Σύλλογος ΠΕ "η Αθηνά": Για το πολιτικοσυνδικαλιστικό, διεκδικητικό και αγωνιστικό πρόγραμμα δράσης

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΓENIKHΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΗΣ 1ΗΣ ΙΟΥΝΙΟΥ 2017

        H  Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε « η Αθηνά»,  μπροστά στην 86^η  Γ.Σ. της ΔΟΕ και τη δράση του στην παρούσα κοινωνική και εκπαιδευτική συγκυρία, εμπλουτίζει – επαναεπιβεβαιώνει- επικυρώνει όλες τις ενωτικές αποφάσεις του Συλλόγου και του ΔΣ, καθώς επίσης και το πολιτικοσυνδικαλιστικό, διεκδικητικό και αγωνιστικό πλαίσιο του Συλλόγου, με το οποίο κινείται και δρα κατά την τρέχουσα συνδικαλιστική χρονιά.  

        Στη βάση αυτή, η ΓΣ εμπλουτίζει – επαναεπιβεβαιώνει- επικυρώνει και όλες τις ισχύουσες θέσεις, τοποθετήσεις και αποφάσεις του Συλλόγου για: την εναντίωση σε κάθε διαδικασία αξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης και την αποχή από αυτήν με κήρυξη απεργίας-αποχής,  τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τις εργασιακές σχέσεις και την επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών, τους αναπληρωτές και την καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων τους, την ειδική αγωγή, τα ΤΕ, την παράλληλη στήριξη, τα νηπιαγωγεία και το νέο τύπο λειτουργίας των σχολείων, την εγγραφή των προσφυγόπουλων στα σχολεία, την στήριξη και ενίσχυση των αποφάσεων και του πλαισίου αιτημάτων του συντονιστικού των νηπιαγωγών, την ανάπτυξη ενός επιθετικού εργατικού και κοινωνικού κινήματος-μαχητικού μετώπου αντίστασης, σύγκρουσης και ανατροπής, ενάντια στην πολιτική της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ΕΕ, ΔΝΤ και όλης της συστημικής και μνημονιακής αντιπολίτευσης που αποδέχεται και στηρίζει την κοινωνική λεηλασία.

Αντιστεκόμαστε! Λέμε ξανά ΟΧΙ στα Μνημόνια διαρκείας και στα καταστροφικά μέτρα κυβέρνησης-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ.

        Η επίθεση που ξεδιπλώνεται από την κυβέρνηση και την επιτροπεία των δανειστών- εταίρων  της, συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και εξελίσσεται σφοδρότερα κάθε πρόβλεψης, με αποτέλεσμα η κατάσταση των εργαζομένων και των εκπαιδευτικών, οι συνθήκες εργασίας και ζωής τους διαρκώς να επιδεινώνονται.

       Ο κόσμος της εκπαίδευσης και ολόκληρης της κοινωνίας βρίσκεται, για έβδομη χρονιά  αντιμέτωπος με το καθεστώς της μνημονιακής βαρβαρότητας και λεηλασίας.

        Πάνω από την εκπαίδευση, τους εργαζόμενους και την κοινωνία πέφτει μια βαριά σκιά: η ΕΕ, το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ, οι επιτροπές και οι θεσμοί τους που λυσσομανούν ασύστολα, η κυβέρνηση, όλη η συστημική και μνημονιακή αντιπολίτευση, ο ΣΕΒ, οι τράπεζες και συνολικά  η κρατική εξουσία  και η ολιγαρχία του πλούτου.

        Στους  ανέμους  που σαρώνουν τη ζωή μας και το δημόσιο σχολείο, ήρθε να προστεθεί κι η νέα συμφωνία της Κυβέρνησης με τους δανειστές, που επεκτείνει τους παγετώνες των Μνημονίων στα βάθη του αιώνα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, συνεχίζοντας το μνημονιακό της κατήφορο και τη λεηλασία των κοινωνικών δικαιωμάτων, έκλεισε τη διαπραγμάτευση με τους θεσμούς ανήμερα της εργατικής Πρωτομαγιάς. Τι ειρωνεία! Περάσανε λοιπόν τα χρόνια της προσμονής κι έδωσαν τη θέση τους σε αδυσώπητες πραγματικότητες.

        Ζούμε ημέρες τέταρτου μνημονίου. Ενός ακόμα μνημονίου που αφήνει ακόμα πιο βαθιές χαρακιές στο ήδη πληγωμένο σώμα των εργαζόμενων, των εκπαιδευτικών και των ανέργων: περικοπή συντάξεων, μείωση αφορολόγητου, περικοπές στα επιδόματα τέκνων/φτώχειας/θέρμανσης, νέα αξιολόγηση και κινητικότητα στο Δημόσιο. Το σημερινό προφίλ των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων είναι το καθολικό  κοινωνικό προφίλ της φτώχειας, της φορολεηλασίας και της κλεμμένης σύνταξης, της κλεμμένης ζωής και του εκβιασμού για δουλειά στην τάξη μέχρι τα βαθιά γεράματα.

        Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση προκαλεί αγανάκτηση και θυμηδία στους εργαζόμενους όταν  λέει ότι ο δρόμος για να βγούμε από τα μνημόνια είναι να εφαρμοστεί… ένα ακόμα μνημόνιο. Όταν ο πρωθυπουργός «κάνει το σταυρό του» που πιάσαμε το πλεόνασμα του 4,19% - βγαλμένο από το αίμα των εργαζομένων. Όταν ο Τσακαλώτος δηλώνει για τα μέτρα «ότι είμαστε σε κάποια πράγματα ευχαριστημένοι, σε κάποια άλλα λιγότερο ευχαριστημένοι».

        Αγανάκτηση και θυμηδία στους εργαζόμενους προκαλεί και  ο  Μητσοτάκης καθώς και το σύνολο του πολιτικού κατεστημένου που βύθισε τη χώρα στην κόλαση των μνημονίων (ΝΔ και ΔΗΣΥ-ΠΑΣΟΚ), να μοιράζουν ξανά ψεύτικες υποσχέσεις για «έξοδο από τα μνημόνια»…αποσκοπώντας να πάρουν τη ρεβάνς.

        Αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά ότι κάθε κύκλος «αξιολόγησης του μνημονιακού προγράμματος» προβλέπει και νέα αντεργατικά-αντικοινωνικά μέτρα, ότι η έξοδος από το 3ο μνημόνιο ήταν απλώς η ….είσοδος στο 4ο, σε μια συνεχή πορεία επιδείνωσης των όρων εργασίας και της ζωής μας.

       Το νέο success story της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι αντίστοιχο με αυτό των κυβερνήσεων Σαμαρά – Βενιζέλου – Παπαδήμου και Γ. Παπανδρέου, με τα πολιτικά παιχνίδια να συνοδεύουν και το σημερινό 4^ο Μνημόνιο κοινωνικής λεηλασίας και περικοπών. Την τρόικα που έρχεται και φεύγει, από διαπραγμάτευση σε διαπραγμάτευση, από μνημόνιο σε μνημόνιο. Τη μονότονη συνταγή της εθνικής δημαγωγίας, το μότο «βγαίνουμε από τα δύσκολα», το παραμύθι της «ανάπτυξης»  που δεν είναι τίποτε άλλο από την ανάπτυξη των κερδών της ολιγαρχίας του πλούτου.

            Δε χωρά αμφιβολία λοιπόν, πως η κυβερνητική επίθεση με στόχο την αποδόμηση της Δημόσιας Παιδείας, της Υγείας, των Δημόσιων Κοινωφελών Οργανισμών αποτελεί οργανικό και αναπόσπαστο μέρος της ενιαίας στρατηγικής του ενωμένου συστημικού και μνημονιακού μπλοκ για την κοινωνική-εργασιακή-οικονομική υποδούλωση-εξαθλίωση της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας και την βίαιη αφαίρεση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών και κατακτήσεων. Όπως όμως το εργατικό και εκπαιδευτικό κίνημα βρέθηκε πάντα στην πρώτη γραμμή των εργατικών λαϊκών κοινωνικών αγώνων, έτσι και σήμερα μπορεί να αποτελέσει πεδίο, αλλά και σπίθα μιας πραγματικής λαϊκής αντεπίθεσης απέναντι στη βαρβαρότητα που σήμερα όλοι μας βιώνουμε.

