Alfavita Newsroom Ο στρατός της Καρχηδόνας, υπό την ηγεσία του στρατηγού Αννίβα Βάρκα νίκησε σε αποφασιστική σύγκρουση τον αριθμητικά μεγαλύτερο στρατό της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, υπό την ηγεσία των υπάτων Λεύκιου Αιμίλιου Παύλου και Γάιου Τερέντιου Βάρρωνος. Θεωρείται μια από τις πιο ένδοξες μάχες εκείνης της περιόδου, καθώς αποτελεί και τη δεύτερη μεγαλύτερη ήττα των Ρωμαίων στη στρατιωτική τους ιστορία (μετά τη ήττα στο Αραούζιο (Οράγγη) το 105 π.Χ.)
Μετά από τις ήττες στη μάχη του ποταμού Τρεβία και στη Μάχη της λίμνης Τρασιμένης (Λατ. Thrasymenne ή Trasimenne), οι Ρωμαίοι αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν μετωπικά τον Αννίβα στις Κάννες, έχοντας στη διάθεσή τους συνολικά 87.000 στρατιώτες. Το ρωμαϊκό πεζικό στη μάχη είχε βαθύτερο σχηματισμό από ό,τι συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, και ο Αννίβας αποφάσισε να τους αντιμετωπίσει χρησιμοποιώντας την τακτική της διπλής υπερκέρασης. Αυτή η τακτική είχε ως αποτέλεσμα τον αποδεκατισμό του ρωμαϊκού στρατού στη μάχη, καθώς επίσης και την υποταγή μερικών σύμμαχων της Ρώμης στον Αννίβα.
Η μάχη
Δυνάμεις
Συνήθως, οι διάφορες πηγές δεν δίνουν τον ακριβή αριθμό των στρατευμάτων σε μια μάχη, και οι Κάννες δεν αποτελούν εξαίρεση. Συνεπώς και τα ακόλουθα στοιχεία πρέπει να αντιμετωπίζονται με προσοχή, ιδιαίτερα όσα αφορούν στον καρχηδονιακό στρατό.
Οι ρωμαϊκές δυνάμεις ανέρχονταν σε 79.000 άνδρες : 63.000 πεζούς και 6.000 ιππείς. Επί πλέον, στα δύο οχυρωμένα στρατόπεδα υπήρχαν 2.600 βαριά και 7.400 ελαφρά οπλισμένοι άνδρες. Έτσι η συνολική δύναμη των Ρωμαίων ανέρχεται σε 86.400 άνδρες. Ο καρχηδονιακός στρατός αριθμούσε 32.000 βαρύ πεζικό, 8.000 ελαφρύ πεζικό και 10.000 ιππείς, και αποτελούνταν από πολεμιστές διάφορων εθνικοτήτων. Περιλάμβανε 8.000 Λίβυες, 8.000 Ίβηρες, 16.000 Γαλάτες (οι μισοί από τους οποίους παρέμειναν στο στρατόπεδο την ημέρα της μάχης) και περίπου 5.500 Γαιτούλιους πεζούς. Το ιππικό του Αννίβα είχε επίσης ποικίλη σύνθεση. Περιλάμβανε 4.000 Νουμιδούς (Νομάδες κατά Πολύβιον), 2.000 Ίβηρες, 4.000 Γαλάτες και 450 Φοίνικες. Τέλος, ο Αννίβας διέθετε ένα σώμα οκτώ χιλιάδων ακροβολιστών που απαρτιζόταν από Βαλιαρείς σφενδονιστές και διαφόρων εθνικοτήτων λογχοφόρους.
