπρόθεσμα, αρχικά μέσω της δυνατότητας απαλλαγής από τα μαθήματα αυτά κατ’ αρχήν στην Γ΄ Λυκείου, προετοιμάζει την κοινωνία και γαλουχεί κυρίως τα νεώτερα μέλη της με την πεποίθηση της μειωμένης σπουδαιότητας και αναγκαιότητας των μαθημάτων αυτών και την άνευ αντίστασης μείωση των ωρών διδασκαλίας τους με αποτέλεσμα και πάλι λιγότερους ή καθόλου διορισμούς.
Πιο αναλυτικά και σαφή: Χαμηλώνουμε τον πήχη, αδιαφορούμε για την ποιότητα της δημόσιας δωρεάν παιδείας, εξαφανίζουμε ή υποβαθμίζουμε μαθήματα και όλα αυτά προς όφελος δήθεν των μαθητών και των γονιών τους, για να βρουν τον χρόνο να επικοινωνούν ποιοτικά με τους εκπαιδευτικούς τους πριν από την προετοιμασία τους για τις εξετάσεις;;;!!! Τι εννοεί ο ποιητής; Πως θα επικοινωνήσουν με τους εκπαιδευτικούς όταν, όπως όλοι γνωρίζουμε, πολλοί από τους μαθητές της Γ΄ Λυκείου, των οποίων οι γονείς ακόμα και από το υστέρημά τους, τους στέλνουν να παρακολουθήσουν φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα, χάνουν επίτηδες ακόμα και ώρες μαθημάτων, για να παρακολουθήσουν μαθήματα που προσφέρει η παραπαιδεία;
Βγάζω απ’ έξω αυτούς τους μαθητές που ο γονείς τους έχουν την οικονομική δυνατότητα να τους στέλνουν σε ιδιωτικά σχολεία, διότι εκεί πηγαίνουμε: Σωστή και ολοκληρωμένη εκπαίδευση θα απολαμβάνουν μόνο αυτοί που το πορτοφόλι τους θα το επιτρέπει, όσο για τους άλλους ας πρόσεχαν. Είναι γνωστή η σημασία που αποδίδεται στα μαθήματα της μουσικής, της φυσικής αγωγής και της θρησκευτικής εκπαίδευσης στα ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, σε όλες τις βαθμίδες και σε όλες τις τάξεις.
Ας επανέλθουμε τώρα στο θέμα μας. Τι διαφορετικό πετυχαίνει το υπουργείο με την απαλλαγή των μαθητών της Γ΄ Λυκείου από τα μαθήματα της φυσικής αγωγής, της μουσικής και των θρησκευτικών από το να αποδεχθεί επισήμως την ανεπάρκεια του δημόσιου σχολείου και μάλιστα διευκολύνοντας τους μαθητές να χάσουν ώρες μαθημάτων στο σχολείο και να στραφούν στα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα; Ποιος από τους μαθητές και τους γονείς θα θεωρεί ότι θα ωφεληθεί περισσότερο από κάτι τόσο αόριστο και «προχωρημένο» όπως η «αγχολυτική» και «ποιοτική επικοινωνία με τους εκπαιδευτικούς» παρά από το επιπλέον διάβασμα σε φροντιστήρια και μαθήματα κατ’ οίκον, στην προσπάθειά του να βρει μια θέση στον ήλιο πετυχαίνοντας την εισαγωγή του σε μια σχολή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης; Τι άλλο αποτελεί αυτό το μέτρο παρά την ευχή του υπουργείου για την συνέχιση αυτής της πρακτικής; Βάζει ή όχι το υπουργείο και την «βούλα» για την συνέχισή της;
Έχω την γνώμη πως το υπουργείο δίνοντας την δυνατότητα απαλλαγής των μαθητών από τα μαθήματα αυτά, αφαιρεί από αυτούς έναν σημαντικό παράγοντα αποφόρτισης εν όψει των εξετάσεων, δηλαδή πετυχαίνει το αντίθετο από αυτό που επιδιώκει να επιτύχει και για να γίνω πιο σαφής:
Έχουν ακούσει άραγε εκεί στο υπουργείο για κοινωνιολογικές και ψυχιατρικές μελέτες που αφορούν τις ψυχικές και σωματικές ασθένειες από τις οποίες πάσχουν οι άνθρωποι των φιλελεύθερων κοινωνιών, μέσα στις υλιστικές κοινωνίες του καπιταλισμού, στις οποίες αιχμαλωτίστηκε ο άνθρωπος ψυχή τε και σώματι; Άραγε έχουν ακούσει για την σημασία της σωματικής άσκησης και της μουσικής παιδείας και το πόσο αυτές επιδρούν θετικά και στην ψυχή και το πνεύμα των ανθρώπων, απελευθερώνοντάς τους από την αγχώδη καθημερινότητα και την αναγκαιότητα της με κάθε τρόπο επιτυχίας; Προσφέρει ή όχι ένα υγιές σώμα και μια γαληνεμένη δια μέσω της ποιοτικής μουσικής ψυχή, ψυχική υγεία και ισορροπία; Ποιος μαθητής θα νιώθει πιο έτοιμος να αντιμετωπίσει τις εξετάσεις και να αποδραματοποιήσει την όλη διαδικασία, ένας μαθητής – έφηβος με ψυχοσωματική ισορροπία ή ένας έφηβος – μαθητής με έντονα συναισθήματα άγχους και ανασφάλειας;
Είμαι σίγουρη ότι όλα αυτά τα έχουν ακούσει και για τον λόγο αυτόν άλλωστε και τα φοβούνται. Δεν θέλουν ελεύθερους και σκεπτόμενους ανθρώπους παρά μόνο φοβισμένα ανθρωπάκια, εκπαιδευμένα μόνο στο να υπακούν και να πράττουν, όσα τους διατάζουν. Γνωρίζουν ότι η γνώση και η καλλιέργεια γεννά σκεπτόμενους νέους, αυτούς δεν τους χρειάζονται, αυτοί αποτελούν εμπόδιο στα σχέδιά τους.