Η εκπαίδευση στην δίνη των μνημονιακών περικοπών!

       Στη Δημόσια Εκπαίδευση όλες οι μέχρι τώρα περικοπές, καθώς και τα προαπαιτούμενα του τέταρτου μνημονίου για την εκπαίδευση, αποτελούν αντιδραστικές τομές που μεταλλάσουν το δημόσιο σχολείο και επιδεινώνουν την κατάσταση των εκπαιδευτικών.

        Η αλήθεια είναι ότι λίγοι εκπαιδευτικοί αποχωρούν πια και δεν προσλαμβάνονται άλλοι. Η κυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προσχωρώντας στις γραμμές των σταυροφόρων του νεοφιλελευθερισμού, διευρύνει τις αντιδραστικές αλλαγές, σε ένα σχολείο ταξικό που στερεί μόρφωση από τα παιδιά της κοινωνικής πλειοψηφίας. Η αντισταθμιστική εκπαίδευση εγκαταλείπεται πρώτη: Η Ειδική Αγωγή στοχοποιείται σε κάθε υπόστασή της, τα ολοήμερα Νηπιαγωγεία μεταλλάσσονται, τα λόμπι της εμπορευματοποίησης χτυπάνε την πόρτα τους  κι οι εργασιακές σχέσεις καταστρατηγούνται.

 Τα μέτρα και οι περικοπές Φίλη ξαναζωντανεύουν τον εφιάλτη της ανεργίας στην εκπαίδευση, αφού χιλιάδες συνάδελφοι αναπληρωτές δε δούλεψαν φέτος και απολύθηκαν. Πρόκειται για τα ίδια μέτρα που συρρίκνωσαν εκπαιδευτικές δομές, μείωσαν διδακτικές ώρες, πολλαπλασίασαν τα μορφωτικά ελλείμματα στους μαθητές, μετακίνησαν συναδέλφους, δημιούργησαν όρους ομηρίας των εκπαιδευτικών και τυφλού ανταγωνισμού για μια θέση στις σχολικές μονάδες.

 Τη νεοφιλελεύθερη σκυτάλη στην Παιδεία κρατούν πλέον ο υπουργός Γαβρόγλου, ο ΣΕΒ κι ο ΟΟΣΑ που εξαγγέλλουν από κοινού την αναδιάρθρωση με τα τρία άλφα: Αυτονομία, Αποκέντρωση, Αξιολόγηση. Εξαγγέλλουν ως άλλο παράρτημα της «σχολής του Σικάγο», την απροκάλυπτη αποχώρηση του δημοσίου από τη χρηματοδότηση και υποστήριξη του μορφωτικού αγαθού, ιδιωτικοποιημένες - εμπορευματοποιημένες ζώνες στην Εκπαίδευση, συρρίκνωση δομών και κλείσιμο σχολικών μονάδων, περικοπές προσωπικού, χειραγώγηση κι ομηρία των εκπαιδευτικών, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, αφαίρεση κατακτήσεων κι εργασιακών δικαιωμάτων. 

 Και σαν να μην πέρασε μια μέρα από το 2014, με όλο το αποκρουστικό θεσμικό πλαίσιο της αξιολόγησης  διατηρητέο και ενεργό, το Υπουργείο επαναφέρει από το Σεπτέμβρη την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών με τα ίδια σαθρά επιχειρήματα και καθησυχασμούς που δεν ξελόγιασαν το εκπαιδευτικό κίνημα την προηγούμενη περίοδο κι έτσι η απόπειρα εφαρμογής της από την Κυβέρνηση Σαμαρά είχε τη γνωστή τύχη.

Η κυβέρνηση συνεχίζει την καταστρατήγηση των εργασιακών και μορφωτικών δικαιωμάτων στην εκπαίδευση. Χρέος μας  η αντίσταση:

        Πάγια τακτική όλων των κυβερνήσεων, παλιών και νέων, είναι να προσπαθούν να μας κάνουν  να συνηθίζουμε και να συναινούμε στα αντικοινωνικά-αντιεκπαιδευτικά μέτρα τους. Το ένα πρωινό δάσκαλος στο τμήμα σου και το επόμενο μεσημέρι στο ολοήμερο. Τα εναλλασσόμενα ωράρια σε ένα σχολείο που μοιάζει όλο και λιγότερο με σχολείο. Την εναλλαγή ωρών και αντικειμένων, διδασκαλίας και κενών από διάλειμμα σε διάλειμμα. Τις αλλαγές στο πρόγραμμα, ξανά και ξανά. Την κούραση, την αίσθηση της ματαιότητας και τη βεβαιότητα της αποτυχίας που αναδύεται από την παιδαγωγική του αχταρμά, από το σχολείο των κατακερματισμένων γνώσεων και δεξιοτήτων. Την εναλλαγή από τμήμα σε τμήμα και από σχολείο σε σχολείο, πέντε τμήματα τη μέρα, τέσσερα σχολεία την εβδομάδα, κάτι σαν κούριερ της εκπαίδευσης. Το ολοήμερο νηπιαγωγείο να γίνεται φύλαξη, παιδοφυλακτήριο, πάρκινγκ παιδικών ψυχών. Την ιδέα πως αν αρρωστήσεις ή αν χρειαστεί να λείψεις, δεν υπάρχει καμιά-κανείς να σε αναπληρώσει.

        Τώρα πια ξέρουμε. Όταν ακούγαμε τον υπουργό παιδείας να υπόσχεται χιλιάδες διορισμούς, μας  έλεγε ψέματα. Είναι ο ίδιος υπουργός, της ίδιας κυβέρνησης, που προώθησε νόμο  ο οποίος προβλέπει μηδενικούς διορισμούς για φέτος. Και για του χρόνου. Θέλουν να συνηθίζουμε στην ιδέα ότι οι νέοι συνάδελφοί μας θα είναι  αναπληρωτές για μια ζωή. Όπως οι φίλοι μας που «συνηθίζουν» να είναι άνεργοι.

        Κάπως έτσι λοιπόν δουλεύει η καθημερινότητα της κρίσης. Όπως όλες οι καπιταλιστικές κρίσεις άλλωστε. Κάνοντας φθηνές τις ζωές των ανθρώπων. Απαξιώνοντας την εργασία τους. Την υγεία τους και τη μόρφωση των παιδιών τους. Την ίδια τους την ύπαρξη. Στο λεξιλόγιο των οικονομολόγων αυτό λέγεται «υποτίμηση της εργασίας». Και προϋποθέτει ένα μίνιμουμ κοινωνικής ανοχής και συναίνεσης. Προϋποθέτει τη δική μας ανοχή, τη δική μας συναίνεση.

        Όμως, είμαστε αλήθεια έτοιμοι να συναινέσουμε; Σε μια ζωή φθηνή και μίζερη, στη συνεχή και βασανιστική κάθοδο προς την ισοπέδωση των αναγκών και των δικαιωμάτων μας;

       Τώρα λοιπόν, που το παρόν μας γίνεται αδιανόητο, διαλέγουμε εκείνο που δεν μας επιτρέπεται να διαλέξουμε. Διαλέγουμε να μη συνηθίσουμε. Διαλέγουμε να μη συναινέσουμε. Διαλέγουμε να κάνουμε την οργή μας αντίσταση κα αγώνα! Διαλέγουμε ΖΩΗ! Μια ζωή αξιοβίωτη και αξιοπρεπή. Διαλέγουμε το μέλλον μας. Εδώ, στης κανονικότητας την εποχή που όλα ζυγίζονται και υπολογίζονται με το καντάρι της επιβίωσης, το μάθαμε πια καλά πως τη ζωή μας την αλλάζουμε χωρίς δεκανίκια, χωρίς αυταπάτες, με πόνο, με αγώνα.