Τακτική
Κατά την καθιερωμένη τακτική της εποχής, το πεζικό τοποθετούνταν στα κέντρο και το ιππικό στα δύο άκρα, στις πτέρυγες. Οι Ρωμαίοι ακολούθησαν αρκετά πιστά αυτήν την τακτική αλλά επέλεξαν να δώσουν περισσότερο βάθος παρά εύρος στο πεζικό, ελπίζοντας να διασπάσουν έτσι το κέντρο της παράταξης του Αννίβα. Ο Βάρρων ήξερε με ποιο τρόπο το ρωμαϊκό πεζικό είχε διεισδύσει στο κέντρο του Αννίβα κατά τη διάρκεια της μάχης στον ποταμό Τρεβία και σχεδίαζε να το εφαρμόσει ξανά σε μεγαλύτερη κλίμακα. Οι πρίγκηπες (μονάδα στρατού των Ρωμαίων) παρατάχθηκαν πίσω από τους χαστάτι, έτοιμοι να προωθηθούν με την πρώτη επαφή, προκειμένου να διασφαλιστεί το αρραγές του μετώπου. Όπως γράφει ο Πολύβιος «παρέταξε τους πεζούς στην ίδια ευθεία [με τους ιππείς της δεξιάς πτέρυγας] και πύκνωσε περισσότερο τα τμήματά τους πολλαπλασιάζοντας το βάθος των σπειρών [λόχων] του μετώπου».[29][30]
Οι αρχικές παρατάξεις των δύο αντίπαλων στρατών. Οι Ρωμαίοι (διακρίνονται με το κόκκινο χρώμα) επιτίθενται στον καρχηδονιακό στρατό (διακρίνεται με το μπλέ χρώμα)
Ο Βάρρων πίστευε πως αν πίεζε με τις υπέρτερες δυνάμεις του τους Καρχηδόνιους, αυτοί θα αναγκάζονταν να υποχωρήσουν ως τον ποταμό και, μη έχοντας περιθώρια ελιγμών, θα πανικοβάλλονταν. Ο Βάρρων αποφάσισε να αντιμετωπίσει ανοιχτά τον Αννίβα, καθώς πίστευε πώς ο τελευταίος είχε επικρατήσει στις δύο προηγούμενες μάχες χάρη στην πονηριά του. Το πεδίο μάχης στις Κάννες ήταν καθαρό, χωρίς να δώσει την ευκαιρία στον αντίπαλο να στήσει ενέδρες ή να κρύψει κάπου τον στρατό του.[31]
Ο Αννίβας, από την άλλη πλευρά, είχε αναπτύξει τις δυνάμεις του με βάση τις στρατιωτικές ικανότητες των στρατιωτών του, λαμβάνοντας υπόψη τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία του κάθε σώματος ώστε να βελτιώσει την τακτική του.[32] Τοποθέτησε τους Ίβηρες και τους Γαλάτες στη μέση, εναλλάσσοντας την εθνοτική σύνθεση σε όλη την πρώτη γραμμή, στο κέντρο της οποίας έλαβε θέση και ο ίδιος. Το πεζικό του Αννίβα από την Καρχηδονιακή Αφρική ήταν τοποθετημένο στα πλάγια του υπόλοιπου πεζικού.
Ο Ασδρούβας διοικούσε το το ιβηρικό και γαλατικό ιππικό στα αριστερά (νότια του Ωφίδου ποταμού) του Καρχηδονιακού στρατού. Είχε την διοίκηση 6.500 ιππέων, ενώ ο Άννων τη διοίκηση 3.500 Νουμιδών στα δεξιά.
Ο Αννίβας υπολόγιζε ότι το ιππικό του, το οποίο αποτελείτο από το ιβηρικό ιππικό και το ελαφρύ ιππικό των Νουμιδώνν και βρισκόταν στα άκρα, θα μπορούσε να νικήσει το πιο αδύναμο ρωμαϊκό ιππικό όταν θα επετίθετο στους Ρωμαίους από πίσω. Τα αφρικάνικα σώματα, την κρίσιμη στιγμή, θα πίεζαν τους Ρωμαίους και θα τους περικύκλωναν.