Για να μην παρασυρόμαστε όμως, τι μπορεί να προταθεί ως αποτελεσματικό μέσο καταπολέμησης της παραπαιδείας; Αντί λοιπόν από τα ακατάληπτα αυτά σχέδια δήθεν για το χτύπημα της παραπαιδείας μέσω της αποφόρτισης, το μόνο που θα έπρεπε το υπουργείο να κάνει για να επιτύχει τον σκοπό αυτό, εφόσον βέβαια αυτό πραγματικά επιδιώκει, θα ήταν η αναβάθμιση όλων των μαθημάτων που διδάσκονται σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, ο εμπλουτισμός των σχολείων με νέα μαθήματα όπως επαγγελματικός προσανατολισμός, σεξουαλική και ψυχολογική διαπαιδαγώγηση, Ολυμπιακή παιδεία σίγουρα ξεχνώ και άλλα, τα οποία σε σχεδόν όλα τα προηγμένα κράτη εδώ και πολλές δεκαετίες διδάσκονται με μεγάλη επιτυχία. Επίσης η αναβάθμιση των μέσων διδασκαλίας και του εποπτικού υλικού, η συνεχής επιμόρφωση του εκπαιδευτικού προσωπικού, η κατασκευή σχολικών κτιρίων ικανών να στεγάσουν την δημόσια εκπαίδευση των παιδιών μας στην πιο σύγχρονη μορφή της.
Κανείς θα μπορούσε να αναρωτηθεί: «…Αυτά απαιτούν πολλά χρήματα. Ποιος θα τα δώσει αυτά τα χρήματα. Εσύ;…». Απαντώ: Ο ίδιος ο υπουργός ανέφερε ότι για την εισαγωγή των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση η ελληνική οικογένεια δαπανά (προφανώς εννοεί στην παραπαιδεία κυρίως) δύο δισεκατομμύρια ευρώ. Είναι ή δεν είναι αυτά τα χρήματα αρκετά για την αναβάθμιση της δωρεάν δημόσιας εκπαίδευσης; Αρκεί για αυτό να υπάρξει κάποτε μία κυβέρνηση και ένα υπουργείο που θα εμπνεύσει την κοινωνία, θα κερδίσει την εμπιστοσύνη της και θα της υποσχεθεί ότι τα χρήματα που σπαταλά στην παραπαιδεία, αν τα εμπιστευτεί στην κυβέρνηση θα επενδυθούν όλα για την αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας, με τρόπο τέτοιο που δεν θα χρειάζεται να δαπανά κανείς τίποτα για φροντιστήρια και ιδιαίτερα, διότι όλα θα προσφέρονται στα δημόσια σχολεία ποιοτικά και ολοκληρωμένα.
Έτσι μόνο καταπολεμιέται η παραπαιδεία, μόνο αν καταστεί άχρηστη.
Έτσι, με αυτού του είδους την εκπαίδευση γίνονται οι άνθρωποι ολοκληρωμένοι, δηλαδή μορφωμένοι, καλλιεργημένοι και σκεπτόμενοι και για αυτό ελευθερόφρονες που δύσκολα θα ποδηγετούνται.
Αυτό όμως θα ήταν για τους κρατούντες επικίνδυνο. Όχι; Για όσους αμφιβάλλουν τους υπενθυμίζω το εξής: Ένας από τους δέκα τρόπους χειραγώγησης της κοινής γνώμης κατά Νόαμ Τσόμσκι : «Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα. Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο».
Που αλλού θα εφαρμοστεί επιτυχώς η παραπάνω τακτική παρά σε μία κοινωνία απαίδευτη ή ελλειπώς εκπαιδευμένη και ημιμαθή;
Ολυμπία Ζαραμπούκα MSc - Eκπαιδευτικός φυσικής αγωγής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 17 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 17/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