Να μην συναινέσουμε λοιπόν στα μνημόνια διαρκείας και στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα που θέλουν την ζωή μας φθηνή, επισφαλή και μίζερη… Γιατί μας θέλουν να συνηθίζουμε, να μη μας  φτάνει το δεκαπενθήμερο ούτε για τις πρώτες εφτά μέρες. Να μην έχουμε να πληρώσουμε το νοίκι και τις ΔΕΚΟ. Το φροντιστήριο του παιδιού. Το λογαριασμό της ΔΕΗ. Τους φόρους. Τον ΕΝΦΙΑ. Να διαβάζουμε για το σπίτι κάποιου συμπολίτη μας που βγαίνει σε πλειστηριασμό. Να υπολογίζουμε τα χρόνια μέχρι τη σύνταξη και μετά από κάθε μνημόνιο να μας βγαίνουν περισσότερα. Να θεωρούμε  δεδομένη την κόλαση των άλλων. Αυτών που εργάζονται μήνες ολόκληρους χωρίς να πληρώνονται δεκάρα τσακιστή. Αυτών που χάνουν τη δουλειά τους μετά από μια ζωή μόχθου και εργασίας. Κι αυτών που έχουν χρόνια να κάνουν μεροκάματο….

Ξαναζωντανεύουμε τις συλλογικές διαδικασίες και τους μαχητικούς αγώνες, ενάντια στα μνημονιακά μέτρα κυβέρνησης-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ.

        Απέναντι στα νέα μνημόνια, απέναντι στα νέα αντιεκπαιδευτικά μέτρα, πρέπει να ανοίξει ένας νέος κύκλος αγώνων, ένας νέος κύκλος άνθισης των εκπαιδευτικών, των εργατικών και λαϊκών-κοινωνικών αγώνων και διεκδικήσεων.

       Αν θέλουμε σταθερή και μόνιμη εργασία, μισθούς και συντάξεις με τα οποία θα ζούμε, αν θέλουμε δημόσια κοινωνικά αγαθά, αν θέλουμε δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία και κοινωνική ασφάλιση, πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στα πλαίσια που βάζουν η ΕΕ, το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ και οι υποχωρητικές-υποτακτικές τους κυβερνήσεις. Με συλλαλητήρια, μπλοκαρίσματα, καταλήψεις….με διαρκή αντίσταση, συλλογική δράση και αγώνα.

        Η ώρα είναι τώρα! Γιατί ότι εφαρμόζεται δύσκολα ανατρέπεται, γιατί ότι χάνεται είναι κομμάτι της ζωής μας, γιατί όσο προχωράνε τα μέτρα κυριαρχεί ένας πραγματισμός που μας δηλητηριάζει, που λέει ότι δεν γίνεται αλλιώς.

       Το ξαναζωντάνεμα και η επανεκκίνηση των συλλογικών αντιστάσεων και των πολύμορφων μαζικών μαχητικών αγώνων έχει πολύ κρίσιμη σημασία. Αυτή την ευθύνη οφείλουμε να αναλογιστούμε και να αναλάβουμε σήμερα ΟΛΟΙ-ΕΣ μας, δυναμώνοντας με την ενεργή συμμετοχή μας τις συλλογικές διαδικασίες στους δρόμους του αγώνα.  

   Να τολμήσουμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Σε συντονισμό με όλους τους εργαζόμενους, να τολμήσουμε μια μεγάλη καμπάνια ώστε να μπει ένα τέλος στον φαύλο κύκλο της επισφαλούς εργασίας και της διογκούμενης ανεργίας και να απαιτήσουμε αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις όλων των εργαζομένων (και των εκπαιδευτικών) ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια. Να απαιτήσουμε εδώ και τώρα κοινωνική δικαιοσύνη…!

        Γιατί η αντίσταση στο μνημονιακό καθεστώς δεν μπορεί να έρθει από κάποιον κομματικό φορέα-σωτήρα, μια κάποια άγια νύχτα ή από τον κρατικό-κυβερνητικό-κομματικό συνδικαλισμό, παλιό και νέο.

         Στη μνημονιακή εφταετία, μόνο η λαϊκή κινητοποίηση έφερε απονομιμοποίηση, ρωγμές, φραγμούς, καθυστερήσεις κι έστω κάποιες μικρές νίκες απέναντι στην επίθεση κυβερνήσεων, ΕΕ και ΔΝΤ.  Στην εκπαίδευση το ξέρουμε καλά, με το μπλοκάρισμα της εφαρμογής της αξιολόγηση, τη νίκη του αγώνα των απολυμένων εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας, την αποτροπή των υποχρεωτικών μετακινήσεων, την προσμέτρηση της ώρας σίτισης ως διδακτικής ώρας.

• Να γίνουμε το εκπαιδευτικό εργατικό λαϊκό-κοινωνικό κίνημα που δεν μπορούν να αγνοήσουν οι κυβερνώντες, παλιοί και νέοι. Κίνημα ρήξης και ανατροπής της πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ και όλου του μνημονιακού μετώπου που κυβέρνησε και ψήφισε μνημόνια ως τώρα. Με εργατικούς κοινωνικούς αγώνες σύγκρουσης και ανατροπής, όχι διαμαρτυρίας και υποταγής. Με συνδικάτο ταξικό, όχι κυβερνητικό και κρατικό.
• Να διαμορφώσουμε ένα νέο μορφωτικό ρεύμα κριτικής απελευθερωτικής παιδαγωγικής και κοινωνικής χειραφέτησης με συλλογικές ριζοσπαστικές πρακτικές, στην τάξη και το σχολείο.
• Να δυναμώσουμε τον αγώνα για το σχολείο των όλων, των ίσων, των διαφορετικών, το σχολείο των αναγκών και των οραμάτων της κοινωνικής πλειοψηφίας, τους Συλλόγους, τα σωματεία μας, ως ελεύθερες, ανεξάρτητες, αυτόνομες, χειραφετημένες ταξικές συλλογικότητες, τους Συλλόγους Διδασκόντων για να γίνουν το κυρίαρχο και αποφασιστικό όργανο στο σχολείο.
• Να ισχυροποιήσουμε την ενότητα όλων των εκπαιδευτικών και την αγωνιστική διεκδίκηση των συλλογικών τους συμφερόντων. Το δυνάμωμα των Συλλόγων αφορά στην ενίσχυση της μαζικοποίησης των Γεν. Συνελεύσεων και των συλλογικών διαδικασιών ενάντια στις λογικές της ανάθεσης.
• Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, να συγκροτήσουμε ένα πλατύ, ενωτικό, εργατικό- κοινωνικό και αγωνιστικό μέτωπο με ξεκάθαρους στόχους και πρόγραμμα ανατροπής που θα απαιτεί την κατάργηση των μνημονίων, δανειακής σύμβασης και εφαρμοστικών νόμων, θα αρνείται το μονόδρομο της πολιτικής που επιβάλλουν η κυβέρνηση και το μνημονιακό πολιτικό κατεστημένο, η Ε.Ε. και το ΔΝΤ και θα οργανώνει το διεθνιστικό αγώνα για ρήξη και  έξοδο από την Ε.Ε. και το ευρώ, θα διεκδικεί ξανά το χαμένο πλούτο, θα αρνείται το χρέος, θα απαιτεί τη διαγραφή του και θα επιβάλει την παύση πληρωμής του.
• Να διευρύνουμε και να ισχυροποιήσουμε τις συμμετοχικές διαδικασίας , ώστε να  αντιπαρατεθούμε με τον κρατικό – κυβερνητικό – κομματικό- συνδικαλισμό, αλλά και τους κυβερνητικούς, κρατικούς, διοικητικούς (υπουργείο παιδείας, περιφέρεια, διεύθυνση) μηχανισμούς από καλύτερες θέσεις μάχης.

Αυταπάτες τέλος, ώρα για συλλογική δράση! Να περάσουμε στην αντεπίθεση με μαχητικούς αγώνες σύγκρουσης και ανατροπής!