Οι Ρωμαίοι βρίσκονταν μπροστά από τον λόφο που οδηγούσε στις Κάννες και επειδή η δεξιά τους πτέρυγα έφτανε στον Αύφιδο ποταμό, η αριστερή τους πτέρυγα ήταν η μόνη οδός υποχώρησης.[33] Επί πλέον οι Καρχηδόνιοι είχαν τοποθετηθεί έτσι ώστε να έχουν οι Ρωμαίοι τον πρωινό ήλιο κατάματα και τον νοτιοανατολικό άνεμο να φέρνει άμμο και σκόνη κατά πάνω τους. Η ανάπτυξη του στρατού από τον Αννίβα, βασισμένη στην αντίληψη του χώρου και στην επίγνωση των ικανοτήτων των τμημάτων του, αποδείχτηκε αποφασιστικής σημασίας.
Γεγονότα
Όσο πλησίαζαν οι δύο στρατοί, ο Αννίβας επεξέτεινε βαθμιαία το κέντρο της γραμμής του, και όπως περιγράφει ο Πολύβιος: «Αφού παρέταξε τον στρατό του σε ευθεία γραμμή, προωθήθηκε με τα μεσαία τμήματα των Ιβήρων και των Γαλατών, ενώ τα υπόλοιπα ακολουθούσαν σε μηνοειδή σχηματισμό [ημισέληνο] και λεπτότερο, επειδή ήθελε να έχει τους Λίβυες ως εφεδρεία και ν’ αρχίσει την μάχη με τους Ίβηρες και τους Γαλάτες». Πιστεύεται ότι σκοπός αυτού του σχηματισμού ήταν να ανακοπεί η ορμή του ρωμαϊκού πεζικού μέχρις ότου οι μετέπειτα εξελίξεις επιτρέψουν στον Αννίβα ν’ αναπτύξει το αφρικανικό πεζικό του αποτελεσματικότερα. Ενώ οι περισσότεροι ιστορικοί πιστεύουν ότι η ενέργεια αυτή του Αννίβα ήταν εσκεμμένη, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η έκβαση της μάχης οφείλεται στις διακυμάνσεις που συμβαίνουν όταν οι γραμμές προωθούνται και συγκρούονται.
Όταν άρχισε η μάχη, και στις δύο πτέρυγες άρχισε τρομερή αναμέτρηση μεταξύ των αντίπαλων ιππικών. Ο Πολύβιος περιγράφει τους Ίβηρες και τους Γαλάτες ιππείς να καταβαίνουν από τον λόφο με "βαρβαρικό" τρόπο. Όταν αυτοί βρέθηκαν σε πλεονεκτική θέση, κατέκοψαν το ρωμαϊκό ιππικό. Στην άλλη πτέρυγα οι Νουμιδοί, ενώ μέχρι τότε απασχολούσαν απλώς το ιππικό των συμμάχων της Ρώμης, όταν έφτασαν οι νικητές Ίβηρες και Γαλάτες, άρχισαν την καταδίωξη των αντιπάλων.
Όσο οι Καρχηδόνιοι κατατρόπωναν το ρωμαϊκό ιππικό, το πεζικό τους συνέκλινε προς το κέντρο. Η σκόνη από τον ανατολικό άνεμο περιόρισε την ορατότητα των Ρωμαίων, οι οποίοι είχαν να αντιμετωπίσουν ακόμη ένα πρόβλημα : εξαιτίας των επιθέσεων του Αννίβα την προηγούμενη στα στρατόπεδά τους, είχε μειωθεί η υδροδότησή τους.
