Ο ορθολογισμός των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων

Για να θυμηθούμε τι έχει γίνει στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση τα τελευταία 3,5 χρόνια – τα λεγόμενα και «χρόνια του Μνημονίου», όπου θα βάζαμε σε τάξη τα του οίκου μας και ούτω καθεξής. Αν μπορέσουμε βέβαια να τα θυμηθούμε και όλα, γιατί γκώσαμε από τις τόσες μεταρρυθμίσεις.

 

Εν αρχή είχαμε την εξαγγελία του «Ψηφιακού Σχολείου». Διαδραστικοί πίνακες, αντί για βιβλία e-readers, εικονικές αίθουσες, ηλεκτρονική μαθητική πλατφόρμα από το Δημοτικό ακόμη. Μετά είχαμε την αναγγελθείσα αντικατάσταση του παρόντος Ενιαίου Προγράμματος Σπουδών με ένα νέο, στα πρότυπα του International Baccalaureate. Έπειτα το «Νέο Λύκειο», νέο πρόγραμμα σπουδών, τα καινοτόμα μαθήματα, επαναστατικές μέθοδοι διδασκαλίας. Τελευταίο είχαμε το νέο «Νέο Λύκειο», τράπεζα θεμάτων για τις ενδοσχολικές εξετάσεις, αλλαγή, έτσι για την πρωτοτυπία, του προγράμματος σπουδών, νέος τρόπος εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Και, για κερασάκι στην τούρτα, κατάργηση του ΟΕΔΒ (Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων) και πλέον εκτύπωση των βιβλίων από τον Διόφαντο (αλλά και τον Μπόμπολα, τον Χατζηνικολάου, τον Θέμο), με μεγάλη αύξηση στο κόστος (άλλαξαν τα εξώφυλλα, όμως, μεταρρύθμιση τώρα!).

 

Τι από όλα αυτά έγινε; Αυξήθηκε ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα (από 25 σε 33, και στα τμήματα όπου διδάσκονται μαθήματα κατεύθυνσης), αυξήθηκε η ύλη σε πολλά μαθήματα, αυξήθηκε το υποχρεωτικό ωράριο των εκπαιδευτικών, έκλεισαν σχολικές μονάδες, καταργήθηκαν ολόκληρες ειδικότητες, καταργήθηκε η Ενισχυτική Διδασκαλία/Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη, και έχει γίνει ένα απίστευτο αλαλούμ με τις δεύτερες αναθέσεις μαθημάτων (όπου π.χ. ένας καθηγητής μπορεί να διδάξει ένα μάθημα άλλης ειδικότητας), οι οποίες γίνονται στη βάση του τι κενά έχω και τι καθηγητές μου περισσεύουν (και γαμώ τους ορθολογισμούς!). Και πάντως, τα 3 από τα 4 τελευταία σχολικά χρόνια, μας ρωτάνε οι μαθητές της Α΄ Λυκείου και οι γονείς τους τι μαθήματα θα κάνουν στη Β΄ Λυκείου και εμείς δεν ξέρουμε τι να τους απαντήσουμε (μέχρι περίπου τα Χριστούγεννα αυτό, μετά τους λέμε «ότι κάνει και η τωρινή Β” Λυκείου»).

 

Οι άνθρωποι αυτοί είναι πρωτίστως τεμπέληδες, νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν τέτοιας γιγαντιαίας κλίμακας αλλαγές χωρίς να δουλέψουν οι ίδιοι (και βέβαια, διάφοροι παρατρεχάμενοι τσεπώνουν τα -πολλά- λεφτά που πληρώνουν αυτές οι μελέτες και προτάσεις). Για να μην τους αδικώ πάντως, εδώ και μια τριετία τουλάχιστον, το παλεύουν το θέμα της «αξιολόγησης» εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων. Είναι και αυτό το παλιο-Σύνταγμα, βλέπετε, και δεν μπορούν να κάνουν απολύσεις με τον άλλο, τον «δικό» τους τρόπο…

 

(Νάσος Αρίμης, καθηγητής μέσης εκπαίδευσης)

___

 

Περισσότερες εξαιρέσεις…