 Το μεγάλο στοίχημα της περιόδου είναι να συγκροτήσουμε  ένα πλατύ εργατικό και κοινωνικό  μέτωπο αγώνα, που θα εξωτερικεύσει το θυμό του κόσμου για τις λεηλατημένες ελπίδες, για να ξυπνήσουν τα ηφαίστεια της οργής και να ταράξουν τον ύπνο των κυβερνώντων και των μνημονιακών επιτελείων. Η ιστορία και η δράση του ανατρεπτικού λαϊκού κινήματος δε θα σβήσει κάτω από το νεοφιλελελεύθερο ευρωπαϊκό οδοστρωτήρα μιας «Αριστεράς» που κάνει σήμερα την πιο βρώμικη δουλειά υπέρ του συστήματος.

        Κόντρα όχι μόνο στις καθεστωτικές δυνάμεις, αλλά και σε εκείνες τις δυνάμεις της κομματικής περιχαράκωσης που  υψώνουν  τις σημαίες της «ταξικής καθαρότητας», ενώ στην πράξη ακολουθούν την ανυπαρξία αγωνιστικού σχεδιασμού των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και αρνούνται τον απαραίτητο αγωνιστικό σχεδιασμό και συντονισμό σε επίπεδο συλλόγων από τη βάση των εκπαιδευτικών, που ξορκίζουν τους εργατικούς λαϊκούς αγώνες, που θέλουν τους εργαζόμενους διασπασμένους και περιχαρακωμένους, που καλλιεργούν την αναμονή και την ανάθεση θέτοντας το εργατικό-λαϊκό κοινωνικό κίνημα σε ρόλο θεατή, συνεχίζουμε τον αγώνα  για το Δημόσιο σχολείο, τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών και τα εργασιακά μας δικαιώματα. Διεκδικούμε δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και Ενιαίο Δωδεκάχρονο Δημόσιο Δωρεάν Σχολείο, σχολείο των όλων και των ίσων, δικαίωμα στη μόρφωση για όλα τα παιδιά χωρίς διακρίσεις, σχολείο των αναγκών και των δικαιωμάτων της κοινωνικής πλειοψηφίας.

        Είναι ώρα να τολμήσουμε να συζητήσουμε, να τολμήσουμε να αναμετρηθούμε με αντιλήψεις που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση. Και πρώτα απ’ όλα με την αντίληψη ότι θα αντιμετωπιστεί το θηρίο της καπιταλιστικής κρίσης σε «μια Ευρώπη που αλλάζει», με βελούδινες κοινοβουλευτικές ανατροπές, χωρίς σύγκρουση με τους δυνάστες του ΔΝΤ και της ΕΕ, την οικονομική-νομισματική τους φυλακή και την πολιτική επικυριαρχία τους στη χώρα. Και κυρίως, ότι μπορεί να υπάρξει η παραμικρή ανάσχεση στην μνημονιακή λεηλασία, έξω από το πεδίο των σκληρών κοινωνικών αγώνων και συγκρούσεων.     

        Ο κυβερνητικός κομματικός κρατικός συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ αρκείται να οργανώνει αποκλειστικά και μόνο απεργίες και κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας. Αρνείται ακόμα και να σκεφτεί αγωνιστικές μορφές ρήξης, σύγκρουσης και νικηφόρας πορείας για το κίνημα. Η ΓΣΕΕ έφτασε μάλιστα στο σημείο να δίνει τα χέρια με τη Βελκουλέσκου του ΔΝΤ στη Ουάσινγκτον, ως ισότιμος συνομιλητής!

        Αποδίδουμε το χαρακτηρισμό του αντιπαραδείγματος σε εκείνους τους  αποσπασματικούς αγώνες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που παίρνουν τη λογική των μνημοσύνων για κάθε γύρο νέων μέτρων που κατατίθενται, με την εξαγγελία απεργιακής κινητοποίησης την ημέρα ψήφισής τους κι όχι το σχεδιασμό ανυποχώρητων αγώνων για να μην κατατεθούν αλλά και να μην περάσουν. Χαρακτηριστικότερο τέτοιο αντιπαράδειγμα είναι η απεργία που έβαλε φρένο στους αγώνες του περσινού χειμώνα για το ασφαλιστικό Κατρούγκαλου, που προκηρύχθηκε με ανοιχτή ημερομηνία, για τη μέρα ψήφισης του νομοσχεδίου, απεργία που τελικά διάλεξε η Κυβέρνηση πότε θα γίνει ψηφίζοντας το ασφαλιστικό το Σαββατοκύριακο μετά το Πάσχα!

  Αλλά τον ίδιο χαρακτηρισμό θα μπορούσαμε να αποδώσουμε στην απόφαση του περσινού συνεδρίου της ΔΟΕ με την ψήφιση ενός άνευρου και χωρίς προοπτική αγωνιστικού σχεδίου μπροστά στη νέα χρονιά των μεγάλων περικοπών και των απολύσεων αναπληρωτών, σχέδιο που τελικά έληξε άδοξα στις 15 Σεπτέμβρη, πριν καν αρχίσει. Όλη τη χρονιά, η πλειοψηφία του ΔΣ αρκέστηκε  να ακολουθήσει το «αγωνιστικό πρόγραμμα» της ΑΔΕΔΥ, σε άσφαιρες 24ωρες απεργίες, με υποταγή και επίκληση στη λογική «οι συνάδελφοι δεν ακολουθούν».

  Στον αντίποδα να αναδείξουμε το μόνο παράδειγμα που τάραξε τα νερά στο χώρο της εκπαίδευσης: Τις μάχες των πρωτοβάθμιων συλλόγων στις Διευθύνσεις και τις Περιφέρειες της χώρας για να μπλοκάρουν την εφαρμογή των μέτρων Φίλη.

  Οι λίγες φωτεινές στιγμές του  κινήματος στην εκπαίδευση έγιναν κατά κύριο λόγο με τη συσπείρωση των πρωτοβάθμιων σωματείων και όποιες αποφάσεις πήρε η ΔΟΕ, τις πήρε κάτω από την πίεσή τους. Τα μπλοκαρίσματα των ΠΥΣΠΕ στην αρχή της χρονιάς που εμπόδισαν τις μετακινήσεις συναδέλφων, τα εκατοντάδες πρακτικά νηπιαγωγείων που επιχειρούν να μπλοκάρουν στην πράξη την υπουργική απόφαση Φίλη, η μάχη των εκπαιδευτικών για να μπουν τα προσφυγόπουλα στα σχολεία και η αντιπαράθεσή τους με τις ρατσιστικές και ξενοφοβικές φωνές που τα θέλουν έξω από αυτά, ο αγώνας των αναπληρωτών εκπαιδευτικών της ειδικής αγωγής για το δικαίωμα στη μόνιμη δουλειά δείχνουν ότι υπάρχουν εστίες αντίστασης. Μάχες που συνεχίστηκαν όλη τη χρονιά για τις μετακινήσεις, τις αναθέσεις, τη σίτιση, τα νηπιαγωγεία, την Ειδική Αγωγή, τη χρηματοδότηση των σχολείων, την εγγραφή των προσφυγόπουλων, τους αναπληρωτές, τη σταθερή και μόνιμη δουλειά με δικαιώματα για όλους.

  Να εργαστούμε για το συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων και να παλέψουμε στις Γ.Σ για τη συνένωση της κινηματικής δράσης όλων τις δυνάμεων του αγώνα σε ένα μεγάλο εργατικό και κοινωνικό μέτωπο ανατροπής και σύγκρουσης. Να αγωνιστούμε για τη συγκρότηση ενιαίου μετώπου συλλογικής δράσης και Γενικών Συνελεύσεων αγώνα στην εκπαίδευση που θα εμπνέει και θα συνενώνει τους πάντες, μόνιμους, αναπληρωτές, δασκάλους, ειδικότητες, νηπιαγωγούς, καθηγητές! Εκπαιδευτικούς και γονείς!

 Θέλει-δε θέλει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, στις συνελεύσεις των συλλόγων και στην 86η ΓΣ της ΔΟΕ να συζητήσουμε για την αντιεκπαιδευτική αναδιάρθρωση που προωθείται. Να οργανώσουμε ένα αγωνιστικό σχέδιο αντίστασης στην αξιολόγηση και τις νέες μνημονιακές περικοπές που θα πλήξουν τα σχολεία από το Σεπτέμβρη.