Στο αδύναμο κέντρο του, ο Αννίβας συγκρατούσε τους άνδρες του σε μια ελεγχόμενη υποχώρηση. Το ημικύκλιο των Ιβήρων και Γαλατών κάμφθηκε κι άλλο προς το εσωτερικό, όπως είχε διατάξει ο Αννίβας, γνωρίζοντας την υπεροχή του ρωμαϊκού πεζικού. Οι Ρωμαίοι έτσι βρέθηκαν στενά περικυκλωμένοι και η δύναμή τους μετατράπηκε σε αδυναμία. Όσο οι πρώτες γραμμές προωθούνταν βαθμιαία προς τα εμπρός, ο κύριος όγκος του στρατεύματός τους άρχισε να χάνει την συνοχή του, συνωθούμενος σ’ ένα αυξανόμενο χάσμα. Σύντομα συμπιέστηκαν τόσο πολύ ώστε δεν ήταν σε θέση να χειρίζονται τα όπλα τους. Προσπαθώντας να καταστρέψουν τους φαινομενικά υποχωρούντες Ίβηρες και Γαλάτες, οι Ρωμαίοι αγνόησαν (ίσως λόγω της σκόνης) τα αμέτοχα μέχρι τότε αφρικανικά σώματα που βρίσκονταν στα άκρα του ανεστραμμένου πλέον ημικυκλίου. Αυτό έδωσε χρόνο στο Καρχηδονικό ιππικό να απωθήσει το Ρωμαϊκό και επιτεθεί στο κέντρο από πίσω. Το ρωμαϊκό πεζικό, περικυκλωμένο και από τις δύο πλευρές του, δημιούργησε μια σφήνα, η οποία οδηγούσε πιο βαθιά στην ημισέληνο των Καρχηδονίων, στην παγίδα που τους έστησαν οι Αφρικανοί.
Όταν το καρχηδονιακό ιππικό επιτέθηκε στα νώτα του ρωμαϊκού στρατού και τα σώματα των Αφρικανών επιτέθηκαν στα πλάγια, η προώθηση του ρωμαϊκού πεζικού ανεκόπη και οι Ρωμαίοι βρέθηκαν περικυκλωμένοι χωρίς ελπίδα διαφυγής. Οι Καρχηδόνιοι δημιούργησαν ένα τείχος και άρχισαν να καταστρέφουν τα παγιδευμένα ρωμαϊκά σώματα. Κατά τον Πολύβιο «οι Ρωμαίοι άντεχαν στην αρχή, αλλά όταν άρχισαν να πέφτουν οι εξωτερικές γραμμές και να περισφίγγεται ο κλοιός, τότε σκοτώθηκαν όλοι».
Ο Τίτος Λίβιος λέει ότι «Χιλιάδες Ρωμαίοι σκοτώθηκαν....κάποιοι βρέθηκαν με τα κεφάλια τους χωμένα στη γη, σε λάκκους που είχαν σκάψει, νεκροί από ασφυξία». Ο Ρόμπερτ Κόουλεϊ ισχυρίζεται ότι περίπου 600 λεγεωνάριοι σφάζονταν κάθε λεπτό μέχρι το σκοτάδι να βάλει τέλος σε αυτή την αιματοχυσία. Μόνο 14.000 Ρωμαίοι κατάφεραν να διαφύγουν, οι περισσότεροι κόβοντας δρόμο από την κοντινή πόλη του Κανουσίου.
Απώλειες
Ρωμαϊκές και συμμαχικές
Ο Πολύβιος γράφει ότι 70.000 άνδρες σκοτώθηκαν, 10.000 αιχμαλωτίστηκαν και ίσως 3.000 επέζησαν. Αναφέρει επίσης πως από το σύνολο του 6.000 ανδρών του ρωμαϊκού και συμμαχικού ιππικού, μόνο 370 άνδρες επέζησαν.
Ο Λίβιος αναφέρει πώς σκοτώθηκαν 45.500 πεζοί και 2.700 ιππείς. Επίσης αναφέρει πως 3.000 πεζοί και 1.500 ιππείς αιχμαλωτίστηκαν από τους Καρχηδόνιους. Ο Λίβιος δεν αναφέρει τις πηγές του, αλλά οι περισσότεροι ιστορικοί θεωρούν πως η πηγή του ήταν ο Κόιντος Φάβιος Πίκτωρ, Ρωμαίος ιστορικός, ο οποίος είχε ασχοληθεί με τον Δεύτερο Καρχηδονιακό Πόλεμο.
Αργότερα, οι Ρωμαίοι ιστορικοί ακολουθούν πιστά τις αναφορές του Λίβιου. Ο Αππιανός δηλώνει πώς την ημέρα της μάχης σκοτώθηκαν 50.000 Ρωμαίοι. Ο Πλούταρχος συμφωνεί, καταγράφοντας πώς «στη μάχη σκοτώθηκαν 50.000 Ρωμαίοι, ενώ μόνο 4.000 επέζησαν». Ο Μάρκος Φάβιος Κοϊντιλιανός γράφει: «60.000 άνδρες σκοτώθηκαν από τον στρατό του Αννίβα στις Κάννες». Ο Ευτρόπιος γράφει: «20 αξιωματικοί που υπήρξαν ύπατοι ή πραίτωρες, 30 συγκλητικοί και 300 άλλοι ευγενείς αιχμαλωτίστηκαν ή σκοτώθηκαν, όπως επίσης 40.000 πεζοί και 3.500 ιππείς».
Πολλοί σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν την εκδοχή του Πολυβίου λανθασμένη και συμφωνούν με αυτήν του Λιβίου. Οι περισσότεροι από τους σύγχρονους ιστορικούς κάνουν αναφορά για λιγότερους νεκρούς. Ο ιστορικός Π. Κανταλούπι καταγράφει πώς στη μάχη σκοτώθηκαν από 10,5 - 16 χιλιάδες Ρωμαίοι. Ο Σάμουελς πιστεύει πως ο Αννίβας δεν ήθελε να χάσουν την ζωή τους τόσο πολλοί σύμμαχοι των Ρωμαίων γιατί ήθελε να τους κάνει δικούς του συμμάχους
Καρχηδονιακές και συμμαχικές
Ο Τίτος Λίβιος μας πληροφορεί πως στη μάχη σκοτώθηκαν «περίπου 8.000 απ' τους γενναιότερους άνδρες του Αννίβα.» Ο Πολύβιος μας πληροφορεί πως σκοτώθηκαν 5.700 στρατιώτες του καρχηδονιακού στρατού: 4.000 Γαλάτες, 1.500 Ισπανοί και Αφρικανοί και 200 ιππείς.
Τα επακόλουθα
Όπως καταγράφει ο Λίβιος:
Ποτέ πριν, όσο η Πόλη ήταν ακόμη ασφαλής, δεν υπήρξε τόσος πανικός και σύγχυση. Θα εγκαταλείψω την προσπάθεια και δεν θα προσπαθήσω να αναφέρω ό,τι περιγράφοντάς το θα κάνω μικρότερο από την πραγματικότητα. Δεν ήταν απλώς ένα ακόμη πλήγμα μετά απ’ αυτό της Τρασιμένης τον περασμένο χρόνο, όταν χάθηκε ο ύπατος και ο στρατός του, αλλά μια πολλάπλάσια καταστροφή, η απώλεια δύο υπατικών στρατιών και των δύο υπάτων. Και τώρα δεν υπήρχε πια ρωμαϊκό στρατόπεδο, ούτε στρατηγός ούτε στρατιώτες. Η Απουλία και το Σάμνιο κι όλη σχεδόν η Ιταλία ήταν στα χέρια του Αννίβα. Σίγουρα έθνος άλλο δεν υπήρχε που δεν θα κατασυντριβόταν από τέτοιο μέγεθος δυστυχίας.
Για μια μικρή περίοδο στη Ρώμη επικρατούσε πλήρης αταξία. Οι καλύτεροι στρατοί τους είχαν καταστραφεί και ο επιζών ύπατος, ο Βάρρων, είχε στιγματιστεί. Ήταν μια πλήρης καταστροφή για τους Ρωμαίους. Σύμφωνα με την παράδοση, στη Ρώμη κηρύχθηκε μέρα πένθους, καθώς δεν υπήρχε ούτε ένας πολίτης, που να μην είχε συγγενή ή γνωστό μεταξύ των πεσόντων. Οι Ρωμαίοι έφτασαν σε τόση απελπισία που προσέφυγαν στην ανθρωποθυσία, θάβοντας δύο ζωντανούς ανθρώπους στο Ρωμαϊκό Φόρουμ κι εγκαταλείποντας ένα υπερμέγεθες βρέφος στην Αδριατική.