 Το ανησυχητικό για τον κλάδο και χαρακτηριστικό για τη στάση της πλειοψηφίας της ΔΟΕ, που συγκροτείται από δυνάμεις γύρω από τον παλιό και νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό, αξιακά ταγμένες με τις νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις, είναι πως δεν περιέλαβε τίποτα για την αξιολόγηση και τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα που είναι επί θύραις στην ατζέντα της 86^ης ΓΣ της ΔΟΕ !

Μπροστά στα συνέδρια των εκπαιδευτικών συνδικάτων, ακόμα και στις συνθήκες βαθιάς απογοήτευσης από την επταετή τυραννία των μνημονίων, τη ματαίωση των αγώνων, την ακύρωση της λαϊκής ετυμηγορίας και του περήφανου «όχι» από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ,  η μαχόμενη εκπαίδευση δεν πρέπει να αφήσει τον Πρωθυπουργό της χώρας να επαίρεται δημόσια για την πολιτική του με το ανερυθρίαστο επιχείρημα ότι «σήμερα ο κόσμος δεν κατεβαίνει στους δρόμους».

Ούτε όμως θα αφήσει τη συνδικαλιστική ηγεσία να οδηγήσει τις  εκπαιδευτικές ομοσπονδίες στο δρόμο του Παναγόπουλου και της ΓΣΣΕ, δηλαδή στην ανυπαρξία, στην ανυποληψία, στη συναίνεση με το μνημονιακό μπλοκ, τους σημερινούς και αυριανούς κυβερνώντες. Δυστυχώς για τον πρωθυπουργό και για τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, η ταξική πάλη δεν τελείωσε στην Ελλάδα, όπως και παντού. Η λαϊκή οργή θα ξεσπάσει..

Η ίδια περίοδος συμπίπτει με τη χρονική συγκυρία της εφαρμογής των μέτρων του τέταρτου μνημονίου, των νέων περικοπών σε συντάξεις, σε  μισθούς, στο αφορολόγητο, στο τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων και των  μνημονίων διαρκείας που πλήττουν σφοδρά ολόκληρη την κοινωνία. Με τις αποφάσεις των συνελεύσεων και των συνεδρίων μας, οι εκπαιδευτικοί μπορούμε να γίνουμε η ατμομηχανή του κινήματος για την υπεράσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης αλλά και των πραγματικών αγώνων όλου του κόσμου της εργασίας για τη σύγκρουση με την πολιτική των μνημονίων, την ανατροπή και τη νίκη.

Συνολικό Διεκδικητικό πλαίσιο του συλλόγου

•    Ενιαίο 12χρονο δημόσιο δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά και 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή των όλων, των ίσων και των διαφορετικών, χωρίς ταξικούς φραγμούς κι αξιολογήσεις που θα σέβεται τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα των παιδιών, θα αναπτύσσει την κριτική τους σκέψη, θα προωθεί την αγάπη για τη γνώση κι όχι στην πειθάρχηση, θα τα μάθει να εξηγούν και ν’ αλλάζουν τον κόσμο, θα τα διδάξει αλληλεγγύη, συλλογικότητα, αγωνιστικότητα.
•     Γενναία Αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 15% του Προϋπολογισμού – Αύξηση των κονδυλίων για τη λειτουργία των σχολείων – Ενίσχυση του ενιαίου δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, κόντρα στο σχολείο της αγοράς. Απόσυρση των ιδιωτών, των χορηγών, της επιχειρηματικότητας, του ΟΟΣΑ και της εργαλειοθήκης του από το Δημόσιο σχολείο
• Ανάκληση των συγχωνεύσεων/υποβαθμίσεων σχολείων – Άμεση κατάργηση του 10% της προσαύξησης του αριθμού των μαθητών/τμήμα – Καθιέρωση αναλογίας 20 μαθητών ανά τμήμα και 15 για τις Α΄ και Β΄ τάξεις και το νηπιαγωγείο
•    Καμιά συρρίκνωση των αντισταθμιστικών δομών του δημόσιου σχολείου. Να μην κλείσει κανένα νηπιαγωγείο και σχολείο.
•    Να καταργηθεί όλο το αυταρχικό – αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο της αξιολόγησης, εσωτερικής, εξωτερικής, σχολείων και εκπαιδευτικών,  κάθε είδους και κάθε μορφής .  Κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου της αξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης (Ν. 2986/2002, Ν. 3848/2010, Ν. 4024/2011, Ν. 4142/2013 και Π.Δ. 152/2013) – Κατάργηση του ΙΕΠ, της ΑΔΙΠΠΔΕ, του παρατηρητηρίου και των πλατφορμών αξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης – Καμιά αξιολόγηση – Κανένας αξιολογητής στην τάξη.
•    Κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου για  τα στελέχη της  εκπαίδευσης ώστε να ξηλωθεί η εκπαιδευτική διοικητική ιεραρχία του αυταρχισμού και της αξιολόγησης , που καταδυνάστευσε τη ζωντανή εκπαίδευση και επιχείρησε να επιβάλλει με θεμιτά και αθέμιτα μέσα την αξιολόγηση και να γίνουν άμεσα βήματα για την παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατική λειτουργία του σχολείου.
•  Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο –Σύλλογος Διδασκόντων με αναβαθμισμένο παιδαγωγικό ρόλο και πρωταγωνιστική θέση σε όλες τις λειτουργίες του σχολείου. Με συχνές, τακτικές συνεδριάσεις όπου συλλογικά συζητούνται και αντιμετωπίζονται όλα τα  ζητήματα.
•     Δημοκρατική λειτουργία της σχολικής μονάδας με ανώτερο και κυρίαρχο, αποφασιστικό όργανο τον Σύλλογο Διδασκόντων.  Με συντονιστή, αιρετό και ανακλητό συνάδελφο που θα έχει διδακτικά καθήκοντα και τις ίδιες μισθολογικές απολαβές με όλους τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς και ανώτατο όριο θητείας. Συλλογική λειτουργία και αιρετότητα αρμοδιοτήτων στη σχολική κοινότητα.
• Κατάργηση των Περιφερειακών Δ/νσεων Π.Ε. και Δ.Ε. Κατάργηση των σχολικών συμβούλων και αντικατάστασή τους από πολυπρόσωπες δομές υποστήριξης του παιδαγωγικού έργου των εκπαιδευτικών (με καθαρά συμβουλευτικό υποστηρικτικό ρόλο), που θα αποτελούνται από εξειδικευμένους εκπαιδευτικούς με χρόνια διδακτική εμπειρία, ψυχολόγους, λογοθεραπευτές, ειδικούς παιδαγωγούς, κοινωνικούς λειτουργούς κλπ.
•     Νέα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία που να προωθούν την ολόπλευρη γνώση, την κριτική σκέψη και την κοινωνική χειραφέτηση και να υπηρετούν τις μορφωτικές ανάγκες όλων των μαθητών. Δραστική μείωση/αναπροσαρμογή της ύλης συνολικά στην εκπαίδευση με την καινούρια σχολική χρονιά.
•     Αναπροσανατολισμός του περιεχομένου σπουδών στην κατεύθυνση του κοσμικού σχολείου με την κατάργηση της θρησκευτικής επιβολής και του μαθήματος των Θρησκευτικών, της πρωινής προσευχής και των εκκλησιασμών. Κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων και όλων των μιλιταριστικών, εθνικιστικών και υπερσυντηρητικών  ιδεολογικών προτύπων και αξιών.
• Επαναλειτουργία των Διδασκαλείων, ετήσια επιμόρφωση και μετεκπαίδευση για όλους τους εκπαιδευτικούς με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα. 
• Μαζικοί διορισμοί στην ειδική εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης. Καμία κατηγοριοποίηση, κατακερματισμό και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών. Ενιαία κριτήρια μεταθέσεων, διορισμών σε όλη την εκπαίδευση. Διορισμοί με βάση το χρόνο λήψης του πτυχίου και την προϋπηρεσία. Διορισμός όλων των αναπληρωτών και όσων έχουν υπογράψει έστω και μια σύμβαση στο δημόσιο σχολείο. Σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους.
• Θεσμοθέτηση των αναγκαίων οργανικών θέσεων για όλα τα διδακτικά αντικείμενα του δημοτ. Σχολείου. Όχι σε ρουσφετολογικές μετατάξεις από τη Δ.Ε. στην Π.Ε.. Δικαίωμα όλων των εκπαιδευτικών για μεταθέσεις-μετατάξεις στις νέες οργανικές θέσεις με διαφανή κριτήρια. 
•    Κατάργηση του ν. 3848/2010, του προσοντολογίου, του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ και του ν. 4186/2013. Όχι στην ελαστική εργασία.
• Ακώλυτη μισθολογική-βαθμολoγική εξέλιξη των εκπαιδευτικών και δημ. υπαλλήλων, με την άμεση κατάργηση της σχετικής μνημονιακής διάταξης και την κατάργηση της σύνδεσης βαθμού-μισθού με αξιολόγηση – Κατάργηση του βαθμολόγιου-μισθολόγιου-“φτωχολόγιου” (Ν. 4024/11) – Επαναφορά των μισθών και συντάξεων στα επίπεδα του 2009– Κατάργηση της φοροληστρικής πολιτικής και των χαρατσιών –  Κατάργηση του Φ.Π.Α. στα είδη λαϊκής ανάγκης και αύξηση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου.
• Άμεση παύση κάθε δίωξης εκπ/κού και ανάκληση αργιών και ποινών που επιβλήθηκαν με βάση τις προτεινόμενες προς κατάργηση ποινές του μνημονιακού πειθαρχικού δικαίου των Δ.Υ. – Κατάργηση των Ν. 4057/12, 4093/13, 3528/07
• Κανένα παιδί εκτός εκπαιδευτικών δομών. Επαναλειτουργία των αντισταθμιστικών προγραμμάτων της Ενισχυτικής Διδασκαλίας. Δημιουργία Τμημάτων Ένταξης σε κάθε σχολείο και βαθμίδα εκπαίδευσης. Ίδρυση- στήριξη-επαναλειτουργία των αναγκαίων αντισταθμιστικών δομών και των  δομών Ειδικής Αγωγής  και μονιμοποίηση των εκπ/κών της.
• Αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης στην εκπαίδευση με εφαρμογή ολοκληρωμένου δημόσιου προγράμματος σίτισης και ιατρικής περίθαλψης στα σχολεία που θα εξασφαλίζει ότι δεν θα υπάρχει ούτε ένας μαθητής μας πεινασμένος, ότι δεν θα υπάρχει ούτε ένα παιδί στα σχολεία μας χωρίς ιατρική περίθαλψη. Διαφυλάττοντας ταυτόχρονα  από την εξαθλίωση τα πιο αδύναμα τμήματα της κοινωνίας,  για να έχουν το δικαίωμα σε μια ζωή με αξιοπρέπεια. 
• Κατάργηση όλου του αντιασφαλιστικού νομοθετικού πλαισίου – Επιστροφή των διαχρονικά κλεμμένων αποθεματικών στα ταμεία – Καμιά “αξιοποίηση” των αποθεματικών των ταμείων για την πληρωμή του χρέους.
• Αγώνας για την υπεράσπιση και διεύρυνση των  κοινωνικών, εργατικών και νεολαιίστικων  αντιστάσεων και ελευθεριών.  Καμιά δίωξη αγωνιστών του μαζικού κινήματος για την πολιτική και συνδικαλιστική τους δραστηριότητα και τη συμμετοχή τους σε συλλογικές αντιστάσεις και δράσεις κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων ενάντια  στις πολιτικές των μνημονιακών κυβερνήσεων.  Κατάργηση  όλων των κατασταλτικών νόμων, των εγχώριων και ευρωπαϊκών τρομονόμων,. Άσυλο σε όλους τους πολιτικούς και οικονομικούς μετανάστες. Έμπρακτη συμπαράσταση και αλληλεγγύη στους αγώνες των εργαζομένων για τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα των κοινωφελών οργανισμών και σε όσους διώκονται εξαιτίας αυτής της δράσης τους.