Ο Λούκιος Καικίλιος Μέτελλος, ένας χιλίαρχος, απελπίστηκε τόσο πολύ για την ήττα, που δήλωσε πώς όλα χάθηκαν και πρότεινε να τεθούν στην υπηρεσία ενός ξένου ηγεμόνα. Ωστόστο, αναγκάστηκε να δώσει όρκο υποταγής στη Ρώμη για όλο τον χρόνο. Οι επιζώντες των Καννών Ρωμαίοι στρατιώτες ανασυγκροτήθηκαν σε δύο λεγεώνες και στάλθηκαν στη Σικελία ως τιμωρία για την ταπεινωτική τους λιποταξία στο πεδίο της μάχης. Εκτός από τη φυσική απώλεια του στρατού της, η Ρώμη υπέστη και μία ήττα γοήτρου : Ένα χρυσό δαχτυλίδι ήταν ένδειξη ότι ο κάτοχός του ανήκε στην ανώτερη κοινωνική τάξη της Ρώμης. Ο Αννίβας και οι στρατιώτες του συγκέντρωσαν 200 τέτοια δαχτυλίδια από τους πεσόντες στις Κάννες και τα έστειλαν στην Καρχηδόνα ως απόδειξη του θριάμβου τους. Η συλλογή αυτή ρίχτηκε έπεσε στο δάπεδο ενώπιον της Γερουσίας της Καρχηδόνας και υπολογίστηκε σε «τρεις και μισή» καρχηδονικές μονάδες βάρους.
Ο Αννίβας, κερδίζοντας ακόμη μια μάχη (μετά από αυτές του Τρεβίου και της Τρασιμένης), είχε κατατροπώσει οκτώ υπατικές στρατιές. Μέσα σε 20 μήνες, η Ρώμη είχε χάσει το 1/5 του συνολικού πληθυσμού της άνω των 17 ετών.Επιπλέον, η ήττα επηρέασε και τους συμμάχους της, οι οποίοι αποφάσισαν να πάρουν το μέρος του Αννίβα. Μετά τη μάχη των Καννών, οι νότιες ελληνικές επαρχίες της της Αργυρίππας, της Σαλαπίας, της Χερδονίας (σημ. Φότζα), του Ουζέντουμ, συμπεριλαμβανομένων της Καπύης Καπούα και τουΤάραντα, υποτάχθηκαν στον Αννίβα. Ο Λίβιος σημειώνει, «Το πόσο σοβαρό ήταν το αποτέλεσμα της ήττας των Ρωμαίων στις Κάννες, μπορεί κανείς να καταλάβει από τη συμπεριφορά των συμμάχων της Ρώμης - πριν από αυτή τη μοιραία μέρα, ήταν πιστοί στη Ρώμη, αλλά μετά άρχισαν να αμφιβάλλουν κατά πόσο δυνατή ήταν η Ρώμη.» Την ίδια χρονιά οι πόλεις της Σικελίας παρακινήθηκαν να επαναστατήσουν κατά της Ρώμης και ο Φίλιππος Ε' της Μακεδονίας εγγυήθηκε την υποστήριξή του στον Αννίβα αρχίζοντας τον Πρώτο Μακεδονικό Πόλεμο. Επίσης ο Αννίβας εξασφάλισε τη συμμαχία του Ιερώνυμου των Συρακουσών.
Μετά τη μάχη, ο αρχηγός του ιππικού των Νουμίδων, ο Μαάρβας, παρότρυνε τον Αννίβα να επιτεθούν κατά της Ρώμης. Ο Καρχηδόνιος στρατηγός αρνήθηκε και η απάντησή του προκάλεσε έκπληξη στον Μάαρβα ο οποίος του είπε «Αννίβα, ξέρεις πως να κερδίζεις μια μάχη, αλλά δεν ξέρεις πως να εκμεταλλευτείς τη νίκη σου.» Ωστόσο ο Αννίβας ήταν αρμοδιότερος κρίνει ποια στρατηγική έπρεπε να διαλέξει μετά τη νίκη στις Κάννες από ό,τι ο Μαάρβας. Ο ιστορικός Χανς Ντελμπρούκ επισημαίνει πώς λόγω του μεγάλου αριθμού νεκρών και τραυματιών στη μάχη δεν ήταν σε θέση να αρχίσει επίθεση κατά της Ρώμης. Ακόμη κι αν ο στρατός του ήταν σε πλήρη ισχύ, η επιτυχής πολιορκία της Ρώμης απαιτούσε την κατάληψη της ενδοχώρας, προκειμένου να διασφαλίσει την τροφοδοσία του και να διακόψει την παροχή πολεμοφόδιων στους Ρωμαίους. Παρά τις μεγάλες απώλειες στις Κάννες, την αποστασία μερικών συμμάχων της, η Ρώμη είχε ακόμη άφθονο έμψυχο υλικό, κάτι που της έδινε την ευκαιρία να διατηρήσει τον έλεγχο της στην Ιβηρία, τη Σικελία και τη Σαρδηνία, παρά την παρουσία του Αννίβα στην Ιταλία. Η συμπεριφορά του Αννίβα μετά τις νίκες στην λίμνη Τρασιμένη (217 π.Χ.) και στις Κάννες (216 π.Χ.), καθώς και το γεγονός ότι επιτέθηκε στη Ρώμη πέντε χρόνια μετά τη νίκη στις Κάννες (211 π.Χ.), δείχνει πως στόχος του δεν ήταν η καταστροφή του αντιπάλου του, αλλά η αποθάρρυνση των Ρωμαίων μετά από αιματηρές μάχες και η διάλυση των συμμαχιών της, έτσι ώστε να πείσει τη Ρώμη να υπογράψει μαζί του συνθήκη ειρήνης.
Έτσι μετά τις Κάννες ο Αννίβας έστειλε μια αντιπροσωπεία με αρχηγό τον Καρθάλο για να διαπραγματευτεί μια συνθήκη ειρήνης. Ωστόσο παρά τις πολλαπλές καταστροφές της Ρώμης, η Ρωμαϊκή Σύγκλητος δεν δεχόταν διαπραγματεύσεις. Αντιθέτως ξεκίνησε την επιστράτευση ολόκληρου του ανδρικού πληθυσμού της Ρώμης, ακόμη και σκλάβων. Τόσα αποφασιστικά ήταν αυτά τα μέτρα, ώστε απαγορευόταν η χρήση της λέξης «ειρήνη», το πένθος περιορίστηκε σε 30 μέρες και απαγορεύονταν τα δάκρυα σε δημόσιο χώρο ακόμη και στις γυναίκες. Για το υπόλοιπο του πολέμου στην Ιταλία, δεν θα συσσώρευαν τόσο μεγάλες δυνάμεις υπό ενιαία διοίκηση κατά του Αννίβα – αντ' αυτού χρησιμοποιήσαν ανεξάρτητους στρατούς και με αυτό τον τρόπο είχαν και πάλι περισσότερο στρατό από ό,τι οι Καρχηδόνιοι. Αυτό ανάγκασε τον Αννίβα να αποσυρθεί στον Κρότωνα, απ' όπου κλήθηκε να επιστρέψει στην Αφρική μετά την εισβολή εκεί των Ρωμαίων, για να δώσει την μάχη της Ζάμας, που σήμανε το τέλος του πολέμου με πλήρη επικράτηση των Ρωμαίων.
Πληροφορίες από το wikipedia
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Γνωρίζετε τι σημαίνει «ωκύμορος» και «ωκυτόκια»;
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 15 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 15/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