Διεκδικούμε αποφασιστικά και ασυμβίβαστα:

• Λέμε όχι στο μνημονιακό σχολείο είτε με την παλιά είτε με τη νέα του μορφή. Όχι στο φθηνό και ευέλικτο σχολείο της αγοράς, του κατακερματισμού της γνώσης και των αντικειμένων, των ταξικών φραγμών και των αποκλεισμών.

•  Απόσυρση όλων των αντιεκπαιδευτικών μέτρων και περικοπών (σε Δημοτικά, Νηπιαγωγεία, Ειδική Αγωγή) και κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής τους.
•  Άμεση απόσυρση των Υπουργικών αποφάσεων για τον «Ενιαίο Τύπο Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου» και για τα  Νηπιαγωγεία  και όλων των σχετικών εγκυκλίων και τροπολογιών.
•  Κατάργηση της τροπολογίας για τα τμήματα ένταξης- ενίσχυση της παράλληλης στήριξης και των τμημάτων ένταξης, δημιουργία νέου τμήματος μετά τα 12 παιδιά.
• Μαζικούς, μόνιμους διορισμούς για την κάλυψη όλων των αναγκών, σε σχέση 1:1 διορισμού για κάθε συνταξιοδότηση της τελευταίας πενταετίας, με βάση την προϋπηρεσία και την ημερομηνία λήψης πτυχίου.
• Διορισμός όλων των αναπληρωτών-καμιά απόλυση αναπληρωτή και διασφάλιση της επαναπρόσληψής τους. Πλήρη εργασιακά, εκπαιδευτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα στους αναπληρωτές.
• Να μη γίνει καμιά μετακίνηση εκπαιδευτικών- Καμιά υποχρεωτική μετακίνηση  εκπαιδευτικού. Καμιά μείωση οργανικών θέσεων- Οργανικές θέσεις για όλους τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Εξασφάλιση πιστώσεων τώρα για προσλήψεις.
• Πλήρη γραμματειακή υποστήριξη των σχολείων.

• Ειδικά μέτρα για τη μόρφωση των παιδιών προσφύγων – μεταναστών, μέσα στα σχολεία. Κανένα προσφυγόπουλο-μεταναστόπουλο έξω από το δημόσιο  σχολείο. Ένταξη όλων των παιδιών στο σχολείο με την δημιουργία όλων των απαραίτητων υποδομών και την πραγματοποίηση όλων των αναγκαίων μόνιμων διορισμών. Όλα τα προσφυγόπουλα να εγγραφούν στο σχολείο. Να γίνει μια ισομερής  κατανομή, ώστε να αποφευχθεί η γκετοποίηση. Κάθε σχολείο ανάλογα με τον αριθμό, τις ηλικίες και όποιες άλλες διαφοροποιήσεις να διαμορφώσει πρόγραμμα υποδοχής, για να καλυφθούν οι μορφωτικές τους ανάγκες.
• Αυξήσεις τώρα στους μισθούς. Αποκατάσταση όλων των απωλειών των μισθών και του εισοδήματος της τελευταίας εξαετίας. Όχι στη σύνδεση μισθού – «προσόντων» – αξιολόγησης. Όχι στη διαγραφή εργασιακού χρόνου.  Κανένας «κόφτης» στο μισθό μας. Όχι στη φοροληστεία.
• Κατάργηση του αντιασφαλιστικού νόμου - λαιμητόμου. Έκτακτες  επιχορηγήσεις για τα ταμεία – πίσω τα κλεμμένα. Θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος στα 25 χρόνια υπηρεσίας για όλους.  Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας και 60 έτη ηλικίας.

Ούτε βήμα πίσω από αξιοπρεπή εργασία και ζωή - εκπαίδευση δημόσια και ουσιαστική για όλα τα παιδιά.  Διεκδικούμε σ’ αυτή την κατεύθυνση:

• Επαγγελματικά δικαιώματα στους τίτλους σπουδών. Όχι στην κερδο­σκοπία των πιστοποιήσεων.
• Επαναλειτουργία με ουσιαστικούς  όρους της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης και της Ενισχυτικής Διδασκαλίας σε όλα τα σχολεία, με διορισμούς εκπαιδευτικών και προσλήψεις αναπληρωτών.
• Κάλυψη των αναγκών σε υποδομές, εκπαιδευτικούς, ειδικό προσωπικό κλπ της ειδικής αγωγής

• Σε κοινό βηματισμό με όλους τους εργαζόμενους συνεχίζουμε την οργάνωση αντιπολεμικών κινητοποιήσεων και δράσεων αλληλεγγύης για πρόσφυγες – μετανάστες.
• Παλεύουμε ενάντια στη φορολεηλασία, τα χαράτσια, τις ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα σε δημόσια και δωρεάν κοινωνικά αγαθά. Παιδεία - υγεία - ασφάλιση -ρεύμα και νερό για όλο το λαό!
• Αγωνιζόμαστε για δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και ενιαίο δημόσιο δωρεάν υποχρεωτικό δωδεκάχρονο σχολείο. Δημόσια Δωρεάν παιδεία χωρίς αποκλεισμούς για το σχολείο των όλων, των ίσων και των διαφορετικών, των αναγκών και των δικαιωμάτων μας. Με στόχο τη βαθιά και ολοκληρωμένη γνώση, την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης κόντρα στις δεξιότητες και τον κατακερματισμό της γνώσης. Με δυνατότητα επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης, συνεργατικής διδασκαλίας και συνδιδασκαλίας, με αντισταθμιστική εκπαίδευση (ενισχυτική διδασκαλία, Τάξεις υποδοχής, Τμήματα Ένταξης, παράλληλη στήριξη κλπ). Με τη λειτουργία δημιουργικών δραστηριοτήτων (χορωδία, αθλητική, εικαστική, θεατρική ομάδα, εργαστήριο πληροφορικής κ.ά.) ώστε να καλύπτονται ολόπλευρα οι ανάγκες των μαθητών και όλοι οι εκπαιδευτικοί να μείνουν στο σχολείο, να αποκτούν ουσιαστική σχέση με αυτό και με τους μαθητές του.

Αγωνιστικό πρόγραμμα:

ΟΧΙ στη μνημονιακή βαρβαρότητα κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.

Εργατικό και κοινωνικό μέτωπο σύγκρουσης και ανατροπής.

Ξεσηκωμός όλων των εργαζομένων μέχρι τη νίκη!

       Μπροστά σ’ αυτές τις εξελίξεις δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αναμονής και εφησυχασμού.  Για την εργαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία, τους εκπαιδευτικούς, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τους άνεργους, τους συνταξιούχους και τα παιδιά μας, το κόστος της υποταγής και των μνημονιακών μονόδρομων, ισοδυναμεί με την κοινωνική τους εξόντωση και τον πολιτικό τους αφοπλισμό. Το οικονομικό και κοινωνικό κόστος που θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι είναι απείρως απεχθέστερο και βαρύτερο από το τίμημα του αγώνα με το μνημονιακό καθεστώς.

       Αν θέλουμε μισθούς και συντάξεις με τα οποία θα ζούμε, αν θέλουμε σταθερή και μόνιμη εργασία, δημόσια κοινωνικά αγαθά, αν θέλουμε δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία και κοινωνική ασφάλιση, πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στα πλαίσια που βάζουν η ΕΕ, το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ και οι υποχωρητικές-υποτακτικές τους  κυβερνήσεις.

       Πρέπει να ξαναπάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Μόνο εμείς οι εργαζόμενοι μπορούμε να σταματήσουμε την καταστροφή μας. Δεν χρωστάμε τίποτα και δεν πληρώνουμε τίποτα. Να πληρώσει την καπιταλιστική κρίση η οικονομική ολιγαρχία και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι. Να παλέψουμε για να μην καταντήσουμε σύγχρονοι σκλάβοι εμείς και τα παιδιά μας.

       Στη βάση αυτή απαιτείται μια διαρκής όξυνση της σύγκρουσης, προϋπόθεση της οποίας είναι η συμμετοχή, η συναπόφαση και κυρίως η στόχευση ότι ο κόσμος της εργασίας μπορεί να πάρει τους αγώνες στα χέρια του. Με πολύμορφους αγώνες, διαδηλώσεις, καταλήψεις δημόσιων οργανισμών, κρατικών κτιρίων και υπηρεσιών, εκπαιδευτικών υπηρεσιών, με μαχητικά συλλαλητήρια που θα μπλοκάρουν δρόμους, διευθύνσεις, υπουργεία, δημόσιες υπηρεσίες. Παράλληλα απαιτείται η από τα κάτω επανίδρυση του ταξικού εργατικού κινήματος, σε αντιπαράθεση με τον  παλιό και νέο,  κυβερνητικό κομματικό κρατικό  συνδικαλισμό,  με τη  συγκρότηση ενός πλατιού, κοινωνικού και εργατικού κινήματος της βάσης των εργαζομένων - μαχητικού μετώπου σύγκρουσης και ανατροπής με την ΕΕ, το ΔΝΤ και κάθε πολιτικό διαχειριστή αυτής της πολιτικής, ώστε τα συνδικάτα να αποτελέσουν το πραγματικό αντίπαλο μαχητικό δέος του κόσμου της εργασίας απέναντι στους κυβερνώντες, να γίνουν ο φόβος και ο τρόμος απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική και οικονομική εξουσία που φαντάζει παντοδύναμη.

        Να πάρουμε τους αγώνες και τη ζωή μας στα χέρια μας σημαίνει να συνεχίσουμε τον αγώνα μας με όλες τις μαχητικές μορφές πάλης, χωρίς να αποκλείουμε καμία, επιλέγοντας αυτή που δημιουργεί συνθήκες ενότητας και συσπείρωσης με όλο το εκπαιδευτικό και εργατικό κίνημα. 

       Σήμερα ένα από τα βασικά στηρίγματα των εκπαιδευτικών και συνολικά των εργαζομένων είναι τα  σωματεία που μάχονται. Το ξαναζωντάνεμα και η επανεκκίνηση των συλλογικών διαδικασιών και των πολύμορφων, μαζικών μαχητικών αγώνων έχει πολύ κρίσιμη σημασία.  Γιατί η αντίσταση στο μνημονιακό καθεστώς δεν μπορεί να έρθει από κάποιον κομματικό φορέα-σωτήρα, μια κάποια άγια νύχτα ή από τον κρατικό-κυβερνητικό-κομματικό συνδικαλισμό. Αυτή την ευθύνη οφείλουμε να αναλογιστούμε και να αναλάβουμε σήμερα ΟΛΟΙ μας, δυναμώνοντας με την συμμετοχή μας τις συλλογικές διαδικασίες και τους μαζικούς μαχητικούς αγώνες.        

       Μια πολύμορφη, μαζική, ενωτική, μαχητική, ανατρεπτική δράση με προοπτική και συνέχεια πρέπει να΄ναι τώρα η απάντηση του κόσμου της εργασίας. Οργανωμένη από τα κάτω, ως η γνήσια έκφραση και αποτύπωση της λαϊκής θέλησης των εργαζομένων από τις Γενικές Συνελεύσεις  των πρωτοβάθμιων σωματείων, τις εργατικές και κοινωνικοπολιτικές συλλογικότητες, τον κόσμο της δουλειάς και του αγώνα. Μια τέτοια δράση όχι μόνο καθίσταται ως άμεση αναγκαιότητα, αλλά αποτελεί και τη μόνη μορφή εργατικής και κοινωνικής αντιπολίτευσης σήμερα στο σκηνικό της γενικευμένης υποταγής, απάθειας και συναίνεσης που στήνει το κυρίαρχο  πολιτικό προσωπικό και συνολικά η κρατική εξουσία και τα εξωνημένα ΜΜΕ.  

        Η απάντηση στην επιτάχυνση των μνημονιακών πολιτικών στην εκπαίδευση και το νέο σχολείο της αγοράς, καθώς και σε όλες τις αντιδραστικές αλλαγές που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση, στο κοινωνικό πεδίο θα έρθει με το εργατικό κοινωνικό μέτωπο, την κοινή δράση και τη συμπόρευση των δυνάμεων που στέκονται μαχητικά απέναντι σε αυτές τις πολιτικές. Με συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων, με ξαναζωντάνεμα των Γ.Σ, με πραγματικούς αγώνες σύγκρουσης και ρήξης με το μνημονιακό καθεστώς και όχι την πεπατημένη επετειακή «δράση» της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Με μεγάλα αγωνιστικά γεγονότα του κινήματος,  που θα ελέγχονται από τους ίδιους τους εργαζόμενους και τις ΓΣ τους και όχι από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία του κρατικού, κομματικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού και νέου,  που θα δημιουργούν ασφυκτική πολιτική πίεση στους κυβερνώντες από τον κόσμο των εργαζομένων. Με τη δημιουργία μεγάλων κινηματικών και αγωνιστικών γεγονότων με πολύμορφες αγωνιστικές μορφές πάλης, που θα υπερβαίνουν το πλαίσιο της διαμαρτυρίας, θα έρχονται σε ανοιχτή ρήξη με το μνημονιακό καθεστώς, θα είναι κοινωνικά αποτελεσματικοί και πολιτικά επικίνδυνα, θα συνδυάζουν παραδοσιακές μορφές πάλης με νέες και θα διαμορφώνουν μια εξεγερσιακή κατάσταση. Με πραγματικούς, μη αποσπασματικούς, δυναμικούς απεργιακούς αγώνες με διάρκεια και προοπτική, συλλαλητήρια, καταλήψεις και συλλογικές δράσεις  που θα προετοιμαστούν,  θα οργανωθούν και θα ξεσπάσουν με τη θέληση και την αποφασιστικότητα των ίδιων των εργαζομένων, που θα στοχεύουν στη νίκη και την ανατροπή του καθεστώτος της μνημονιακής λεηλασίας και των πολιτικών της λιτότητας.

        Ο δρόμος του  συλλογικού αγώνα μας πρέπει να είναι αποφασιστικός!  Με καταλήψεις, απεργιακό αγώνα και συλλαλητήρια, με διαρκείς κινητοποιήσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας στην Α’ Διεύθυνση, στην Περιφέρεια και στο υπουργείο Παιδείας να αντισταθούμε και να παλέψουμε ενάντια  στα μνημόνια, στις υπουργικές αποφάσεις για το «νέο σχολείο» και το «νέο νηπιαγωγείο»,  στο φθηνό σχολείο, στην αδιοριστία, στην κινητικότητα, στην ελαστική εργασία,  στον κυβερνητικό και κομματικό συνδικαλισμό, στη μετατροπή των δικαιωμάτων μας σε εξυπηρετήσεις.

        To μέτωπο αγώνα είναι σήμερα αναγκαίο για να οργανώσει την αντίσταση και να συνενώσει τους πάντες στην εκπαίδευση: Μόνιμους, αναπληρωτές, δασκάλους, ειδικότητες, νηπιαγωγούς, καθηγητές. Εκπαιδευτικούς και γονείς. Μέτωπο αντιμνημονιακό και αντικυβερνητικό. Που θα μπλοκάρει τον κυβερνητικό κομματικό κρατικό  συνδικαλισμό σε όλες τις εκφάνσεις του, όπως και την υπονομευτική του δράση. Που θα συνενώσει όλες τις δυνάμεις του αγώνα σε ένα μεγάλο μπλοκ ανατροπής. Που θα συνενώσει τα διάσπαρτα και μεμονωμένα αγωνιστικά επεισόδια και την μαχητική ακτιβιστική δράση, σε μια μεγάλη ενιαία συντονισμένη δύναμη πυρός. Που θα γεμίσει τις αίθουσες των Συνελεύσεων και θα αφαιρέσει τη διαχείριση των αγώνων από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Που, μέσα σε ένα γενικότερο σχέδιο σύγκρουσης, θα μπλοκάρει μαζικά στην πράξη πλευρές της αναδιάρθρωσης, όπως την αξιολόγηση, τις μετακινήσεις, τις συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολείων, τις απολύσεις.                  

        Tώρα είναι που προέχει η ενότητα όλων των εκπαιδευτικών, όλων ανεξαιρέτως των κλάδων, απέναντι στην μνημονιακή πολιτική των περικοπών, ακριβώς γιατί προέχει η διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων και των θέσεων εργασίας όλων των συναδέλφων. Η πολυδιάσπαση και η διαίρεση ευνοεί το υπουργείο και την κυβέρνηση.

        Η μάχη αυτή είναι συνδεδεμένη με τη συνολική μάχη των εργαζομένων και τις εξελίξεις στο κεντρικό διακύβευμα της περιόδου. Η σκληρότητα της επίθεσης του ενωμένου μνημονιακού μπλοκ δεν αφήνει περιθώρια για παρανοήσεις: Μόνο η άμεση ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα, η όξυνση του κοινωνικού ανταγωνισμού, το εξεγερτικό πνεύμα και οι ριζοσπαστικές διεκδικήσεις μπορούν να γείρουν την πλάστιγγα, να φέρουν τη νίκη σε αυτόν το ανελέητο ταξικό κοινωνικό πόλεμο.        

        Απέναντι στη «μία και μοναδική αλήθεια» που θέλουν να επιβάλλουν κυβέρνηση – κεφάλαιο – ΕΕ – ΟΟΣΑ, ο ΣΕΒ και οι τράπεζες, η κρατική εξουσία και η ολιγαρχία του πλούτου, αντιπαραθέτουμε την αλήθεια των αναγκών της κοινωνικής πλειοψηφίας. Ο αγώνας για την επαναφορά και διεύρυνση των εργασιακών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων που αφαιρέθηκαν τα επτά μνημονιακά χρόνια, συνδέεται αναπόσπαστα με την πάλη για την ανατροπή των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων, των εφαρμοστικών νόμων,  και όλων όσοι τα υλοποιούν, τη σύγκρουση και ρήξη με την ΕΕ και την ΟΝΕ, την ολιγαρχία του πλούτου, τις μνημονιακές δυνάμεις, τους ιδιοκτήτες των  ΜΜΕ και των πολιτικών εκφραστών τους, την ακύρωση της λιτότητας, τη μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους, τον εργατικό-κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών, την ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων,  τη φορολόγηση του Κεφαλαίου, την απόδοση στο λαό της εκκλησιαστικής περιουσίας και της απόδοσης γης και κτισμάτων της που ανήκαν στο δημόσιο,  την επανάκτηση δηλαδή, όλου του κλεμμένου κοινωνικού πλούτου για την απόδοση αξιοπρεπή πόρων σε όλο το κοινωνικό πεδίο : μισθούς, συντάξεις, αξιοπρεπή εργασία για όλους, κοινωνικές υποδομές, δημόσια κοινωνικά αγαθά,  Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Ασφάλιση. 

         Η Γ.Σ του συλλόγου «Αθηνά» δηλώνει ότι σε  αυτούς τους αγώνες και σε αυτό το εργατικό και κοινωνικό μέτωπο σύγκρουσης και ανατροπής ο Σύλλογος Αθηνά με την ιστορία του και τις αγωνιστικές του παραδόσεις, μπορεί να έχει σημαντική συμβολή. Αυτό προϋποθέτει την ενεργή συμμετοχή μας σε όλες τις διαδικασίες του κινήματος, ως τη μόνη ελπίδα, τη μόνη εγγύηση ότι θα βγάλουμε τη θηλιά του χρέους και των μνημονίων και θα κερδίσουμε τη ζωή που αξίζει σε μας και τα παιδιά μας.

                       ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΗ ΦΕΡΝΕΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ

Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα

Σχολεία: Αλλάζουν οι ώρες αποχώρησης των μαθητών

Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 24 Απριλίου

Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 24/4

2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη

Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)

ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα

Ακολουθήστε το Alfavita στo Google News Ακολουθήστε το Alfavita στo Viber